Ik herken het verhaal al te goed tulip zelfde soort verhaal, alleen al dat ze ons even zijn vergeten te bellen toen de baby geboren was....., vervolgens waren ze erg druk met vrienden die langs zouden komen etc. Het heeft ons zo gekwetst! Heb geen tips voor je helaas, maar wilde even reageren omdat ik het herken...
Dat ze in het ziekenhuis geen bezoek wil, ok. Ik wilde dat liever ook niet toen. Dat ze na drie weken pas een kraamfeest geeft waar je mag komen, vreemd maar daar zou ik ook nog mee kunnen leven. Maar dat ze dan wel buren en vrienden uitnodigt om meteen langs te komen, nou nee dan had ze het bij mij ook wel verpest inderdaad. Ik zou ook gewoon lekker naar Kabouter Plop gaan.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! De eerste maand heb ik alleen mijn ouders, zussen en twee heel lieve buurvrouwen op bezoek gehad die ook na een uurtje weer weg gingen. Kijk; je wilt toch je best doen voor familie enzo. Waarschijnlijk is dat het of komen ze van ver? Dan kan je ze niet na een uurtje weer weg sturen. Kan wel, maar doe je niet graag. De ene kraamvrouw staat meteen naast meteen naast haar bed en de andere heeft weken nodig om bij te komen. Dat moet je wel respecteren. Als ze een feest geven, willen ze iedereen tegelijkertijd, zo'n feest geef je niet voor niets. Dat is al over twee weken, ik zou daar vrede mee hebben. Zijn vast je hormoontjes, trek het je niet persoonlijk aan!
tja ik kan me voorstellen dat je boos bent.. ik ben bij mijn schoonzus en broer ook meteen geweest,,ik denk dat mijn broer juist boos op mij zou zijn als ik niet meteen zou komen ( omdat ik dan geen interesse toon in zijn kind en vrouw). maar als ik niet zou mogen komen zou ik idd heel boos zijn, en dan zou ik dus ook niet over 2 weken komen! ( dan bekijken ze het maar) en dan kom ik wanneer het mij uit komt!!..
Ik heb geen last van me hormonen.. hooguit mischien menstruatie hormonen.. Maar ik vraag me ook af hoe je dit in godsnaam niet persoonlijk op kan vatten hoor.
Ik snap Tulip wel.. Je wil graag het kleintje, je nieuw familie lid bewonderen! Natuurlijk zijn er mensen die niet graag kraambezoek hebben. Maar kom op.. Je eigen familie?! Snap best dat ze hier erg teleurgesteld in zijn.. Wij hebben dit bij mijn zus en broer meegemaakt.. Mijn zus wilde alleen de opa's, oma's en peet oom/tante zien.. Kortom; de hele directe familie was er behalve ik.. Maar mijn familie zit sowieso raar in elkaar. Ze vieren met 'de hele' familie sinterklaas.. Ze waren alleen vergeten om mijn zoontje ook uit te nodigen.. Ik heb geen tips.. Maar ik weet wel hoe rot je je moet voelen..
Je kan het persoonlijk maken natuurlijk. Geen enkele kraamvrouw is natuurlijk verplicht direct bezoek te ontvangen, hallo zeg....
Ik vind het heel raar dat je je eigen broer niet even kennis laat maken. Ik zou er voor mijn man ook boos om zijn. Verder zou ik er echter niet meer graag naartoe willen...als ik niet welkom ben dan niet?
Ik zou gewoon bellen en vragen: Wat is er aan de hand dat wij nog niet op bezoek mogen komen? Het is inderdaad wel vreemd dat jullie pas zo laat welkom zijn als dichtbij familie om het maar even zo te noemen. En daarom gewoon bellen, het liefst je man zelf naar zijn zus, direct en eerlijk!
Dat is het em nou juist; ze ontvangt wel de buren e.d. Dat maakt het wel persoonlijk; geen bezoek is geen bezoek. Je houdt of alles af, of je laat op zijn minst je familie to'; al is het maar voor een paar minuutjes. Heeft alles te maken met respect en fatsoen. Ik ben in verwachting van de 4e; dus misschien bij mij ook wel de 'hormoontjes', maar heb bij geen enkele bevalling mijn familie buiten gesloten. Heb wel mijn vrienden gevraagd een dagje later te komen.
