De schutting tussen ons en de buren staat op instorten. Gaat hierbij gelukkig maar om 1 scherm, geloof tenminste dat je het zo noemt. Man vraagt me om samen even langs de buren te lopen om te overleggen, ze zijn toch in de tuin bezig. Voor 1 keertje zeg ik dat we dat toch niet samen hoeven te doen, hij kan toch alleen en is het heibel in huis Normaal gesproken als er iets geregeld moet worden ben ik degene die het doet. Zijn verzekering, bellen voor de auto. Alles vraagt hij aan mij om te doen en daar heb ik nooit problemen mee. Doe ik wel even geen probleem. En voor 1 keertje zeg ik dat hij dat zelf wel kan doen en nou is hij boos en stormt naar boven.... Ik loop naar boven en vertel rustig waarom mijn reactie zo was en vooral waarom. Zijn reactie, laat maar dat ding stort vanzelf wel in en verder stilte en reageert dus niet meer op mij, zit met een mopperkop voor de computer. Is het nou zo erg dat ik voor 1 keer zeg dat hij het zelf toch wel kan en dat we niet met 2 langs hoeven te gaan. Of ben ik gek, want zoals hij zegt, dit is anders, ik moet nu om geld gaan vragen omdat het een gezamenlijke schutting is. Verder regel ik altijd alles voor hem, zelfs de afspraken voor de tandarts en huisarts als die nodig zijn, regel ik geen probleem. Problemen met zijn verzekering, ik ben degene die er achteraan belt.....
Misschien vindt hij dat jij beter contact hebt met de buren? Ik zou er niet zoveel probleem van maken. Je gaat er heen en zegt: de schutting staat op instorten. Hoe denken jullie erover om een nieuwe te zetten? Hoeft toch niet om geld te vragen? Je wilt overleggen wat voor soort schutting er geplaatst kan worden. That’s all. Snap dus niet dat hij zo moeilijk doet, maar ook niet waarom jij het zo zwaar opneemt.
Klinkt alsof hij behoorlijke angst heeft om contact te maken/leggen met mensen. Normaal is het niet echt vind ik, maar ik denk dat hij dat niet goed durft toe te geven. Lijkt me niet gemakzucht. Ik zou zeggen dat je wel mee wil gaan, maar dat hij het woord doet. Bespreek van tevoren inderdaad samen wat je vraag is enz.
Ik herken het wel een beetje in mijn eigen man. Maar dat is meer ik regel de buur dingen omdat ik daar het meeste contact mee heb. Hij spreekt ze amper ivm veel werken en vrouwen kleppen nou ook eenmaal meer met elkaar dus ik ken ze goed. Kan dat het niet zijn dat hij het lastig vind te vragen omdat hij mischien minder contact heeft?
Ik zou sowieso 'niets' meer voor hem regelen. Het is toch geen klein kind? Iets voor iemand regelen geen probleem maar als het een keer niet uitkomt is hij boos? Ja je kan samen gaan, maar ook prima alleen.
Aan de ene kant vind ik dat hij zich enorm aanstelt. Maar aan de andere kant, als je man zich normaal al graag laat behandelen als een klein kind, dan moet het geen verrassing zijn dat hij zich nu gedraagt als een klein kind. Waarom zou je in vredesnaam zijn huisartsafspraken en verzekeringsdingen regelen? Hij is toch volwassen?
Het is idd niet zo dat ik meer contact heb met de buren, integendeel zelfs. Hij ziet het echt als om geld vragen voor de schutting terwijl ik denk gooi een balletje op en overleg wat ze er van denken. En normaal vind ik het helemaal niet erg om zaken als de huisarts te regelen voor hem, ik ben vaker overdag thuis en vanaf zijn werk komt er altijd wel wat tussendoor waardoor het vergeten word. Geen probleem voor mij. Maar wat mij nu zo irriteert is dat er dus weer vanuit gegaan word dat ik wel mee ga. Hij is degene die alles in de tuin regelt en daarin weet hoe en wat, dus waar heeft ie mij voor nodig 1e post was ook echt even de frustratie lees ik nu terug, alhoewel we nu de hele dag dus al over en weer aan het katten zijn over van alles sinds het gesprek hierover.....
Ik herken het wel van onze thuis situatie. Gaat net zo. Ik regel ook alles. Tandarts en huisarts ook... de reden, bij mijn man mogen ze geen telefoon op de werkvloer en laat de tandarts en huisarts nou leuk dezelfde tijden pauze hebben als mijn man . Na zijn werk zijn deze weer gesloten. Ik werk minder overdag dus regel ook alles. Ik zou gewoon bij de buren even aanbellen en zeggen goh de schutting staat op instorten. Hebben jullie al een idee wat we ermee gaan doen
Nee hoor, je doet niet gek. Je man moet gewoon even wennen aan het feit dat hij nu iets zelfstandig moet aanpakken denk ik Ik zou het gedoe lekker laten waar het hoort: bij jouw man. Hij gedraagt zich kinderachtig door niets meer te zeggen. En zoals hij zelf zegt: het ding stort vanzelf wel een keer in.
