Mijn DROOM bevalling!

Gisteren, 31 augustus 2009 ben ik bevallen van mijn 2e zoontje JOB.
Dit is mijn bevallingsverhaal:

Maandag 31 augustus:
6.30 uur - Ik word wakker en vraag me eerst af waarom... Maakt Ruben herrie? Moet ik plassen? Nee.... Dus ik doezel weer weg.
En dan voel ik het, ik heb weeen!
Ze zijn nog niet heftig maar het zijn zeker weten weeen. Ik blijf rustig liggen, zo begon het bij Ruben immers ook en toen heeft het nog ruim 30 uur geduurd voordat hij geboren werd. Bovendien ben ik pas donderdag 3 september uitgerekend en omdat Ruben pas met 41 wk en 6 dgn geboren is verwacht ik absoluut niet eerder te bevallen.

Het zullen wel oefenweeen zijn die zo weer overgaan denk ik dus, en ik draai me om om nog even te slapen.

6.00 uur - ik ga naar de wc, slapen lukt niet. Daar zie ik dat ik al slijm en bloed verlies......

7.00 uur - de weeen blijven komen maar zijn nog steeds niet heftig genoeg om er echt iets van te denken dus ik besluit nog even niks tegen mijn man te zeggen en onder de douche te stappen.

8.00 - het word nu iets pittiger. Ik voel een druk in mijn buik en besluit alvast een kraamverband in mijn onderbroek te doen. 5 minuten later breken mijn vliezen.

8.30 - ik word vreselijk onrustig. Hier had ik geen rekening mee gehouden en nu lijkt het wel menens. De weeen zijn goed op te vangen maar komen wel al om de 2 a 3 minuten! Als een idioot speer ik door het huis, poetsend, was vouwend, opruimend...... Manlief belt de vk en brengt Ruben weg.

10.00 - de vk toucheert me en ik heb 2 cm ontsluiting. De weeen zijn goed op gang. Onze zoon zal zeker vandaag geboren gaan worden!!

10.45 - ik trek het niet meer. Ik ben in een weeenstorm beland. Het doet zo veel pijn.....En dit is nog maar het begin denk ik.....het gaat nog uren duren.....Ik zeg tegen mijn man dat hij de vk maar moet bellen. Ik wil naar het ziekenhuis en een ruggeprik want ik houd dit niet vol. Ik ben er wel verdrietig onder want het was echt mijn droom om thuis te bevallen. Maar ik kan het gewoon niet.

11.00 - de vk is er en dan blijkt ook wel waarom ik het niet meer aankan, ik heb al 7 cm ontsluiting. 5 cm in 1 uur!
Het ziekenhuis gaan we niet meer redden maar dat hoeft ook niet meer, ik weet nu waarom het zo heftig voelt!
De vk belt de kraamzorg en begint alles klaar te leggen terwijl ik de laatste heftige ontsluitingsweeen probeer op te vangen. Ze volgen elkaar razendsnel op en ik krijg tussendoor totaal geen rust meer.

11.20 - ik ben in een soort oergevoel beland. Ik ga mee met het gevoel en weet precies wat ik moet doen. Ik ga liggen op mijn zij, dit duurt niet lang meer voel ik.

11.35 - ik word overvallen door een enorme perdrang.
Ik draai op mijn rug en pers en daar zien we het hoofdje al.

11.42 - na 3 persweeen in 7 minuten leg ik zelf mijn zoon op mijn buik.

Lieve JOB wat ben ik blij dat je er bent!

En WAUW wat was het een geweldige bevalling!!!!