Ivm herkenbaarheid ga ik proberen het zo beknopt maar wel duidelijk mogelijk te houden Sinds 1,5 jaar heb ik het geluk om werk te mogen doen waar ik altijd naar heb verlangt. Toen ik 18 was een opleiding gevolgd in die richting maar door omstandigheden nooit af kunnen maken, dus die droom zag ik altijd als: jammer maar helaas. Tot ik deze vacature tegen kwam. Gesolliciteerd onder het motto: ik en 1000 anderen. Ik zie wel. Aangenomen, en al in mn 1e dagen werd ik 'gewaarschuwd' voor 1 collega. Ze is waanzinnig goed in haar werk. Een absolute duizenpoot en mijn baas kan niet zonder haar. Het nadeel, ze heeft een vrij pittige persoonlijkheid. En ze kan dus ook behoorlijk bitchie uit de hoek komen. Ik, vrij onzeker van mezelf en ook nog eens onervaren in dit werk heeft daar best weleens moeite mee. Ik ben heel gevoelig voor andermans humeur en voel dit ook feilloos aan. Iemand die veel negatieve energie bij zich draagt vind ik dus ook wel pittig. Maar goed. Na een jaar contact verlengd, ondanks dat ik af en toe echt thuiskom met het gevoel: wat doe ik hier nog. En t gevoel heb niks goed te doen. Ik heb heel vaak getwijfeld of ik zelf wel door wilde, niet vanwege het werk zelf maar vanwege de situatie. Ik kreeg ook wel wat werkpunten mee bij mijn verlenging waaronder dat ik dus erg onzeker ben en me dat in de weg zit. Op zich vind ik het prima om aangesproken te worden op dingen die niet goed gaan, maar de manier waarop.... dat is vaak het ding. Een deel hiervan zal echt ook bij mij liggen. Dat weet ik heus. Wij zitten in elkaars allergie, want zij trekt onzekerheden heel slecht omdat ze dit zelf niet kent. Nou was ze op vakantie, en dan merk ik aan mezelf dat ik veel ontspannener ben, minder bang om het fout te doen waardoor het ook automatisch beter gaat. Ik was ook aan het kijken naar toch de opleiding nog afmaken als ik na dit contract mag blijven en ook zou willen blijven. Nu is ze weer terug van vakantie en meteen is dat gevoel weg. Ik kom weer thuis met het gevoel van; ik wil dit niet, ik wil me niet zo voelen, ik wil niet op deze manier nog weet ik het hoeveel jaar hier werken. Collegas zijn hier gewoon minder gevoelig voor en accepteren dit gedrag erbij omdat ze zo goed is in wat ze doet. Meer ene oor in andere oor uit mentaliteit, terwijl ik thuis soms nog uren lig te malen en met een rotgevoel naar huis ga. Er zijn in het verleden daadwerkelijk mensen weggegaan omdat ze niet meer met haar wilden of konden samenwerken en ik begrijp best waarom. Het gesprek met haar hierover aangaan heeft geen zin, dit is gewoon zoals ze is en zoals ze werkt. Heb er ook al een gesprek met mijn baas over gehad, die toont heel veel begrip en snapt ook echt wat ik bedoel, heeft haar ook weleens aangesproken erop. Dan is het even wat minder maar dat duurt nooit lang. Maar mijn baas wil niet zonder haar dus dit is gewoon hoe de situatie ervoor staat. Al met al is het dus een beetje: leren hiermee om te gaan of weggaan. Ik wil sowieso deze contractperiode afmaken, dat heb ik mezelf voorgehouden, ik wil niet zomaar opgeven. ik weet uberhaupt niet of ze mij wel zouden willen houden daarna hoor, dus misschien is het geen ding. Maar ik wil voor mezelf uiteindelijk ook een keus maken voordat het zo ver is. De keuzes die ik heb zijn: weggaan, de opleiding niet doen en op zoek gaan naar ander werk. In hetzelfde veld kom ik zonder papiertje niet aan het werk. Daarnaast vraagt dit werk best veel van mij, ik geef altijd 110% maar dat gaat soms ten koste van hoe ik thuis ben (vermoeid, futloos, hoofdpijn). Dus als ik zou stoppen dan ga ik iets makkelijkers doen. Blijven, leren omgaan met deze kritiek en het gevoel in mezelf. Leren dit van me af te zetten, en hopelijk na dit contract aan mogen blijven en de opleiding doen. Wellicht op den duur dan met de optie hetzelfde werk ergens anders te kunnen gaan doen. Verder voel ik me op mn werk best op mijn plek. Heb leuke collegas. Ben zelf ook wel echt een streber dus iets doen waar ik niet goed in ben en bij 0 moet beginnen is voor mij ook wel een uitdaging. Ik ben wel benieuwd wat jullie zouden doen. Sorry.. beknopt is niet echt gelukt
Wat maakt deze baan bij deze organisatie de moeite waard voor jou? Wat is op dit moment de vreugde die je eruit haalt.. is die er nog? Als je blijft, kan je dan werkelijk iets leren of is het op je tandvlees? Als je weggaat, ga je bij een andere baan niet tegen diezelfde onzekerheid aanlopen?
