Wat zeg je tegen iemand die haar kindje is verloren tijdens de zwangerschap?

Noem zijn/haar naam.
Laat hem/haar bestaan.

Alles wat je schrijft is goed. Maar zorg vooral dat het kindje erbij hoort. Ze is gewoon mama geworden. Het kindje zal altijd in haar leven blijven..

 

Hier mee gemaakt met een collega waar tegelijkertijd zwanger mee was. Heel verdrietig.
Wat je schrijft lijkt me helemaal goed!

 

Een miskraam?
Het is toch niet te geloven…Hoe komen mensen er bij.

 

Ik neem het ze niet echt kwalijk hoor. Vaak kwamen de opmerkingen of van mannen, of vrouwen/meiden die totaal nog niet bezig waren met zwangerschappen. Een miskraam komt veel vaker voor dan een (extreem) vroeggeboorte en kennelijk denken ze dan dat iedere (veel) te vroeg beëindigde zwangerschap hetzelfde als een miskraam is. Maar lastig vond ik het soms wel... Tegelijkertijd wil ik een miskraam ook niet bagatelliseren, want dat is natuurlijk ook vreselijk verdrietig.

Mijn tante is overleden na een afgebroken zwangerschap (om medische redenen), en daarover werd vaak gezegd dat ze "aan een miskraam is overleden". Zelfs door m'n oma, die zelf een kindje heeft verloren.

 

Helaas komt het vaak voor.. ergste vond ik de vraag van wanneer ga je het weer proberen of ben je bang voor nog een miskraam.. zucht..

 

Ja denk dat sommige het lastig vinden. Ze weten het soms wel maar staan er niet altijd bij stil of vinden het moeilijk wat ze moeten doen.

 

Behalve iets naar de de ouders, heb in in zon situatie ook een stukje naar t kindje geschreven.
Was iets van : 'Straal maar als de mooiste ster, lieve ... (naam kindje)'

 

eens met @Mim89

 

Hier de kleine man moeten laten gaan, maar hij was al vertrokken kwamen we later achter. Veel eerder hoor met 15wkn.

Net zn koffertje weer open gehad waar ZIJN spulletjes in zitten (schaapje van gemeente dordt bijv). Zn naam klinkt hier nog en vriendin stuurt een appie, zelfs dat is al goud waard.

Collega's die niet doorhadden dat je dan gewoon bevalt maar dat t oplost ofzo, of denken dat guppy krap aan 3cm is...dat werd een stukje educatie.

Of opmerkingen als "gelukkig heb je al een dochter","volgende keer beter".

Andere collega kende t helaas ook, stuurde alleen maar een afbeelding van een eenzame teddybeer op een pad en de tekst "sterkte", betekende voor ons ook heel veel.

Met je tekst is echt niks mis, zou de naam wel vermelden en inplannen in je agenda om even nog een belletje te doen later ofzo, de wereld draait als een stoomwals door terwijl voor hun de hele wereld en al het gerace gewoon even gestolen kan worden. Dat passeert als een film.

Nichtje overleed een paar dagen na geboorte (foute inschatting in t ziekenhuis, gepoept in t vruchtwater en longblaasjes die daardoor vol zaten en dan nog t gezeik met de verzekeringen). De eerste week hoor je iedereen, twee drie weken later valt de stilte. Idem toen mn vader overleed.

Mensen die wilde helpen in de directe periode die volgde heb ik gevraagd om over 2, 3, 4 weken gewoon even te bellen of een bakkie te doen bij mn moeder. Zodat ze niet in dat stilte gat kieperde.

 

Misschien niet helemaal vergelijkbaar, mijn nichtje is overleden toen ze 6 weken oud was. Maar nu jaren later draai ik er nog steeds niet om heen alsof ze er nooit geweest is. Aan het begin vond ik het lastig om haar naam te zeggen. Het voelt alsof je hun ermee lastig valt! Maar ze vertelde toen een keer dat ze idd juist het gevoel had dat ze werd vergeten. En toen heb ik me erover heen gezet. Laatst zei ik bijvoorbeeld gewoon in een gesprek met mijn schoonzus dat ze anders gewoon al in groep 1 had gezeten en dan praten we er samen over hoe ze er nu misschien uit had gezien (ze leek op haar broer) enz. Ik merk dat het gewoon praten over haar, ook alleen al het zeggen van bijv. Dat had je toch ook in de zwangerschap van …, dat het fijn is dat hun kindje er ook gewoon mag zijn en dat ze zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen om over haar te praten. En het is heus niet zo dat ik iets zoek om erover te beginnen of dat we het vaak over haar hebben. Maar als het gesprek erop komt dan mag ze genoemd worden! En ik stuur geen appje of kaartje als ze jarig had geweest of de overlijdens datum maar ik ga dan gewoon in die week een keer langs en dan laat ik wel merken dat ik weet dat die dag is geweest.

 

Ow en wat ook heel pijnlijk is, is dat ze vaak zeggen van Ow na drie jongens een dochter wat leuk! Maar ze had nog een dochter. Voor haar derde zoon. Dus dat is misschien ook een dingetje om op te letten