ik zou zorgverlof proberen voor cruciale momenten en ondertussen thuiszorg proberen te regelen. die zullen vragen of je alle opties gebruikt hebt (vrienden buren fam) daar zal het eerst vandaan moeten komen namelijk. over de discussie ga ik niks zeggen. ik zit niet in de positie dat te beoordelen. ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen voor de komende tijd.
Erg herkenbaar, Ik heb weer HG. Ook al was het in de eerste zwangerschap erger. Ditmaal nog niet in het ziekenhuis gelegen, maar ik heb het wel erg zwaar. heb een zoontje rondhuppelen van 1,5 die heel de tijd aan mama vastgeplakt zit, wat het extra moeilijk maakt. Ik werk nog 3 ochtende, je zou bijna kunnen zeggen voor de rust. Mijn man werkt hele lange dagen en voor zichzelf, dus daar valt niks aan te veranderen. Ik vertrek regelmatig met kind en al naar mijn ouders of zus voor een middagje rust. Het is erg moeilijk, maar je kunt niks anders doen dan je verstand op 0 en doorzetten. Over dit kindje weg laten halen heb ik echt nooit gedacht, het is zo vreselijk gewenst. Net voor de start van IVF gewoon zon groot wonder ontvangen. Beter kan niet!
ik denk ook neit dat TS het kind echt wil laten weghalen, ik heb het ook wel geroepen uit wanhoop en daarna ben je dan weer zo kwaad op jezelf om deze gedachte, wat het geheel niet makkelijker maakt. gelukkig heb ik ook mijn moeder nog en soms pak ik alle kinderen in, stop ze bij haar op bed, behalve de oudste, en kruip dan zelf 's middags ook in bed. ik slaap dan het langste helaas kan dit gewoon niet iedere dag, maar af en toe is al erg lekker en ik vind het een luxe dat ik deze mogelijkheid heb en mijn moeder deze last wil en kan dragen.
@claartje79 Ik weet wel degelijk hoe het is om zo ziek te zijn. En als je aan een zwangerschap begint weet je ook dat er eventueel dingen kunnen optreden waardoor je je behoorlijk ziek kunt voelen. Dus zo gek is mijn mening niet. En ik zeg ook niet dat dit niks is absoluut niet maar dan over abortus te beginnen sorry
Dat je zegt dat je eventueel een abortus zou overwegen vind ik knap klote klinken. Sommige zeggen in dit topic; ik zou het wel snappen als de uitleg erbij wordt gegeven. Nou, ik niet. Ik weet dat mijn moeder al onderweg was om mij weg te laten halen. Achteraf kon ze het niet, en is ze heel blij met mij. En ik ook met mijn moeder. Maar! Het blijft in je achterhoofd spelen. Dus nee. Ik zou het niet begrijpen, doe ik nu ook niet. En wat bij mij gelijk op kwam is een 'wat als' vraag; stel je pleegt abortus, ben je van die 'vervelende' kwaaltjes af. En dan door gaan voor een nieuwe zwangerschap? Tot je weer die kwaaltjes hebt? Ik begrijp dat het erg vervelend voor je is, maar ik snap echt niet hoe je dit stukje van abortus zo laconiek neer kan zetten. Zo komt het tenminste op mij over. Beterschap. Dit is alles wat ik erover te zeggen heb, want ik maak me behoorlijk boos..
ik denk dat het voor iedereen anders is en dat je nooit weet hoe een ander zich voelt. je weet voor een zwangerschap aan níet altijd wat er gaat komen en op sommige dingen ben je simpelweg níet voorbereid. ook ik heb helemaal aan het begin nagedacht over abortus en wel met oog op mijn andere drie kinderen, die zijn er ook nog en verdienen ook aandacht en een mama die de verzorging gewoon vol kan houden. nogmaals, ik denk dat je níet weet hoe het voelt en het zou fijn zijn als je iets genuanceerder in het leven zou staan. niet iedereen denkt hetzelfde als jij, maar dat betekend niet dat ze geen respect verdienen.
