Ik zou er absoluut voor gaan! Ze zijn nog jong zoals je zegt en haar vriend en zijzelf kunnen er in een paar jaar enorm op vooruit gaan in financiën. En dan hebben ze nooit een kind kunnen krijgen maar wel al dat geld. Ik zou er absoluut voor gaan..
Ik zou er in haar situatie voor gaan. Wij waren 19 toen de oudste zich aandiende, konden financieel rondkomen maar het was geen vetpot. Toch zou ik me er niet door laten tegenhouden, zeker niet als het een "nu of nooit"situatie is. Na een jaar kregen we het beter (andere baan, meer loon) maar vorig jaar zijn we ècht door een dal gegaan omdat we bijna failliet gingen met ons bedrijf. Gelukkig geholpen door een man, die nu onze baas is. Daarna is het nog lang krap geweest, maar ik kon de kinderen geven wat ze nodig hadden. Ik weet hoe het is om te moeten rekenen en tellen, maar ik zou het zo weer over doen. Financiele zekerheid heb je NOOIT in mijn ogen. En manlief en ik hebben thuis allebei ervaren hoe het is om ouders met weinig geld te hebben maar zijn er allebei niet slechter van geworden. De babykamer heeft ze al, andere babyspullen kan ze krijgen van jou, kleertjes van zeeman en wibra en tweedehands is niks mis mee (vind ik dan ), probeer eerst de goedkoopste luiers/doekjes/verzorgingsproducten, denk voor je wat koopt na of het echt nodig is etc. De bedragen die op "officiële sites" voorbijkomen hebben wij nooit uitgegeven, niet aan nr1, niet aan nr2 en nr3 zal ook lang niet zoveel gaan kosten (normaal gezien).
Ik verbaas me hier echt over. Zo komen mensen dus in grote financiële problemen. En lening voor medische kosten, ja dat kan ik inkomen, als je genoeg verdient om maandelijks af te lossen is dat niet zo'n probleem. Maar een lening als je al niet rond kan komen..... En Tsja materialen zijn vervangbaar, en kind heb je voor de rest van je leven. Dat zul je in ieder geval 18 jaar flink voor moeten betalen. Dan zou je in jullie geval van lening naar lening over lopen. Want een kind kost nu eenmaal geld ookal hou je het zo goedkoop mogelijk.
Waarom denken dat kinderen krijgen voor sommige ja, zo makkelijk gaat. Deze meisje, de pleegdochter van mamabri, heeft een enorme kinderwens, samen met haar vriend. Maar omdat ze zo jong zijn en niet zoveel inkomen hebben, en OOK nog eens heeft ze een medische probleem, en moelijk kinderen krijgen... beseffen jullie niet dat het haar gaat stressen, als het woord "financieel" hoort? Mamabri, besef je niet als iemand eenmaal een echte kinderwens heeft niet aan geld wilt denken? En dat diep van binnen: schreeuwt ze om hulp, en wilt haar wens vervullen, maar dat het moelijk gaat? Heb je weleens de MMM forum gedeelte gelezen, hoe mensen denken met een echte kinderwens? Ik ben daar 1 van! Ik weet dat veel mensen boos worden de gedachte hoe ik denk, maar ik vind dat we in Nederland (Europa) wonen, en wij allemaal hebben het niet zo slecht. Als je bekijkt hoe het met andere landen er aan toe gaan? Waarom komen alle buitenlanders hierheen? Ja! Omdat Nederland in de top 10 staat om goed te wonen voor iedereen. Ik vind dat veel mensen hier negatief zien en boos op me worden omdat ik er zo makkelijk denkt. En dat komt... omdat ik uit een familie met 5 siblings. met buitenlandse ouders. En ik weet dat mamma en pappa soms dingen te kort komen, maar ze hebben altijd tegen me gezegd: Belangrijkste is dat je gezond bent, lieverd. Ze denken niet aan geld, en soms hoewel ik denk: Had ik maar lego, had ik maar de nieuwste speelgoed. Nee, ik moest het doen met 2e handse kleding en 2e handse speelgoed, of gekregen van familieleden of vrienden. Omdat ik weet dat er met andere kindjes in andere landen