Mijn dochter heeft trouwens een aardbeienvlekje op haar wang. En dan zeggen ze oooh wat zielig en zonde van haar gezichtje. Ik heb wel eens gezegd, dat maakt haar nou juist super speciaal en bijzonder. Ik dacht daarmee is de kous af. Maar toen kwam er nog achteraan: het gaat toch nog wel weg???? Haha die begreep het echt niet. Maar misschien zat er bij haar ook wel oud zeer gezien haar chagerijnige kop. OEPS. haha
Ja, ik verfde het vroeger zelf vaak rood Paste goed bij m'n lichte huid en m'n sproeten Toen onze oudste geboren werd, snapte ik waar die vandaan kwamen
Ik heb zelf een aardbeivlekje (denk ik dat dat het is) op m'n gezicht. Niet heel groot, maar nooit weggegaan dus. Ik heb daar werkelijk waar nog noooooooooit over gedacht dat dat niet OK was. Ooit eens met camouflagespul geprobeerd hoe het eruit zag zonder, maar ik was mezelf niet meer, zonder dat vlekje Dan ben ik kaal. Geen gezicht
Onze zoon denkt dat hij bolleke heet dus zulke bijnamen doen me niks wn vind ik juist schattig. Hij reageert op bolleke echt hetzelfde als op dylan Maar echte kwetsende opmerkingen maken over baby's doe je gewoon niet
oh je ziet mij niet zeggen dat ik er per se iets mis mee vind hoor... Maar mensen moeten gewoon altijd zoiets te zeggen hebben, tis nooit gewoon zoals ik zelf zou reageren met 'ohh wat een lekker ding', maar er moet altijd iets benoemd worden. Of hij is dun, of dik, of klein, of groot, of harig, of heel kaal, mensen benoemen wat ze in eerste instantie denken te zien zonder dat ze het kindje en de geschiedenis kennen. Mijn mannetje heeft gewoon lekkere kuswangetjes en ik ben d'r blij mee. Druk er zoveel kusjes op als ik kan, nu dat nog mag. Straks issie een paar jaar verder en dan mag het niet meer
Over ons zoontje zei geregeld iemand "zo die kan een partij chagrijnig kijken". Ik reageerde achteraf niet goed. Ik beaamde het een soort van. Dit vindt ik eigenlijk niet netjes van mezelf. Hij had ook een enorme frons en was de eerste maanden niet de gezelligste, maar gelukkig is het helemaal goed gekomen. Mensen die elke baby een lekkerding noemen vindt ik ook vervelend..sorry. Maar ik geloof daar nooit in. Maar dat is misschien mijn fout.
Heel veel opmerkingen komen op mij helemaal niet negatief over.. dik, bolle toet, kaal. Het heeft vaak meer met je eigen gevoel erbij te maken dan met de intentie van degene die het zegt. Ik noem ook vaak kindjes een bolliebol, maar toch echt niet omdat ik denk dat het kindje te dik is. Heb er eerlijk gezegd ook nooit bij stil gestaan dat iemand dit als belediging op kan vatten. Als iemand nou zegt zonde dat hij/zij scheel kijkt of iets in die trant dan vind ik het weer een ander verhaal.
Haha, ja, dat vind ik dus ook niet geloofwaardig Ik vind persoonlijk de meeste baby's gewoon niet mooi. M'n eigen dochters destijds wel, maar als ik de foto's nu terugkijk, zonder al die hormonen in m'n lijf, denk ik wel eens: Oef.... ze waren ook echt niet de mooisten (Maar zoals ik al zei: ik vind weinig baby's mooi, ze hebben wat mij betreft gewoon duidelijk te lijden gehad onder de bevalling ). Maar goed, ik ga dat niet zeggen natuurlijk, (ook al is het dus niets persoonlijks, maar iets wat ik in het algemeen vind over baby's). Ik probeer altijd iets te zeggen wat ik wel echt leuk vind aan een kindje, zodat ik het ook echt meen. En echt: elk kind heeft iets leuks
"Aaaah shit zie je wel schat, de slagroom moet je niet meer geven!" "Poehee zal ik m dan maar water en brood geven, wat denkt u er van? Mee eens?"
