ik leer mijn zoontje wel gewoon oma tegen mijn stiefmoeder. Maar ik ken haar ook sinds mijn 6e en is als een tweede moeder voor mij.
Maar mijn dochter is nu 5 en is nu nieuwsgierig naar de naam opa en oma... ze weet dus wie mijn mama is, dat ik vroeger bij haar woonde en ze weet dat papa bij zijn papa en mama woonde ooit. Scheiden ed. hoort gewoon bij het leven. Leuk is het niet maar het is nou eenmaal onderdeel van net zoals stiefbroer/zusjes en halfbroer/zusjes. Tuurlijk leer ik mn kinderen niet dat ze moeten trouwen, scheiden enz. en ik en mn man zijn er heel stellig in dat we geen fan zijn van stief en half broer/zussen maar dat kan helemaal los staan van het opa en oma verhaal. Ik zou het gek vinden hoor als mn kinderen het hebben over opa en truus of oma en kees. In ons geval zijn truus en kees net zo gek op de kinderen als een biologische opa en oma. Omdat hun net zoveel om de kids geven verdienen ze in mijn ogen echt wel de titel opa en oma. Als er nou sprake is van veel losse scharrels zou het wel anders liggen maar hier hebben beide al heel lang een nieuwe relatie.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar mijn nichtjes noemen de man van mijn moeder gewoon opa en de vriendin van mijn vader gewoon oma. Simpel. Voor ons is het Ma en xxx en Pa en xxx, maar voor de buitenwereld heb ik het altijd over mijn ouders, ongeacht over wie ik het heb (bv. "ik ben van het weekend bij mijn ouders geweest" i.p.v. "ik ben van het weekend bij mijn moeder en mijn stiefvader geweest"). Ik vind het makkelijker. Maar dat is echt meer voor spreektaal en het gemak. Mijn stiefvader noem ik ook niet papa, en de vriendin van mijn vader noem ik ook niet mama. Het is gewoon bij de voornaam ...
Onze zoon heeft 7 oma's en 4 opa's Stiefouders, bijna-pleegouders van mijn man en 'oude oma's'. Een gezellig drukte, maar met allemaal een goede band, dus dan is het makkelijk om je kind ze allemaal opa/oma te laten noemen. In geval van TS zou ik er niet over peinzen: gewoon bij voornaam. Wees blij dat er contact is, opa zeggen gaat net een stap te ver.
Hier gewoon oma tegen stiefoma en inmiddels ex-schoonopa werd ook opa genoemd...schoonmoeder heeft nu een nieuwe vriend, maar die gaat echt geen opa genoemd worden, vind het veels te verwarrend als elke vriend opa genoemd gaat worden (met schoonopa was ze getrouwd dus sja was anders)
hier gewoon oma, mijn vader is al meer dan 10 jaar getrouwd met deze vrouw. mijn moeder is nog alleen. maar als die gaat hertrouwen zal die waarschijnlijk gewoon bij de voornaam genoemd worden denk ik. want die was er toch niet bij vanaf het begin af aan. moet er trouwens ook bij zeggen dat onze dochter is vernoemd naar alle 3de 'oma's" haar 2e naam is asmindia astrid (mijn stiefmoeder) minie(schoonmoeder) diana (mijn moeder) we vonde het namelijk niet leuk als onze dochter alleen de naam van onze moeders kreeg terwijl mijn stiefmoeder ook een oma was. moet trouwens zeggen dat ze het prachtig vond! ze wist het niet dat ze vernoemd ging worden en was helemaal door het dolle. ging gelijk haar ouders bellen dat ze oma was geworden en vernoemd was.
De vader van mijn vriend is hertrouwd en de kinderen noemen hem opa en zijn vrouw bij de voornaam. Daar is mijn zoontje zelf mee gekomen. Overigens zien we ze niet vaak, want ze wonen in Tsjechië, en zij is Tsjechische en spreekt geen woord duits of engels, dus we communiceren verder niet echt met elkaar. Maar als mijn kinderen oma zouden zeggen zou ik het ook best vinden. Ik laat het lekker aan ze zelf over.