Tsja; ik snap al die ophef gewoon niet zo. Je kan het ook anders opvatten. Moet er meteen iets persoonlijks achter zitten dan? Ze zijn toch over twee weken welkom?
ik vind het ook stom hoor, de buren en vrienden wel maar je broer niet. ik snap de mensen die dat niet stom vinden en goedpraten weer niet zo goed. je voelt je wel goed genoeg om zelf je buren uit te nodigen. maar je broer 5 minuten langs laten komen is te vermoeiend. ze doen het er volgens mij gewoon om en ik vind dat je best teleurgesteld mag zijn hierom. niet dat je er iets mee kunt natuurlijk. zou ze maar ff in hun sop laten gaarkoken en er later op terug komen. misschien zijn ze dan meer voor rede vatbaar en wellicht kunnen jullie dezelfde norm hanteren straks. wellicht valt de euro dan wel als ze het tegen die tijd nog niet snappen.
Ik snap het ook niet zo goed om eerlijk te zijn, maar ik kan mij daar ook niet zo heel erg druk om maken. De baby is er over 2 weken ook nog wel. Ik verwacht echt niet van mijn broertje dat ik direct mag komen als hij een kleintje heeft. Sterker nog, ik wacht wel even. Als ze zelf aan geven dat we op visite kunnen en mogen komen dan kom ik graag. Maar om je er nu boos over te gaan maken is toch helemaal nergens voor nodig? Dat zijn keuzes die ze maken, en jij kan niets anders doen dan ze te respecteren.
waarom zo negatief? Mss is ze gewoon van gedachten veranderd, heeft ze een betere band met de buren dan met haar broer of wat dan ook. De kraamvrouw bepaald toch zeker wie er wanneer langskomt? kun je wel boos zijn, maar het gaat om haar baby en haarzelf en om niemand anders Wij gaven ook een kraamfeest en in het ziekenhuis zijn ook enkele mensen langsgeweest, maar ik bepaalde wie. Bezoek werd ook bij ons niet op prijs gesteld, hadden wij echt geen behoefte aan
Hoe je op deze situatie reageerd heeft denk ik te maken met hoe je normaal gesproken met je familie omgaat. Als je close met hen bent dan vind je als kerseverse papa en mama denk ik dat ze erbij horen, voel je meer afstand dan zal zich dat ook uitten in hoe snel je je kleine nichtje of neefje wil bewonderen. Ik kan me echt helemaal niks, maar dan ook echt helemaal niks erbij voorstellen dat je je eigen familie langer laat wachten dan je buren. Als het je te zwaar is heb je voor niemand ruimte. Het hoeft allemaal geen uren te duren, begripvolle familie weet wanneer ze beter weer kunnen gaan. Mijn broertje staat er desnoods midden in de nacht. En daar ben ik hem dan ook heel dankbaar voor! @Purk: dan heeft het dus idd te maken met de band die je met iemand hebt of niet hebt. Natuurlijk bepaal je het zelf (met je partner; vind dat je niet de enige bent als kraamvrouw die belangrijk is), maar door verschil te maken komen dit soort emoties wel boven.
Ha, bij mij zijn de eerste 4 dagen alleen mijn ouders 10 minuten geweest, verder niemand. Mijn souders en opa + oma van die kant waren er erg boos over, maar daar heb ik echt geen boodschap aan. Mijn ouders wonen dichtbij, komen 10 minuten binnen om te kijken en gingen weer weg. Hun moeten 2 uur rijden en blijven ook 2 uur. Ik heb 3 ltr bloed verloren en had al mijn energie nodig om borstvoeding aan mijn kind te kunnen geven en de oudste had ook nog een beetje aandacht van mama nodig. Heel jammer, maar de kraamvrouw bepaald hoe en met wie ze haar eerste paar weken door wil brengen.
Oh ik heb een hele hechte band met mijn familie. Als er wat is, staan ze er voor mij. Dus dat hoef je niet te suggereren. Ik respecteer hun persoonlijke ruimte en hun wensen in die tijd. Als zij aangeeft even een paar weken rust te hebben en mijn broertje gaat daar in mee, wie ben ik dan om te zeggen dat ik de baby eerder wil zien?! Natuurlijk wil ik de baby zien, maar ik kan mezelf echt wel over die paar weken heen zetten.
Ik zou mijn schoonouders ook nooit weigeren. Al moesten ze 2 uur rijden (wat ze niet hoeven) dan kunnen ze nog kort blijven. Het gaan niet om de tijd dat je aanwezig bent; het gaat erom dat je even geweest bent. Het zal wel aan mij liggen, maar ook ik heb 2,5 liter bloed verloren bij mijn 3e; 2 oudere kinderen onder de 3, maar die vinden het geweldig als opa en oma even komen. Krijgen dan juist de broodnodige aandacht van hen. Ik heb mijn familie vaak nodig en zou het zeer egoistisch vinden om ze op zo'n bijzonder moment buiten te sluiten. Maar iedereen zit anders in elkaar.