Ik weet sinds vandaag dat ik ondanks de pil zwanger ben. Dit was dus echt niet gepland. Ik ben 26 en woon op mezelf, heb genoeg ruimte voor een kind. Maar ik heb niet echt een relatie met de vader. We hadden gedate en dat was gezellig, maar de klik was er van mijn kant helaas toch niet. Maar nu ga ik toch heel erg twijfelen of ik het niet gewoon met hem moet proberen, want lief is hij wel. Ik heb het trouwens nog aan niemand verteld, want ik ben voor mezelf nog aan het twijfelen of ik het wil/kan houden. Ik heb nu een tijdelijke baan. Mijn contract loopt dus over 2 maanden af. Vorig jaar heb ik mijn HBO diploma gehaald, maar een vaste baan vinden was sowieso al moeilijk door deze tijd. En wie gaat iemand aan nemen die zwanger is? Ik zit daar dus heel erg mee, want ik moet dan dus de bijstand in. Los van de vader zou ik het zelf gewoon financieel willen redden. Hij woont trouwens nog thuis en is aan het afstuderen. Dat is ook een punt waar het bij ons niet klikt Ik ben al zo lang onafhankelijk en weet wat het inhoud om een eigen huishouden te hebben en om hard te moeten werken om brood op de plank te krijgen, maar dat heeft hij nog niet ervaren en hij is daar ook nog erg naïef in. Ik weet gewoon niet of ik het financieel kan redden in mijn eentje met een kind. Mijn ouders zullen me willen helpen dat weet ik zeker, maar die hebben het zelf ook niet breed. Ik weet dat ik het kind veel liefde kan geven, maar dit is niet hoe ik het voor me heb gezien. Ik dacht altijd eerst een leven voor mezelf opbouwen met een goede baan en een goede relatie. Dit is toch even heel wat anders. Ik weet het gewoon niet meer. Heeft iemand in een zelfde soort situatie gezeten en welke keuze heb jij toen gemaakt?
Hoii Het is natuurlijk een lastige vraag die je stelt "wel of niet houden' ik zou zeggen wel houden, maar ja die keuze moet je zelf maken. Ik was 22 toen ik zwanger werd, ik was echter niet alleen maar met mijn vriend en hij wilde graag bij me blijven met baby (ideale situatie natuurlijk). Ik had ook net een baan dat af zou lopen en dat contract is niet verlengt In jouw geval denk ik dit: Over 2 maanden ben je 8 weken zwanger, dan loopt je contract af, met 8 weken zie je nog niets en hoeven ze het dus ook niet te weten. Misschien wordt je contract wel verlengd. Je hebt een goede opleiding en met een HBO nivo kun je genoeg verdienen om zelf voor je kindje te zorgen, je bent zelfstandig en weet hoe het is om hard te werken, dat zijn allemaal eigenschappen die jou ten goede komen in deze situatie. Je hoeft nu niet te beslissen of je verder wil met deze man. Je kunt aankijken hoe hij reageert op het nieuws en hoe je vind dat hij dat dan doet. Ik denk: je kunt beter alleen zijn en zelf sterk zijn als samen zijn met iemand waar je misschien spijt van krijgt. Als het echt 'meant to be' is kom je daar de komende maanden wel achter en kan je alsnog samen gaan wonen. Of je kiest voor een vorm waar hij wel contact heeft met jullie maar niet bij elkaar woont. Ik denk dat je sterk in deze situatie staat en het wel aankan. Maar goed zoals ik al zei; je moet zelf de beslissing nemen, er zullen mensen zeggen: houd het kindje en er zullen er zijn die zich levendig kunnen voorstellen dat je het beter weg kan laten halen. Wat anderen vinden is dan niet zo belangrijk, het gaat om jou en jouw toekomst en om wat jij kan. Toen wij 'het nieuws' vertelde struikelde de mensen over elkaar heen om commentaar te geven, mja als je zelf eenmaal je beslissing hebt gemaakt dan moet je je ook niks meer aantrekken van wat anderen vinden in je omgeving. Daarom is het wel goed om nu op neutraal terrein met mensen te praten om erachter te komen wat jij wil.
Zo Ik heb nog nooit iemand zo goed advies zien geven met zon soort situatie. Echt mijn respect Bloeme en ik sluit me dan ook volledig bij je aan. Succes met je beslissing Jennifer en het enige wat ik er aan toe kan voegen is volg je hart!
Bedankt voor de reacties! Ik denk ook dat ik mijn beslissing wel gemaakt heb en dat ik het hou... Ik laat het alleen wel een paar dagen rusten voordat ik het aan anderen ga vertellen zodat ik er echt zeker van ben en sterker in mijn schoenen sta. Ik zie er namelijk behoorlijk tegenop omdat ik sommige reacties al aardig in kan schatten.... Maar nogmaals bedankt, het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben!
