Bah, eventjes van me afschrijven hoor. Bij mij in de familie is er ooit, in een grijs verleden, iemand geweest die het idee had opgepikt dat haar kindje hoogbegaafd was. Nou bleek dat echt helemaal niet zo te zijn geweest, die moeder wordt nu nog voor opschepper en al wat nog meer uitgemaakt door de rest van de familie. (Het is dan wel meer dan 15 jaar geleden geweest, maar goed...) Het probleem is dan nu dat elke keer als mijn dochter een prestatie verricht en ik daar vol trots over vertel, ik 'niet moet denken dat ze hoogbegaafd is, want dat dacht *naam* ook van haar kind, weet je nog?' Het lijkt verdorie wel of die personen er een trauma van opgelopen hebben, van dat hele gedoe of zo. Grrrrrrrrrr...ik heb het woord 'hoogbegaafd' nog nooit in de mond genomen, maar MAG ik verdikkie trots op haar zijn als ik bijvoorbeeld zie dat ze naar haar lepeltje kijkt tijdens haar groentehapje, ze het lepeltje uit mijn hand neemt en doelbewust naar haar mond brengt!? Op een leeftijd van 5 maanden. NEE, ik denk niet dat ze voor ligt op andere kinderen. NEE, ik heb nooit gezegd dat ze hoogbegaafd is. NEE, ik denk niet dat ze voor haar eerste jaar al naar de Universiteit gaat. Ik ben gewoon trots op mijn kleintje, nadat ze zo verschrikkelijk veel overwonnen heeft in haar nog zo korte leventje. Ze heeft verdorie maanden lang met pijn gelegen, en nu heb ik een gelukkig meisje, zonder pijn en gaat ze elke dag met zevenmijlslaarzensprongen vooruit. PFFFFFFFFFF...*Klaagmodus uit, en ik ga haar een kus geven. Madame lust nog graag een flesje*
NAJAAA ZEG ! .. laat jou lekker trost zijn !! hartstikke logische hoor , zou ik ook zijn & het is ook heel knap dat ze dat kan ik vertel bijvoorbeeld aan een kennis van me : J.aylin kan nu zelf zitten en dan zegt zij : jaa dat kon mijn kind ook met ongeveer 4,5 maand dus ze is niet zo heel rap he ?! pff vind dat ook zo niet leuk
wat naar die reacties!! Lekker trots op je kleine zijn en er volop van genieten zo te horen doe je dat ook zeker!!
Ik zou bij die mensen iedere opmerking vooraf laten gaan met: 'niet dat ik denk dat ze hoogbegaafd is hoor, ik gellof dat ze er eigenlijk laat mee is, maar...' Tot het kwartje valt.
Dirksmamma: Je zou het haast geneigd zijn he. Maar waarschijnlijk draait het er dan weer op uit dat 'ik aan het vissen zou zijn." Ik denk dat ik voorlopig maar helemaal niks zeg, en haar gewoon lekker zelf vertel hoe trots ik op haar ben. (Doe ik toch al) En die opmerking tegenover jou, Giraffe2013, vind ik ook nergens op slaan. Het is verdorie toch geen wedstrijd? Al was jouw kindje nog geen 4,5 maanden, dan NOG was het een mijlpaal van jouw kindje. Lia: Genieten doe ik zeker. Ik snap die mensen echt niet. Zo leuk lijkt het me nou niet voor een kindje om hoogbegaafd te zijn. Al ontwikkeld ze zich een heel stuk minder snel dan andere kindjes, mij een biet, ze doet het maar lekker op haar eigen tempo.
Wat raar dat ze zo reageren, kan het me van jouw kant helemaal voorstellen. Ik ben nu al trots op mijn mannetje als hij in mijn buik schopt *oh wat is hij toch sterk*. Uh ja, ik weet heus ook wel dat alle baby's dat doen, maar dat maakt mij niet minder trots dat MIJN ventje dat (ook) doet. Bovendien, so what als je wel denkt dat je kindje hoogbegaafd is (al lijkt me dat, behalve bij extreme hoogbegaafdheid, moeilijk vast te stellen bij een kind van 1 of 2.). Volgens mij kun je bij dat soort dingen beter een beetje alert zijn, zodat je kindje krijgt wat het nodig heeft (hetzij extra/moeilijker materiaal, hetzij extra aandacht), ook als later toch blijkt dat het een fase was ofzo. Vind het ook echt extreem dat iemand 15 (!!!) jaar later nog wat afgerekend op het feit dat ze iets dacht wat niet bleek te kloppen. Of deed ze heel erg uit de hoogte ofzo?
