Wow, dat is wel een heftig verhaal zeg... zal vast een zware tijd zijn geweest. Heb je er helemaal geen last meer van?? En kijk nu eens naar jezelf... je bent gewoon18 weken zwanger, super toch? Het is idd mooi geheeld, je ziet het bijna niet he. @WLE, dubbel gefeliciteerd en je gevoel is idd normaal hoor. ik denk dat iedere zwangere vrouw ( een-of tweeling) wel eens paniekaanvallen heeft gehad. En ik denk dat je er een beetje vanzelf ingroeit, het is niet anders, dus je past je aan 2 aan. Geniet van je zwangerschap... @ maxellera, heb je al eens met je huisarts of een gyn gepraat? Je kan misschien beter een afspraak maken, dan je thuis zo gek zitten maken. Sterkte.. @ kletskoek, terecht dat je trots bent op je zoon, zeker als ze een beperking hebben is het des te fijn als ze laten zien wat ze kunnen. Supergoed @Annabel, ja dat is erg moeilijk om iemand zo te zien lijden he. Zijn hart wil nog niet loslaten... ik hoop voor hem en voor jullie dat hij de rust snel gaat vinden..sterkte. Oh ik lees net dat hij overleden is, gecondoleerd.. @Bubblez, ja mannen!!!AAAARRRGGHH af en toe hihi, hopelijk is de rust alweer teruggekeerd bij jullie @ Lioness, fijn dat je zoontje op het potje plast, geef me eens wat tips!!! Meneertje hier interesseert het allemaal niet, poeh. Hij kijkt trouwens steeds naar je avatar als hij hier naast me staat en dan wil hij het lieve leeuwtje aaien @ Else, dat is echt KL%$& dat je auto niet door de keuring is gekomen, bah. Kun je niet iemand meenemen op je volgende auto-jacht?? Iemand die er verstand van heeft? Is maar een tip , het is zooo zonde als je elke keer een wrak koopt... succes ermee. @wwjk, ik had gisteren een leuke broek gezien, maar durfde hem niet te passen... Ja ik heb een of andere vreemde vrees, dat ik denk dat de verkoopsters of de mensen iets raars denken. Dat ik veel te dik ben om zo'n broek te passen ofzo...ja ik weet t raar, maar ik ben nogal onzeker, ook al kom ik niet zo over... maar nu zit die broek maar in mijn hoofd...pfff af en toe word ik gek van mezelf.. Iedereen een fijne dag gewenst liefs Pluisje
nee, helaas de winkel heeft nog geen online shop... Blijft wel in mijn hoofd zitten... misschien ga ik het toch proberen. Moet toch eens van die belachelijke gedachte af... Ik kan ze ook gewoon kopen en dan thuis passen, maar ik twijfel tussen 2 maten...pfff was ik maar lang en slank
Gisteren kreeg ik te horen dat er er een 3e reorganisatie gaat plaatsvinden bij justitie en dat er flink gesneden wordt in mijn departement. Gebaseerd op het "last-in-first-out"-principe en gebaseerd op het (enigszins omstreden) vak dat ik hier in de gevangenis geef, ben ik bang dat ik één van die mensen ben die straks op straat staan... Ik kan wel janken. De fijne bewaarders die mijn lokaal binnen komen en zeggen: "Zo, jij kunt ook weer gaan solliciteren hoorde ik!" maken mijn humeur er niet beter op.
Daarbij wéér een ontzettend slechte nacht gehad. Ik hoorde mijn man vannacht huilend smeken of onze zoon ALSJEBLIEFT wilde ophouden met krijsen. De baby huilt al wekenlang dagelijks meerdere uren en we zijn de wanhoop nu echt nabij.
