Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik toch even wat kwijt, omdat ik elke keer een naar gevoel krijg van de titel. Het gevoel van "waarom zou je je moeten afvragen wat je zou doen als je zoon nagellak op wil?". Misschien is het niet zo bedoelt, maar ik krijg er de kriebels van dat dit überhaupt als een probleem gezien kan worden. (Op evt praktische bezwaren na).
@mamabri Ik lees een paar verontrustende dingen in jouw posts. Op de eerste plaats. Homo ben je of je bent het niet (bi is ook een optie). Maar het is geen keuze. Net zoals jij waarschijnlijk nooit verliefd zou kunnen worden op een vrouw. Als jij homosexualiteit op zichzelf veroordeeld, dan veroordeel je daarmee een belangrijk deel van alle individuen die homo zijn. Het is alsof je zegt rood haar is slecht. Maar ik veroordeel roodharigen niet. Verder las ik een stuk terug een opmerking van iemand (weet niet meer wie) dat zij niet boos zou zijn als haar kind zou vertellen homosexueel te zijn, maar 'teleurgesteld en verdrietig'. Nu zou ik zelf veel liever met een boze moeder geconfronteerd worden dan dat mijn moeder teleurgesteld en verdrietig zou worden om wie en wat ik ben. Ik heb een oom die pas uit de kast kwam nadat zijn kinderen uit huis waren. Niet omdat zijn moeder hem niet zou accepteren, maar vanwege het geloof. Ook van hemzelf. En omdat hij niet wildevdat zijn moeder telergesteld en verdrietig zou worden. En natuurlijk de tijd waarin hij opgroeide. Het is moeilijk genoeg om met je gevoelens te worstelen als je puber bent zonder dat anderen het je nog moeilijker maken door raar te doen over je geaardheid. Het is ook daarom dat het hier geen 'onderwerp' is. We zingen gewoon vrolijk mee met kvk 'ik heb 2 vaders'. En mijn kinderen vinden het raar dat sommige mensen homo's raar vinden.
Hoezo is dat ieys wat altijd zo zal blijven en waar je niks aan kan doen? Jij alleen kan de wereld niet veranderen, maar wanneer jij je open stelt en niemand buitensluit dan heeft dat effect op jouw directe omgeving. En dan heb jij wel een kleine verandering teweeg gebracht. Een klein beetje meer acceptatie, wat dan misschien weer uitbreid naar de directe omgeving van degene die jij had beinvloed... etc. Misschien ben ik een idealist, maar ik wil blijven geloven in een betere wereld. Ondanks alle ellende die over ons wordt uitgestort.
Jij kunt sommige dingen in mijn post wel verontrustend vinden, maar ik geloof niet dat ALLE homosexuelen zo geboren zijn. De meesten wel, maar ik ken zelf meerdere voorbeelden van mensen die getrouwd zijn geweest, altijd verliefd zijn geweest op het andere geslacht en hun partner vreemd ging, een megaslecht huwelijk hebben gehad of mishandeld zijn en daardoor uiteindelijk verliefd werden op iemand van hetzelfde geslacht. Ik geloof dat dat aangeleerd gedrag is: zodanig teleurgesteld dat ze niet meer op het andere geslacht durven te vallen. en dus niet, zoals velen denken omdat de mensen om hen heen het zouden veroordelen dat ze homosexueel waren en toch niet uit de kast durfden te komen, dus aangeboren. Maar goed, de meesten mensen geloven dat homosexualiteit in alle gevallen aangeboren is, dus waarschijnlijk vind jij mijn post grote onzin en ontzettend verontrustend. Dat mag uiteraard. ik kijk er anders tegenaan dan jij. Overigens denk ik dat mijn kinderen het ook raar vinden dat sommige mensen homo's maar raar vinden. Ik heb namelijk ook nergens gezegd dat ik homo's raar vind. En dat is ook zeker niet de boodschap die ik mijn kinderen meegeef.
Tja, was het maar zo simpel. Maar helaas geen realiteit. Ook al wil ik geloven in een betere wereld, het zit er gewoon niet in. Mensen zijn van nature namelijk niet goed en lief. Er zijn er veel die hun best doen natuurlijk, maar in principe is ieder mens een egoïstisch wezen en zal uiteindelijk altijd voor zijn eigen haggie leven.
Dat sommigen misschien kiézen voor een relatie met iemand van hetzelfde geslacht (wat dan toch per definitie al betekent dat je in ieder geval niet extreem heteroseksueel was om te beginnen), doet toch niets terzake in de hele kwestie dat homoseksualiteit in de meeste gevallen geen keuze is, en dat mensen die homoseksualiteit veroordelen dus mensen beoordelen obv een kenmerk waar ze geen controle over hebben?
