Vroeg vertellen aan collega's?

Als niemand het weet kan ook niemand je opvangen als het wel mis gaat. Ik ben voor vertellen! heb meteen na de 1ste positieve test op mijn werk verteld dat ik zwanger was.
En ontzettend veel steun gekregen toen het alsnog mis ging.

 

Ik heb het met 8 weken ook aan mijn collega's verteld. Had eerder namelijk een vmk gehad en dit toen ook met hun gedeeld. Er is geen regel voor, al weet ik dat veel mensen vinden dat je het voor 3 maanden niet moet vertellen, maar voor mijzelf nooit begrepen waarom...

Dus als jij je er goed bij voelt, gewoon vertellen!

 

Ik heb het ook na zeven weken verteld omdat ik me ontzettend ziek voelde en mijn collega's niet wilde voorliegen.
Als het voor jou goed voelt, zou ik het gewoon vertellen. En dan kunnen ze je inderdaad ook steunen mocht het nog misgaan.
Veel beterschap!

 

Ik wilde het pas met 12 weken vertellen, maar de ene collega na de ander vertelden dat zij zwanger waren... Uiteindelijk waren wij met zijn 3en zwanger van de 8 die er werken... Ook ik werk in de gehandicaptenzorg... Waarom zou jij je schuldig voelen? Wij hebben niets voor niets te maken met invalpool en uitzendbureau's... De helft van onze zwangerschappen worden op gevangen door vast invalpooler... Ik vind het voor mijzelf alleen kl*** dat ik nu al in ziektewet zit terwijl ik hoopte tot het laatste moment mee te kunnen draaien. Ik ben een beetje work-a-olic... Je hoeft het nog lang niet vertellen, uiterlijk drie weken voor verlof hoef jij het pas te vertellen (wettelijk gezien) maar om problemen in praktijk te voorkomen kan je het beter eerder vertellen

 

Ik heb ook nooit zo begrepen waarom je tot 3 maanden 'moet' wachten. Ik heb een aantal (directe) collega's die ik het vrij snel heb vertelt. Ook omdat ik veel ziek was en regelmatig thuis zat (mijn baas wist de reden ook). Maar ook omdat ik met hen graag deel dat ik zwanger ben en het ook met hen zou willen delen als het niet goed zou gaan...

 

Ik heb het een aantal dagen na m'n positieve test aan m'n baas verteld (ook omdat ik in de horeca werk, en veel moet sjouwen e.d.) en een paar dagen later aan m'n collega's
Vond het veel fijner! Ze helpen me nu, ik hoef niks te sjouwen, hebben alle begrip als ik 6x naar de wc ga, of even ga zitten als ik erg moe ben oid. En ik ben pas 5 a 6 weken zwanger.

Ook juist omdat het nog mis kan gaan vind ik het fijn dat ze t weten.. Het is rot om te vertellen, maar ze begrijpen het dan wel gelijk. Dus ik zou het gewoon lekker vertellen! Maakt alles een stuk makkelijker

 

Niemand moet tot 3 maanden wachten, dat bepaal je helemaal zelf.
Ik heb er heel bewust voor gekozen om het goede nieuws pas met iedereen te delen nadat ik een goede uitslag van de combinatietest had gekregen. Dat was bij ongeveer 12 weken.
Reden: ik zat niet te wachten op discussie met jan-en-alleman over een eventueel slechte uitslag. Dan had ik samen met m'n vriend de keuze willen maken 'wat nu', zonder dat iemand zich daarmee zou bemoeien, met wat voor goedbedoeld advies dan ook.
Nou kon ik het ook wel voor me houden. Ik was wel misselijk maar heb op m'n werk nooit hoeven overgeven; mensen hadden niet door dat ik me beroerd voelde. Dat maakte het voor mij makkelijker om te wachten met vertellen.

Maar dat wil niet zeggen dat een ander het ook zo moet doen. Je mag het zelf weten.

 

Ik wil het niet te snel vertellen, maar ben bang dat dat moeilijk gaat worden. Net zag ik namelijk een collegaatje al een paar keer naar mn buik kijken en dan heb ik nog amper buik....

Maar ik denk dat je het allemaal zelf moet weten wanneer je het verteld en dat het ook nog verschilt per werk.

 

De reden dat men het na 12 weken gaan vertellen, is omdat de kans dat het daarna mis kan gaan, kleiner is. Alles is dan inmiddels aangelegd, en het hoeft alleen nog maar te groeien.

Maar wanneer je het gaat vertellen, ligt helemaal aan jezelf. Tsja, mogen collegae weten dat je zwanger bent? Mogen ze weten dat er een miskraam is? En wat ga je ze zeggen, als het daarna mis gaat?

Ik ben bij de vorige zwangerschap heel open geweest. Heeft ook heel veel goodwill gekweekt bij mijn collegae. En heb daardoor ook heel veel steun mogen ontvangen, toen het na 31 weken alsnog mis ging.....

Overigens, heb ik het mijn leidinggevende en mijn oud-afdelingshoofd (die vorig jaar heel veel voor me heeft gedaan na het gebeuren) al wel verteld, de rest van de collegae wacht ik tot in ieder geval de eerste echo.

 

Hier al vroeg verteld, werk met mensen met een zware gedragsstoornis en een licht verstandelijke beperking(o.a. heel veel agressie) en het is gewoon niet veilig voor mijn kindje. Dus tsjah, dan weten ze het maar met 7 weken al ik voel me gewoon niet meer veilig op de groep. En dat is voor mijn collega's ook niet veilig want als er een calamiteit is moet je direct ingrijpen en niet twijfelen..

