Hoi Loe, Ik weet nog wat er aan de hand was vanwege je vorige topic, ik ben blij dat je in ieder geval op een volwassen manier met je schoonouders bent omgegaan over jullie zoontje. Jammer dat zij het opvatten alsof ze als snotapen worden behandeld, ze moeten toch begrijpen dat je alleen het welzijn van je kind in het oog hebt. Echt vreselijk vind ik het, die kinderachtige brieven en dat enge laminaatding. Ik kan me voorstellen dat je je hierdoor bedreigd en bang voelt. Ik weet alleen niet of het genoeg is voor een aangifte bij de politie, in de tekst is geen bedreiging te lezen, het is om jou te pesten. Heel goed dat je vriend achter je staat, dit had hij waarschijnlijk nooit verwacht van zijn ouders, dat ze zo laag konden zinken. Gelukkig blijft hij "de volwassene" in dit alles. Als ik jullie was, zou ik alles wat ze sturen bewaren, de brieven, het laminaatding, smsjes, kaarten, datums van dat ze bij je vriend op de zaak verschenen om stennis te schoppen, etc. Ik zie ze er wel voor aan dat ze zich zullen beroepen op hun grootouderrecht om hun kleinkind te kunnen zien. Daarom is het belangrijk dat ze weten dat ze jullie zoontje mogen blijven zien, bij jullie thuis waar jullie bij zijn. Aangezien ze willen dat jullie altijd naar hun toe komen, verwacht ik niet dat ze zo vaak langs zullen komen. Jullie hebben echter het contact met hun kleinzoon niet verbroken, en dat is waar het om gaat met dit soort rechtszaken. Als een rechter ook alle brieven ziet, dan kan ik mij niet voorstellen dat hij/zij ooit zal toestaan om jullie zoontje alleen met je schoonouders te laten zijn, mochten ze dat willen eisen. Tja, ze hebben verder ook nooit gehoor gegeven aan jullie adviezen over de omgang met jullie zoontje, dat weegt ook mee. Ik weet niet of het verplicht is om regelmatig foto's naar ze te sturen, dat kan je natuurlijk uitzoeken. Als je nog een stapje verder wilt gaan, dan is het misschien een idee om die brief van je vriend aangetekend te versturen aan ze, en thuis een kopie van te bewaren. Ik wens jullie allebei heel veel sterkte, dikke knuffel, ik hoop dat je de getuigen nog kan veranderen, en wat een lief knulletje hebben jullie toch
wat een erge situatie. Ik zou persoonlijk geen contact meer met ze willen. Zo weet je waar je aan toe bent en kun je alles proberen te vergeten. Je zult dan, als je vriend nog wel contact met ze wil, nog af en toe iets via hem horen, maar ik denk dat het al rust geeft als jij je keuze hier in maakt. Ik vind het in ieder geval veel te ver gaan, wat ze hebben gedaan. Laat je er in ieder geval niet door raken en luister naar de mensen die wel van je houden. Wordt ook niet onzeker door wat ze over je zeggen, maar schouders recht en geniet van je vriend en je kindje. Vraag je ook niet af waarom ze dit bij je doen. Mensen zijn helaas vaak gemeen en egoistisch. Ik wil je veel sterkte wensen en ik hoop dat jij voor jezelf de juiste beslissing maakt. Wat jij zegt over je kinderen. Ik zou inderdaad wel willen dat het contact met de kinderen, mits ze daar lief voor zijn en ze ze niet proberen te beinvloeden t.o.v. jou, in stand blijft.
jeetje, het is nogal wat. Ik herinner mij je laatste topic ook en ik was ook 1 van degenen die het van hun kant probeerde te bekijken, niet om jou af te vallen hoor, maar om je erover na te laten denken. Maar dit gaat wel erg ver allemaal, ik kan goed begrijpen dat je geen contact meer wil. Het is alleen allemaal zo lastig omdat het de opa en oma van je ventje blijven he?? Ik hoop voor je dat zij het licht gaan zien. Heeft je man nog een broer of zus die een goed contact met zijn/haar ouders heeft en het wel met jullie eens is, misschien dat die eens een poging kunnen wagen???