Je begint niet aan een zwangerschap als je anticonceptie gebruikt. Wat is het hele idee achter anticonceptie? Soa's en in dit geval niet zwanger willen worden. Ts wou (voorlopig) nog geen kind, ook is/was ze depressief. Als je zelf niet depressief bent, kun je niet oordelen hoe ontzettend zwaar/moeilijk/oneerlijk de wereld is!! Dan ga je heel snel uitspraken doen waar je later spijt van kunt krijgen. Ookal wou ze geen kind, ze zegt nu zelf dat het meer dan welkom is. Ts ik kan alleen maar zeggen dat je naar de huisarts moet en desnoods en vooral niet over je heen laten lopen! Succes & sterkte!
@claartje Nou lees het antwoord boven je! Maar ik ga ook niet verder in discussie met jouw hierover want als je eens even redelijk nadenkt weet je wel dat er toch iets van waarheid inzit. En ik zie je bent in verwachting dus zullen hormonen ook nog wel meespelen.
lely ik vind je een beetje kortzichtig hoor,ooit eens een echte depressie gehad?? en je dan de hele dag ziek voelen en ziek zijn?? verplaats je eens in een ander zeg,zeg jij nooit eens iets,wat er verkeerd uitkomt maar wat je niet zo bedoelt eigenlijk??
Als iemand weet hoe het voelt hoe klote het leven kan zijn is Lely het wel. Ik ken haar persoonlijk en snap haar uitbarsting totaal. Ik zit hier trillend achter mijn pc scherm, wie is hier kortzichtig. Weet jij hoe het is het zelf heel erg in de put te zitten en denken er niet meer uit te komen, sterk te blijven voor een kindje waar je zielsveel van houdt en nooit had gedacht dat het toch al een jaar (wat nooit vewacht werd) bij je mag blijven en waar je van weet je moet het afstaan. Zorgen voor een kleuter van 4 jaar, zorgen dat ook die kleine meid alle aandacht krijgt. Slapeloze nachten, zorg (kun je je niet voorstellen)... Ik snap best dat de meningen verdeeld zijn, snap ook dat er misschien gedachten spelen als je je rot voelt. Maar wees ook voorzichtig om zoiets hier te plaatsen. We weten waar het bij ts om draait, maar bevooroordeel aub niet de mensen die hierop reageren, diegenen die het 't hards treft. vertel me nu maar of ik ernaast zit, weet zeker dat een ieder in dergelijke situatie ook zo zou reageren. Je zou dan ook denken waarom lees je het dan, maar dit soort onderwerpen trekken je aan als je ze ziet staan. Ieder zijn problemen maar zeg niet dat iemand kortzichtig of te heftig reageerd, dat weet je met zo'n onderwerpen. Want ik weet ook dat Lely eigenlijk nooit zou reageren alleen al bang voor de reacties, dus het komt echt hard aan. En even voor de duidelijkheid het gaat puur om het stukje abortus. Zoek hulp en schreeuw het niet van de daken.
Veel sterkte! Als ik je in real life zou kennen, ik zou gerust een weekje op je kinderen willen passen, of je huisje poetsen of... Misschien heb ik er over gelezen, maar heb je geen goede vriendin die je zou kunnen helpen? Die gedachten over abortus zijn volgens mij moeilijk te begrijpen als je niet in die situatie gestaan hebt. Ikzelf wil ontzettend graag een kindje en heb al heel veel verdriet gehad dat ik nog steds niet zwanger ben dus ik kan het me niet inbeelden... Maar ik weet wél wat het is om er volledig door te zitten. Enja, dan denk je dingen die je niet zou mogen denken. Dus in die zin begrijp ik wel dat je gewoon heel erg diep zit en dat je dingen 'denkt' die nogal 'shockerend' zijn. Geef niet op en blijf zoeken naar hulp!