Mijn zusje was precies zo en ik juist echt een meisje meisje. Is met beiden goed gekomen idd haha. Mijn oudste liep heel lang het liefst in een prinsessenjurkje rond. Vond poppen interessanter dan auto's en zijn droom was om kapper te worden. Ik vond het allemaal prima. Nu is hij 10 en wat een jongetje haha. Het zegt allemaal helemaal niks.
Nee, dat zou ik niet goed vinden! Ik heb sowieso praktisch geen make up in huis ook niet voor mijzelf. Maar ik vind het wel belangrijk om de verschillen tussen seksen duidelijk te hebben.
Vervagen die “verschillen” dan door een gelakt nageltje? En maakt dat een man dan minder man? Mag een meisje dan ook geen kort koppie? Als we in zulke patronen denken hadden we als vrouwen nu nog allemaal zonder stemrecht achter het aanrecht gestaan.
Ik vind inderdaad dat de verschillen dan steeds meer vervagen, want als ik nagellak toesta waarom dan geen lippenstift, mascara etc. En nee, ik vind inderdaad ook dat lang haar een sieraad is. Bij kleine meisjes vind ik de haartjes wat korter geen probleem, omdat het erg onverzorgd kan staan als het lossliert, maar als ze ouder zijn vind ik het vrouwelijker om langer haar te hebben. En ja, mijn mening zal verschillen met de gemiddelde zp - er
Doen!! Vind het wel grappig. Maar ik ben soieso een beetje out of the box denk ik, ik vind mannen met make-up ook normaal haha. Heb het ook aan mijn vriend gevraagd voor de grap en die zegt: absoluut niet hahaha.
Maar wat als jouw zoon of dochter juist met iets van het andere geslacht veel gelukkiger is? Zou je het dan echt tegenhouden? Zou je hem/haar dan niet zichzelf laten zijn? Dat is toch veel belangrijker dat ze zichzelf kunnen zijn?
Hier geen nagellak in huis maar mocht hij dat willen zou ik met hem nagellak kopen. Hem kennende zal het dan een stoere nagellak zijn. Groen, blauw, zwart ofzo? Of wie weet roze. Is toch eens leuk, schattig en grappig. Ik was een halve jongen. Speelde met auto's, turtles en knikkers. Poppen moest ik niks van weten, beren dan weer wel. Ik wou jongenskleren als kind. Schreeuwde het hele dorp bij elkaar als mn moeder met een jurk af kwam gelopen. En ben nu nog geen vrouw vrouw. Kleed me het liefst zo regular mogelijk. Zoontje heeft ook een poppenwagen gekregen. Alleen is hij een echte jongen jongen, misschien 3 dagen dat hij ermee heeft gespeeld. Rennen, rennen en rennen en voertuigen. Vooral helikopters.
Dat ligt eraan met wat, geen probleem als een jongen met poppen speelt of een meisje met auto's. Ik vind het ook geen probleem als je een wat lievere jongen hebt of een stoerder meisje. Maar ik vind het wel een probleem worden als ze zich gaan kleden als het andere geslacht. Aan welke voorbeelden zat jij allemaal te denken? Dan kan ik daar evt. specifieker op in gaan en evt. een uitleg bij geven.
Nou stel, jouw zoon word er gelukkig van en voelt zich als hij nagellak op heeft of mascara op heeft veel fijner. Zou je hem dat dan oprecht verbieden en verlangen van hem dat hij zich dus anders zal moeten gedragen omdat jij daar een andere kijk op hebt?
Echt pesten misschien niet. Maar vanaf een jaar of 6 wel opmerkingen over de kleding van een ander. Maar dat waren ook wel bepaalde 'soort' kinderen zeg maar. Maar goed, daar moeten ze ook tegen opgewassen zijn.
Ja, dat zou ik inderdaad doen! Ik geloof dat wij geschapen zijn als man of als vrouw. En dat daar ook duidelijke verschillen tussen zijn. Ik ben sws niet zo van de make- up, maar dat is weer een andere discussie Ik zie de laatste tijd dat alles goed moet voelen en alles getolereerd moet worden, maar ik vraag mij echt af of dit een ontwikkeling is die wij als land moeten willen.
