Die vinger in je poeper, ik was hem vergeten. Maar van de bevalling van de jongste herinner ik me hem weer. Ik was enigszins geschokt. Ik wist ZEKER dat ze dit bij de oudste niet hadden gedaan en had echt een heel erg WTF!!!! moment toen ze dat deed. WAAROM? Haha. Maar volgens mijn man heeft de verloskundige dat bij de oudste ook gedaan. Ik kan me er echt niks van herinneren. Wat ik niet wist, was hoe het nu precies zit met een sterrenkijker. Nu wist ok toch niet dat onze jongste een sterrenkijker zou zijn. Maar ik heb dus echt vanaf 5 cm ofzo persweeën liggen wegpuffen terwijl ik zoooo graag wilde persen. En tegen de tijd dat ik mocht persen, wist ik gewoon niet meer hoe het moest. Ik heb gesmeekt om een knip, terwijl ik daar de vorige keer echt nog maanden last van had gehad en dus eigenlijk echt geen knip wilde. Maar de knul wilde er gewoon niet uitkomen en ik was zo bang dat het mis zou gaan anders. Maar dat blijkt (vroeg persweeën en niet goed 'het bochtje om' krijgen) dus wel normaal te zijn bij een sterenkijker. Dat had ik misschien juist wel fijner gevonden, als de vk wel even had gezegd dat het een sterrenkijker was en dat het daarom wat lastiger ging maar dat dit gewoon normaal is. Verder had ik nooit nagedacht over het feit dat een ruggenprik soms gewoon niet werkt. Ik heb er niks aan gehad in ieder geval. Maar daar heb je niet veel aan om dat vooraf te weten, denk ik. Je gaat er toch altijd vanuit dat ie bij jou wel werkt. En hoop is ook leuk. Mijn belangrijkste les is eigenlijk: als je een maand of drie na de bevalling nog last hebt van het litteken van je knip is dat niet goed en moet je er echt even naar laten kijken. Ik heb er bij de oudste nog een bijna een jaar serieus last van gehad bij vrijen. En nog jaren regelmatig een 'vaag gevoel' na een dag met veel lopen. Dat hoort dus niet zo. Bij de jongste weer geknipt. Natuurlijk wel weer een tijdje last van gehad. Maar echt; nu geen centje pijn meer. Als ik dit eerder had geweten had ik ze (hoe gruwelijk dat ook klinkt) na een half jaar dat litteken al opnieuw laten openknippen en hechten.
Idd accepteer de pijn, laat t over je heenkomen. Als je al denkt bij de eerste wee " o dit gaat pijn doen, dit kan ik niet" dan wordt t lastig. Ja het doet pijn maar wij vrouwen zijn bikkels alles voor zo'n prachtig wezentje! En die stolsels zijn idd heftig! Bij de eerste wist ik ook van niks, sta 2uur na de bevalling in de douche omdat ik dacht te moeten plassen. Overvalt me een heel zwaar gevoel van onder, dacht echt dat er nog een kind kwam. Opeens in razend tempo een mega stolsel, groter als een tennisbal. In paniek mn moeder geroepen die lekker met de baby zat te tutten. Ziet ze t en zegt, is normaal! Aaaahh gewoon doodnuchter en stond te shaken hahaha. Alleen jammer dat dat ding niet door t doucheputje ging, dus dat moest even opgeruimd worden. Bij de 2de me dus op zo'n stolsels voorbereid maar niet gehad! Dus zo zie je maar elke bevalling is anders, gelukkig maar!
Bloedstolsels die behoorlijk groot kunnen zijn! Ik schrok me helemaal dood, vk gebeld en die zei dat het erbij kon horen en ik niet uit elkaar zou vallen Naweeën: denk je het gehad te hebben na de bevalling...
Er schiet me nog iets te binnen. Dat wist ik gelukkig wel, anders was ik daar zelf ook van geschrokken denk ik. Veel vrouwen verliezen tijdens de zwangerschap minder haar. Maar dat haal je na de bevalling weer in. De eerste paar weken na de bevalling lag het putje zo vol! Sterker nog; het paste niet eens in het putje, Ik was blij dat ik wist dat dat erbij hoorde, ik denk dat ik anders echt zou hebben gedacht dat ik kaal werd ofzo. Bij de tweede trouwens geen last van gehad. Maar, ook geen extra mooi haar tijdens de zwangerschap. Elk voordel heb zun nadeel. Bij de oudste en in mindere mate bij de jongste heb ik na de bevalling wekenlang echt verschrikkelijk gezweet 's nachts. (Ik sliep op en onder badlakens en in een hemdje. Naast het bed lagen schone badlakens en hemdjes klaar. Meestal wisselde ok twee of drie keer per nacht. Bij de oudste was ik bang dat het nooit over zou gaan, het bleef zo lang duren. Het hielp bij mij als ik vlak voor het naar bed gaan even koel douchte.
Dit topic levert een wel een aantal "oh ja" momentjes op. Ik was ze dus al vergeten en ben nog geen 3 weken geleden bevallen. Dus voor de meiden die nog mogen bevallen: Ja, het zal zeker niet pijnloos zijn en er gebeuren misschien dingen die je niet had voorzien. Maar je krijgt zo iets moois in ruil voor een paar uurtjes afzien. Het is het waard!
Dat plassen na de bevalling zo vreselijk pijn doet. Ik had niet eens een knip gehad o.i.d. Ik voelde niet eens dat ik plaste, ik stond gewoon in brand.