Kinderen kiezen vaak zelf wel een naam, voor hun is het gewoon een "opa/oma" verhouding dus die naam is natuurlijk, ikz ou het zielig vinden als je je kind dat ontneemt of keimoeilijk voor de maakt, dat is namelijk erg verwarrend! Wij hebben hier 2 stiefopa's (inmiddels 1 overleden) er is maar 1 man die geen opa genoemd mag worden en dat is mijn zijn biologische vader (heeft diverse redenen) maar die mogen de kids ook nooit ontmoeten dus dat is ook vanzelfsprekend...
Hier 3 oma's en 2 opa's. Mijn ouders zijn gescheiden en beide hebben een nieuwe partner. Ik noem mijn stiefouders(vreselijke benaming trouwens, hoorde laatst iemand zeggen: kunstmama, hihih, klingt wel beter!) gewoon bij naam, maar voor mijn kindjes zijn het gewoon opa en oma. Ze gedragen zich ook echt als opa en oma. Mijn stiefpapa is zelfs de lievelings opa van mijn zoontje! MIjn man zijn vader leeft niet meer, dus daar alleen een oma. Ik denk dat het heel persoonlijk is, maar dat het vooral een gevoel is dat je als ouder zelf heb. Ik heb er nooit moeite mee gehad dat mijn ouders gescheiden zijn en/of een nieuwe partner kregen. Het is hun leven en niet de mijne, ik ben er ook niet slechter van geworden. Dus ik vind het alleen maar iets extra's! Meer opa's en oma's om bij te slapen! hihihih kus miek
Ik snap wel dat jullie denken, fijn al die opa's en oma's, maar in het geval van TS ligt het toch iets gecompliceerder zoals ik het lees. Ik vind ook dat opa en oma een eretitel is en dat je die niet zomaar krijgt door met de oma (of opa) te trouwen. Kijk, als die al superlang bij elkaar zijn wordt het wel anders denk ik. Mijn schoonzus (zus van vriendlief) heeft ook een nieuwe serieuze relatie, man had al 2 kinderen van 8 en 10. Die kinderen noemden mijn schoonouders vanaf het begin al opa en oma, zij vonden dat zelf erg raar, zeker op die leeftijd. (een kind van 1 noemt alle oudere mensen opa en oma) Ze hebben er nog niks van durven zeggen, maar voelen zich superongemakkelijk. Zij menen dat ze maar 3 kleinkinderen hebben. (de echte kinderen van schoonzus en onze dochter) dus niet voor iedereen is dat zo vanzelfsprekend. ts, ik vind het wel moeilijk om iets voor je te bedenken, want ik zit niet in die situatie, maar ik zou ook iets anders bedenken iig. Oom is ook zo raar he??? Misschien toch de voornaam, maar ja ben bang zo lang je kindje klein is dat hij/zij dat niet zal begrijpen.
tja lastig zeg, aan de 1ne kant denk ik laat gewoon opa zeggen,maarjah aan de andere kant ( misschien ben ik dan wel een hele erge doemdenker) misschien komt er wel weer een nieuwe vriend en dan?? ik vind het hier ook best lastig voor mijn kids. mijn kids hebben hier eigenlijk 5 opa's en 5 oma's ( vader schoonvader mijn 2 opa's man zijn opa) (moeder schoonmoeder mijn 2 oma's en man zijn oma) onze dochter noemt nu de overgrootouders ( onze opa's oma's dus) bompa en omi
Mijn vader is vroeg overledenhij heeft helaas geen kleinkids mee kunnen maken.Nu heeft mijn moeder een tijd een vriend.Een hele aardige man waar ik goed mee kan vinden(als een vriend meer).Maar mijn zoon noemt hem bij zijn voornaam.Echte opa is in de hemel.Ik kan het ook niet over me hart verkrijgen om deze man als opa te vernoemen.Ik heb gevoel dat ik mijn pa er mee te kort doe gek he.Ook omdat ik ook een stiefopa heb die noem ik ook bij voornaam omdat mijn pa hetzelfde mee heeft gemaakt(zijn vader is overleden toen ie 5 was).Hoop dat verhaal nog beetje duidelijk is..Maar je moet doen waar je gevoel goed bij is.
ik zou er geen opa en oma van maken.. als ze er problemen mee hebben om met voornaam aangesproken te worden, dan zou ik dus een andere naam voor de stiefopa/oma verzinnen zoals bompa of nonna. mijn kinderen waren al stuk ouder toen ze stiefopa en oma kregen.. die worden gewoon bij voornaam genoemd.. want zij hebben al 2 opa's en oma's. Wel tellen stiefopa en oma hun mee in het rijtje kleinkinderen. Mijn jongste is pas 1.. de opa en oma van haar broers (dus ouders van hun vader) worden wel aangeduid als opa en oma (maar dat is alleen op verjaardagen) omdat zij gewoon yte klein is om te snappen dat voor mijn zoons het opa/oma is en voor haar niet. Dat leg ik later wel uit.. als ze wilt weten waarom papa papa is voor haar en de andere 2 papa tegen iemand anders zeggen.
