Ja dat vind ik niet te vergelijken, dyslexie kan je gewoon vaststellen, of je kind niet tot 21 uur kan opblijven ook. Ik bedoel met mijn post niet dat iemand liegt ofzo, ik bedoel meer dat iemand het anders kan interpreteren. Iemand kan zeggen dat het met haar kind niet mogelijk is, maar die heeft het dan vervolgens niet structureel een tijd lang geprobeerd, maar maar een aantal keer ofzo. Maar tis zo een beetje lastig uitleggen, waardoor je gauw miscommunicatie krijgt.
Ik heb 2 exemplaren wat men verlengstuk van mijzelf noemt. De oudste is met 3 maanden al een keer blijven logeren bij opa en oma niets aan de hand zo af en toe wegbrengen ook niets aan de hand. De jongste met 4 maanden samen met zus laten logeren bij opa en oma en het was drama. Zo af en toe naar oma voor oppas is bij hem nog steeds drama. Oudste geen problemen. Sorry ts ik denk dat er beter een apart topic geopend kan worden over de kinderen discussie.
Wat is dan een tijd lang? Want mijn man heeft toch echt maandenlang een keer of wat per week geprobeerd mijn jongste de fles te geven. Die weigerde ze dan gewoon en ging verder met hysterisch huilen want ik was er niet. En er was echt wel een band tussen die 2. Maar papa was gewoon niet goed genoeg wat hij ook probeerde. In ieder geval het eerste levensjaar van mijn jongste heb ik nooit met een gerust hart haar ergens achter kunnen laten zonder dat er drama was. En ik kon haar dus ook niet thuis bij papa achter laten. Dus wennen? Tja, dan hadden wij er maar aan moeten wennen dat als ik er niet was er een hysterisch huilend kind was die weigerde te eten/ drinken. Ik denk daar niemand daar gelukkig van was geworden. Voor de meeste kindjes zal het ook vast en kwestie van wennen zijn. Maar niet voor allemaal.
Dat snap ik helemaal, en dat vind ik niet meer dan normaal! Ik ben ook zo, ik zet mijn sociale leven ook op een laag pitje omdat ik al 18 maanden borstvoeding geef. Onbegrijpelijk voor sommige mensen, logisch voor mij. Ik doelde alleen op moeders die dit zeggen naar aanleiding van kinderen die niet uitgenodigd worden op een verjaardag/bruiloft/etentje e.d. Buiten dat is mij kind compleet mijn verlengstuk
Buiten dat, waarom hameren mensen zo hard op dat kinderen maar snel uit logeren moeten? En dat ze dat maar moeten leren? Mijn oudste wil soms bij opa en oma en mijn jongste is 18 maanden en heeft nog nooit ergens gelogeerd, compleet mijn eigen keuze met geen diepzinnige gedachte erachter behalve dat ik het gewoon niet nodig vind.
Precies zoals ik het zou omschrijven. Ik ben altijd moeder en daarmee komen mijn kinderen trouwens ook altijd op de 1e plaats.
Maar dan zou je nergens meer over kunnen discussiëren, ik zou jou immers ook niet. Je zou ook aan kunnen nemen dat wij dat niet voor niks zeggen.
Kun je je er niet gewoon bij neerleggen dat alle kinderen anders zijn en de meeste mensen handelen vanuit hun gevoel en kennis van en over die kinderen? Ik probeer al zeven jaar mijn zoon bij te brengen dat ijs heel erg lekker is. Hij vertikt het om ijs te eten. Ik heb alle leuke methoden al geprobeerd. Toen dat niet lukte geprobeerd hem om te kopen, te forcefeeden, en noem maar op. Hij is bijna acht en heeft nog nooit een ijsje geproefd maar houdt pertinent vol het niet te lusten. Ik ben ervan overtuigd dat ooit het kwartje gaat vallen, naar tot die tijd houd ik me even afzijdig. En mijn zoon's leven hangt van vallende kwartjes aan elkaar. Er valt echt niets te wennen/gewoon doen met hem. Dus leg ik me daarbij neer, want één voor één vallen langzaam aan alle kwartjes op zijn plaats. Maar dan wel op het tijdstip dat het hém uitkomt...
Je advies aan mij kan je beter op jezelf betrekken als je al 7 jaar probeert je kind bij te brengen dat ijs heel lekker is
ik vermoed nu dat mijn man een zoon in Frankrijk heeft rondlopen waar ik tot op heden niks van wist. Hier een man en zoon die geen ijs lusten. Wel geproefd overigens maar vinden het nog niet te vreten. Hoe kun je nu geen ijs lusten. Mensen denken dat zoon een grapje maakt als hij nee zegt op de vraag: lust je een ijsje
Het kan haast niet anders dan dat zoontje hier ijs heel erg lekker gaat vinden. Was verslaafd aan softijs en waterijsjes tijdens de zwangerschap. Heb laatst gelezen dat kinderen daar toch iets van een voorkeur in mee krijgen.
Nou ik ook aan schepijs toen, ook buiten de zwangerschap. Maar zoon heeft KMA en vindt waterijs niet te eten
Maar ehm.. jij gaat nog geen 5 minuten alleen naar de supermarkt maar je zou wel een onbekende oppas inhuren voor een hele dag?