lekker trots op zijn hoor meid..Mijn zoontje die weet de route naar ons huis, en dat van oma en route naar speeltuin , en die is ook nog maar 1 ik ben erg trots op hem dat ie zo slim is
Haha moet wel zeggen dat het soms vervelend kan zijn als iemand WEEEER over je geweldige kind vertelt, wat heel normaal is maar het mag wel en zeker tegen je familie moet dat kunnen. Vind het wel sneu dat ze altijd dat van diegene die dacht dat haar kindje hoogbegaafd is aankaarten, tsjonge jonge.
Die moeder had haar kindje een liedje geleerd wat ze nogal snel oppikte. Doordat ze dit heel goed na kon zingen, was die moeder er 100% van overtuigd dat ze hoogbegaafd was. Ik zou dit zelf bij lange na niet denken en zo uit de hoogte doen om niets, maar goed. Het is alweer 15 jaar geleden, maar nog steeds een 'hot item' bij sommigen in de fam.
Ach om eerlijk te zijn...soms is het best vermoeiend om de wonderverhalen over oudste kinderen aan te horen. Maar dan ga je niet zo belachelijk reageren, dan lach je en zeg je blij 'ja leuk he als ze dat kunnen!' Mijn oudste is hoogbegaafd, en echt dat merkte ik al heel heel erg jong. Maar goed, hij was mijn eerste, volgens mijn moeder deed hij wat ik ook deed als kind, dus goh weinig om over op te scheppen. So wie so, hoe kun je nou over zoiets opscheppen...het is toch jouw verdienste niet? Ik vrees dat die baby van 15 jaar geleden een soort running gag geworden is in de familie. Vervelend om daar tegen op te moeten boksen.
Pff altijd dat vergelijken daar wordt je toch niet goed van. Lekker trots zijn en genieten van je kindje!!! (daarbij als ze dat tegen mij zouden zeggen zou ik er toch wel iets van zeggen, ik weet niet of ik dat aardig kan doen, maar je zou altijd de hormonen nog de svhuld kunnen geven )
Pffft, wat is dat toch, al de rare reacties van familieleden! Natuurlijk mag jij trots zijn op je kindje! Maar reacties van anderen kunnen je wel behoorlijk in de weg zitten... Hier het omgekeerde: een familielid van mij denkt dat mijn zoontje hoogbegaafd is. Ik geloof er zelf helemaal niets van, maar iedere keer als ik over een nieuwe ontwikkeling van mijn zoon vertel, dan is het: "ja, hij keek bij zijn geboorte al zo helder uit zijn ogen. Nou, je hebt een slim kind hoor. Goed in de gaten houden en als je iets vreemds ontdekt, meteen je kind laten onderzoeken. Hij kon best wel eens hoogbegaafd zijn." Ik word er niet goed van! Het is zelfs zo dat ik bijvoorbeeld pas maanden later vertel dat mijn zoontje iets nieuws kan, Dan lijkt het alsof hij er niet snel mee is. Grrr, familieleden!!
Geloof maar dat ik mijn woordje klaar had. Ik werd er zo ziek van he, dit is tot nu toe vrijwel iedere keer gebeurd als ik iets over haar vertelde. Als ik nou de godsganse dag alleen maar over haar praatte, dan zou ik ze misschien nog gelijk kunnen geven, maar dat doe ik bewust niet. Maar ja, dan heb ik even flink lelijk gedaan, maar knaagt het alsnog aan me.
@kat; van ons wel hoor! Enneh... Hoogbegaafde kinderen in een sterk afwijzende omgeving... Passen zich nogal eens aan aan de omgeving. Dusdanig goed dat ze het uiteindelijk zelf ook echt niet meer kunnen. En al was ze wel hoogbegaafd... Dan mag je er ook trots op zijn. Dat gezemel dat iedereen maar middelmatig moet zijn slaat echt nergens op. Zwakbegaafd is automatisch zielig en hoogbegaafd.. Tja dat is alleen maar omdat de ouders dat pushen. Mensen moeten niet zo moeilijk doen. Het is zoals het is en niet anders. Iedereen is trots op z'n kind... Of dat eerste stapje nou na 7 maanden is of na 3 jaar. En dat moet gewoon kunnen. Alles wat ze leren is bijzonder en wanneer ze dat doen... Veranderd niks aan het feit dat je er als ouder supertrots op bent (en mag zijn!)