Precies! Iemand vroeg laatst nog wat ik hem te eten gaf want hij is een bolletje! Ik zeg doodserieus: Slagroom! Mijn zoontje werd eens 'apart' genoemd. Rood haar, blauwe ogen, lichte huid en antiliaanse lippen en neus... Iemand hier op het forum gaf mij de tip: Ach ja dat van hem trekt wel weer bij. Dat van jou gaat nooit meer over.
Hier nooit negatieve opmerkingen gehad. Integendeel, altijd complimentjes zelfs van wildvreemden op straat. Mijn oudste dochter had enorm veel haar. Ik stond eens in de rij in de supermarkt met haar in de draagdoek, riep de cassiere naar haar collega: dat is toch niet normaal, hoeveel haar dat dat heeft! (Met Antwerps accent) ik kon er wel om lachen.
Vreselijk dat soort opmerkingen. Ik zeg altijd inderdaad, als ze 18 is laten we die oren operatief verwijderen
Ja sommige mensen zijn erg grof. gelukkig valt dat hier tot op heden nog wel mee. Er was eens een vrouw hier uit de buurt die wel zei dat zoonlief zo klein was. Een enorm klein mager(?) dingetje. Ik heb alleen maar geantwoord dat sommige vrouwen nu eenmaal bevallen van een baby ipv een obesitaskleuter. Ze kon alleen wat schaapachtig lachen en droop af.
Echt vervelende dingen heb ik nooit gehoord over mijn kinderen (ze zijn natuurlijk allebei zoooooooo knap dat dat niet kan ) Jongste wordt wel heel vaak voor een meisje aangezien. Vriendje van oudste zei het laatst weer. Dus die moeder. Je weet toch dat het een jongetje is. Hij: ja maar hij heeft een meisjestut in! (tutje had paars randje) Was eigenlijk vooral grappig. En als anderen zoiets zeggen kan ik er eigenlijk niet mee zitten. Hij heeft ook wel een 'meisjesgezicht', dus ik snap het ook wel. Hoewel ik hem altijd redelijk stoer aankleed. Spijkerbroekjes, truitjes met auto's ed. Jongste van mijn zus heeft ook enorme flaporen. Haar reactie als iemand er wat van zei: Ja schattig he. (ze had als baby ook een heel rond gezichtje en geen haar, dus het stond ook echt schattig) Inmiddels heeft ze langer haar wat er overheen valt, dus het valt niet mee zo op.
Zowel mijn dochter als mijn zoon hadden een ooievaarsbeet bij de geboorte. Bij Nathan zit hij er uiteraard nog en bij hem loopt hij ook over zijn ooglid. Maar ik heb er nooit opmerkingen over gehad. Wel een vragen wat het was. Mijn man zijn opa had altijd overal commentaar op (oa dat ik te dik was enzo). Toen we vertelden dat mijn dochter heupdysplasie had, was zijn commentaar:"ja, maar ze is ook veel te dik". Toen heb ik hem toch wel stiekem een beetje uitgelachen. Ik antwoorde:"ja, tenslotte loopt ze er de hele dag op" (baby van 3 maanden). Toen had hij gelijk niets meer te zeggen, haha.
Nou ik ben mega dik geweest maar de opmerking Hollands welvaren heeft mij nooit pijn gedaan. Mijn zoons wáren ook Hollands welvaren. Niet dik, maar overduidelijk gezond. Net als de opmerking over het rode haar, zo stom! Ik vind rode kinderen prachtig! En als ik een ouder zie met een rood kindje zeg ik dat meestal ook. Helaas zit rood niet in onze families