Hier ook gespuugd tijdens mijn tweede bevalling, inderdaad ook zo rond de 8 cm volgens mij. Natrillen ook last van gehad. Aambeien helaas ook..... Wat ik na mijn 1e bevalling vooral had was dat het down under nog brandde als een gek. ( wel na knip en vacuum) Dat had ik niet verwacht ondat iedereen altijd zegt dat de pijn meteen over is als je kindje eenmaal in je armen ligt. haha. Na de 2e bevalling had ik dat ook weer maar was ik er geestelijk op voorbereid haha. En had ik paracetamol in mijn vluchttas gestopt.
Oh ik wist blijkbaar zoveel niet De goddelijke onwetendheid Deze keer weet ik precies wat me te wachten staat.. Ik wist bijvoorbeeld niet: -dat ochtend misselijkheid tot 22.00 's avonds duurde. -dat "ochtend" misselijkheid gerust tot week 18 kan duren. -dat je standaard tussen 5 & 6 's ochtends wakker wordt (terwijl je al die slaap na de bevalling zo godsgruwelijk hard nodig gaat hebben!!!!) -dat er zoiets bestaat als bekkeninstabiliteit (ik was bang dat mijn heupen gescheurd waren, was in paniek, zat te huilen van de pijn, zegt de verloskundige zonder blikken of blozen: Oh, je hebt last van je bekken, hoort erbij) -dat bekkeninstabiliteit zooooooo'n pijn kan doen. -dat schopjes zo lief en leuk zijn om te voelen. -dat een baby van binnenuit je ribben kan kneuzen of zelfs kan breken. -dat je aan het eind van de zwangerschap het zwanger zijn en alle bijkomende klachten ZO zat bent dat je echt zin hebt om te bevallen. -dat je tijdens de bevalling helemaal niet hoeft te schreeuwen en te roepen dat je liever dood wil enz. maar dat je ook gewoon rustig kan blijven. -dat je voor het oog van ziekenhuispersoneel tijdens je bevalling op een rolstoel met een po moet poepen en plassen (had echt iets meer privacy verwacht) -dat het hechten meer pijn doet dat het bevallen. -dat ze na het hechten 'even' een vinger in je kont steken om te checken of die niet perongelijk mee dicht gehecht is. (en dat je dan denkt dat je sterft vd pijn!) -dat het voelt alsof je je baby uitgepoept hebt ipv uit je downunder geperst. -dat je alleen kan plassen onder de douche. -dat je niet moet niezen/hoesten/lachen met hechtingen. -dat je tot maanden later een rot gevoel kan houden aan de knip. -dat je darmen na een bevalling weer op hun plek moeten zakken en dat dit flinke buikpijn geeft. -dat je de eerste paar dagen bij elke buik-borrel je hand op je buik legt, denkt: oh een schopje! Om vervolgens heel sip tot de ontdekking te komen dat er geen baby meer in je buik zit. -dat je borsten echt VEEL lekken als je baby gaat huilen. Dat het er echt uit kan spuiten! -dat je twee dagen na de bevalling al weer zin in seks kan hebben (die had ik echt niet verwacht, heeft zowaar moeite gekost om een aantal weken te wachten, ik dacht dat je echt na twee maanden moeite moest doen om weer zin te maken) -dat je zo snel alweer alles opnieuw wilt doen. Hoop niet dat ik nu mensen afschrik.. maar er wordt voor mijn gevoel echt veel verzwegen
Ja, was vrij onplezierig.. Die doet zo'n pijn als je net bevallen bent! Rekt natuurlijk ook flink mee he? Zit nogal dicht naast dat hoofd wat er door moet (Ben ik trouwens de enige die deze pech heeft gehad? Kan me toch niet voorstellen, ze zei dat het standaard was bij hechten) oja, en daarna moet ook jan en allemaal nog kijken naar hoe je hechtingen genezen enzo he? Dus serieus verschillende keren dat er in het ziekenhuis wat mensen om je bed komen staan met de vraag of je je benen even wijd wilt doen. Had op een gegeven moment echt geen schaamte meer hoor Gelukkig komt dat ondertussen weer een beetje terug Wel zo gezond.. Maar he Het was het achteraf gezien allemaal dubbel en dwars waard hoor De herinneringen beginnen te slijten en ik heb nog steeds mn grappige/lieve/mooie ventje elke dag bij me
hahahaha sorry Maar zoals ik al zei, het was het allemaal waard! Vond het alleen best prettig om dit eens een keer te kunnen spuien want naast dat niemand je dit vooraf verteld is er ook niemand met wie je er achteraf eens over kan praten
Ik heb na een bevalling nog nooit een vinger in mijn poeperd gehad Hier zullen ze misschien beter weten te hechten of zo en op zichzelf kunnen vertrouwen Heb er nog nooit van gehoord.
Nee hoor Indy hier ook. Zegt de verloskundige toen ze het deed ook nog eens: ok, poep nu mijn vinger eruit. ... Ik dacht dat ze dat deden om te controleren of je sluitspieren nog werken.
hahahaha fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.. begon me al NOG meer te schamen Ben trouwens wel gehecht door de stagiair (achteraf was ik haar eerste bevalling, fijn om te horen maar niet heus) dus het zou kunnen dat andere meer op hun hechtwerk vertrouwen. Ken trouwens een meisje die twee weken niet naar de wc kon en met enorme buikpijn rond heeft gelopen. Die bleek na nader onderzoek toch echt daaro een hechting te hebben. Nou, in dat geval toch liever safe dan sorry En nee, hopelijk is er geen uitweg meer voor je Lil
Om je te bescheuren.. je brengt het leuk.. maarre.. Uhm.. wat denk je zelf? Begin nu ook ernstig te twijfelen of ik dit nog wel wil. Denk dat ik hem maar laat zitten (ben bijna 36 weken).
Dat een bevalling best mee kan vallen. Als ik al jullie verhalen lees dan ben ik gezegend met 2 makkelijke bevallingen en weinig klachten achteraf!Hopelijk deze keer ook
Was vast een enorme grapjas die jou gehecht heeft!! Heb het nog nooit gehoord! (en gelukkig zelf nog nooit gehecht!!)
Ik heb ook gebraakt tijdens de ontsluitingsfase. En dat het best wel kan gaan ruiken van onderen door de wond die de placenta achter laat na de bevalling. Dat hadden ze ook wel even mogen melden
Haha dankje Maar ik ben al bang voor bevallen sinds ik wist dat het bestond! En nu komt het zo dichtbij. Ik ben echt een mietje met een lage pijngrens dus ik ben echt doodsbenauwd.
Niet bang zijn. Het is altijd anders dan je denkt. Veel dingen klinken als horror maar zo voelt het niet. Ik heb een knip en een vacuümpomp gehad. Niks aan t handje. Anders was ik nu niet weer zwanger. En op het moment zelf wil je maar 1 ding. Dat het eruit komt. Aan het eind ben je het zwanger zijn ook zat