ik ben mijn babyarmbandje kwijt mijn moeder had m voor mijn examen laten maken bij de juwelier met extra steentjes en goud ertussen en het naamplaatje op laten knappen en in dat weekend van slagen gingen we dat vieren met stappen tijdens de stapavond ben ik het kwijtgeraakt.... baal er echt enorm van en het heeft voor mij zeker nu emotionele waarde....(mijn moeder overleed toen ik 24 was)
Mijn laatste setje fietsbonnen twv 80 euro. Baal er zo van wilde er een fietsstoeltje voor achter op gaan halen. Heb nog t/m december om ze te vinden maar ben bang dat ik ze per ongeluk heb weg gegooid
ik heb vorige week spijkerjasje van mijn zoontje kwijtgeraakt en die vond ik zo mooi , had hem mook nieuw gekocht had ie die dag voor het eerst aangedaan zo zonde
Mijn bevallingsfoto's.. Een armband die ik met een hele set van mijn schoonvader had gehad voor mijn verlovingsfeest..
Mijn oude vertrouwde ikje... door de zwangerschap erg veranderd maar... het is voor een goed doel!!!! Qua materiële zaken het ergste vind ik de foto van mijn beste vriendinnetje die op 9 jarige leeftijd is overleden.. Ik weet dat ik voor de verhuizing de foto netjes in een boek heb gestopt met de gedachte dat de foto dan niet kwijt zou kunnen raken... ben alleen vergeten welk boek en heb alle boeken nagezocht
Een ring met een diamanten die ik van mijn man met kerst had gekregen.. Maar verdenk Eef er van dat die hem ergens heeft ingestopt..
Ik had in mijn pubertijd een beertje altijd aan mijn broek hangen met zo'n sleutelhangerring. Elke broek die ik had was er wel 1 zo'n riemlusje helemaal versleten omdat die beer er altijd aan hing. En toen verloor ik hem ergens op de fiets tussen school en huis Uiteraard nooit meer teruggezien. Verder kan ik me niet herinneren dingen van (emotionele) waarde te zijn kwijtgeraakt.
Ik ben een "heleboel" kwijt, maar het allerergst vind ik het verlies van mijn schoonvader.... Materieel vind ik het bijzonder jammer dat ik het petje van mijn zoontje kwijt ben dat we vorig jaar op Aruba hadden gekocht. Dit jaar weer terug geweest naar dat winkeltje, maar die hadden ze niet meer.... Enorm balen!
euhmmmm.... - de fietssleutel van het barrel van mijn vriend (lag 2 winters geleden onder de sneeuw in de tuin. toen de sneeuw weg was, nog steeds niet gevonden) - het baby armbandje van mijn zoon - mijn maatje 40/42 aan de andere kant heb ik hier een unisex zwarte bril te geef (heeft een vriend vanavond bij mij vergeten). Over te nemen tegen elk aannemelijk bod, geïnteresseerden met een EK Mc Flurry te geef genieten voorrang!! Mailen kan naar: ikwildiebril@gmail.com
mijn versjesboek waarin ik zelf versjes schreef tekeningen maakte en versierde, had een vriendin geleend om over te schrijven en niet meer teruggeven, ze zei dat ze het al terug had gegeven :x videoband van toen ik nog 5 jaar was met nichtje, nichtje had geleend (wilde niet geven maar ze zeurde zo van laat mij eens kijken en dan kan jij altijd nog kijken), tijdens haar verhuizing is denk ik iets misgegaan, ze zegt dat ze me terug heeft gegeven maar dat is niet zo. Ergste vind ik het voor me vader die had een hele videoband opgenomen met belangrijke dagen toen wij nog klein waren, had hij moeite voor gedaan. Ik leen nooit meer iets uit! :x
Vroeger was ik een heks (nu nog wel) en is er een opvoeddeskundige komen filmen. Die film was zo mooi. M'n ouders nog samen, ik als peuter. M'n opaas en omaas die er op staan, m'n babyzusje. De flat waar ik geboren ben. Heeft die lelijke heks van een stiefmoeder asl le videobanden met de verhuizing weggegooid, want ze zei er wordt toch nooit meer naar gekeken. Zonder mij m'n band terug te geven. Heb geen contact meer met haar en pap, niet alleen hierom, maar neem het haar zwaar kwalijk.
Och .. van alles . Mijn verstand (volgens sommigen) Het is bij ons een internal joke geworden. Zo was ik ooit mijn paspoort kwijt en de kaartjes voor het concert van Ilse de Lange ... dus tegenwoordig als we hier iets kwijt zijn, dan ligt dat standaard "naast mijn paspoort en de kaartjes van Ilse de Lange"... En mijn man is constant van alles kwijt, maar dat komt omdat hij het zelf niet opruimt en ik het na een week of tig wel zat ben, en dan flikker ik het weg. Als je al weken een briefje onaangeraakt op het dressoir laat liggen, dan heb je het in mijn bescheiden optiek niet heel dringend nodig. En anders ruimt ie het maar op ...
Zo'n drie keer per week ben ik mijn sleutelbos kwijt. Ik ben altijd te gehaast en dan vergeet ik weer waar ik ze leg als ik thuiskom. Gelukkig heb ik een hele lieve man die ze altijd weer weet terug te vinden (soms na een dag of twee pas).
Ligt vast naast de mijne... Zijn ze samen op stap gegaan denk ik die van mij zijn nu al 2 jaar zoek...
Mijn maagdelijkheid Verder sokjes van zoontje D. Een paar gouden oorbellen. En van 2 riemen die langwerpige dingetjes waarmee je de gesp dicht doet. Daar baal ik nog het meest van, kan er nu niks meer mee. (Maar blijven bewaren he )
de bril van mijn dochter, en daar baal ik flink van. ze heeft hem vanaf september, en het was ook nog een duur kreng.