zoals in de 3e wereld landen, niet zo goed gaat. En ik ben gelukkig, en ja ik heb ook medische problemen met m'n vriend. We leven OK, we zijn niet rijk of arm, maar mijn vriend en ik hebben ervoor besloten, ervoor te gaan voor een kleine. Als mijn pogingen opraken met de MMM, dan heb ik ervoor over over voor elke behandeling 2000 euro te betalen. Dan ga ik er hard voor werken. Maar de enige verschil is dat ik 16 jaren (ik ben 30) de tijd heb om met de hele MMM door te gaan, totdat mijn wensen zijn vervuld. Maar dit meisje, waar het de topic over gaat. Heeft maar 3 jaar de kans om een kind te krijgen. Ik vind het super verschrikkelijk en ik zal als pleegmoeder, haar steunen. En naar haar luisteren. Niet aan anderen. Kijk. Een lening nemen bedoel ik met maandelijks aflossen, net als studie lening nemen. Je mag een groot bedrag lenen, en daarna dat het hang af van je inkomen... aflossen. De grootste angst voor het meisje is dat ze na 3 jaren, geen kinderen kan krijgen! Dat is echt verschrikkelijk en verdrietig voor haar.
Ik weet niet onder welke steen jij leeft Mompelientje, maar zonder vast en goed inkomen krijg je nergens een lening hoor
Studie lening. Als je eenmaal opleiding volgt. Het is een goed idee. Het is februari, waar de volgende semester begint. En je mag het altijd aop een latere tijdstip aflossen wanneer je een vaste inkomen krijgt Sinds mamabri misschien haar niet kan volledig kan financieren, kan ze altijd een beurs vragen. Ik heb dat ook gehad, omdat mijn ouders weinig inkomen kreeg, kreeg ik een aanvullende beurs. Ik denk dat ik mijn punt heb gezegd, alleen niemand waardeer het echt. Wat een kind nodig heeft, is geen geld, maar liefdevolle ouders.
Mja...hm... moeilijk dilemma zeg! Mijn gevoel zegt uiteraard meteen DOEN!! Maar mijn verstand twijfelt wel... want wat als de financiele situatie niet beter word? tenminste, niet op korte termijn... kunnen ze het dan nog redden? Of als het nog slechter word? Bah wat een onmenselijke keuze eigenlijk als ik dit zo tegen elkaar opzet zeg... En toch... toch als ik haar was zou ik voor mijn gevoel gaan en er dus voor gaan, ik heb jaren in de angst gezeten dat ik geen kindje zou kunnen krijgen en die jaren waren hel, hoe moet het dan zijn als je ze wil en helemaal nooit meer kan krijgen?! Sterkte voor jullie allemaal met deze beslissing! En mamabri jullie mogen enorm trots zijn op jezelf, wat een fantastische pleegouders zijn jullie!
(Allereerst wel ik nogmaals benadrukken dat het verhaal van mamabri een ander verhaal is en ik in deze situatie best zou begrijpen dat je ervoor zou gaan.) Maar het gaat niet om studiekosten alleen. Een kind kost maandelijks veel geld. Je zegt dat wanneer je die wens hebt je er aantoe moet geven en niet aan het financiële plaatje moet denken. Maar hoe kun je er zo simpel over denken? Als je niet kan rondkomen kun je niet lenen en afbetalen. De wens kan zo sterk zijn maar als je niet genoeg geld hebt kun je de kosten gewoon niet dragen. Je kunt leuk zeggen dan Nederland een goed land is, idd te goed. Doordat er veel mensen hier komen werken die ook toeslagen krijgen gaat de kraan stukje bij beetje dicht en zullen de toeslagen straks ook voor de Nederlanders afgeschaft worden. Je kunt denken dat we hier allemaal toch wel geholpen worden maar dat is niet meer zo en zal alleen nog maar minder worden. Daar zit je dan met een paar kinderen want ja financieel gezien was het niet haalbaar maar ach... Als je de wens hebt, we wonen in Nederland dus komt vast goed. Wil je dan een doorlopend krediet afsluiten voor verjaardagskadoojes, een nieuwe fiets, ouderbijdrage voor school , zwemles....