Misschien vindt hij het gewoon een beetje "awkward" (weet zo snel even geen passend NL woord hiervoor) om op de buren af te stappen, omdat hij weinig contact met ze heeft, verlegen is, of wat dan ook? Natuurlijk zou het gezonder/ volwassener zijn als hij dit dan eerlijk tegen jou zou zeggen ipv zo boos zou worden, maar de kans is aanwezig dat hij dit doet omdat hij er zelf ook niet heel blij mee is dat hij zo is en dat enigzins op jou afreageert. Ik zou er in dit specifieke geval van de schutting geen punt van maken en het gewoon zelf even aan de buren vragen. Wat betreft dat hij alles aan jou vraagt, als je dat dwars zit zou ik dit zeker wel een keer aankaarten. Anders blijft het iets dat bij jou onderhuids suddert en ertoe kan leiden dat jij juist onredelijk boos reageert in de toekomst. Ik zou het zelf ook niet fijn en rechtvaardig vinden als ik het gevoel had dat ik veel meer stomme regeldingen voor mn rekening moest nemen dan mn man.
Ik zou echt stoppen met alles voor hem te regelen. Zeker dingen als verzekering, tandarts en huisarts. Zo’n vraag zou ik gewoon eens aankaarten als je elkaar toevallig tegen komt; Goh de schutting staat scheef hebben jullie al een idee wat je ermee zou willen? Ik zou er niet zo’n groot ding van maken. Dat kan altijd nog als jullie het niet eens worden.
Ik denk dat je dit zelf een beetje in stand hebt gehouden door veel te regelen en misschien hierin niet duidelijk je grenzen aan gaf? Wanneer jullie allebei wat rustiger zijn het gesprek proberen aan te gaan? Sterkte!
Juist, die zocht ik! Dank je! (spreek in dagelijks leven helaas vrijwel geen Nederlands meer, dus moet soms even iets harder graven )
Ik had me idd al voorgenomen om zelf de buren maar even aan te spreken als ik ze zie. We hebben beide weinig contact met ze maar het jonge hondje wat ze vaak meerdere keren per dag uitlaten is wel een aanspreekmogelijk heid.... En zoals ik al zei ik vind het helemaal niet erg om wat voor hem te regelen maar met dit soort dingen baal ik er gewoon van. Ik weet dat hij het altijd een beetje ongemakkelijk vind om bedrijven te bellen enzo, dus dat kan ik best doen als ik toch thuis ben. Maar in dit geval denk ik dat hij dat zelf ook wel kan. Hij was al dingen als de kosten aan het uitzoeken dus daar had hij al ideeën van. Misschien doe ik wel moeilijk, maar hij is een volwassen kerel die ook wat kan
Ik bedoel het absoluut niet vervelend maar je geeft wel een beetje tegenstrijdige dingen aan. Je belt voor hem want je weet dat hij het ongemakkelijk vind. Maar je vind het nu vervelend dat hij niet even naar de buren gaat. Ik denk dat je misschien teveel van hem verwacht of jij moet duidelijker grenzen aangeven?
Ik begrijp dat het niet leuk is hoe hij reageert en zeker niet omdat je al zoveel voor hem regelt. Misschien dat hij daardoor ook boos reageert, omdat jij al veel voor hem regel en hij dit dus ook van je had verwacht. Zeker als je zegt dat hij het lastig vind. Alhoewel ik dan wel vind dat hij soms een stap in het ‘diepe’ moet nemen anders blijft het altijd lastig. Ik vond het 2 jaar geleden ook verschrikkelijk om te bellen, mn man belde altijd de dokter voor ons dochtertje, of als er wat geregeld moest worden was hij degene die belde. Op een gegeven moment was mn man er een beetje klaar mee en vond dat ik zelf ook wel kon bellen. Had hij ook zeker gelijk in. Hij had wel alle begrip voor me en als ik aangaf het niet te zien zitten belde hij. Dit zeg ik om aan te geven dat als je man het lastig vind om te bellen dat het wel heel vervelend is voor hem. Toch zou ik hem proberen van die ‘angst’ af te komen. Ik werk nu zelfs op de klantenservice, als je dat 2 jaar geleden tegen me had gezegd had ik je voor gek verklaard .
Vreselijk, hij is gewoon passief agressief aan het zijn en gooit zichzelf vreselijk in de slachtofferrol. En zolang jij hier als “redder” optreed voedt je zijn gedrag. Een stuk volwassenheid en verantwoordelijk is voor hem best noodzakelijk
Er kan wel degelijk een soort angst ten grondslag liggen dus in plaats van hem te dwingen zelf dingen te regelen zou ik in dit geval het gesprek met hem aangaan waarom hij het niet wil, of hij er moeite mee heeft en waardoor (hij denkt dat) dat komt. En daarnaast wat hij van jou daarin nodig heeft. Dit zeg ik omdat je aangeeft dat hij ook moeite heeft met bedrijven bellen. Een gewoon praatje maken met de buren is namelijk heel iets anders dan iets moeten vragen wat je zelf bijvoorbeeld ongemakkelijk vindt. Als hij het fijn vindt dat jij erbij bent bijvoorbeeld als duwtje in de rug om toch die angst te overwinnen, dan zou ik hem zeker daarin steunen.