Als ouders niet gaan scheiden, en zorgen dat je kind een goede opleiding volgt, belangrijk voor z'n carriere. Verder heb ik niks te klagen, ik mocht altijd heel veel, zei altijd wat ik ging doen, was erg makkelijk en lief.
Ik heb totaal niks te klagen gehad toen ik kind was. Merk ook dat ik veel dingen hetzelfde doe als mijn moeder altijd heeft gedaan bij ons. Het enige wat ik wel anders zal gaan doen denk ik, is als ze wat ouder zijn en de tijd gaan krijgen van het stappen. Ik was 18 jaar en mocht 1x in de maand wegblijven tot 2 uur, de andere zaterdagen moest ik om 23 uur binnen zijn Dat heeft voor de nodige ruzies gezorgd toen en daarin wil ik mijn kids toch iets losser laten. Er is wel 1 verschil, mijn moeder heeft alles in der uppie moeten doen, was vader en moeder tegelijk en kreeg van niemand de steun in de moeilijke periodes, vaak ben je dan toch al wat beschermender lijkt mij. Liefs Angela.
Ik geloof niet dat ik echt iets anders zou doen, het enige dat ik vroeger 'gemist' heb was zakgeld. Ik had pas zelf geld uit te geven toen ik op mijn 15e ging werken, voor die tijd was ik voor geld altijd afhankelijk van mijn ouders. Mijn man kan niet met geld om gaan dus ik wil ze heel graag leren dat geld niet iets is dat je met bakken tegelijk uit kunt geven.
Ten eerste wil ik mijn kinderen een 'grotere wereld geven' dan ik zelf heb gehad. M'n moeder had grote vleugels die ze om ons allemaal sloeg zodat haar gezinnetje knus en 'dicht' bleef. Bij mij mogen vriendjes/vriendinnetjes blijven eten en slapen en staat de deur altijd open voor andere mensen in tegenstelling tot hoe ik opgevoed ben. Verder wil ik m'n kinderen niet verstikken met mijn bezorgdheid en ze veel dingen zelf laten ondernemen. Het is echt niet erg om af en toe ff flink op je bek te gaan... zelfvertrouwen kweken op jonge leeftijd! En niet te vergeten ze een eigen mening laten hebben. Ze mogen best tegen me ingaan als ze het niet met me eens zijn, zolang ze maar respect hebben voor me en dus op normale toon tegen me in gaan.
ik wil alles maar ook alles met hem willen bespreken van vriendjes, liefdes verdriet, tot sex, en rock and roll. alles. vroeger heb ik sexuele voorlichting op school gehad en niet van mijn moeder, wat een meisje eigenlijk wel nodig heeft. dus ik wil zo openlijk met hem zijn zodat hij niet met dingen blijft rondhangen waarvan ik denk van och jonge dat is zo opgelost. Hij mag ook wel bij zijn vader gaan om dingen te vragen, hij had het ook nog nooit gehad van zijn ouders. we willen gewoon dat hij zich veilig en begrepen voelt door ons. en verder niet slaan of misschen een tikje op vingers(waar ik me al snel zeker weten schuldig zult voelen) misschien ook geen tik ik weet t niet wat er op dat moment zal gaan gebeuren. Mijn vriend is ook tegen t billenkoek en tikje geven. De boze blik helpt soms al aardig goed. ik wil ook veel leuke dingen met z'n 3en gaan doen, fietsen picknicken, voetballen, gewoon gezzelige dingen, en t hoeft niet eens veel geld te kosten.
Ik denk dat ik ongeveer net zo'n opvoeding wil geven als mijn ouders mij en mijn broertje en zus hebben gegeven. Ze waren altijd voor ons daar (nu nog steeds) en ik heb een vrij gemakkelijke opvoeding gehad. Ik mocht altijd best veel zolang ik maar duidelijk liet weten wat ik ging doen, waar ik naartoe ging en ga zo maar door... Dit heb ik altijd als heel prettig ervaren! Gr. Miranda
een kind een kind laten zijn wat in deze tijd erg moeilijk is. als er nog een dochter zou bijkomen gaat die niet met 8 make-up dragen en stappen, kinderen moet eerst kind zijn voor ze volwassen worden. en onze jongen een jongen laten zijn. nu wordt verwacht dat kindjes er altijd spik en span uitzien maar als die van mij gaat spelen wil ik zien dat hij gespeeld heeft. ik mocht vroeger het huis niet in als ik nog schoon was. en zelfstandigheid dat vind ik heel belangrijk. ik ben op dezelfde manier grootgebracht en ben er blij mee dus wil dat ook graag aan mijn kindjes overdragen. en met veel liefde enorm veel liefde zodat ze altijd een warme thuis hebben. wil zoveel in de opvoeding maar ga niet alles neer zetten he. groetjes Talia
Ook ik denk dat ik niet veel anders zou doen.. Het zijn twee voorbeelden voor mij. Streng maar toch rechvaardig. En vooral heb ik heel veel liefde gehad (nog steeds hoor) en dat wil ik zeker ook overbrengen!