Waarom zou je kindje geen opa of oma kunnen zeggen? Mijn man's moeder is hertrouwd en mijn man's vader niet. Tegen de man van zijn moeder zeggen alle 3 mijn kindjes gewoon opa. Ook hier is de band pas sinds een anderhalf jaar pas goed met hun en ik vind het prima als ze gewoon opa zeggen hoor.
Als de kinderen opa en oma willen zeggen, prima, maar ik laat me niets opleggen van ze 'moeten' opa en oma zeggen. Ik had ook een opa en oma die eigenlijk de oom en tante waren van mijn vader, aangezien zij hem na het overlijden van zijn ouders in huis hebben genomen. Dat verhaal hebben ze me later pas verteld, toen ik het wat beter kon begrijpen, maar dat waren voor mij ook gewoon opa en oma.
Dat is bij mij precies zo. Mijn stiefvader zie ik helemaal niet meer, dus daar hoeft geen opa tegen gezegd te worden. De band met mijn stiefmoeder is momenteel ook niet optimaal, maar ik laat mijn zoon wel oma tegen haar zeggen. Het is anders al ingewikkeld genoeg voor hem... maar ik moet eerlijk zeggen: elke keer als ik mezelf bijvoorbeeld tegen mijn zoon hoor zeggen "ga maar bij oma zitten", dan 'klopt' dat voor mijn gevoel niet. Het voelt niet oké, omdat ik vind dat ze zich ook niet als moeder voor mij gedraagt. Dus de titel oma verdient ze eigenlijk niet. Maar dan denk ik weer aan mijn eigen stiefoma (mijn oma en opa waren dus ook gescheiden, net als mijn ouders). Die noemde ik ook oma, terwijl ik als heel klein kind toch wel al wist/besefte dat zij niet mijn echte oma was. Maar ik raakte daardoor niet in de war of zo, en vond het ook geen probleem om haar ook oma te noemen. Dus ik hoop maar dat mijn eigen zoon dat ook zo zal ervaren. Ik denk zelf dat het wel los zal lopen allemaal.
Daar hadden mijn vriend en ik het toevallig vandaag over. We hebben alle twee geen moeder (zijne overleden en met de mijne heb ik geen contact) onze vaders gaan nu allebei opnieuw trouwen. Hij vroeg me wat als we kinderen krijgen, wat gaan ze dan tegen onze stiefmoeders zeggen? Ik vond het een hele moeilijke vraag. Ze zijn niet hun echte oma's maar andere oma's hebben ze dan ook niet.. Dus ik denk dat ze gewoon oma zouden zeggen. Maar dat is natuurlijk als onze kinderen dat zouden willen.
Voor Damien is het gewoon opa! Mijn man heeft geen contact meer met zijn echte vader, en zijn band met zijn stiefvader is eigenlijk steeds beter geworden. Wij hebben het ook van begin af aan gezegd dat als we een kindje zouden krijgen hij ook gewoon opa werd. Toevallig is het dan ook nog eens Damien's lievelings opa haha.
We hebben er gisteravond samen nog eens over gepraat en tot de conclusie gekomen dat het geen opa en oma gaat worden. Voelt voor ons allebei niet goed en ik geloof nooit dat stiefopa straks even gek is op onze kindjes als mijn moeder (als hij nu mij al niet kan uitstaan). Stiefoma heeft er geen problemen mee om bij haar voornaam aangesproken te worden en snapt dat we een rechte lijn gaan trekken. (die is wat dat betreft gelukkig heel makkelijk en begripvol) Nog een probleem: Stiefopa wil niet aangesproken worden met zijn voornaam. Denk dat hij in dat geval kan kiezen tussen meneer (achternaam) of oom (voornaam). Dit laatste zijn wij ook van kleins af aan gewend met bepaalde vrienden van mijn ouders en daar is nooit verwarring over ontstaan. Denk dus dat die het gaat worden.. In ieder geval bedankt voor jullie mening!