ik wou een madonna top hebben een kante top met die touwtjes op je buik mocht ik niet eens agggggggg kinderachtig he ik was pas 8 hihihihihi
k wil niet heel lullig zijn maar ik kreeg alles heb er nooit omhoeven te zeuren of iets maar mijn ouders hebben me toen ik vanaf mijn 17e ging werken wel de waarde van het geld bij gebracht en da was maar goed ook denk ik
ik wilde vroeger een puggel! Als mijn ma vroeg wat wil je hebben dan was mijn antwoord een puggel. Vraag me niet wat het is want dat is nog steeds een raadsel Mijn ouders hebben mijn vaak de speelgoed winkel ingenomen zodat ik kon aanwijzen wat een puggel was, maar geen 1 speelgoed winkel had een puggel. Ik heb nu dus nog steeds geen puggel
Ik vroeg eigenlijk niet zoveel speelgoed! Wel vroeg ik om een zusje, en die heb ik ook gekregen ( wat een geluk) Mn ouders hebben 5 kinderen dus we moesten het doen met wat we kregen, ik had er wel een hekel aan om met sinterklaas altijd hetzelfde te krijgen namelijk een kleurboek met een pak stiften Toen ik in de pubertijd kwam kreeg ik eigenlijk alles wat ik wilde, op dure kleding na. Ik kreeg een navelpiercing op mn 12e, een tongpiercing op mn 15e, en een scooter op mn 16e. Dingen die ik graag wilde. Ik weet nog wel dat die Spice girls barbie's zo in waren, en dat mn neef die toen wel allemaal kreeg en ik niet
kan het mij niet heugen, omdat ik wanneer ik iets wou er zelf alles aan deed dan om het te krijgen ,.. eigenlijk wel met alles in het leven, ik wou iets , had een doel en ging ervoor
Ik kan eigenlijk zo snel niks bedenken, betekent dit dat ik een gelukkig kindje was... Ik had eigenlijk alles wat ik wilde, zonder (naar mijn gevoel) overdreven verwend te zijn. Ik was snel tevreden en huppelde vrolijk mee met de nieuwste rages, maar wilde nooit grote of rare dingen. Paard, scooter, piercing, merkkleding... zijn geen dingen waar ik vroeger over gezeurd heb, want dat interesseerde me allemaal niet.
wat is er van die neef terecht gekomen? mijn zoontje wilde toen hij 2 was een poppenbuggy,heb hem maar gekocht voor hem.papa was alleen niet blij dat ik hem daarmee liet lopen.
Tsja, hij was er nou eenmaal fan van haha. Het is nu een ber van een vent,heeft een vriendin.. maar meer weet ik niet.. denk ook niet dat ie die poppen nu nog heeft
Zo'n fiets met 1 groot wiel en 2 kleine wieltjes van voor. Vonden ze te gevaarlijk, terwijl ik op vakantie er eentje van een vriendin leende en er heel de camping mee doorcrosste, zonder dat er iets is gebeurd. En een legotrein . Mss raar cadeau voor een meisje, maar ik vond het prachtig. Nu we een zoontje krijgen weet ik meteen een leuk cadeau .
Ik wilde een paard kreeg ik dus ook nooit. Toen ik 16 was ben ik gaan werken en heb er zelf maar een gekocht.
Walkie-Talkies! Ik kreeg ze niet van mijn ouders. Had er wat op gevonden. Ik had een heeeeeeeele lieve opa die elke avond na het eten even kwam... Toen heb ik traantjes in mijn ogen gekweekt ... Hij vroeg natuurlijk wat er was.... ''snik, snik, ik wil zo graag walkie-talkies, snik, snik maar ik krijg ze niet van pa en ma''..... Dus opa: Tot hoe laat zijn de winkels open? (ik vroeg het natuurlijk op koopavond), dus tot 21.00... Ik heb ze toen van opa gekregen. Die dingen kostten toen 25 gulden. Ik vergeet het nooit meer! En besef eigenlijk nu pas hoe vreselijk slim een kind van 9 jaar kan zijn.... (want ik wist dat opa overstag zou gaan) Wat een lieve opa had ik toch...... Helaas is hij 9 jaar geleden overleden.