hey mensen ik ben yolanda en ik ben 15 jaar en heb een vriend van 23 . ik heb een hele lange tijd psygische problemen gehad en ben verstandelijk erg vooruit gegaan. en heb een vreselijke drang naar een kind samen met mijn vriend. op een gegeven moment moest ik een test doen. en me moeder kwam daar achter toen hebben ze me soort van gedwongen tot prikpil. ben daar erg verdrietig door geweest. maar tijd terug gestopt met prikpil had er te veel last van en kon er volgends de dokter waarschijnlijk tegen. nu zijn we denk een maand vverder of meer weet het niet percies. nu wil ik het nog steeds maar probeer me er neit teveel mee bezig te houden . een vraagje aan jullie wat vinden jullie ervan. ik schaam me best wel omdat mensen het meestal niet begrijpen wat ik denk en voel trouwens voor dat jullie raar over me denken alle psygische problemen zijn voorbij alleeen naar school gaan lukt niet daarom ga ik waarschijnlijk thuisstudie kraamverzoring doen. hoop op een reactie en hoop hier de volgende keer weer durven te komen en me niet nog meer te schamen. ookal wil ik wel gewoon een eerlijk antwoord en mening. vriendelijke groeten yolanda !
Ik vind inderdaad dat je nog te jong bent om aan een kindje te beginnen. Je hebt geen opleiding, je bent nog maar 15 en daarmee echt nog niet in staat om voor een kindje te zorgen. Ik snap dat het heel graag zou willen maar jouw tijd komt echt nog wel. Ik denk dat het eerst voor jouzelf belangrijk is om te genieten van je leven, een opleiding te gaan doen en dan kan je alsnog over een x aantal jaar aan kindjes denken. Ook dan kun je nog een jonge moeder worden!
hoi,ik vind je best jong.Maar kan begrijpen dat j ook graag (ooit)een kindje wil.Je hebt nog tijd zat voor je studie en om een baan te zoeken.Leuk dat je kraamverzorging wilt gaan doen!Maar wil je dan niet eerst je studie afmaken en een baan zoeken? Kun je een beetje meer zien wat het nu inhoud om een kindje te hebben en voor te zorgen.Want het zijn niet alleen maar leuke dingen. Maar waar wil je alles van gaan betalen dan?Heb je onderdak voor je kindje?En je vriend,heeft hij een baan?En wonen jullie al samen? Het is een hele verantwoordelijkheid hoor!
Je hoeft je helemaal niet te schamen daarvoor. Maar heb je al bedacht dat een baby hebben een heel zware taak is? Een baby kost ook geld en het is ook belangrijk dat je je kind een stabiele thuis kan geven waarin het niks tekort komt. Bedenk ook dat je een goeie relatie moet hebben, en ook voor jezelf werkzekerheid, een eigen huisje... Ik persoonlijk vind het te jong.... Maar das maar mijn mening.
Pfffff, ik, als ervaringsdeskundige, raad je heel sterk aan om te wachten! Ik had ook al heel veel meegemaakt en veel ervaringen opgedaan (dacht ik) toen, maar oh wat had ik nog veel te leren. Echt, een zwangerschap en het moederschap, is tien keer zo leuk, mooi en relaxt als je wat ouder, volwassener en een betere financiele situatie hebt voor je kind. Dat geeft zoveel meer rust, he is zo zonde om te proberen te genieten van een kind als je weet ik wat voor kopzorgen erbij hebt, je krijgt er een enorm schuldgevoel van later, ik kan het weten. Het kan allemaal zoveel anders en mooier dan jij nu denkt! Succes ermee!
