Mijn dochtertje snapte tot voor kort 'nee' best goed. Oké soms is haar nieuwsgierigheid groter dan haar gehoorzaamheid en kruipt ze ergens al hoofdschuddend naartoe om het dan toch te doen. Vind ik trouwens best grappig Maar sinds een week is de rem eraf. Nee helpt nauwelijks. Ik zeg nee, pak haar handje vast als ze het nog een keer wil doen. Op een strengere, maar rustige toon. Ik ga dan ook bij haar zitten, bied nog een alternatief aan of zet haar een stukje verderop neer bij wat leuks om te doen. Dat gaat ze dan meestal zoet doen en zodra ik me omdraai gaat ze weer vrolijk verder met wat niet mag. Pfffffffffffffffffffff. Hoe vaker we het 'nee-spel' herhalen, hoe meer plezier ze erin krijgt om het juist wel te doen. Na een keer of 20 ben ik het wel een beetje zat en haal ik het ding dan maar gewoon weg. Helaas gaat dat niet met alles, want de oven kan ik niet even in de gang zetten bijvoorbeeld. Dit is vast ook een fase, maar ik heb het idee dat ik nog geen seconde even kan zitten zonder haar te moeten corrigeren. En ze heeft echt genoeg leuke dingen om te doen en ik speel over de dag ook meerdere keren met haar of we ontdekken samen een nieuw speeltje, maken muziek, lezen een boekje enz. Dus het is niet zo dat ik haar ook maar aan haar lot overlaat en ze uit verveling baldadig wordt. Herkenning iemand? Gaat het snel weer over deze fase? En hoe heb je het op kunnen lossen? Als dat al kan. Was zo blij dat ze redelijk luisterde. Je kunt natuurlijk ook geen perfect opgevoed kind verwachten met 14 maanden. Grenzen opzoeken hoort erbij, maar ik heb het gevoel dat dat nu haar lievelingshobby is. (verder geniet ik iedere dag van mijn boefje hoor. Ben geen zure moeder die haar kind stom vindt omdat het niet luistert)
Haha heel herkenbaar hier gaat het ook zo. Ik heb geen tips voor je dan alleen, gewoon volhouden met nee zeggen en consequentbblijven.
Ze schelen ze te zien een weekje. Het is ook mooi hoor. Een kindje dat de hele dag zoet in een hoekje zit te spelen lijkt me ook een beetje eng.
Ja dat is het zeker. Maar soms ook wel vermoeiend. Soms als hij dan weer iets doet wat niet mag, en het kan niet teveel kwaad, doe ik wel eens net alsof ik het niet zie en laat ik hem even. Anders krijg ik echt het idee dat ik de hele dag nee aan het zeggen ben. En vaak doet hij het juist wel als ik nee zeg, terwijl hij anders al snel stopt.
Hier was een nee of uhuh tot 1 jaar nog wel duidelijk en schrok het genoeg af, maar daarna ook niet meer hoor. De laatste maanden als ik eens nee zeg dan lacht hij hard en gaat het juist doen. Ik probeer dus zo min mogelijk nee te zeggen. Als hij iets doet wat niet mag, dan loop ik naar hem toe en zeg dat het niet de bedoeling is om daar aan te zitten. Vervolgens neem ik hem mee naar z'n speelgoed om hem af te leiden. Meestal werkt dit voldoende. Maar er zijn ook momenten dat hij dus gelijk terug loopt naar de plek waar hij ondeugend aan het doen was en vervolgens het steeds blijft herhalen wat ik ook doe. Dan zet ik hem vaak even in de kinderstoel met z'n neus naar het raam. Als ik hem er dan na een paar minuutjes uit haal is hij vergeten wat hij aan het doen was en kan hij wel weer lief gaan spelen. Maar ook hier zijn sommige dagen erg vermoeiend hoor. Hier een kleine ondeugende draak die geen halve minuut rustig op z'n kont kan zitten.