Voordeel van een knip: die deed bij mij zoveel pijn dat ik het plassen niet eens voelde. Bij de eerste dan. Bij de tweede deed de knip minder pijn en voelde ik de plas dan weer wel.
Super handig topic dit! Heb me gelukkig al redelijk goed ingelezen en ben bij de bevalling van mn nichtje geweest. Dat die stolsels zo groot kunnen zijn wist ik echt niet dus bedankt daarvoor ben zelf totaal niet bang voor de bevalling, pijn gaat t sowieso doen maar daarna wel een heerlijk klein ventje in mn armen! Het enige waar ik bang voor ben is dat hij niet gezond of überhaupt niet levend ter wereld zal komen, maar goed, de angst dat hem wat mankeert (ooit) blijf je natuurlijk als moeder de rest van je leven houden
Hier persdrang vanaf wee 1 met weeenstorm tijdens inleiding. Toen ik na een paar uur dacht het niet vol te houden verzon ik pas dat er Ook pijnbestrijdjng bestond haha... Ik heb het hoofdje niet voelen staan. Zegt me niks. Weet wel nog dat ik moest wachten even maar deed geen pijn. Wel even misselijk geweest maar niet gespuugd. Ook geen prik gehad boor placenta. Ik dacht alleen direct na de bevalling alles te kunnen en nooit gedacht dat je dan vreselijk pijn hebt daar onder , stuit gekneusd, knip ontstoken en daar werd ik er ziek van.
Wat ik ook niet wist is dat je tijdens de zwangerschap een snellere stoelgang kan hebben! Ipv obstipatie ga ik soms wel 4x per dag naar de wc voor ontlasting!
Hier beetje dom geweest, ik had me niet genoeg in de bevalling van de eerste verdiept en wist ik veel dat je tijdens weeën ook al flink wat bloed kon verliezen. Vooral als je binnen 45 min van 3 cm naar volledige ontsluiting gaat. Dat was flink paniek in de auto.. Maar gelukkig was dat het enige :-D
Dat je met 10cm ontsluiting, niet altijd mag gaan persen. Ik heb potverdrie nog wee-opwekkers gehad omdat ik geen persdrang kreeg. Ik dacht dat ik er al bijna was toen ik 10cm ontsluiting had, maar uiteindelijk heeft het nog 4 uur geduurt voordat ik mocht gaan persen. Achteraf gezien heb ik ook helemaal geen persweeën gehad en heb alles op eigen kracht en gevoel moeten doen.
Dit had ik ook! Ik was er ook goed kwaad om, vooral omdat ik tijdens het wachten op persdrang wel gewone rug/beenweeen had waar ik niets meer voor kreeg. Ik had wel een ruggeprik, maar die was uitgewerkt en ze wilden niets bijgeven. Heb echt zo veel pijn gehad! Dat is dus nog een ding wat niemand je vertelt: ruggeprikken werken ook weer uit! En dan geven ze niet altijd wat bij. Stom ziekenhuis :x
Jaaa, echt herkenning! Precies. Ik had ook een ruggeprik, dat was echt heerlijk. Maar die zetten ze uit als je 10cm ontsluiting hebt. Ik dacht, nog ff persen en dan zijn ze er. Nou mooi niet dus. En ondertussen heb je wel weer je weeën, plus wee-opwekkers. Dat was wel echt een teleurstelling, want ik was er heilig van overtuigd dat je mocht gaan persen als je 10cm ontsluiting had.
Wat ook nooit gezegd wordt is dat wanneer je hele snelle bevallingen hebt (zoals ik dus) dat je uberhaupt geen pijnbestrijding zoals een ruggeprik krijgt..... Ik heb dus alle 4 de bevallingen zonder ook maar iets moeten doen Bij de oudste was het niet gebruikelijk (wordt 18 dit jaar) En ben bij hem en bij de 2e ingeleid, maar zonder pijnbestrijding...:x De 3e ging veel te snel (de hele bevalling incl placenta en hechten duurde 45 min) Nou ja en bij de 4e (was overleden) leek het ze beter om het bewust mee te maken ivm rouwverwerking etc.....
ze zeggen dat je zonder persweeen niet kan persen....... ik had bij de eerste ook geen persweeen, ja af en toe een vaag gevoel en daar perste ik dan op..... nu lees ik dat meer mensen dat hadden, geen persweeen. pfft was ik toch niet achterlijk dat ik ze niet voelde... overigens bij de tweede zo sterkte persweeen gehad dat die gelanceerd werd... pfoe wat een verschil (overigens bij beide een ruggeprik gehad die toen ik mocht gaan persen bij de eerste uitgezet werd bij de twewde was daar geen tijd meer voor) de derde wel persween maar met behoorlijk wat tijd er tussen en heel verschillend qua sterkte dus zodra ik dacht op te voelen komen ongeacht sterkte direct meepersen... met een paar persweeen was ze er duurde qua tijd wel wat langer..... voordeel ervan is wel dat het makkleijker is je persweeen op te houden zodra je dat gevraagd wordt! is bij de tweede echt niet gelukt, was onhoudbaar!
pardon beter voor de rouwverwerking om het zonder pijnbestrijding te doen? je mag dus lekker veel pijn lijden terwijl je al weet dat het eigenlijk voor niets is.....kan je niet beter zonder pijn alles meemaken en dan niet uitgeput van de pijn afscheid nemen? lijkt mij erg zwaar!