We hebben het hier nu over een peuter, maar wat als ze ouder zijn? De zoon van een kennis / vriendin wilde voor zijn 8e verjaardag per se hakken (van die Spaanse dingen). Ik vond het zó stoer dat hij die ook gewoon gekregen heeft. Hij was echt door het dolle heen en ging doodleuk met die dingen naar de supermarkt of buiten spelen. Familie, vrienden en kennissen moesten er allemaal stiekem beetje om lachen; dat jochie moet wel op jongens vallen..... Inmiddels is hij 14 en compleet over deze "fase" heen gegroeid Maar ik ben het dus met je eens dat het heel belangrijk is dat hij gewoon zichzelf kon zijn (=acceptatie van je ouders)....
Vorig jaar, rond deze tijd, liep half nederland met nagellak rond door de actie van Tijn. Voetballers, presentators, DJ’s, etc etc. Ik had al geen moeite met nagellak voor welk geslacht dan ook, maar sinds deze actie is het (wat mij betreft) helemaal genderneutraal geworden. Om er nog maar eens even een lekkere hippe term in te gooien
Ja ik zou dat een hele goede ontwikkeling vinden als ouders hun kinderen laten zijn wie ze zijn en niet wie ze volgens hun ouders moeten zijn. Wat zou er gebeuren dan als je zoon wel nagellak op zou doen? Waar ben je bang voor? Waarom zou hij zichzelf niet mogen zijn? Ik probeer het oprecht te begrijpen maar ik vind het moeilijk dat een ouder niet voor het geluk van zijn kind kiest.
Als mijn zoon zou vragen op die leeftijd om dat soort schoenen dan ga ik ze ook gewoon halen. Ik vind het ook gewoon stoer dat kinderen dat gewoon doen. Ik leer mijn kinderen dan ook dat ze moeten doen waar zij zich goed bij voelen en zich absoluut niet moeten druk maken om wat de buitenwereld er van zou vinden, uiteraard zijn er wel wat grenzen maar over het algemeen mogen ze van mij gewoon met meiden dingen lopen. Als zij gelukkig zijn dan vind ik dat veel belangrijker. En stel dat mijn zoon later met een man als vriend thuis komt dan is het eerste wat ik vraag '' Ben jij gelukkig? '' als ik dan te horen krijg '' Ja mama dat ben ik '' nou dan ben ik zielsgelukkig als moeder zijnde.
Meen je dat écht; jij zou je kind dit soort dingen verbieden? (Sowieso vraag ik mij af wat het land er mee te maken heeft maar) Als jouw zoon nagellak (oid) op wil OMDAT mama dat óók heeft dan mag hij dat dus niet OMDAT hij man is en dat niet hoort?
Wat nu als jou zoon homoseksueel blijkt te zijn of transseksueel, hoe zou jij daar mee om gaan. Oprechte vraag.
Poeh, vind ik een hele moeilijke vraag om dat uit te leggen. Ik vind dat een hele moeilijke kwestie. Laat ik allereerst vooropstellen, dat het ondanks alles mijn zoon zou blijven en ik ontzettend veel van hem zou blijven houden. Ik zou het heel verdrietig vinden ook voor hem. Ik geloof dat God dat niet zo heeft bedoeld. Ik geloof dat wij zijn geschapen als man en vrouw en zo ook een relatie bedoeld is. Hoe ik er mee om zou gaan weet ik nu niet. Ik geloof dat je dat pas weet op het moment dat dat zo zou zijn. En ik vind het nogal een verschil of hij het uitleeft of niet.
Gewoon lakken, het moet al zo vaak in hokjes. Zoon (bijna 7) kwam vrijdag ook thuis met glitter nagellak. Hier heeft hij ook wel echt voorkeur voor meisjes dingen vanaf jongs af aan. Hier heeft hij oa van de Sint: make up, pruik, microfoon, en make up pop gekregen.