Hoi, Ik kan me goed voorstellen dat je wens voor kinderen hebt. Ik had dat ook al op jonge leeftijd. Maar ik kon me wel goed realiseren dat ik er niet voor kon zorgen. En als jij inderdaad zo slim bent geworden, weet jij dat zelf ook wel. Maar denk eens aan alle praktische zaken voor het krijgen van een baby: - Hoe wil je je middelbare school afmaken? - Hoe wil je zonder diploma aan een baan komen? - Heb je een eigen woonruimte? - Hoe ga je in de praktijk voor je kind zorgen, zodat je moeder daar niet voor op hoeft te draaien.. - enz Een toemalig klasgenoot van mij heeft ook op haar 15de een zoon gekregen en nog geen 2 jaar later nog één. Ze heeft haar opleiding niet afgemaakt, ze is gescheiden van haar man en zit nu in de bijstand. En ze zegt nu, had ik maar een paar jaar gewacht! Ik hoop echt dat je hier goed overnadenkt en dit bespreekt met je vriend en iemand van school of jeugdzorg, mocht je dit niet met je moeder kunnen bespreken.
Ik vind het ook veel te jong. Ik denk dat we allemaal de drang wel kennen naar een eigen kindje en een eigen gezinntje. Maar wil je je kindje niet het allerbeste en allermooiste leven geven? Hoe kan je dat verwezelijken zonder job, zonde geld, zonder huis... richt je eerst daar op. Wanneer je al dat hebt verwezelijkt... goede job & een eigen woost dan kan je aan kinderen beginnen. Op een paar jaar gaat het echt niet komen bij jou hoor. x
Ik sluit me helemaal aan bij de dames hierboven. Meid denk er goed overna, je bent nu 15, je hebt nog alle tijd. Weet niet of dit bij jou het geval is, maar je moet geen kind nemen omdat er dan eindelijk iemand zal zijn die altijd van je zal houden, die helemaal van jou zal zijn. Want dit is absoluut geen goede reden. Denk er goed over na!
Ten eerste je bent nooit te jong om kinderen te nemen (vind ik). De natuur bepaald dat een vrouw er klaar voor is op het moment dat ze ongesteld is. En dan is het aan de vrouw zelf of ze er Psychisch ook klaar voor is. Maar meid, ik hoor alleen maar: ik wil, ik wil. Ik snap dat JIJ graag kinderen wil, maar is het fair tegenover je kind als je er zometeen een hebt? Je hebt je ouders blijkbaar absoluut niet mee, misschien gaat het fout met je vriend dat weet je niet. wat er ook fout gaat, je kind is er de dupe van, niet jij! Ook ik raad je sterk af om er nu aan te beginnen en te wachten tot je een diploma hebt en een vast inkomen. En dit heeft niets met je leeftijd te maken, het heeft te maken met wat jij je kindje dan ineens allemaal te bieden hebt! Ineens heb je je kindje namelijk zoveel meer te bieden dan dat je nu hebt! Waarom ga je geen oppaswerk doen? Als je zoveel van kinderen houd kun je de verantwoordelijkheid blijkbaar wel aan voor een dag, of voor een avond. Sterkte meissie! Liefs Mij
Hoi Jolanda. Jeetje 15 is wel een beetje erg jong ! Is je vriend veel ouder of even jong ? Woon je samen of nog thuis? Heb je een diploma of ben je nog op school? Kun je het financieel aan :kun je jezelf onderhouden of verdient je vriend veel? (kan je dat ook als je er alleen voor staat?) Is het een serieuze relatie of hebben jullie dit net besloten ? Weet je wel wat een kindje krijgen allemaal inhoud? Kun je verantwoording nemen voor je kindje?(kosten , verzorging , opvoeding, spullen enzv.) Vergeet ook niet dat een kindje niet alleen maar leuk is. Er zitten ook dingen aan vast die je soms niet zo leuk gaat vinden. Als je zelf besluit om zwanger te willen worden besluit je ook dat je de rest van je leven de zorg draagt voor je kindje. Ik kraak je niet af... Vraag me toch af of je wel helemaal weet wat het betekend.... Denk dat je bericht verplaatst gaat worden omdat je zwanger wilt worden en je niet zwanger bent.
ik sluit me aan bij de dames hierboven.. Veel meiden van jou leeftijd zien een baby als erg lief en schattig, maar de verantwoordelijkheid is niet mis hoor! ik was 22 toen ik mijn eerste kreeg en had het ook wel eerder gewild maar ben blij dat ik gewacht heb op een goede relatie, een gewone vaste baan en wat meer zekerheid! ik wil mijn kindje wel 2 ouders meegeven die als het kan bij elkaar blijven en ik wil ook graag voor mijn kindjes kunnen sparen voor hun school later enzovoorts.. Je bent gewoon verantwoordelijk voor een wezentje wat helemaal van jou afhankelijk is en dat is best zwaar hoor! denk dat jij daar nog niet aan toe bent momenteel...
