Mijn zoontje van 2,5 is sinds een week volkomen omgeslagen qua gedrag en ik vraag me af of dit bij de peuterpuberteit past of dat er wat anders aan de hand moet zijn. Even een omschrijving: mijn zoontje is normaal een vrolijke allemansvriend, voor niks of niemand bang, slaapt van 19.30 tot 7.00 uur en af en toe echt wel eens een driftbui zoals dat bij zijn leeftijd hoort maar niet extreem. Maar sinds een week is alles anders. Hij is snel boos en verdrietig. Hij is angstig. Doet ineens heel moeilijk bij het naar bed brengen. Eerst gaat hij wel rustig liggen maar binnen vijf minuten gaat hij ineens keihard huilen. We moeten dan wel een keer of 4 naar hem toe om hem gerust te stellen. Hij wil ineens absoluut niet meer naar het KDV. Normaal wilde hij altijd gelijk slapen als ik zei dat hij als hij wakker zou worden naar het KDV mag, maar nu begint hij 's avonds al met 'Ik wil niet naar ........ (naam van normaal zijn favoriete leidster). En 's ochtends wordt hij ineens heel vroeg (tussen 4 en 5) keihard huilend wakker en kan dan niet meer slapen. Ook plast hij ineens weer in zijn broek (zowel op KDV als thuis) terwijl hij al een paar maanden zindelijk is en echt nooit ongelukjes heeft gehad. Naar mijn idee zijn er geen grote veranderingen in zijn leven geweest de afgelopen tijd. Geen zwangerschap, nieuwe baby, verhuizing, stress in het gezin of wat dan ook. En mijn zoontje loopt qua spraak flink achter dus hij kan me ook niet vertellen wat er loos is... Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Is dit normaal gedrag of moet ik bij zo'n plotselinge omslag me toch zorgen maken?
Jeetje, ik herken het eigenlijk niet vanuit mijn dochter. Kan hij ook niet iets voordoen in gebaren waarom hij niet heen wil? Of antwoorden op vragen vanuit jou met ja of nee? Ik vind het erg sneu klinken in ieder geval, heb je zelf enig idee? Je zou het ook kunnen aankaarten op het kdv.
Bedankt voor je reactie! Helaas verloopt de communicatie met mijn zoon heel moeilijk. Hij heeft zowel een spraak- als taalachterstand waardoor hij mijn vragen ook niet begrijpt. Hij zegt gewoon overal 'ja' op, ook al zou hij eigenlijk 'nee' moeten zeggen als hij wist wat ik bedoelde. Op het KDV vinden ze het ook heel vervelend. Vandaag mocht hij zelfs nog even met zijn papa bellen omdat hij zo overstuur was. En ze hebben speciaal voor hem de leidsters gewisseld omdat hij zich aan één van de leidsters had vastgeklampt en ze hem niet nog meer overstuur wilden maken door die leidster weer terug te laten gaan naar haar eigen groep. Naar mijn idee doen ze er dus wel alles aan om hem op zijn gemak te stellen. Verder is mijn zoontje ondanks zijn spraakachterstand toch een heel populair jongetje dus ik kan me niet voorstellen dat hij gepest wordt o.i.d. De kindjes zijn juist dol op hem. Ik weet dus ook niet of zijn veranderde gedrag überhaupt iets met het kdv te maken heeft of dat die plotselinge afkeer een bijverschijnsel is van iets anders. Heel vervelend dit...
Hoi,Ik herken het ook niet van mijn zoontje.Miss maakt hij binnenkort wel een groeispurt door qua taal? Of is hij gefrustreerd omdat hij zich qua spraak niet kan uiten en dit dan via zijn gedrag uit? Ik zou dit bij het consultatiebureau of de HA eens aankaarten...Veel sterkte meid!