Ja, dat is slopend...je kunt je echt wanhopig voelen he. Heb je al eens met het cb gebeld? Zij hebben vaak goede tips. Misschien is hij ziek? Of te koud of te warm? Kun je hem niet eens een nachtje bij een vriendin of je moeder brengen? Zodat je zelf eens bij kan slapen? Ik weet dat dat heel lastig is, ik deed het zelf ook niet... Vervelend dat je baan op de tocht staat, bah rot crisis!! En dan die rotopmerkingen van je collega's , fijn... Is misschien een rare opmerking, maar misschien reageert je zoontje op jouw emoties? Ik weet dat mijn dochter heel erg reageerde op mijn gemoedstoestand, toen ze klein was. Ik was toen net gescheiden en was echt erg depressief. Als ik snachts wakker lag, was zij ook altijd wakker.... Sterkte meid liefs Pluisje
Dankjewel Pluisje, voor het meedenken en voor je steunende woorden. Echt fijn Mijn moeder is over een week terug in NL, misschien kan de kleine daar dan even blijven slapen. Een nachtje doortukken zou mijn man en mij weer goed doen. Nog even volhouden!
Oooh, probeer het vol te houden...hulp is in zicht!!! Je zal zien, als je even bij kan tanken ziet alles er weer beter uit, succes liefs Pluisje
Ik vond het vooral erg moeilijk dat ik de controle over m'n dagelijks leven uit handen moest geven.. Als ik iets wilde drinken, moest er maar net iemand in de buurt zijn om het voor me te pakken. Als ik midden in de nacht naar de wc moest, moest ik m'n moeder wakker maken. Oefenen met lopen, moest er altijd iemand bijblijven, douchen zelfde verhaal. Ongelukje in bed (was altijd redelijk zwaar ongesteld dus lekte snel door), moest een ander het schoonmaken, wilde ik naar buiten, moest ik in de rolstoel geduwd worden.. Het herstel vorderde in het begin heel goed, liep in het ziekenhuis een hele dag voor op herstelschema (op de IC stond ik al, terwijl je daar eigenlijk alleen maar mocht oefenen met zitten en DAN mocht je naar een gewone kamer), mocht toen ook een dag eerder naar huis.. Morfinepompje nauwelijks gebruikt (was bang verslaafd te raken ), toen die eruit was, kreeg ik 'shotjes' als pijnbestrijding, daar begon ik van te spugen, en da's niet fijn als je rug twee dagen daarvoor gebroken en weer vastgezet is, dus vanaf toen medicatie geweigerd.. Medicatie voor thuis waren zetpillen omdat ik heel slecht medicatie kan slikken, maar dat kon ik ook niet zelf doen, en werd toen heel snel ongesteld en vond het verschrikkelijk dat m'n moeder dat moest doen, dus na twee dagen weer volledig met medicatie gestopt.. Bikkeltje dus (helaas niet aangehouden, ben nu weer enorm kleinzerig ). Maar daarna weer heel lang stilgestaan, ben in de rest van het schooljaar alleen maar naar examens gegaan omdat ik meer niet kon, niet gehaald natuurlijk.. Ook totaal geen begrip vanuit school, na een week een mail 'Wanneer kom je weer?' Nou ehh, als ik niet meer de rolstoel nodig heb om naar buiten te gaan, meer dan 20 meter kan lopen zonder zwart voor m'n ogen te krijgen, en langer dan een half uur kan blijven zitten zonder helemaal uitgeput te zijn? (Excuus voor de lap tekst, het zit me toch nog wel erg hoog blijkbaar) Ik heb nu af en toe wel een pijnlijk gevoel bij m'n schouderbladen wanneer ik teveel rek, kan nog steeds niet veel 'onverwachte' bewegingen maken en zal natuurlijk altijd minder flexibel zijn omdat m'n rug vast staat, verder sinds de narcose minder concentratievermogen en duurt langer voor ik iets onthou. Maar qua pijn verder helemaal niets meer, ben daar wel echt heel blij mee En precies, kijk waar ik nu sta! En zonder die operatie was ik hier niet geweest, want dat ik juist een van de voornaamste redenen dat ik en m'n vriend bij elkaar gekomen zijn, haha. Ahhhh Pluisje toch. Wat naar zo'n beeld over jezelf.. Ik zeg terug gaan!
Dat mag uiteraard. Ik had/heb (weet niet hoe ik het moet benoemen, haha) scoliose, m'n ruggenwervel is min of meer steeds schever gaan groeien.. Dus dat hebben ze recht gezet en vast gezet zodat het niet weer terug kan gaan groeien. Dus voor de operatie was m'n rug de linkerkant, en na de operatie aan de rechterkant.