Wat ik vooral anders wil dan mijn ouders is gevoelens uiten. Ik mocht nooit huilen,schreeuwen,boos zijn of noem maar op.Hier heb ik een borderline persoonlijkheids stoornis aan over gehouden. Ook wil ik niet slaan,wat mijn ouders ook wel eens deden. Moet zeggen dat het goed gaat met de opvoeding van mijn zoon Liefs Wendy
aangezien ik terugkijk op een heel leuke jeugd probeer ik mijn kinderen zo op te voeden zoals mijn ouders ons hebben opgevoed... ik kan echt niks bedenken waarom ik iets anders zou doen dan mijn ouders....als ik mijn kids dat kan bijbrengen wat mijn ouders ons bij hebben gebracht heb ik straks 2 mooie-lieve mensen opgevoed en dat is alles wat je je als moeder maar kan wensen toch... dus wat mij betreft nee kan niks anders verzinnen...dacht vroeger vaak genoeg als ik later kinderen heb doe ik dit en dat, en nu ik ze eenmaal heb begrijp ik pas de bedoelingen die er achter zaten maar ja dat wil je als kind-tiener toch echt niet horen.....dat begrijp je later pas als je in hun schoenen staat...
Ik zou niet zo heel veel anders doen, maar wat ik zal in elk geval niet voortdurend aan mijn kinderen vertellen dat je bepaalde dingen niet moet eten omdat je er dik van wordt. Het stimuleren van gezond gedrag vind ik veel belangrijker dan het afkeuren van ongezond gedrag.
Consequent zijn.. Nee is nee en ja is ja... Ik zou veel hetzelfde doen als mijn ouders... Veel liefde geven en een luisterend oor...
Ga waarschijnlijk weer met mijn -dan 2 hopelijk- kinderen en vriend terug naar italie en ga ze leren dat geld niet gelukkig maakt. Dat je niet alles met geld kunt kopen en familie en vrienden een belangrijke factor in je leven zijn. Helaas denkt "mijn" familie hier anders over, jammer genoeg.
Nou, als ik hier alles moet opschrijven wat ik anders zou doen bij mijn dochter dan ben ik wel even bezig. Maar de voornaamste punten zijn: Mijn kind vertrouwen: mijn zus heeft heel veel dingen achter mijn ouders rug uitgespookt, en ik werd er extra strak voor gehouden om mij te behoeden dat ik dezelfde fouten zou maken, terwijl ik altijd eerlijk ten opzichte van mijn ouders ben geweest en alles netjes gevraagd heb als ik wat wilde. Niet alle kinderen over een kam scheren: Ik heb 2 zussen een is 10 jaar ouder de ander 13 jaar ouder. Ik heb precies dezelfde regels gehad dan hun, terwijl het een hele andere tijd was toen, en terwijl ik een heel ander kind ben(was) Als mijn kind ouder is geen verplichtingen opleggen: Mijn ouders verlangen van mij dat ik een paar keer per week bij hun op bezoek kom en hun regelmatig op bel. Terwijl zij nu 3x bij mij thuis zijn geweest. 1x voor de begrafenis van mijn schoonpa, 1x voor mijn bruiloft en 1x om te kijken na mijn lekkende dak. (ik woon al 7 jaar samen)Het moet wel van 2 kanten komen vind ik. Maar zei zeggen maar dat mijn zussen ook regelmatig komen dus ik moet dat ook maar doen. Nou ik woon 30 km verder dan hun, ik werk en zij zitten allebei thuis, dus als zij daar zin in hebben, ikke niet, ik ben blij als ik bij mijn mannetje ben 's avonds. Ik heb mijn ouders het laatste gezien op mijn bruiloft al meer dan 1 jaar geleden. Ze verwachten tot ik hun bel, want ik heb hun achtergestoten op mijn bruiloft heb ik van andere gehoord. (ik heb mijn schoonmoeder mijn jurk laten openmaken toen ik na het toilet moest. DRAMA!) Zij hebben mij echter altijd gezegd dat als er iets was waar ik problemen mee had ik altijd na hun toe kon komen om te praten. Nou ze doen het zelf ook niet en ik ben me van geen kwaad bewust. Ik weet ook niet of ze weten dat ik zwanger ben. Maar dat zullen ze wel via via gehoord hebben. Ik ga nu stoppen want zo kan ik echt nog uren door blijven typen. Ik heb ook geen zin om hierover te gaan stressen want het is niet goed voor ons kindje. xxx Vera