Dat ik homosexualiteit niet goed te keuren vind, heeft niets te maken met het beoordelen van de persoon op zichzelf. Dit heb ik al eerder uitgelegd (2x geloof ik) ik blijf niet in herhaling vallen.
Waarschijnlijk wel als je mijn andere eerder geplaatste post 's leest. Dat je dan begrijpt hoe ik het bedoel.
Ik denk eerder dat mensen die eerst getrouwd zijn geweest, hun homosexuele gevoelens van kind af aan hebben onderdrukt. Mijn oom is zo iemand. Katholiek opgevoed en dus met het beeld dat het 'niet hoort' en 'een gruwel' en 'zo heeft god de mensen niet bedoeld'. Na 30 jaar huwelijk en heel veel praten met zijn vrouw en intussen volwassen kinderen is hij gescheiden en kon hij eindelijk zichzelf zijn. Je hebt idd niet het woord raar gebruikt. Maar wel meerdere keren gezegd dat je homosexualiteit afkeurt. Laat ik het dan zo zeggen. Mijn kinderen begrijpen niet dat een ouder er verdriet van zou hebben wanneer hun kind homo blijkt. Omdat ze dat net zo normaal vinden als blauwe ogen of een donkere huidskleur. En ja... Ik blijf positief in het leven staan. Iemand moet het doen. Als we allemaal maar denken dat het toch niet helpt, dan krijgen we zeker gelijk. Toch zijn er genoeg voorbeelden waarbij het mooie van mensen boven komt. En mensen samen iets moois voor elkaar krijgen. Gelukkig maar.
ja, maar goed, ieder mens reageert anders op dingen dan de ander: waar de een er verdrietig van wordt, kan de volgende het niet veel schelen. Een ander wordt er agressief van en wil alle homo's vermoorden, bij wijze van... Al geloof ik niet dat er ook maar 1 moeder is die bij zichzelf denkt: Wat fijn zeg, dat mijn kind homosexueel is....Want hoe je het ook wend of keert, je kind krijgt er hoe dan ook een moeilijker leven door. Hooguit denkt zo'n moeder: Als hij/zij maar een lieve partner krijg en heeft daar vrede mee. En ik denk niet zozeer dat kinderen het allemaal maar normaal vinden, ik denk eerder dat een kind er gewoon niet zo bij stil staat en het daarom allemaal makkelijk en als normaal opvat. Tenzij er iemand zou zeggen: bah, wat vies! die 2 homo's die staan te zoenen (ik noem even wat) Pas dan gaan ze er over nadenken en een eigen beeld en mening vormen. Ik keur inderdaad homosexualiteit af. Niet omdat het mij persoonlijk boeit wat een ander in bed doet en wie zijn/haar partner is. Want dat kan mij geen zier schelen, om heel eerlijk te zijn. Ik keur het af, puur omdat ik geloof dat man en vrouw voor elkaar geschapen zijn en omdat het voor God een gruwel is. Aangezien ik daar aan vast wil houden, keur ik om die reden homosexualiteit af, net zoals ik iedere week een andere sexpartner hebben afkeur of samenwonen zonder getrouwd te zijn. En ik ben zeker met je eens dat er genoeg mooie voorbeelden zijn waarbij het mooie van mensen naar boven komt. Jammer genoeg is dat niet voldoende.
Goh, dat het hier al zo lang over seksualiteit gaat... Alsof dat iets met nagellak te maken heeft. Pijnlijk om te lezen dat mensen anderen hun seksuele gedrag veroordelen. Alsof zij daar iets mee te maken hebben. Lijkt me dat je kinderen leert dat niemand anders dan zijzelf iets te zeggen hebben over hun seksuele gedrag en voorkeur. En niet dat het grote onzichtbare opperhoofd het afkeurt. Ik kan daar echt niet bij, dat je kinderen leert dat het slecht is dat er variëteit is en dat zij hun seksuele identiteit moeten onderdrukken. En dat dan ook nog pretenderen uit liefde te doen.
Door dat: ik keur het af voelen mensen zich niet geaccepteerd. Want voor jou kan dat wel 2 losse dingen zijn, voor iemand die homoseksueel is is dat niet zo hoor. Homo zijn is hoe iemand is, dat kun je niet losmaken als: ik keur het af dat je homo bent maar keur jou niet af. En mensen die na een getrouwd leven als hetero uiteindelijk uit de kast komen geloof ik echt niet dat dat komt omdat ze teleurgesteld zijn door hun relatie met het andere geslacht, maar eerder doordat ze dat jaren onderdrukt hebben. O.a. vanwege mensen die dat dus niet accepteren.
