Deze bevalling was niet van een voldragen kindje (met bijna 14 weken geboren) en is dus opgewekt met cytotec. Nu had ik weinig pijn van de weeén, maar heel veel vrouwen krijgen dus wel echte (weeën)pijn, maar dat weten ze natuurlijk niet van te voren. Ach en de echte pijn was in dit geval toch niet van de bevalling zelf...... Maar op zich heb je wel gelijk, zo'n bevalling is op zichzelf al zwaar genoeg, zonder pijn. Bij dit kindje had ik ook geen persweeën, en moest ik op eigen kracht persen
Wat heftig mamabri! Wat ik me afvraag, de dames hier die zoveel bloed(proppen) verloren, was dat uiteindelijk zoveel dat je ook een bloedtransfusie moest? (fluxus?)
Volgens mij willen veel mensen gewoon het heftige verhaal van hun bevalling kwijt. Wat een zware ellende voor de vrouwen die nog mogen voor de eerste keer
Haha ja de gênante verhalen vond ik toen der tijd leuker om te lezen.. Toen kreeg ik er bijna zin in. Bijna dan
Ik vind het wel leuk om te lezen allemaal, dan weet ik wat ik kan verwachten (die stolsels bijvoorbeeld, had ik echt nog nóóit van gehoord, zou me helemaal rot schrikken anders...) Maar je moet maar zo denken, al zo lang de mens bestaat bevallen de vrouwen, en de meesten meer dan 1x
Voor mij is het de vierde , maar verhalen over bloedtranfusies en andere nog verschrikkelijkere bevallingen vind ik geen dingen die "normaal verzwegen" worden voor de dames die nog mogen gaan bevallen voor de eerste keer.
In dit topic worden natuurlijk alle nare dingen opgesomd en als je alles zo achter elkaar leest lijkt het allemaal wel heel akelig! Die grote stolsels heeft iedereen volgens mij, heeft niets met fluxus te maken, fluxus is als je echt flink blijft bloeden na de bevalling. Stolsels horen er gewoon bij. Ik wist dit niet van tevoren niet maar de kraamhulp vertelde het me voordat ik ging douchen en zo hoort het ook! Ik herken van alle nare verhalen hier gelukkig weinig; staan van het hoofdje deed geen pijn, heb geen naweeën gehad (en wel redelijk snelle bevallingen), niet overgegeven. Ik had me voorbereid op erge pijn down under en hechtingen, maar ik had geen pijn of hechtingen. Alleen de eerste dag onder de douche/met flesje water geplast. Iets wat ik niet echt had verwacht: slecht geheugen met name na de geboorte van Eva, kon echt niets onthouden, was echt een beetje van de wereld. En hoe hectisch het is zo'n kleintje, nooit geweten dat zo'n klein ding je de hele dag bezig kan houden met drinken, plassen, poepen en de hele dag bij je slapen
Nee hoor de stolsels zorgen er niet voor dat je een bloedtransfusie nodig heb. Wat ik er van begrepen heb komt dat van de "wond" die in je baarmoeder zit door de zwangerschap. Het moet er dus gewoon uit, doet ook geen pijn hoor het verliezen van stolsels. Het is alleen iets wat je eigenlijk nooit vertelt wordt. Je hoort wel van kraamtranen en dat alles enorm waard is, maar de dingen waar je van kan schrikken hoor je normaalgesproken niet. Die kraamtranen moet je overigens ook echt gewoon laten gaan! Lucht zo gigantisch op als je ze echt lekker de vrije loop laat gaan!
Dat je soms na een bevalling gewoon niet kunt slapen. Ik ben bij beide kids 2 volle dagen wakker geweest. Adrenaline denk ik, want super moe was ik ook niet
Kraamweek vond ik trouwens ook een roze wolk! Al was ik wel heeeeeel verliefd op mijn prachtige dochter..
Dat had ik ook! Ik lag de hele nacht naar mijn kleintje te kijken en te luisteren. Als ik niets hoorde ging ik kijken of het wel goed was, als ik wel iets hoorde lag ik genietend te luisteren. Maar slapen, ho maar! Na twee doorwaakte nachten baby toch maar verplaatst naar de babykamer. Dat ging een stuk beter!
- het heftige zweten door je hormonenschommeling, jeetje, daar heb ik 2x goed last van gehad. Haha, ja die kraamtranen. Niet iedereen krijgt ze maar als ze komen...
Dat trillen na de bevalling inderdaad! Zo, ik trilde bijna van het bed af. Ik keek heel erg op tegen het eerste keer poepen. Iedereen zei dat het ellende zou worden, ook de kraamhulp. Ik vond het wel mee vallen. Dus het hoeft niet ellende te zijn Ik had een gekneusd stuitje na de bevalling. Nooit over nagedacht dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn, niemand heeft het er ook over gehad. Maar mijn god, daar heb ik wel even last van gehad!!
Een zwaar gekneusd stuitje heb ik ook gekregen bij de eerste. Ik heb er dik een jaar last van gehad en nu na de tweede ook weer een aantal maanden. Het is nog steeds niet volledig weg. Erg lastig, vooral omdat tegelijkertijd een aantal vriendinnen bevielen die gewoon na een week alweer op hun benen stonden en dus niemand begreep dat ik "nog steeds" niet normaal kon liggen, opstaan, zitten, etc. Ik heb na 2 weken met tranen in mijn ogen van de pijn in een auto gezeten om op kraambezoek te gaan bij ons nichtje. Voordeel was wel dat ik daardoor mijn knip en hechtingen niet voelde... Ik krijg nog steeds verbaasde gezichten als na een aantal uur op een harde stoel zitten ik pijn aan mijn stuitje heb.
Leuk topic! Dat ik een week niet kon lopen door de binnenste hechtingen. Dat ik het poepen na de bevalling heel eng vond. (Beide door knip) Dat ik mijn zoontje zo makkelijk kort na de bevalling aan papa kon geven. Had echt verwacht dat ik een mamabeer zou zijn die niemand bij haar baby liet.
- De nare nachtmerries waarin zo ongeveer iedereen die ik ken wel een keertje is overleden. - Inderdaad 's nachts mijn bed uitdrijven van het zweet. - Continu gekneusde ribben hebben. - Dat een PND ook onmiddellijk na de geboorte kan beginnen.