Jeetje.. Dit doet mij erg denken aan mijn eigen schoonmoeder.. Volgens haar ben ik een hoer, een manipulatief kreng, maak ik alles om me heen kapot en heb ik haar zoon van haar gestolen.. (Je leest het goed; gestolen..) En nog veeeel meer.. Ook ik heb mijn man vrij gelaten; het is jouw moeder en als je haar wil zien ga je er heen, maar verlang niet van mij dat ik mee ga. Ik heb destijds voor mij de keuze gemaakt om haar nog 1 kans te geven wanneer ik bevallen was. Tot nu toe gaat dat redelijk, maar als ik er niet naar toe hoef ga ik ook niet! Ik kan me erg goed voorstellen dat jij (en je vriend) zich bedreigd voelen. Het is ook niet niets om zo'n brief te krijgen! Maar meid; je hebt echt niets verkeerd gedaan! Je hebt een nette brief geschreven, zonder verwijten naar hen en je praatte/schreef in de ik/wij vorm. Niks op aan te merken! Het is inderdaad wat je familie zegt; dit zegt meer over hen dan over jullie! Volgens mij zal het ook geen verschil maken als jullie voor de deur staan. Hoelang gaat het dan goed? 1 week? En dan is het weer ellende van voor af aan.. (Tenminste, zoals ik ze nu een beetje inschat) Ik kan je niet zeggen wat te doen, het enige wat ik je mee wil geven is dat je aan jezelf en je gezin 'moet' denken! Het is het niet waard als je gezin hier door stuk gaat.. Succes !!
TS , ik word ZO boos van jou verhaal! Het is namelijk net alsof ik onze ervaring met mijn schoonouders weer opnieuw beleef. Écht alles wat jij beschrijft, hebben wij ook gehad!! Echt alles, ik schrik er gewoon van! Mijn vriend is ook een goedzak en altijd super goed voor zijn ouders geweest, volgens hem was hij, tja alles wat jou schoonouders ook over jou man zeggen... En wat ze over jou zeggen, zeggen mijn schoonouders ook over mij.. Alleen ging dit niet over een brief. Mijn schoonmoeder heeft half ingebroken toen wij bij mijn ouders waren en is zwaar de discussie met mij aangegaan. Ze vond mij : Een bitch, die alles voor mijn vriend verpeste. Ik zorgde ervoor dat hij nooit langs kwam en dat hij mijn ouders leuker vond. Dat alles zo was gelopen, zoals zij niet wou. ALLES was mijn fout. Mijn vriend was helemaal overdonderd. Ik heb mijn vriend ALTIJD gestimuleerd: schat, het zijn jou ouders! Als jij er heen wilt, moet je gaan! Neem dochtertje mee, en ga lekker! Hij nam zelf de keuzes, maar alles werd op mij afgeschoven. Na 5 minuten durfde mijn vriend eindelijk weer wat te zeggen en kwamen hun in discussie. Het viel ons zooo rauw op ons dak. Uiteindelijk schreeuwde ze dat hij maar moest oprotten en hij haar zoon niet meer was. Ik heb toen gezegt dat ze dan op moest donderen bij mijn ouders. Dat was namelijk haar wens. Daarna heeft ze ons weken lang gestalkt, bellen en voicemails inhijgen, hier aanbellen en bij buren. Rondjes om ons huis heen rijden.. Toen begon ze mijn vriend lastig te vallen op zijn werk.. Want volgens haar was er ineens niks meer aan de hand. Ze belde elke keer naar het werk, mijn vriend duidelijk gemaakt dattie dit niet meer wou! Toen kwam ze ineens langs bij hem op het werk! Mijn vriend zijn baas herkende haar en deed de deur open. Hij loog dat mijn vriend er niet was, om hem te beschermen. Zij begon toen ook een verhaal op te hangen en zei: Weet je wel dat ik van mijn zoon niet eens mijn kleinkind mag zien? En dat zijn vriendin ons kapot maakt?? Terwijl zelfs nadat mijn vriend zogenaamt haar zoon niet meer was, wij ze nog een optie hebben gegeven. Om ons dochtertje te bezoeken op vrijdags, dan is ze bij mijn ouders omdat ik naar school ga. Daar wouden ze niks mee. Maar dan wel iedereen die het maar wil horen vertellen dat hun zo zielig zijn, wij