Het werk op zich vind ik heel erg leuk, en kan ik zonder opleiding waarschijnlijk niet op een andere plek gaan doen. Als het een dag lekker gaat dan kan ik me daar heel goed onder voelen, en ik hoop dat op den duur het ook makkelijker voor me gaat worden omdat ik meer ervaring krijg en meer weet. Het is zowel leren, als op mn tandvlees lopen Onzekerheid zit wel in me, dat heb ik overal waar ik nieuw kom. Het werk dat ik hiervoor deed had ik het de eerste maanden ook wel, en dat lijkt me ook logisch. Maar op een gegeven moment krijg je het onder de knie en gaat dat dan beter.. Werk wat ik nu doe is heel breed, heel uitdagend, en daardoor dus ook heel erg pittig. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, waar je bijvoorbeeld als je als.. ik noem maar wat, vakkenvuller of iets op gegeven moment precies weet hoe het allemaal in elkaar steekt.
Als je manager jou begrijpt en het onderwerp is dus bespreekbaar, zou je kunnen kijken of er misschien een training mogelijk is om om te gaan met je onzekerheid en om te gaan met dit soort collega’s. Als je bang bent om fouten te maken, dan ga je fouten maken… Hoe zie je je toekomst voor je? Als je nu 110% geeft, dat houdt je op de lange termijn niet vol. Is dat ook nog steeds nodig als je de opleiding hebt gedaan? En hoe is de baankans na het behalen van het diploma? En hoe lang moet je in dienst blijven na het behalen van het diploma zonder te hoeven terugbetalen? En wat de andere optie betreft, ander en makkelijker werk zoeken, heb je een idee wat je dan wilt? Vanuit mijn eigen situatie gezien, nu met kleine kinderen vind ik het heerlijk om een baan te hebben ik makkelijk aan kan zodat ik voldoende energie over heb voor thuis.
Ik weet niet hoeveel vacatures er zijn in jouw richting, maar onderschat zeker niet wat ervaring in het werkveld waard is! Als ze in jouw werkveld ook (zoals op veel plekken nu) moeilijk aan mensen kunnen komen, dan zou het zomaar kunnen zijn dat ervaring meer waard blijkt te zijn dan het papiertje van de opleiding. Iemand heeft mij ooit eens gezegd dat het eisenlijstje in de vacature eigenlijk ook maar een wensenlijstje blijkt te zijn in de praktijk.
Heeft in mijn geval ook met wetgeving te maken. Gezien ik geen diploma heb zijn er bepaalde dingen die ik niet mag, op sommige plekken is dat niet zo'n probleem, maar op veel plekken toch lastig omdat ze iemand willen die zo breed mogelijk inzetbaar is. Wat te begrijpen is. Daarnaast wil ik zelf ook nog wel graag het diploma behalen voor de extra theoretische kennis
Dat weet ik niet zo goed. In mijn hoofd gaat het makkelijker worden als ik meer kennis heb. Hoe het precies zit qua diploma en of ze daaraan mee willen betalen dat weet ik (nog) niet. Ik heb dit nog niet besproken omdat ik eerst zeker wil weten of ik dit op deze plek wil blijven doen. Als ik makkelijker werk wil doen maakt me dat niet zo veel uit. Het is net wat je zegt, zo hou ik meer energie over om het thuis te draaien. En ook nog beetje over te houden voor mijn hobby's. Maarja, deze kans deed zich op dat moment voor. Was een beetje nu of nooit. Dus als ik ermee stop en ik krijg spijt of ik ga het missen dan ga ik niet zo makkelijk weer terug. Tegelijkertijd ben ik alleenstaand met een 4 jarige... dat is al fulltime werk
Hoelang duurt de opleiding? Je zou evt ook deze kunnen doen en dan nog ff dit "slikken" en zodra je het papiertje hebt ergens anders gaan werken. Zo te lezen hebben jullie nogal tegengestelde karakters dus denk niet dat er over praten veel.zij heeft. Je zou evt wel nog cursussen kunmen doen om je onzekerheid aan te pakken.