Tja, waarom denk je dat ik dit topic geopend hebt? Omdat ik WEET dat ze een kinderwens heeft en ik gewoon van anderen wil horen of dat financieel te doen is, hoe zij dat doen en wat ze zouden doen, o het verstandig is etc... IK kan me er mee redden, maar goed ik heb ook nog een buffer als het moet. En natuurlijk is het het belangrijkste voor een kind dat het gezond is, maar stel, STEL: ze krijgt een kindje met allerlei allergieen, of ze moet er regelmatig mee naar het ziekenhuis (ik noem even wat, want ik ben gewoon nuchter) dat moet je dan wel kunnen betalen (een dieet en benzine) Oh, en denk vooral niet dat ik niet weet hoe het is als je niet zwanger raakt. of hoe het voelt als het mis gaat: ik heb 4 kinderen gebaard, dan lijkt het voor de buitenwereld of je hup, zo in verwachting bent. Maar geloof me, dat is ook hier niet zo gegaan, van de eerste duurde het ruim 3 jaar, mijn 2e zelfs ruim 5 jaar, mijn 3e kwam na mijn 3e miskraam (want ja, helaas heb ik die ook gehad) en mijn 4e kindje is overleden tijdens de zwangerschap. Ik weet alles van hoop, teleurstelling en een heleboel verdriet wat betreft zwangerschappen. En zoals ik al meerdere keren aan heb gegeven steunen wij haar heus wel. Nogal logisch, want als liefde voor kinderen (hoe oud dan ook) niet in mijn aard zou zitten had ik geen pleegdochter. En ik vind het ook heel erg voor jou, dat jij nu nog geen kindje hebt, dat het je zoveel geld moet kosten, terwijl er genoeg ouders zijn die zo een kindje krijgen, en er niet naar omkijken of het pijn doen. Ik begrijp heel goed dat dat pijnlijk is, sterker nog: dat is gewoon niet eerlijk, simpel. Maar dat wil nog steeds niet zeggen dat ik tegen mijn pleegdochter ga zeggen: Meid, begin nu per direct aan een kindje, financieel komt dat helemaal in orde. Ik heb zelf geen geld om haar rekeningen te betalen, ondersteunen door kleine dingetjes te kopen, op te passen, zodat zij kan werken, prima. Maar ik wil haar niet willens en wetens adviseren om zich finaal naar de *&^% te helpen. Dan kun jij mij geen "steunende moeder" vinden, misschien, maar ik blijf wel met beide benen op de grond. Ik vind persoonlijk dat het financieel best kan, maar zij vind het zelf heel eng. En daar ben ik blij om, dat ze niet als een kip zonder kop een beslissing neemt, want dat betekend dat ik mijn taak als ouder goed heb volbracht. En wat ik hier doe, is proberen om te kijken naar tips ed: juist omdat ik haar wil helpen. Voor jou hoop ik oprecht dat jouw allergrootste wens maar gauw waarheid mag worden.
Hebben ze die berekening al gemaakt Mamabri, of ze rond kunnen komen mét kind alleen op haar vriend z'n inkomen?
Ja, en het was echt net, alle vaste lasten kunnen echt net betaald worden en de boodschappen, maar dat is dus voor met zijn tweeen. Van daar dus mijn vraag of je van alleen de kinderbijslag en het kgb een kindje voldoende kan voeden en de dingen die het dagelijks nodig heeft. Maar goed, dan praat ik dus wel over haar eigen kleine loontje erbij, dus niet als hij het alleen betaald en dan zouden ze het niet redden. ze moet er in elk geval bij blijven werken.