respectloos en dat wij ons kind bij hun weg houden. Terwijl als mijn sm mijn moeder tegenkomt met mijn dochter, ze gewoon alleen hallo mompelt en doorloopt, geen enkele aandacht voor mijn dochter. Voordat dit allemaal is er ook heeeel veel gebeurt dus dit is niet het enige. Maar ondertussen hebben wij geen contact meer! Mijn vriend wil ook niet dat ze onze dochter nu zien. Al die tijd hebben ze het zelf niet gewilt, nu vind hij het genoeg. Kansen zat gehad. Het nadeel is, dat hij niet alleen zijn ouders kwijt is, maar ook zijn 4 zussen en zijn familie. Alleen zijn opa en oma willen hem nog zien, maar die horen de verhalen van hun dochter en zien ons ook als boosdoeners, ookal begrijpen zehet wel. Want ze kennen hun dochter. Maar wij moeten het maar goed maken. Mijn vriend heeft er heeeel lang over gedaan, ondanks dat het door dit verhaal misschien lijkt dat hij de beslissing van hun nooit meer zien, zo heeft gemaakt. Maar als ik eerlijk ben, is hij sinds hij die beslissing heeft gemaakt veeeel beter te pas! Hij maakt zich minder zorgen, is vrolijk en stukken minder gestresst. Sommige momenten heeft hij het nog wel even moeilijk.. Hij heeft nu niks meer, alleen ons gezinnetje en mijn familie. Maar de liefde die hij van mijn familie krijgt, heeftie nog nooit van zijn ouders gehad. We hadden het liever anders gezien, maar op een gegeven moment kwam het bijna tussen ons in te staan. Het speelde al zo lang en ik kon maar niet begrijpen dat mijn vriend sommige dingen liet gebeuren. Maarja, ik heb dan makkelijk praten, t zijn niet mijn ouders. Ik vind het soms ook moeilijk.. kon altijd heel goed met mijn schoonzussen overweg. Was altijd gezellig. Maar hun hebben gekozen om ons en ons dochtertje straal te negeren.. Prima, maar o zo gemeen! Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik moest het even kwijt. Ons verhaal komt zo over een, want ook wij deden het niet goed met ons dochtertje. Toen mijn dochtertje nog niet eens 24 uur oud was, waren wij haar al aan het verwennen en waren wij zeikerds. Waarom? Wij hielden ons aan een ritme.. Na de fles het bedje in. Ze waren boos, want als hun kwamen kijken, mocht er verder niemand zijn.. Mijn ouders en zus moesten maar opdonderen. Ze zijn daarna weg gegaan ( gingen ook 3 week op vakantie ) en hebben mij nooit doei gezegt. De kraamverzorgster noemde mijn sm Oma.. Toen werd ze link op de kv omdat ze geen oma genoemt wou worden.. Ze wou zelfs niet met onze dochter op de foto. Schamen joh, want wij waren toch veeeeelste jong ouders geworden en we zouden er niks van bakken. ( vertelde ze aan de kv ) Terwijl we nu juist zoveel complimenten krijgen. Ze hebben ons zo de grond in getrapt.. Maar nu we bijna een jaar geen contact meer hebben ( min de momenten dat mijn sm langs kwam op t werk van mn vriend, dit was 2 maand geleden ) gaat het stukken beter met ons! Ik hoop dat jullie eruit komen, welke beslissing jullie ook gaan maken! Volg je hart! En als je vragen hebt, let me know! x Tamale
Ik denk dat als je rust wilt, voor jouw en je gezin, je het hierbij moet laten... Nu word er via brieven over en weer vanalles geschreven wat niet veel goeds doet lijkt me.. Zoals je aangeeft zouden ze bij jullie langs komen, dat hebben ze uiteindelijk niet gedaan. Ik weet niet of een persoonlijk gesprek nu nog goed zou verlopen.. Richt je op je gezinnetje, en geniet daar ten volle van... Ze zeggen wel eens familie krijg je, je vrienden kies je... Het zou heerlijk zijn als jullie er even tussen uit zouden kunnen, om even wat "frisse lucht" te krijgen. Ik vind dat ze zich (netjes gezegd) heel slecht hebben gedragen als ouders/schoonouders.