Volgens mij is er een groot verschil tussen homofilie afkeuren of homoseksualiteit. Voor mij is homofilie de gevoelens zelf, van het als man op een man vallen en als vrouw op een vrouw. Homoseksualiteit is seks hebben met iemand van hetzelfde geslacht. En veel Christenen vinden dat niet goed, vanuit de Bijbel. (volgens mij is heel officieel dat onderscheid er niet in de Nederlandse taal, maar voor mij legt dat altijd wat makkelijker uit ) Dus daarmee veroordeel je absoluut degene niet omdat hij die gevoelens heeft, maar wel om wat hij er mee doet. Seks hebben met iemand van hetzelfde geslacht is een keuze, de gevoelens hebben niet. (ik denk overigens niet dat iemand ooit kiest voor homo zijn, dat ben je of dat ben je niet, ook iemand die al jaren gelukkig getrouwd is geweest wordt echt niet opeens homo, dat was hij al, maar hij drong het misschien weg (wat ook wel logisch is als je opgroeit in een omgeving waar het totaal not done is om homo te zijn), of hij was er echt nog niet achter, maar het zat er altijd al) Ik ben zelf overtuigd Christen, maar twijfel nog wel of het goed is of niet, dat een man met een man seks heeft. Ooit was het zo dat God een man en vrouw schiep, dat staat voor mij vast. Maar zoals het toen (in het paradijs) was, is het al lang niet meer, na de zondeval (Adam en Eva die aten van de vrucht waar ze niet van mochten eten, sindsdien doen wij mensen dingen waar God niet blij van wordt zeg maar) is ook ziekte gekomen, hebben we pijn tijdens het bevallen, is er onrecht, wordt er gelogen, wordt er vreemd gegaan, gebeuren er ongelukken. Een deel van die dingen keur ik af, liegen, vreemd gaan. Maar er zijn ook dingen die door de zondeval gekomen zijn zoals ziekte of pijn hebben tijdens een bevalling, waar ik toch niks tegen kan hebben (zou wat zijn ). Homofiele gevoelens zijn ook een gevolg van de zondeval, want daarvoor was het man en vrouw en geen man en man zeg maar. Maar hoe kijk je er tegenaan als Christen? Zie je het op hetzelfde niveau als 'vreemd gaan' 'liegen' 'ander pijn doen' (wat in mijn ogen allemaal echt niet goed is, omdat dit duideljk in de Bijbel staat) en dan is het dus zonde, en kun je er voor kiezen om geen seks te hebben met iemand van hetzelfde geslacht, of zie je het op het niveau van 'pijn, ziekte, dingen die er nu eenmaal 'bijhoren' sinds de zondeval, dus is het oke als je een relatie hebt met iemand van hetzelfde geslacht? Blijft een lastig punt in Christelijk Nederland Maar on topic, mijn jongste heeft dezelfde regels qua nagellak als dochter: op door de weekse dagen mag je nagellak maar alleen heel licht of doorzichtig. Rood en roze mogen alleen op tenen en alleen in de winter. Zo loopt hij dus af en toe met glimmende vingernagels rond en met een rode teennagel (meer wil hij niet). Al is dat wel lang geleden nu, hij heeft er weinig interesse meer in.
Hebben ze dat tegen je gezegd? Ik ben teleurgesteld in mijn huwelijk/partner en daarom kies ik er nu ineens bewust voor om "aangeleerd homo" te zijn. Ik ben een heteroseksuele man, maar ik ben enorm teleurgesteld in mijn ex-vrouw dus ik wil nu graag sex met een man. Hebben ze dat echt zo gezegd of heb je dat er zelf bij verzonnen?
Daar ben ik ook benieuwd naar @mamabri , heb je dat ook aan de mama's van je dochters vriendinnetje gevraagd: of ze aangeleerde lesbiennes zijn?
Volgens mij zegt ze niet dat het zo is, maar dat zij dat gelooft. Daar hoef je geen bewijzen voor te vragen toch?
Met die logica kun je van alles beweren. En natuurlijk, dat mag. Maar je kunt er niet vanuit gaan dat mensen je serieus nemen als je van alles verkondigt onder het mom 'want dat geloof ik nu eenmaal' en het is nergens op gebaseerd en op geen enkele manier getoetst.
Je weet toch neem ik aan wel wat geloven betekent? Dat mag zij toch geloven? Wat is daar mis mee dan? Dat jij het niet zo ziet is toch geen enkel probleem? Ik snap niet zo goed waar jullie over vallen...