Voor het grootste deel heb ik een leuke opvoeding gehad, maar ik zou zelf mijn kind meer vertrouwen en positieve gedachten meegeven. Ik weet niet waarom, maar mijn moeder lijkt alles en iedereen te wantrouwen. Daar heb ik ook een tikje van meegekregen en het is helemaal niet fijn! Ik wil sowieso geen negativiteit over anderen met mijn kind gaan bespreken. De problemen die ik met anderen zou kunnen hebben hoeven geen enkele invloed op hem te hebben. Hij heeft weer een andere relatie met hen en die kan hij ervaren zoals hij die zelf ervaart. Dat is in ieder geval mijn voornemen. Maar mijn moeder was in veel opzichten ontzetten leuk, hoor, en ik ben nog steeds ontzettend close met haar! Ze had me alleen wat minder als vertrouweling moeten zien, vind ik.
Mijn kinderen in hun waarde laten, wat ze ook doen. Mijn moeder heeft vaak commentaar op mijn huishouden enzo. Wordt er soms zooo moe van! Dan denk ik: Laat mij het doen op mijn manier en jij op jou manier!
Ik zou misschien iets strenger zijn dan dat mijn ouders voor mij waren, verder zou ik niets anders willen doen. Mijn ouders zijn echt mijn beste vrienden en ik hoop echt dat ik met mijn zoon of dochter net zo'n sterke en hechte band krijg als ik met mijn ouders heb.
Hallo ! Ik zou het allemaal totaal anders doen dan mijn eigen ouders. Mijn zusje was net op bezoek hier en we hebben er nog lang over gesproken. Er was vroeger altijd veel ruzie en onenigheid bij ons thuis. Het lijkt me heerlijk om te kunnen zeggen "ik heb een fijne jeugd gehad en zal mijn kinderen net zo opvoeden als mijn ouders mij hebben opgevoed". Helaas is dat bij mij niet het geval, en tot op de dag van vandaag heb ik, en ook mijn zusje, daar nog last van. (gisteren werd ik nog door mijn vader uitgescholden aan de telefoon ... heerlijk als je 40 weken en 3 dagen zwanger bent ...) Ik heb mijn hele leven nog nooit het gevoel gehad dat ik goed genoeg was. Alles wat ik deed kon beter, en deed ik iets heel goed dan kreeg ik als reactie "kon het niet wat minder" (Toen ik na de brugklas één punt te weinig had voor de Havo hebben ze drie weken niet tegen me gepraat ... uiteindelijk ben ik na de Mavo naar de Havo gegaan en heb dat zonder problemen afgesloten. Ik ben met een 10 afgestudeerd aan de Pabo, mijn ouders vroegen toen doodserieus of een 8 niet genoeg was voor mij ...) Waardering voor dingen die ik deed kreeg ik van mijn ouders nooit. Ik moest die waardering krijgen van andere mensen om mij heen. Ik ben heel dankbaar dat ik steeds veel mensen om mij heen heb gehad voor wie ik er wel toe deed, die waardering voor mij hadden, die wel veel om mij gaven (en nog steeds) en die voor mij ook heel belangrijk waren. Dankzij hun ben ik geworden wat ik nu ben en daar ben ik ze oneindig dankbaar voor. Wat ik dus anders wil doen bij ons eigen kindje is: * Ik wil dat ons kindje er grenzenloos vertrouwen in heeft dat wij van hem of haar houden en er altijd voor hem of haar zullen zijn. * Ons kindje mag zijn of haar mening geven en meningsverschillen worden op een goede manier uitgesproken zodat iedereen in zijn of haar waarde gelaten zal worden. * We zullen ons kindje eindeloos steunen in alles wat hij of zij wil bereiken in het leven, ook als de doelen van het kind anders zijn dan wat wij voor ogen hadden. * Ons kindje zal nooit hoeven vechten voor waardering van ons, zal bij ons een warm plekje kunnen vinden waar hij of zij altijd terug kan keren. Groetjes, Nikki F