Wel eens trouwens met je opmerking dat we dit los moeten zien van onze oudste. Voor beiden zullen we, los van elkaar, moeten kijken waar ze het beste hun plek hebben. Ooit was ik ook best slim. Moest bijna 3 jaar kleuteren (ben van begin november en toen had je geen keuze zoals tegenwoordig). Ik verveelde me dood. Vond mijn klasgenoten vreselijk kinderachtig. Vond geen aansluiting. De basisschool was even leuk, maar al snel ging dat ook met 2 vingers in de neus. Altijd buitenbeentje. Werd altijd weggezet als ‘de afwijkende partij’. Werd gepest. Als depressieve zombi heb ik me naar de Cito-toets geworsteld, waarna ik met een percentiel-score van 99 naar het vwo ging. Dat was (2 vingers in de neus) ook even leuk. Tot ik in klas 4/5 in de problemen kwam. Ik had nooit geleerd om te moeten werken voor goede cijfers. Uiteindelijk 2 keer examen moeten doen (kwam ook door thuissituatie). Daarna HBO. Was ingeloot voor geneeskunde, maar heb het aanbod afgeslagen. Inmiddels had ik een zwaar minderwaardigheidscomplex en faalangst ontwikkeld... Vandaar dat ik geen goede ervaringen heb met ‘slim zijn’ en nu dus ook soms wel kan janken bij het besef dat mijn dochter ook slim is. Maar goed, we hopen dat zij een andere weg gaat dan ik...
Ik vind dat niet slecht. Eigenlijk wel heel eerlijk van de juf. Niet op alle scholen is het passend onderwijs goed geregeld en sommige leerkrachten zien dat zelf in en adviseren dus eerlijk.
Heel herkenbaar dit en ik zie het nu ook bij onze dochter. Toen ze 4 werd had ze zich enorm verheugd op school, maar na een paar weken heel enthousiast te zijn viel dit toch tegen en nu in groep 3 gaat het weer net zo. De eerste paar weken waren super en voor het pluswerk moest ze toen best wel wat moeite doen, maar inmiddels pikt ze dit ook zo op en zit ze ook niet meer lekker in haar vel.
Nelta, voor mij voelt dit echt als een oude beerput die open gaat. Zo ongelukkig als ik toen was. Ik wil niet beweren dat ik hoogbegaafd was, maar feit is wel dat ik ‘verder’ was in niet paste binnen het standaard systeem. Vecht voor je kind! Het kan voor het leven tekenen.
In beginsel heeft ze gewoon steeds onder haar niveau moeten werken (ook op het fulltime-hb onderwijs). Ze heeft nooit geleerd om tegen haar grens aan te lopen waardoor ze een heel lage frustratietolerantie heeft. Daarnaast heeft ze een héél slechte werkhouding en geen motivatie. Maar bij mijn oudste is er op geven moment echt trauma bijgekomen wat de boel nog veel gecompliceerder heeft gemaakt. Voor mijn jongste vond ik het ook zo lastig wat ik van school mocht verwachten. Ze valt op school niet op als een bijzonder snelle leerling, ik had het idee dat dat niet klopte maar hoeveel verschil er in dit beeld zat kon ik niet zo de vinger op leggen. Ook omdat ik natuurlijk een vertekend regerentiekader heb door de oudste. Daardoor heb ik haar erg onderschat. Op school heeft ze geen aansluiting en ze gaat helemaal niet graag naar school. Daar zie ik haar onder lijden. Ik heb haar pas laten testen en daar kwam een score 145+ uit. Ze is zich dus ontzettend aan het aanpassen en aan het onderpresteren. Ik ben dus heel blij dat ik haar heb laten testen want nu is er geen twijfel meer dat ze veel meer uitdaging nodig heeft en durf ik daar dus ook voor te gaan staan. Maar alle aanpassingen op school gaan alsnog erg langzaam.
Ik begrijp je wel. Mijn broertje is ook hoogbegaafd en liep emotioneel heel erg achter. Op de basisschool ging dat best mis, hij paste niet tussen de kinderen, praatte heel kinderachtig, etc. Nu zit hij op een hele goede middelbare school en hij is zo opgebloeid! Zo'n positieve, blije jongen! Heel positief, altijd hard aan het werk, veel vrienden, super sociaal. Echt een hele leuke tiener Dus met de juiste begeleiding kan je kind echt opbloeien
Nou dit dus. De school kiest liever voor de makkelijke keuze. Dit kind kan meer schuif maar door. Je hebt veel meer te bieden dan alleen schuiven naar een hogere klas. Als de oudste zo onzeker is ben ik wel bang dat het ten koste gaat van haar.
Ik zie eigenlijk 2 vragen/problemen: Kunnen deze twee meisjes samen in een klas en functioneren ze dan beide nog. En kan de middelste genoeg uitdaging krijgen op deze school met haar cognitieve voorsprong.. En zo te horen is allebei nogal twijfelachtig. De school heeft niet de goede ondersteuning voor je middelste. En je oudste zou qua zelfvertrouwen problemen kunnen krijgen. Ik zou dan eigenlijk kiezen om ze ruim voor groep 3 nog over te doen. Liefst eigenlijk al op niet te lange termijn. Als je ze na de kerstvakantie/voorjaarsvakantie kunt over plaatsten, kan een nieuwe school ook nog een betere inschatting maken over wat slim is voor het jaar erna. En dan kijken of er een school is met meerdere klassen per jaar, of in ieder geval aandacht voor uitblinkers..
Maar realiseer je wel dat de kans dat het voor je dochter anders zal zijn dan voor jou, veel groter is dan dat zij in eenzelfde situatie terecht komt. Verreweg de meeste slimme mensen komen goed op hun pootjes terecht en hebben juist profijt van hun intelligentie. De statistieken liegen hier niet bepaald over . Maar dit terzijde... Ik ben soms wat huiverig als het gaat om klassen over laten slaan. Mijn man heeft een klas overgeslagen en heeft hierdoor een veel minder sociale kinder- en tienertijd gehad, wat zn zelfvertrouwen heeft beschadigd en ook zn studententijd veel minder leuk maakte (zijn analyse...). Natuurlijk is ieder kind anders en speelt zijn persoonlijkheid ongetwijfeld ook een grote rol. Het leeftijdsverschil was voor hem ook een stukje groter dan het voor jou dochter zal zijn. Mijn lagere school wilde mij op mn achste een klas over laten slaan. Mijn ouders hebben met toen onderling en met mij overlegd en ik wilde het zelf absoluut niet. Ik was relatief verlegen en denk dat ik het absoluut niet fijn had gevonden om tussen oudere kinderen in de klas te zitten- zeker niet op de middelbare school in de puberteit. Ik heb mn lagere en middelbare school (gymnasium) ook met twee vingers in mn neus doorlopen, maar ik heb hier niets aan overgehouden en had wel een hele leuke sociale tienertijd en waarschijnlijk mede hierdoor veel zelf vertrouwen. Achteraf ben ik dus erg blij met de beslissing in de klas te blijven. Als er een oplossing is met plustaken en dergelijke, zou ik deze zeker overwegen. Nu is jouw dochter gelukkig wel een april kindje wat betekent dat ze bij overslaan niet zo gek veel jonger is dan de jongste andere kindjes. Wat betreft je oudste dochter, dat lijkt mij extra lastig voor haar. Wellicht moet het geen grote rol spelen in je besluitvorming, maar ik zou mn ogen hier ook niet helemaal voor kunnen sluiten.