Klopt. Maar de kans dat het goed gaat is natuurlijk wel groter wanneer vooraf al veel zaken zijn geregeld. Ik maak me ook geen zorgen daarover hoor. Ik kan me gewoon echt niet voorstellen ooit bij deze man weg te willen.
Oja ik ga ook nooit meer in een kano zitten. Ben ooit omgeklapt met een kano en toen bleef mijn been klem zitten in de kano. Kwam door mijn eigen paniek reactie omdat ik angst heb om onder water te zwemmen wanneer ik er geen controle over heb. Mijn been was zo enorm gezwollen en blauw, gekneusd, nu 20 jaar later voel ik nog steeds verdikt weefsel zitten en het blijft bij aanraken altijd gevoelig. Het is een wonder dat ik toen mijn been niet heb gebroken.
- Mezelf wegcijferen om een ander gelukkig te zien terwijl ik daar zelf ongelukkig van word. - Tijdens een zwangerschap zo gigantisch toegeven aan cravings dat ik er 25+ kilo van aankom.
Lieve help en daar moet je dan als volwassene doorheen? Ik ben niet claustrofobisch aangelegd, maar zou hiervan volgens mij meteen claustrofobie ontwikkelen. Ik geef je dus groot gelijk dat je dat nooit meer doet.
Ik deed dit toen ik 8 of 9 jaar was en vind het nog altijd vreselijk. Volgens mij komt daar mijn angst can kleinere ruimtes ook vandaan. Ik was volledig over men toeren. Was snikheet en wou gewoon uit dat ding.
Oké, het is dus niet voor formaat volwassene gemaakt maar voor formaat kind. Dat scheelt weer iets. Maar nog steeds begrijpelijk dat je dit nooit meer wilt. Kan me niet voorstellen dat iemand hier niet acuut claustrofobie van oploopt. Die kleine ruimte in combinatie met compleet afgesloten en dus geen licht
Dat is zo een ding die je vaak ziet op sportdagen bij ons of van die sport beurzen waar je alle sporten eens kan beoefenen. Muurklimmen vond ik geweldig en daar stond dan ook zo een speleo ding, om te ervaren wat speleologen doen. Dat ze doen wat ze willen, ik kruip er nooit meer in.
Alleen de gedachte al en ik word er claustrofobisch van Kan me echt niet voorstellen dat mensen hier voor de fun ingaan, brr..
Ah, that makes sense Voor kinderen kan ik me trouwens goed voorstellen dat dat leuk is! Kan me nog heel goed voor de geest halen dat we een spelletjesdag hadden op school en in 1 van de lokalen dmv. dozen en kleden een heel doolhof was gemaakt. Wat gaaf was dat
Haha Zo wilde ik ooit in een ver, ver verleden politie-agente worden. Was later maar wat blij dat ik daar nooit in verder ben gegaan, o.a. door de onregelmatigheid die dat werk met zich meebrengt Stom genoeg dus wel in de welzijnssector komen te werken Maar best wel mazzel gehad met m'n banen daarin. Alleen de laatste was tot op zekere hoogte onregelmatig.
Cavia's nemen. Ik heb 2 onwijs schuwe, saaie beesten (en ik heb echt heel veel tijd gestoken in hun socialisatie) die in huis de boel compleet onderstoften. Ze staan nu buiten om die reden. Na al die jaren binnen werden mijn longen er slechter op dus hebben we ook nog een duur buitenhok moeten kopen vorig jaar. En ze worden nog oud ook.... Ze krijgen de beste zorg (kan t ook niet over mijn hart verkrijgen om ze ergens anders te plaatsen, zij kunnen er ook niets aan doen dat ze saai zijn) maar zal er geen traan om laten als ze er niet meer zijn. En ik heb kijkdieren: vissen. Maar de cavia's schieten in hun hok als je komt kijken dus ook geen leuke kijkdieren zelfs haha
Alles door de helft is ook geregeld. Maar misschien ligt het ook een beetje aan de reden waarom je uit elkaar gaat.
Zou ik ook geen 2e keer meer doen. Vind het werk nog steeds leuk, maar inderdaad het onregelmatige, feestdagen, weekenden en de werkdruk maakt het toch minder leuk.
Roken. Gelukkig al 10 jaar gestopt en nooit meer behoefte gehad Muizen (of welk dier dan ook) nemen voor de kinderen. Kind kijkt er niet naar om en ik verzorg ze.