Ach zo. Lastig hoor. Wat voor opleiding en werkervaring heeft je pleegdochter? Is het realistisch dat ze over een paar jaar 'goed' aan de bak kan of is het met haar achtergrond sowieso lastig een goede vaste baan te vinden? Is het misschien een idee dat ze zich een termijn stelt van zeg zes maanden en in die zes maanden zich acht uur per dag helemaal suf solliciteert naar een baan met meer uren? Dat zou zóveel meer rust geven lijkt mij want nogmaals, ik bekijk het heel nuchter en realistisch. Zoals het er NU voorstaat laat hun financiële plaatje eigenlijk geen kind toe.
Moeilijke situatie en begrijpelijk dat je pleegdochter zo in tweestrijd zit! Ik ben iemand die vind dat je je kind meer moet kunnen bieden dan het minimale. Ik heb geen problemen met tweedehands kleding of speelgoed, tot op de hoogte dat je kind er eventueel mee gepest gaat worden. Ik weet het, kinderen pesten om de meest stomme redenen, maar dat wat ik voorkomen kan doe ik ook. Wij hadden het vroeger ook niet breed hoor, we gingen nooit op vakantie en ik heb dat nooit gemist. Wij hadden de hele zomer een vouwcaravan in de tuin staan waar we in logeerden Zo zijn er wel opties/alternatieven voor zaken te bedenken. Maar we leven inmiddels toch weer in een heel andere wereld... steun van de overheid wordt steeds minder, alles wordt steeds duurder. Het wordt en eliteland, waar je dadelijk alleen kunt wonen als je veel geld hebt lijkt wel. Met het minder kunnen geven dan het minimale bedoel ik dat ze echt fatsoenlijk moeten kunnen eten, dus gezond en niet alleen maar vette zooi. En het meest belangrijke in het leven: ze moeten kunnen studeren. En sporten. Wellicht is het wel te doen als je dochter voor één kindje gaat. Ik weet niet hoe krap ze zitten, maar wellicht is er nog wat geld te sprokkelen door een andere woning? Of door andere zaken te minderen? Blijft moeilijk, maar ze zal de afweging moeten doen... spring je toch in het diepe met wat onzekerheden? Want het feit dat ze zich er zorgen over maakt geeft al aan dat ze een goede moeder gaat zijn. Of ga je toch voor de zekerheid met als gevolg dat je later grote spijt krijgt dat ze niet aan een kindje begon toen het nog mogelijk was? Kinderopvang is duur met name... kun jij daar misschien wel wat in betekenen?
Eerlijk??? Ik vind dit wel echt maar net net. En helaas ben je in deze tijd ook niet verzekerd van een baan en het is altijd moeilijk als in een gezin 1 van de 2 hun baan verliest, maar ik denk dat het probleem bij hen wel heeeeel erg groot wordt.
En je moet ook een buffer hebben. Wat als je ketel of je wasmachine kapot gaat? En ieder mens wil weleens op vakantie, kost ook een hoop. Geen redenen om er niet voor te gaan, maar wel om rekening mee te houden. Op de site van het nibud kan je je buffer berekenen.
die vind ik zelf absurd hoog en niet realistisch voor een jong stel. Als de wasmachine stuk gaat, ga je naar marktplaats en koopt voor 50 a 100 euro een wasmachine, dat hoeft niet perse een nieuwe van 700 euro te zijn zelfde met een vaatwasser dat is helemaal niet perse nodig maar daar gaat het nibud wel vanuit.
Dit maakt niet weet extra lastig, ze hebben een koophuis toch? Dan zullen ze ook moeten sparen voor het onderhoud van het huis. Dat is een extra kostenpost en als ze nu maar echt net aan rond komen lijkt het mij niet haalbaar. Wat als zij haar baan helemaal kwijt raakt? Of als de ketel stuk gaat?
De kosten komen uiteindelijk op hetzelfde neer gemiddeld genomen. Een goedkope tweedehands zal je eerder moeten vervangen dan een nieuw apparaat. Het NIBUD zit aardig goed met zijn berekeningen hoor, die schudden ze niet zomaar even uit hun mouw. Verder dus eens met Sendana....ik vind dat een kind recht heeft op meer dan het 'minimale'.