dank jullie wel voor alle reacties. Ik heb ze net voorgelezen aan mijn vriend. De verjaardagsvisite is net weg. Zijn zus kwam hier ook even en ik dacht omdat ze zo vriendelijk bleef ze nog niets wist van die brieven. Ik wou ook eigenlijk niets zeggen, maar ik ben zo'n flapuit he. Balen hoor zo'n eigenschap soms! Ik vroeg wist je al wat ik van je vader heb gekregen? Ja, dat weet ik maar je moet het niet bedreigend opvatten en ik wil het er eigenlijk niet over hebben. Nee, ik ook niet, had al spijt dat ik het gevraagd had. Wil zo graag weten hoe zij er over denkt als zus van mijn vriend. Maar ze houdt zich, waarschijnlijk heel verstandig, zoveel mogelijk afzijdig. Wel gaat ze ze aankomende week vier dagen naar haar ouders die een midweek weggaan. Dus ook daar zal ze er wel niet aan ontkomen en is het natuurlijk best moeilijk op deze manier een eigen mening te houden denk ik. Tamale, ik dacht even: ben jij ook al boos? Ook op mij? Haha, zie je toch dat het je onzeker maakt hoor zoiets. Wat een verhaal ook bij jullie. Kwetsend he die gebeurtenissen. Zo onrechtvaardig. Knap dat jullie die beslissing hebben gemaakt, en toch ook bewonderswaardig van je man. Het blijft tenslotte zijn moeder. Soms moet je uit noodzaak een hele moeilijke beslissing nemen, die in jouw hart de juiste is. Denk dat het allerbelangrijkste ook is, dat jullie er beiden achterstaan. Hier denk ik dat het absoluut nog niet duidelijk is, mijn vriend schreef voorlopig geen contact. Maar wat bammetjebam zegt ik ben er wel een beetje bang voor dat zij het in hun hoofd gaan halen dat recht op te eisen. Verdorie. Dat maakt het nog moeilijker, ben wel bij dat je ons daarop wijst! Thanx. Zal ook tzt wel (waarschijnlijk uit naam van vriend) een of ander berichtje komen dat ze altijd welkom zijn hier om L. te zien, gewoon om het te gezegd te hebben. WEl balen want dat hebben we toen ook geschreven toen zij die koffieafspraak uiteindelijk afgezegd hadden, maar helaas is dat sms waarschijnlijk niet bewaard gebleven. O neeltje, bij jou ook een ervaring zeg. Gestolen???? HEt moet maar in je hoofd opkomen zoiets, om te zeggen..... Wat zouden jullie nu eigenlijk doen met de eerste verjaardag van L. (twee dagen na de bruiloft) en de bruiloft eind augustus? Moeten we ze wel een kaart sturen? (ze moeten afzeggen staat in de kaart als ze niet komen). Ik vind t zo aso eigenlijk weer om ze qua fatsoen niet uit te nodigen, maar ik denk dat ze geen getuigen meer gaan zijn. En hoe zeg je dat dan, als zij niets van zich laten horen daarover, hoe dat zit met de getuigen. En stuur je dan nog wel een uitnodiging of niet. Poe, vind het echt moeilijk. We wilden de trouwkaarten eind deze maand posten omdat de vakantietijd er ook tussen zit.
Hey Loe.. Ja.. Gestolen.. Mens spoort (echt) niet! Over je bruiloft.. Wil je ze nog wel als getuigen? Ik zou wel een kaart sturen (Houdt de eer aan jullie zelf, voor je hier weer gezeik over krijgt) Maar stop er evt. een briefje bij dat het voor jullie een (nog) te grote stap is als zij jullie getuigen zijn.. Lijkt me dat je dit dan netjes vermeld en zij eigenlijk geen keus hebben dan dit te snappen.. Mocht je het niet bij het trouwkaartje willen doen, kun je altijd nog een briefje sturen naar ze. Gelamineerd ofzo.. (sorry, erg slecht van me!) Ik weet hoe onzeker je hiervan kunt worden, maar probeer het niet toe te laten!
hahaha,kan er wel om lachen hoor, hou wel van dat soort humor. Toevallig..................is de buitenkant van de trouwkaart gelamineerd hahahahaha.(zie album) Echt. En ze waren al gedrukt. Ja misschien is het een goed idee om het op dit manier te doen. Goh, ik merk gewoon soms dat ik het niet meer weet aan te pakken,en dan zo'n nuchtere opmerking van een mede-forumster kan dan ineens zo'n licht zijn he. Raar wat het met je doet! Bedankt voor je reactie, zal deze optie aan mijn vriend voorleggen.
Daar zijn we voor, hier op het forum! Haha humor dat het kaartje gelamineerd is, hopelijk pakken ze dat ook niet persoonlijk op! Ik ga je kaartje bekijken!