Jeetje!! Ziet er heel bizar uit! En wat naar dat je school/omgeving er zo idioot op gereageerd hebben. Wel heel mooi dat je je vriend heb leren kennen terwijl je in een vreselijke situatie zat. Hij heeft je gezien terwijl je (misschien) op je kwetsbaarst was. Heel bizar. Ik dacht altijd dat zulke dingen niet geopereerd konden worden.
Wow, dat is echt een groot verschil... en wat je beschrijft klinkt heel heftig. Geen wonder dat het je nog hoog zit. Het is nooit leuk als je overgeleverd bent aan anderen ( als je een zelfstandig leven gewend bent he) maar ben maar blij dat er iemand was om je te helpen. Alhoewel ik me goed kan voorstellen dat het afschuwelijk moet voelen dat iemand jouw "rotzooi" op moet ruimen. Gelukkig is het nu verleden tijd en kun je weer vol vertrouwen naar de toekomst kijken. Is het trouwens niet erfelijk, scoliose? Tja, mijn laag zelfbeeld...is eigenlijk overgebleven van een tijd waarin ik me erg in de steek gelaten voelde door iedereen. Mijn man ging vreemd en bij me weg toen mijn dochter net geboren was. Mijn "beste vriendin "had opeens geen behoefte meer aan mij, en verbrak de vriendschap. Toen had ik niemand meer... en ze zeiden allebei dat het aan mij lag. En aangezien ik sinds dien geen echte vriendin meer heb gehad, denk ik ook dat het aan mij ligt. Ik heb wel kennissen, maar niet echt iemand waar ik mee kan gaan winkelen ofzo en dat mis ik wel. Ik voel me ook best vaak eenzaam, zeker nu ik geen werk meer heb. Mijn vriend is heel lief, maar hij werkt heel veel en weet hier ook niet echt vanaf. Daar praat ik eigenlijk nooit over, ik ben een sterke meid, toch? Ach en nu het herfst wordt, heb ik er weer meer last van...gaat wel weer over... sorry voor het geklaag, dat wil ik eigenlijk helemaal niet doen..pfff Ik ga maar ff kopje koffie drinken bij mijn ouders en dan misschien nog ff kijken naar de broek liefs Pluisje
Bedankt allemaal, voor het meeleven. Strakjes samen met Fem een 'tekening' brengen, en praten over de afgelopen dagen/weken/jaren dat hij ziek was. Helaas is onze familie nogal van het ruzie maken. Hoop dat alles liefdevolle geregeld kan worden
Ooh pluisje Dikke knuffel. Je komt op mij altijd heel zelfverzekerd en liefdevol over. Volgens mij ben je een super vrouw en een hele lieve mama! X
Beetje in baalmodus sinds gisteren! We zouden voor een super mooie tweedehandse kinderkamer gaan kijken in de avond, en ze zou wat betere kwaliteit foto's opsturen. Wat later zegt ze dat ze toch die avond weg moet, dat vrijdag de eerste kijk moment is. Zit alleen wel meer dan 24 uur nogsteeds op foto's te wachten
eerst Annabel gecondoleerd, ik hoop dat alles geregeld kan worden zonder ruzie Micchan fijn dat je geen pijn meer hebt ik weet helaas hoe het voelt, ik heb ook scoliose en hyperlordose Helaas wilden ze mij niet opereren omdat de kromming niet krom genoeg was volgens hun en voor een korset was het te laat omdat ik al zo goed als volgroeid was, ze zijn er pas achter gekomen dat ik scoliose heb toen ik 13 jaar was erfelijkheid: mij hebben ze altijd gezegd dat als ik ooit een dochter zou krijgen ze extra in de gaten te houden omdat meisjes meer kans hebben om dit te krijgen ik heb nu 2 dochters en voor zover we weten heeft geen van de 2 het Pluisje ik zou gewoon die broek gaan passen hoor, neem de 2 maten in het hokje mee en kijk welke je het beste zit ze zullen je echt niet aankijken hiervoor
Dat ik beter full time kan werken denk ik. Op mijn vrije dagen laat ik mijn koop gedrag een beetje de vrije loop Net spontaan nieuwe laarzen gekocht, ik denk dat mijn man achterover valt als hij straks thuis komt