ik begrijp je gevoel wel.. maar denk dat je je verstand moet gebruiken in deze situatie. Wat heb je dit kind NU nog te bieden als je zelf nog helemaal geen toekomst heb gehad? Ik was zwanger op mijn 19e, beviel toen ik 20 werd.. en kwam er ook nog eens alleen voor te staan. ik heb jaren moeten knokken om alles op een rijtje te krijgen, moest n huis krijgen, spullen hebben.. Bracht mezelf alleen maar in de schulden erdoor, want werken deed ik niet en me school had ik ook stopgezet.. Ik stond dr alleen voor en had t achteraf HEEL anders gedaan.. en dan was ik al 20.. Ik weet dat t fijn voelt als je er aan denkt. en dat het je het idee geeft dat je het helemaal aan zal kunnen ofzo... Maar geloof me.. dat kan je echt nog niet! Maar alsnog is t jouw keuze, probeer alleen goed na te denken over alles wat erbij komt kijken.. - Wat als je vriend je laat zitten (doen dr n heleboel ondanks dat ze zeiden dat ze er zoude zijn voor hun dames) - Welk geld ga je van leven met je kind? - Hoe denk je het te kunnen combineren met school? (diploma heb je hard nodig hoor meis in deze wereld) - Waar koop je al je babyspullen van? - Heb je een eigen kamertje voor je baby? etc etc
Ik vind t ook erg jong, was ook 14 toen ik een baby wou. Uiteindelijk wel 2 diploma's gehaald en had een baan toen ik op mijn 19e mama werd! Enne op jezelf wonen vind ik niet eens een vereiste! Ik woonde zelf ook nog thuis bij mn eerste 2 kindjes! Maar vind wel belangrijk dat je werk hebt waar je van op aan kunt! En psychische problemen, welke nedrlander heeft dat? Tegenwoordig half NL! Maar als t ernstioge problemen zijn zou ik aanraden om eerst aan jezelf te werken!
Yolanda, Het is niet nix om zo'n sterke wens in de ijskast te zetten maar raad het je toch sterk aan. Wacht een paar jaar...tot je lichaam is uitgegroeid. Tot jullie samen een plek hebben. Dat je een opleiding heb afgerond. Zodat je je kindje alles kan bieden wat je wil bieden...want je krijgt zo'n golf van liefde over je heen ...maar het is heel verdrietig als je niet dat kan geven wat je wil geven. En idd het is niet alleen leuk en super...zo leuk is het niet als je 48 uur niet geslapen heb
zo ik heb nog nooit zoveel reacties gehad . bedankt allemaal voor jullie mening. stel het zeer op prijs. mijn vriend werk 40 uur in de week . we zijn nu op zoek naar een appartementje voor ons samen. en ik weet dat het niet allemaal leuk is . mijn vader heeft 7 jaar terug een epeleptie aanval gehad , me moeder heeft in een inrichting gezeten ze deed niets meer hier. mijn broer is thuis weg gelopen na dat me ouders gescheiden zijn. me moeder had nergens meer fut voor . ik deed elke dag het huishouden de was stofzuigen vaatwasser eten koken alles ongeveer. - en iid me ouders stonden er niet echt achter maar nu beginnen ze ook van jah yolanda wanneer worden we nou opa en oma.. en dan me moeder jah dan gaan we samen dingen kopen blabla. ik mag het niet toegeven maar tochh lijkt het me wel leuk. - en me opleiding jah. ik kan binnen 2 maanden mij vooropleiding halen en daarna beginnen aan kraamverzorging tuurlijkk wil ik dat allemaal graag doen en dat ga ik zeker allemaal afmaken ook als 1 iemand die je kent zo is betekend het nattuuurlijkniet dat iedereen het zo gaat doen. - mijn psygische problemen waren best heftig maar ik ben overal vanaf . ik ben weer bezig met de toekomst dus dat mag ik als iets positiefs zien neem ik aan. - ik snap dat jullie mij te jong vinden maar snappen jullie ook dat iemand zich geen 15 voelt .? - en ik zal een kind niet nemen om dat ik dan iemand ehbt die van me houdt want er houden genoeg mensen van me . - mijn vriend is 23 hij is dus 8 jaar ouder dan mij. - hij woont al 10 maanden met mij op 1 kamer. - ik zelf heb geen financieel inkomen maar mijn vriend wel. - ik en hij vinden dat wij een zeer serieuze relatie hebben en hebben het niet net ff beslist want een kind willen is niet iets zoals een lolly kopen het is natuurlijk een grote verantwoordelijkheid. - en serieus ik snap echt dat het niet altijd leuk is maar ben toch blij dat jullie mij een reactie hebben gegeven. Vriendelijke Groeten Yolanda .