Wat een verhaal zeg Loe! Ik heb je vorige topic ook gelezen maar ik vind dat jullie echt alle maar dan ook echt alle moeite hebben gedaan en dan wordt je zo behandeld? Belachelijk hoor!! Ik ben bang dat ze jullie hele trouwdag verpesten als ze wel komen.. Je wilt ze er gewoon niet bij hebben! Zeker nu niet omdat ze jullie beide zo hebben afgebrand! Ik hoop dat jullie een goede oplossing kunnen vinden! Maar onthoud dat jullie alles goed hebben gedaan en zij niet!
Ik heb hier geen ervaring mee maar wil jullie wel veel sterkte wensen. Ik denk dat je er alles aan hebt gedaan en dat je echt geprobeerrd hebt het op te lossen. Ik zou ook het contact voorlopig verbreken, even rust voor jullie allemaal. Kan me voorstelken dat je je gekwetst voelt. Heel erg voir je vriend ook, het zijn zijn ouders tenslotte..
jeetje wat een verhaal.. er zijn er hier maar 2 die zich volwassen gedragen en reageren en dat zijn jullie! belachelijk ik zou geen contact meer zoeken en foto's sturen! maar grootoudersrecht? nog nooit van gehoord.. :x suc6 met allles!
Loe: Mijn god... ik ben even sprakeloos... Wat een mensen joh! Ik heb niet alles gelezen hoor maar ik zou de eer aan mezelf houden en lekker doorgaan met je gezin. Zulke mensen heb je toch niet nodig? En op je trouwdag uitnodigen... nog niet heel misschien! Ik snap dat je het allemaal goed wilt doen voor beide kanten maar ergens houdt het op hoor. Als je, als ouders zijnde zo met je kind omgaat (jouw vriend dus) heb je ergens een steekje los. En L is jullie zoon en als jullie het destijds zou wilden doen dan hebben ze dat maar te respecteren ook al zijn ze het er totaal niet mee eens. En dan zulke dingen in de brievenbus gooien.. Hallo, hebben we het hier wel over volwassen mensen? Kop op meid, je bent een volwassen vrouw en je hoeft je niet als een klein kind te laten behandelen. Die mensen snappen niet dat kleine kinderen ook groot worden, zelf een leven en mening krijgen en dat we niet meer in de tijd leven dat er altijd maar ja en amen werd gezegd tegen 'ouderen'. Natuurlijk moet je ze wel respecteren maar dat komt wel van 2 kanten.
Thanx Kiwi en Sterre. Tja, mijn vriend wil de uitnodiging wel sturen en pas op het laatst beslissen over andere getuigen. Ik snap t wel, zijn zijn ouders, het is vreselijk, maar t zijn zijn ouders...dan word je zo heen en weer geslingerd. Zijn zus was hier even op de verjaardag en die zei dat ik dat lamineerding niet bedreigend op moest vatten????? Tja,hoe lang wil je je ouders op die manier de hand boven het hoofd houden? Mogen ze dan alles doen? Als ik hun dit had gestuurd, was toch de wereld te klein geweest of niet dan. Puf. Vind t een k*T situatie, echt. Ik gun mijn vriend zijn ouders en mijn vriend is te aardig en te vriendelijk persoon om zijn ouders te laten gaan. Maar dat kan IK ook niet van hem verlangen.Hij laat het zoals het er nu naar uitziet dus doordwarrelen en heeft in de brief aangegeven voorlopig geen oplossing te zien. Tja, en die trouwkaarten willen we eind deze week posten, dat was de bedoeling. Ik weet t niet. Kan niet zeggen als mijn vriend er nog niet uit is zeggen: ik wil ze geen kaart sturen. TEnminste ik vind niet dat dat kan. Niet als hij het nog een kans wil geven op termijn misschien.
Jeetje, ben er even stil van.. Dit is wel een hele achterbakse manier.. Meis als je er zelf geen energie meer voor hebt moet je er zelf ook niks meer instoppen. Misschien kun je ze beter negeren anders blijven ze bezig omdat ze reactie terug krijgen. Soms kun je mensen beter ´dood´ zwijgen dat doet meer pijn. Ik hoop dat je het in de loop der tijd een plekje kunt geven, en je vriend natuurlijk ook! Je moet maar zo denken, jouw schoonouders komen zichzelf ook nog wel eens tegen.