Kleine draakjes zijn het soms. Haha. Maar wel ontzettend lieve draakjes. Net gaf ze ook aan dat ze naar bed wilde. Dan gaat ze haar slaapknuffels verzamelen, in haar oogjes wrijven en komt ze met de hele verzameling en haar armen in de lucht naar mij terug. Wil ik haar optillen om naar bed te brengen, gaat ze er ook lachend vandoor. Ze heeft op het moment echt overal lol in. Komt vast wel weer een keer goed. Ik vind het gewoon wel lastig hoe ver je moet gaan, want ik wil niet zo'n kind dat later echt niet wil luisteren en die als je ergens op visite bent daar alle boeken uit de kast trekt en door de kamer smijt met een dikke grijns. Kan natuurlijk altijd een keertje gebeuren, want het blijven kinderen, maar dat wil ik liever niet als standaardgedrag.
Geef het minder aandacht, anders is het gewoon een leuk spelletje. Als ze ergens aanzit wat niet mag, zeg 1 keer nee, als ze het weer doet haal het weg zonder daar verder een toestand van te maken. Als het te groot/zwaar is om weg te halen, haal haar dan weg door naar een andere kamer te gaan of pak de kinderstoel en zet haar erin met speeltjes als je even niet weg kan. Op deze leeftijd hebben ze nog amper geheugen, dus na een korte woede aanval zal ze het vergeten. Je hoeft ook echt niet bang te zijn dat als ze nu niet luistert ze dat later ook niet zal doen, ze heeft nu nog niet echt begrip van het woord nee, dat komt later echt wel.
Om even jouw voorbeeld van de boekenkast te gebruiken dan. Maar als mijn zoontje bij anderen aan de boeken in de boekenkast gaat zitten ga ik er gelijk heen en haal ik hem weg. In sommige situaties wacht ik niet tot hij reageert als ik vanaf een afstandje iets tegen hem zeg. En daarbij is dit vaak voor kinderen ook veel minder duidelijk. Ik probeer zelf de laatste tijd echt op te letten dat ik niet zo vaak 'nee' roep, maar gewoon even naar 'm toe loop en zeg wat we niet doen en wat we dan wel gaan doen. Spelenderwijs leidt ik hem dan weer af. Ik breng hem dan ook echt naar een andere plek. Dus als hij bv. de keukenlades optrekt (wat hij niet mag van mij) dan geef ik hem niet daar iets van speelgoed in z'n handen, maar ik haal hem echt weg daar en neem hem mee naar zijn 'speelhoek' om daar verder te spelen. Ja en soms met het 5-10x, maar de laatste tijd hoef ik het steeds minder te doen.
Haren trekken bij mama terwijl mama nee zegt en dan doorgaan en lachen. Nee is hier ook ja en lachen. Ik hoop ook maar dat het vlug over gaat!
Hier zeg ik niet bij alles nee, alleen als het echt gevaarlijk is bv. Ze zet graag de oven aan, zeg ik dan nee, dan doet ze het 200x. Negeer ik het, dan blijft het bij 1 of 2x en is het niet grappig omdat ze er geen reactie op krijgt Maar als ze bv op tafel klimt, dan haal ik haar er direct af en zeg duidelijk dat het niet mag. Ook dat wordt dan een spelletje, maar dan haal ik gewoon de tripptrapp weg en kan ze niet meer klimmen
Mijn zoontje is nu 15 maanden, sinds een paar weken probeert hij mij te slaan als ik nee zeg.... Probeer consequent te blijven (en niet te lachen.) Nu maar hopen dat het vanzelf over gaat.
Vandaag heb ik geprobeerd zo min mogelijk nee te zeggen en het ging eigenlijk veel beter. Kleine overwinning. Vandaag had ze het voorzien op een doos in de kast waar spulletjes van mij inzitten. Ze wilde graag alles eruit halen. We hebben steeds samen even in de doos gekeken en hebben hem daarna samen weer terug gezet. En dan gaf ik haar een bakje waar ze wel mee mocht. Na vier keer was de lol er al af. Ik bevestig nu eerst haar interesse. Zo van goh mooie doos, wat zit daar allemaal in. Kom we zetten de doos weer terug. O, kijk jij hebt ook een mooie doos voor jouw spulletjes. Was veel gezelliger.