Sorry, maar je bent nog een kind. En jouw vriend mag dan wel 8 jaar ouder zijn, blijkbaar is hij ook nog niet volwassen anders viel hij niet op een meisje van 15. Je hebt nog niets opgebouwd, je kunt nog niet voor jezelf zorgen, sterker nog: voor de wet mag je nog niet eens een abonnement voor je mobiel zelfstandig afsluiten, laat staan andere grote beslissingen nemen. Hoe wil je de verantwoordelijkheid voor een ander dragen, als je nog nooit in de praktijk de verantwoordelijkheid voor jezelf gedragen hebt? En dat je je geen 15 voelt... hoe voelt het dan volgens jou om 15 te zijn? Eén van de kenmerken van pubers is nou juist dat ze het gevoel hebben héél volwassen, wijs en verantwoordelijk te zijn. Dat hoort bij het proces van volwassen worden. Over de reactie van jouw moeder... ik denk niet dat je wilt weten wat ik daarbij denk..... Oftewel: Dat je een kind wilt: prima, dromen over later is leuk. Maar hou het bij dromen tot je meerderjarig, volwassen en zelfstandig bent.
hoi hoi, ik zou toch nog even wachten ik ben heel blij dat het gebeurt is toen ik 18 werd, en niet eerder, het was ook niet gepland
dat vind ik nou weer zo;n vooroordeel over mensen als je ouder bent en je valt op iemand die jonger is en de jongste uit de relatie is onder de 20 dan in ene is het niet normaal en heel erg maar als iemand op ten duur 31 is en de ander is 41 is alles weer normaal.en dan is het totaal geen probleem en sinds wanneer heeft leeftijd iets met liefde te maken.?
Het gaat niet om leeftijdsverschil in ´t algemeen, maar om ´t verschil tussen iemand van 23 en iemand van 15. Ik scheel zelf 9 jaar met mijn man, als jij 10 jaar ouder had geweest had je me er ook niet over gehoord. Sterker nog, als je 4 jaar ouder had geweest had ik ook niets gezegd. Maar je bent 15, dat maakt het verschil. Het is geen vooroordeel, maar ervaring. Je zit lichamelijk en geestelijk in verschillende fases. Je bent nog niet volgroeid, geestelijk en lichamelijk niet.
hoi yolanda, Ik begrijp je gevoel heel goed. zelf was ik ook heel jong dat het me leuk leek om een kindje te krijgen. Ik kwam uit een gezin waarbij ik ook veel voor mijn jongere broertje en zusje zorgde, en ik wist ook wel wat het allemaal inhield. maar.... nu ben ik inmiddels 22 en zwanger van ons eerste kindje. En ben blij dat ik op jongere leeftijd niet zwanger ben geraakt. Toen ik ben gaan samenwonen ben ik pas echt gaan leven. En had wat tijd voor mezelf en mocht ook tijd aan mezelf besteden. wat je psychische problemen betreft dat kan nu opgelost zijn,maar op deze leeftijd kun je ook zeer makkelijk een terugslag krijgen.(spreek uit ervaring) Denk goed na voor je een beslissing maakt maar geniet eerst van je pubertijd (jong)moeder worden kan altijd nog.