Vorig jaar november hebben mijn vriend en ik besloten om met de pil te stoppen en te beginnen aan een nieuwe fase in ons leven en dat het even kon duren voordat we zwanger zouden zijn hadden we ons wel op ingesteld... Maar er kwam een ander probleem.. Mijn cyclus duurde en duurde maar en al snel had ik het idee dat ik PCOS zou kunnen hebben.. Mn huisarts nam me niet helemaal serieus en schoof mn lange cyclussen op ontpillen.. Nadat ik 4 keer bij de huisarts ben geweest kreeg ik eindelijk een doorverwijzing naar de gyneacoloog en kon eindelijk ons avontuur beginnen. Er werd inderdaad PCOS bij mij geconstateerd maar de klap kwam niet heel hard aan omdat ik dit zelf ook al had gedacht. De gyneacoloog wilde in mn volgende cyclus beginnen met Chlomid en dan zien wat dat met mn cyclus ging doen.. Eindelijk vooruitgang dacht ik... 2 weken na mn bezoek aan de gyneacoloog werd ik uit mezelf ongesteld en had ineens een cyclus van 28 dagen, ik blij want des te eerder konden we beginnen. Maar niks is minder waar.. Omdat ik uit mezelf een cyclus had van 28 dagen wilde de gyneacoloog een cyclus afwachten om te kijken wat mn eigen lichaam zou doen, maar op dag 11 nog niks geen vooruitgang en het zou dus weer een lange cyclus worden.. Ondertussen was mn bloedonderzoek binnengekomen en de uitslag van het sperma van mn vriend.. De zwemmertjes van mn vriend waren niet heel slecht maar super waren ze ook niet.. En in mn bloed zitten geen antiestoffen meer voor de rode hond dus ik moet opnieuw gevaccineerd worden omdat dit gevaarlijk zou zijn als ik zwanger zou worden. Maar na die vaccinatie mag je 5 maanden niet zwanger worden.. Dus je begrijpt dat dit een enorme tegenslag voor ons was en dat het moeilijk is om op dit moment nog positief te zijn want ons wachten duurt maar en duurt maar en ik zie het even niet meer zitten.. We wachten al zo lang en we hadden eindelijk het idee dat we aan de slag konden met hulp van de gyneacoloog maar nu moeten we 5 maanden sex hebben met een condoom omdat we niet zwanger mogen worden.. Dit idee is erg tegenstrijdig met mn gevoel.. Het valt ons erg zwaar om ons kinderwens op de achtergrond te zetten voordat we weer mogen beginnen... In januari moet mn vriend opnieuw een zaadondrzoek ondergaan want een zaadonderzoek is een moment opname en kan zomaar de andere keer wel goed zijn... Heeft iemand tips of ervaring om hier mee om te kunnen gaan ? Want de ene tegenslag na de andere krijgen we te verwerken en een kindje lijkt nu wel heel erg ver weg.. En om ons heen wordt iedereen maar zwanger en elke keer is het weer een klap in mn gezicht.. Vooral als ze zeggen " we hebben geluk gehad" "er zijn mensen die wachten er heel lang op" dan denk ik wel es " waarom mag het bij ons niet zo zijn?" Ik weet dat dit vragen zijn waar iedereen wel es mee worsteld en het zijn vragen waar niemand antwoord op heeft... Het is een lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt... Liefs Anneke
Meid ik leef erg met je mee, hopelijk gaat alles goed komen en raak je snel zwanger. Ik wil je heel veel succes wensen. Liefs wolly
Ja, zo wordt je geduld wel ernstig op de proef gesteld he? Heel veel succes meid! Ik hoop dat die 5 maanden voor je gevoel eerder om zijn dan het nu lijkt! Liefs Jelske
Anneke, welkom hier, ik snap het wel hoor, net als bijna iedereen hier denk ik. Elke keer tussentijds wachten is echt niet leuk. Ik wens je alle goeds, en ik hoop dat de tijd gauw om vliegt! Succes!
Hoi Anneke, Ik kwam er vorig jaar achter dat ik ook geen/te weinig anti stoffen had tegen de rode hond, maar wij mochten 3 maanden niet zwanger worden en dus niet 5 maanden! Weet je zeker dat ze 5 maanden tegen jullie gezegd hebben? Het scheelt toch weer 2 maandjes...