Enneuh, weetje, als het dan misgaat heb je ook meer steun! Want heb wel een mk gehad en hier heb ik wel veel aan mijn collega's gehad(ook veel narigheid, roddelcultuur.. jammergenoeg..).

 

Volgens het boek van kluun, help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt, is nederland het enige land waar mensen tot 12 weken wachten met vertellen. Wij hebben het de familie na de posi test verteld en na de 10 weken echo mocht iedereen het weten. Ben zelf werkloos (ziektewet ivm chronische vermoeidheid) dus heb niet met collegas te maken, maar het lijkt me erg fijn om het toch te delen. Dan kan je op hulp en begrip rekenen en dus ook als het mis mocht gaan.

 

Ik zou het zelf ook al sneller dan met 12 weken vertellen aan mijn collega's. Stel dat ik zou wachten tot 12 weken en dan zou het bijv. met 9 weken mis gaan. Wat zou ik dan moeten zeggen als ik me ziek zou willen melden? Zou ik dan een smoes moeten verzinnen of zou ik dan alsnog moeten vertellen dat ik zwanger was en dat het misgegaan is? Ik zou me bij het achteraf vertellen niet prettig voelen. Dus vandaar dat ik er geen moeite mee zou hebben om het bijv. met 8 weken te vertellen.

 

Heb het meteen verteld aan mijn baas en 2 weken later aan mijn collega´s omdat ik zo ziek was van de misselijkheid. Heb veel steun aan ze gehad. Heb 2 weken thuis gezeten en vandaag weer voor het eerst gewerkt.Dat was heerlijk nadat de muren thuis op me afkwamen.

 

Hier heb ik eigenlijk ook nooit gewacht tot de 12 weken.
Behalve dan, bij deze zw, heb ik wel 12 weken gewacht tot ik het mijn oudste dochter verteld heb. Dit wilde zij zelf graag.

Tja, helaas heb ook ik de ervaring dat het ook ver na de 12 weken alsnog fout kan gaan. Dan weet ook iedereen het en eerlijk gezegd hebben de meeste mensen ons juist ontzettend gesteund.

Ook zijn er altijd mensen die wat minder slimme opmerkingen maken, tja daar kun je ook niet omheen.

Ik denk dat je jezelf idd moet afvragen wat je achteraf het liefst zou willen mocht het wel fout gaan. Dat mensen het dan niet wisten of juist wel.

 

Hallo,

Ik heb het vrij snel verteld. Met 6 weken de eerste klachten, ik wilde open zijn in waarom ik ziek ben, thuis wil werken en dat soort zaken.
Nu bijna 12 weken en veel begrip!! Bepaal in overleg met mijn leidinggevende wanneer ik op kantoor ben of thuis werk. Zo heb ik me nog geen dag ziek gemeld en werk ik gewoon mijn 40 uur.

Groetjes!!

 

hoi,

ik heb gewacht tot een week of 10\12.
mijn vriend hecht er veel waarde aan en ik was niet heel beroerd, alleen last van lage bloeddruk en vermoeidheid, en in week 1 misselijk.

ik vond het heel lastig om te moeten "liegen" tegen mijn collega's en een enkeling had het ook al helemaal door.

ik krijg wel ontzettend veel steun van mijn collega's soms te veel dan zeg ik ook hallo ik ben zwanger hoor niet gehandicapt.

ik blijf zoveel mogelijk gewoon doen, stoelen tillen, kinderen tillen, bukken, schoonmaken, maar soms dan zit ik er doorheen en is mijn lontje erg kort en dan is het fijn dat je collega weet hoe het komt.

groetjes wendy

 

Heb bij de eerste zwangerschap het al heel vroeg vertelt op het werk. 5 weken al. ben agente en t voelde niet prettig op straat. ook al is het zo dat tot 10 weken de baby veilig in je bekken ligt. Mn collega's wisten het toen met 7 weken aangezien toen mn werk aangepast werd. Met 10 weken met de echo kwamen we erachter dat het mis was en is het dode vruchtje verwijderd.
Toen ik 2 maanden later weer zwanger was en onwijs ziek was en dus gewacht had met vertellen hadden veel een vermoeden hoor. Maar niemand die het echt vroeg. Met 6,5 week een goede echo. Dus heb gewacht tot 8 weken met mn baas in te lichten toen 2 weken smoesjes opgehangen over een darmprobleem tegen collega's (waarom ik binnen was) ik gebruikte voor het heftige spugen medicatie met gele stickers dus mocht niet autorijden of ergens aansprakelijk gesteld voor kunnen worden als ik een fout zou maken op straat. Ik wilde dat eerst mn familie het wist dus toen die met 10 weken na de 2e goede echo op de hoogte waren de volgende dag mn collega's ingelicht.
Zou nooit meer vertellen dat ik zwanger ben zonder te weten of alles goed zit. Ook al heb ik hele lieve reacties mogen ontvangen. Nu wordt ik nog met de eerste mk geconfronteerd want het halve korps weet ervan en gaat alles nu wel goed vragen ze dan?

Het is heel persoonlijk maar zie het best vaak mis gaan. Echter is dit maar mijn mening en een ervaring elke situatie is anders en de kans is 1 op 3 dat het mis gaat die kans is de eerste 3 maanden tot je kindje compleet is het grootste. Ja, er is dus niet echt een passend antwoord je moet kijken wat bij jullie past en goed voelt.

Trouwens gefeliciteerd!
groetjes!