Wat vervelend zeg... Sommige mensen kunnen niet gewoon leuk reageren Ik heb ook wel eens dat als ik iets vertel dat een familielid gelijk aan komt zetten met "Oooh, maar die van mij deed dat al veeeel eerder!" Zo ben ik dus zelf helemaal niet. Als iemand mij iets vol trots verteld over zijn/haar dochter/zoon ga ik die trots echt niet de grond in trappen. Gewoon lekker trots zijn op je meisje hoor! Helemaal als ze al zoveel meegemaakt heeft en het nu goed met haar gaat! Misschien kan je er vanaf nu expres achteraan gaan zeggen "niet dat ze hoogbegaafd is ofzo..."
Mijn collega is ok zo iemand, als ik vertel dat mijn zoon iets kan dan kon haar zoon dat ook maar dan maaaaaanden eerder. Mijn oudste en haar middelste schelen 2 maanden (zijn dus bijna 4,5 jaar) maar haar dochter kan al lezen en schrijven als ik haar moet geloven. Mijn zoon speelt graag en tekent de hele dag monsters omdat hij dat toevallig leuk vind. Ik haal mijn schouders maar op, luister er naar en denk 'het zal wel'. Nu mijn jongste motorisch achter loopt (hij is hypermobiel) en met 14 maanden nog niet kruipt, zich niet optrekt en niet loopt zie ik haar helemaal elke denken als we het erover hebben. Ik trek het me niet aan omdat ik vind dat het meer over haar zegt dan over mij maar jammer is het wel als je het zo nodig vind om altijd maar te vergelijken.
Je kan er een keer op ingaan en uitleggen dat het echt niet leuk is om altijd die dooddoener om je oren te krijgen, maar dat je gewoon een moeder bent die blij is dat haar kind zich goed ontwikkelt. Zeker omdat het allemaal niet zo lekker ging. En verder, lekker trots zijn hoor!
Wat vervelend zeg!! Al dat vergelijken gaat toch nergens over.. elk kindje ontwikkeld zich op zijn eigen manier. Wij hebben een neefje die 7 weken ouder is als mijn zoontje en die rolde al heel snel en kruipt nu en trekt zich aan dingen op! Nou ik ben trots op hem (en zijn ouders waarschijnlijk ook) maar dat neemt niet weg dat ik ook heel trots op mijn zoontje zou zijn als hij dat straks ook allemaal gaat kunnen, ook al zou dat een stuk later als zijn neef zijn... lekker boeiend! Hij lacht en kletst weer meer Zijn trouwens ook niet alleen fam. leden. Ik zei een keer tegen een vriendin dat ik die dag met open mond naar M had zitten kijken hoe heerlijk hij van een broodkorst zat te happen... zegt zo.. ow mij kinderen vonden het op die leeftijd ook gewoon lekker hoor (heeft 2 kindjes van 1 en 3)..... ik zo.. ow, ja sorry... jij hebt natuurlijk al 2 kinderen, is dat van mij natuurlijk helemaal niet boeiend! Dat ik het zo leuk vind dat hij daar zo van geniet en na 2x proberen al zo lekker loopt af te happen... Beetje jammer vond ik t wel.
Pfff irritant he...? Gelukkig sta jij hier nuchter in maar iemand die onzeker is zal gaan denken dat haar kind iets mankeert en zal nog meer onzeker worden... Het dochtertje van mijn zus is nu 2 en is een slim meisje. Ze deed als baby alles al heel snel. Als ik dan iets vertel over dat mijn dochtertje door de kamer begint te rollen zegt m'n zus wel eens "Dat deed ... al toen ze nog veel jonger was dan haar". Ik reageer er dan ook niet echt op en vind het ook niet zo erg dat mijn dochtertje blijkbaar dingen later doet dan haar dochtertje als baby deed. Wel denk ik soms je kan ook gewoon een keer zeggen: "wat leuk!"