Mijn ervaring is juist dat wanneer je met een rot of nadelig gevoel naar je werk blijft gaan, en praten niet helpt of heeft geholpen, dit niet zal gaan veranderen. Uiteindelijk zal het je meer en meer gaan tegenstaan en voordat je het weet ga je met lood in je schoenen naar je werk. Zeker omdat die collega duidelijk belangrijk is voor de baas en ze niet gaat veranderen. Als jij weet van jezelf dat jij ook moeite gaat blijven houden met haar manier van doen zou ik kijken voor een opleiding (indien mogelijk) en iets anders zoeken.
Als ik het verkort zou kunnen doen nog minimaal 2 jaar.. En mijn onzekerheid probeer ik al jaren aan te pakken. Is ook al voor een groot deel verbeterd, maar rondom 'dominante' persoonlijkheden vind ik dat moeilijk nog.
Mja. Die dagen heb ik helaas al (gehad). Zelfs 1x op t punt gestaan gewoon te stoppen, maar ik moet even doorzetten van mezelf. In elk geval dit contract nog afmaken. Als het dan nog steeds zo voelt kan ik in elk geval niet zeggen dat ik vroeg ben afgehaakt... of niks heb geprobeerd. Maar wat je zegt is zeker waar. En ook waar ik tegenaan loop. Deel van mij wil gewoon van dat rotgevoel weg. En de 'makkelijke' route kiezen.
Ik vind eigenlijk je manager het probleem in dit verhaal. Als er iemand is waardoor er al meerdere mensen zijn weg gegaan... dan moet je daar als manager toch wat mee? Die laat gewoon iemand in dienst die de sfeer verziekt...
Mja, maarja als je jezelf onmisbaar maakt door je kwaliteiten in het werkveld... en er geen personeel is dat aan haar kan tippen (dat weet ze zelf trouwens ook heel goed ) maakt dat het lastig. Ze heeft een erg grote rol in het bedrijf. De rest van de collega's heeft gewoon een manier gevonden om ermee om te gaan en er geen last van. Ze trekken zich er gewoon minder van aan.
Is het mogelijk om je werk te doen, zonder bij haar in de buurt te zijn? Dus bijvoorbeeld vanuit huis, of een andere plek in het bedrijf? Misschien dat je je dan minder door haar op je vingers gekeken voelt en je daardoor beter presteert, zoals nu ze op vakantie was? Of moet je echt met haar samenwerken?
Oh men wat een vervelende situatie! Ik begrijp je volledig. Ben ook zo'n onzekere miep. We hadden een collega die over iedereen heen denderde, maar wel echt goed was in dr werk. Uiteindelijk is er iets gebeurt waardoor ze op staande voet ontslag heeft genomen. Manager baalde enorm, maar na 2 maanden draaide ze volledig om en zag ineens wat voor gezellig en goed team we hebben zonder haar. We functioneerde beter zonder haar. Zou wel kijken of je het met je leidinggevende kan bespreken. Onzekerheid is niet iets wat je zomaar van je af zet. Dat is hoe je in elkaar zit. En als je het werk zelf echt leuk vind, toch eens serieus gaan kijken wat de mogelijkheden zijn tot een diploma en misschien ondertussen toch iets doen wat je minder leuk vind, maar wel leuke collega's.
Ik vind dit dus ook eigenlijk. Er bestaan vast cursussen voor, als persoon vind je het toch zelf ook erg als je iemand een rotgevoel geeft. TS: Weet die collega dat er mensen door haar weg zijn gegaan en dat jij je zo rot voelt door haar?
Hi Ik weet niet wat voor sector en werk je precies doet, maar is er geen mogelijkheid om ergens anders te gaan werken en dat je tegelijk de benodigde opleiding doet? Je hebt al enige ervaring.
Nee, helaas niet. Thuiswerken is niet mogelijk en het is een directe collega. Sowieso werkt het hele team met elkaar samen, dus ik werk altijd met haar samen.
Ja ik denk dat zij dit wel weet, maar dat maakt haar niet zo veel uit geloof ik (dit laatste vul ik in). Zij ziet dat ik me rot voel niet als iets dat zij doet maar als een gebrek in mij. Mijn probleem.