Hoi Dames, Ik moet even van mij afschrijven.. Ik had mijn moeder net aan de telefoon, voelde zich niet goed. Blijkt ze last te hebben van hartritmestoornissen. Het hart stopt even en gaat dan snel te keer. Gevolg ; benauwd gevoel, duizeligheid en pijn op borst. Nu zij de hartspecialist dat het kan liggen aan de medicijnen voor haar schildklier, ze wachten nog op de uitslagen van het bloedprikken. Ze moet binnenkort 24 uur met een kastje lopen, om haar hart te registreren. Wanneer dit is, is nog onduidelijk. Even een stukje voorgeschiedenis waarom ik zo bang ben.. Mijn vader is 29-08-'99 overleden aan een hartstilstand. Dit kwam door hoog cholesterol en ook de hartritmestoornissen. Het is nu bijna 12 jaar geleden. Pas sinds 2 jaar, heb ik het verwerkt. Mijn moeder weet dit en is daarom dubbel zo bang.. Nu kan ik het niet aan om mijn moeder te verliezen. We hebben een paar jaar amper contact gehad en heb haar sinds een jaar eindelijk weer terug. Ze heeft een kleinzoon, waar ze ontzettend gek op is. Mijn moeder is de liefste moeder die je tegen kan komen. Is ze altijd geweest.. ( Mijn egoïstische puber gedrag heeft ervoor gezorgd dat we contact hadden verloren ).. Het idee dat ik haar kan kwijtraken, maakt mij misselijk. Sinds het telefoontje heb ik hoofdpijn en kan ik mijn tranen niet bedwingen. We wonen 150km van elkaar af, dus kan haar vandaag niet zien. Ik ga dit weekend met mijn zoontje naar haar toe, voor afleiding. Maar in mijn ogen meer van ; stel dat er wat gebeurd, heeft ze haar kleinzoon toch nog gezien.. Best schandalig dat ik er zo over denk. Maar ik ben zo bang. Als ik mijn moeder kwijtraak, kan je me in een gesticht opsluiten. Want dit kan ik niet aan.. Twee ouders verliezen.. Bah.. Sorry, het moest even van me afschrijven. Liefs, Sill
Kleine geruststelling misschien maar bij mijn vader kwam dat inderdaad door de schildklier medicijnen, sterkte in ieder geval...
Sterkte meid, maar zou inderdaad echt niet al te bang zijn direct. Er lopen ontzettend veel mensen rond met hartritmestoornissen, wanneer dit goed onderzocht word en wellicht onder controle dmv medicijnen hoeft het geen probleem te zijn verder.
Ik begrijp dat je geschrokken bent hoor, maar ga niet gelijk uit van het ergste scenario. Het komt nu over alsof je moeder aan terminale ziekte lijdt, maar dat is gelukkkg niet het geval. Met hartritmestoornissen kan je ook gewoon 100 worden, vaak is het helemaal niet zo ernstig en kunnen medicijnen/ingreep wonderen doen. Om maar een voorbeeld te noemen, mijn schoonmoeder heeft hier al twintig jaar last van maar is zo gezond als wat. Mijn opa is er 88 mee geworden. Kortom, ik zou er niet zo'n beladen bezoekje aan je moeder van maken. Gewoon genieten van de goede band die jullie nu met haar hebben en lekker (gezond) leven. En geloof mij, de menselijke geest is sterk. Mocht je onverhoopt je moeder verliezen, hopelijk pas over vijfig jaar of zo, dan kom je dat ook weer te boven ook al denk je nu misschien van niet. Carpe diem!
Hey meid, Misschien kan ik je wat geruststellen. Ik heb zelf na een hartoperatie hartritmestoornissen overgehouden. En idd je kunt er flink naar van zijn. Maar met de juiste medicijnen kun je er heel goed mee leven! Natuurlijk wel de nodige controles. Ik heb dat kastje ook al eens een paar keer gehad. Ook voor een hele week. In ieder geval heel veel sterkte en als je wat wilt vragen kun je me altijd een pb sturen!
Ik snap je helemaal maar onderschrijf ook volledig het bericht van Nikki88. Mijn vader is in 1993 overleden aan een hartstilstand, mijn moeder is een tikkende tijdbom (extreem hoge bloeddruk, ernstig verhoogd cholestorol, inmiddels meerdere tia's achter de rug, zeer slechte conditie) en toch... het heeft geen zin om er heel erg druk over te maken.. je weet het tenslotte niet.. je kan de toekomst niet voorspellen. Wat je wel kunt doen is je voornemen om duidelijk te laten weten en voelen hoeveel je van je moeder houdt. Regelmatig bezoeken te brengen etc. Dat is wat JIJ kunt doen en te genieten van vandaag en niet te blijven stilstaan in de (onzekere) toekomst!
He meis, ik begrijp dat je schrikt. Mijn vader heeft nu zo'n 15 jaar last van hartritmestoornissen, hij is nu 53. En moet elke dag een hand vol pillen innemen, maar hij is niet stuk te krijgen. Ze hebben zijn hart een paar keer stil proberen te leggen om hem dan met een schok weer aan het werk te krijgen, dan zou hij misschien in een normaal ritme gaan. Maar dat werkte niet, want ze krijgen zijn hart niet gestopt Hij heeft soms last van vermoeidheid omdat zijn hart maar half dichtknijpt zeg maar, maar dat is dan ook het enige. Niet gelijk van het ergste uitgaan, er zijn meer mensen met ritmestoornissen dan je denkt, en de meesten worden gewoon heel oud. Sterkte in ieder geval!
Ik begrijp je gevoel helemaal!!! Vroeger ook slecht contact gehad met mijn moeder en sinds dit jaar gaat het steeds beter. We zijn erg hecht geworden de laatste maanden. Mijn moeder heeft ook hartritmestoornissen en nog veel meer andere dingen. Het zit bij haar in de familie, oom overleden door hartstilstand en opa ook. En verder tantes die ook last hebben van hun hart. Mn moeder heeft ook een aantal keren met zo'n kastje gelopen en slikt ook veel medicijnen. Wel fijn dat jullie nu eindelijk goed contact hebben! Maar ook ik denk dat je niet gelijk moet denken dat ze dood gaat. Mijn moeder heeft nu al zeker een jaar hier last mee en er is met goede medicijnen en goede controle goed mee te leven hoor. Gewoon genieten van alle momenten die jullie samen hebben en die zij met haar kleinzoon heeft!
Oh vrouw.. ik vind het heel naar voor je. Ik maak een beetje hetzelfde mee, maar dan met mijn vader... Mijn vader is voor 3 weken terug op genomen in het ziekenhuis nadat hij tijdens het skeeleren een soort van black-out heeft gehad. Hij heeft dus last van boezem-fibrileren. (Dan pompt het hart niet meer maar trilt het eigenlijk maar een beetje) Hij loopt nu nog voor onderzoeken ed. Maar de onzekerheid is naadje... Sterkte meid, en gelukkig weten ze nu dat je moeder dat heeft, en kunnen ze het onder controle houden!!
Meis, ik vind het vreselijk voor je, maar niet van die rare dingen zeggen! Zelfs als, en daar is nu op dit moment nog helemaal geen sprake van!, er iets met je moeder gebeurt ga jij dóór voor je eigen zoon! Je weet hoe het is om een ouder te verliezen, je moet dóór voor hem! Ook nu! Probeer een beetje vertrouwen te hebben, ookal is dat vreselijk moeilijk! Je kunt het wel! Jij, je moeder en je zoon komen hier wel doorheen!