Zolang jij er maar achter staat wat kan je dan gebeuren? Misschien heel naief maar jij zult het moeten doen en niet je moeder, buurvrouw vriendin of wie dan ook. Moedig besluit van je!
Het is een moeilijke beslissing wellicht, maar als ik zo lees heb je het goed en kun je prima voor een kindje zorgen. ( niet dat ik het een reden vind als je het financieel minder zou hebben om een kindje dan wel weg te halen hoor!!) Maar ik weet dat een kindje een prachtig wondertje is en ondanks dat er vele mensen zijn die denken: waarom ik, waarom nu? Zeker wanneer het niet gepland is of door anticonceptie heen. Wat ik denk is dat een kindje een wondertje is dat ontstaat om een reden. Die reden kan ik in jouw situatie niet benoemen maar ik bedoel te zeggen dat een wondertje niet voor niks ontstaat. Meid veel succes met de keuze en ik hoop voor dit wondertje dat je het kindje wilt houden omdat hij/zij een lieve, sterke mama verdient. Want dat blijkt wel uit je berichtje, hoe sterk en lief jij bent. Je wordt vast een geweldige moeder!
Dank je wel voor de lieve reacties. Word er helemaal emotioneel van, maar dat zullen vast ook de hormonen zijn... Heb ook behoorlijk last van zwangerschapskwaaltjes nu en dat maakt t allemaal niet makkelijker. Ik hoop inderdaad ook op leuke reacties van mijn omgeving, maar ben eerder bang dat de meeste mensen meteen met een oordeel klaar zullen staan. Ik weet dat de mensen die negatief denken mijn liefde/vriendschap niet waard zijn, maar het zal toch niet makkelijk zijn... Ik neem het maar gewoon hoe het komt en ik zie wel hoe t loopt...
Ik sluit me ook helemaal bij Bloeme aan. Alleen over 2 maanden is ze toch 12 weken zwanger? Niet dat je dan al veel zal zien maar snapte het niet helemaal. Wil je wel heel veel sterkte en succes wensen bij welke beslissing je ook neemt.
Ik begrijp dat jij je keuze al hebt gemaakt. Het advies van Bloeme over een eventuele relatie met de vader vind ik heel wijs klinken. Veel succes de komende tijd. Ik hoop dat je snel echt van je zwangerschap kunt gaan genieten!
Lastige situatie Maar als iemand van 46 het kan redden kan iemand van 26 in jouw situatie het ook! Volg je hart! Luister wat die je te vertellen heeft
Ik heb niet alle berichtjes gelezen, maar als ik jouw eerste bericht lees dan lees is heel veel liefde!!!
hey ik herken het maar al te goed... En natuurlijk twijfel je, je wilt wel een kindje, maar je wilt hem of haar alles geven wat het nodig heeft. Ikzelf was zwanger aan 20 jaar, was weggelopen van huis, had een jaar bij mijn vriend en schoonouders ingewoond en lag in grote onmin met mijn ouders, was net afgestudeerd, had pas 1 maand werk (vervangingscontract) en we woonden pas 1 maand alleen samen. Dus twas ook een moeilijke beslissing, we wilden wel graag een kindje, maar het appartement was wel met 2 slk, maar lang niet ruim genoeg, eigenlijkn eerder een tijdelijk iets voor een jaar of 2. En toen was ik plots zwanger, door de morning afterpil heen 6 weken ver, strontmisselijk en aan 12 weken moest ik het vertellen op mijn werk (zorgsector) dus je kunt je voorstellen ... Ik heb alle opties afgewogen; houden, adoptie, abortus ik heb ook alle opties onderzocht (ben naar een abortuskliniek gewweest om meer info, ben naar de materniteit van het ziekenhuis geweest om info, naar Kind en Gezin en naar een adoptiebureau) met de eerste echo (in de abortuskliniek) was ik zo verwonderd; dit kindje groeit in mij met de 2e echo was ik helemaal gesmolten aan 12 weken de beslissing gemaakt; houden (eigenlijk was ik de enige die twijfelde, mijn vriend wilde zo graag houden ) twas gewoon een ongelukkig moment en ik heb er geen seconde spijt van, alles is op zijn pootjes gekomen, maar het kon natuurlijk ook helemaal anders uitdraaien. Ik denk persoonlijk dat je ook eens alle opties op een rijtje moet zetten en onderzoeken en dan je hart en verstand laten spreken omlt es cliché te zeggen succes!