Voor diegenen die de term niet (her)kennen: door de toeschietreflex stijgt prolactine voor de melkproductie, en hiervoor moet het dopamine niveau in het bloed dalen. Als deze daling heel sterk is en je bent er gevoelig voor, dan kun je dit negatief ervaren; negatieve, sombere , verdrietige gevoelens. https://www.borstvoeding.com/problemen/aandoeningen/d-tsr.html Toen ik begon met borstvoeding voelde het echt als het typische geluksgevoel. Maar sinds een paar weken voel ik me verdrietig. Gelukkig alleen maar verdrietig, want het kan dus heel heftig zijn. Wel heb ik het idee dat het verdrietige gevoel sterker wordt de laatste dagen... Zijn er misschien meer dames die dit hebben? En hebben jullie enig idee of er in jullie geval omstandigheden zijn die dit versterken of juist verminderen?
Ik heb het. Zodra mijn zoontje aan hapt en begint te drinken word ik heel erg gestrest, somber. Maar dat trekt vrij snel weer weg. Nu met 19 maanden borstvoeding heb ik het eigenlijk zo goed als niet meer, of ik het heb niet eens door omdat het zo mild is. Vooral in de eerste maanden was het erg vervelend.
Nieuwsgierige vraag: Wat doe je dan om er doorheen te komen? Zijn daar tactieken voor? En duurt het een paar minuten, of eerder een half uur/uur?
Nou het is dus inderdaad heel gek, het duurt, in ons geval dan, heel kort. Maar er zijn ook vrouwen waarbij dat gevoel veel sterker en veel heftiger is. Maar neemt niet weg dat het een vervelend gevoel is. Ik had wel gelezen dat bepaalde dingen het minder heftig kunnen maken, meer beweging, minder cafeïne, dat soort dingen. Ik was zelf dus ook wel erg benieuwd op welke manier andere vrouwen daar iets van merken.
Ik heb dat ook. Maar dan alleen als hij aanhapt. Als de toeschietreflex is geweest ebt het gevoel ook weg.
Hoi Anzza, Ik herken wat je schrijft. Bij mijn eerste kindje voelde ik me daar heel eenzaam in totdat iemand me weest op dtr. Het begrijpen van de fysiologische situatie alleen al heeft mij enorm geholpen; ik heb het toen namelijk geaccepteerd. Voor mij is het geven van borstvoeding dusdanig belangrijk, dat ik mijn dtr daaraan ondergeschikt vind. Overigens, het wordt bij wel minder in de loop der tijd. Inmiddels geef ik mijn tweede kindje 8,5 maand borstvoeding en zowel de tijdspanne waarin ik me 'slecht' voel als de intensiteit van het gevoel worden minder. Het ergste is het op het moment dat de melk gaat toeschieten. Ik heb een sterke toeschietreflex. Zelfs met 8,5 maand heb ik nog zoogcompressen nodig. Ook voel ik het toeschieten aankomen als een golf; ik word er ook misselijk van en alle (zwaar gezegd) levenslust ontglipt me. Ik keer helemaal in mezelf en ben het even niet aanspreekbaar. Dat 'dieptepunt' duurt gelukkig maar 1-2 minuten. Daarna voel ik me redelijk normaal. Na de voeding is het slechte gevoel direct verdwenen.