Mijn dochter is nu 6,5 maand jong en op dit moment wordt ik helemaal gek van haar. Ik kan gewoon niet genieten. Ze is altijd al een huilertje geweest, maar op dit moment is echt op zijn hoogtepunt. Ze huilt als ze wakker wordt, als ik wegloop, soms ook als ze bij me zit dan moet ik continu met haar lopen. Als ze lekker speelt en ik kijk even bij dr en ik loop weg, gaat ze weer huilen..tot krijsen aan toe. Ze heeft al 2 tandjes..dus misschien nieuwe tandjes...of verlatingsangst of de 6 maanden sprong ??Van de week is ze voor het eerst erg ziek geweest en nu verkouden. Ik weet het gewoon niet meer, soms komt de gedachte bij me op dat ik liever nooit kinderen had gewild...zoals het nu gaat. Ik vind dat heel erg maar ik kan er op dit moment gewoon niet meer tegen. Heeft iemand hier ervaring mee??
Jeetje dat klinkt erg serieus. Goed dat je om hulp vraagt..! Is er niets medisch? Misschien moet je dat gaan onderzoeken. Ook denk ik dat je je kindje even een dag of twee naar iemand moet doen die het even van je over wil nemen. Of zelf even weg gaan (dagje of weekendje weg, winkelen, sauna) zodat je partner het even over kan nemen. En ik denk je er goed met anderen over moet praten. Niet te veel mensen. Maar je partner en iemand die je vertrouwd en je in je waarde laat mbt je keuzes. Of misschien zelfs wel hulp voor jezelf zoeken. Zodat je je verhaal kwijt kan en misschien weer wat positiviteit hervindt. Want of en wat er met je kindje is, jouw gevoel werkt ook zeker niet positief mee. Kinderen voelen dat heel goed aan. Succes en heel veel sterkte. Wees er snel bij, voordat het uit de hand loopt. Virtuele knuffel van deze kant!
Dankje voor je reactie. Ik praat er wel over met mn vriend en soms met mn moeder. Het is gewoon een heel druk meisje dat heel veel wil maar nog niet kan, soms heb ik het gevoel dat dat het ook is. Het ging een tijdje weer goed en toen vond ik het ook heerlijk om met haar te zijn, maar sinds een tweetal weken (ongeveer) huilt ze gewoon veel meer en is hangerig. Even in de box spelen is leuk, maar als ze me dan ziet dan gaat ze huilen. Ik denk als het iets medisch zou zijn ze ook niet stil zou zijn als ik met haar rondloop? Ik probeer ook heel rustig te blijven want ik weet dat kinderen dat inderdaad voelen. Verder ben ook wel gestresst, ik moet nog afstuderen en om dat er tussen in te plannen met een huilende baby is gewoon erg moeilijk.
Vervelend hoor! Het is misschien echt een goed idee om even tijd voor jezelf te hebben af en toe. Quincy huilt (gelukkig) helemaal niet veel en ik vind het toch ook fijn om af en toe iets voor mezelf te hebben, al is het maar sporten. En dat is dan helemaal niet omdat ik het vervelend vind om bij haar te zijn. Sterkte ermee
Dankje, ik was twee weken geleden lekker gaan stappen met vriendinnen, dat deed me wel goed. Alleen ik kwam 5 uur thuis en moest weer in de ochtend voor de kleine zorgen...(en mn vriend was gewoon thuis, maar die dacht dat het geven van 1 flesje wel goed was en dat hij verder niks meer hoefde te doen) Dus dat doe ik ook niet meer hahaa. Ik denk dat mijn situatie ook wel misschien wat anders is, ik werk niet en heb haar dus de volle 6 maanden al meegemaakt, dat is natuurlijk een privilege maar soms ook wel erg vermoeiend. Ik hoop dat die een fase is en dat het toch snel voorbij is, dat ze gewoon weer wat tevredener is ofzo
Ik lees even mee of iemand tips heeft. Ik herken je verhaal zeker! Hier ook een best huilerig kindje, alleen die van mij is 1 maandje jonger dan die van jou. Verder heeft ze precies hetzelfde gedrag als wat jij beschrijft. Ik vraag me echt af: wat doe ik verkeerd? Het is lastig om van je kindje te genieten als het zo veel energie en moeite kost om je kindje tevreden te houden. Wat hier werkt voor mij (en haar) om haar rustig te krijgen en toch van de dag te kunnen genieten (want de hele dag bezig zijn met te zorgen dat je kindje niet huilt/krijst kost zooooo veel energie en de lol gaat ervan af ): - wandelen: daar wordt ze rustig van en gaat vaak slapen. Wat heerlijk als ze zo tevreden is! En wat een rust voor mama!! - zwemmen: dat vindt ze erg fijn, in het water, heerlijk om zich heen kijken, ze ontspant helemaal en samen is het een heel leuke bezigheid. Geen stress Ik hoop voor je dat deze periode snel overgaat. Blijven hopen op betere tijden en je bent dus echt niet de enige!
Hoi Snowtje, Ja het kost zoveel energie, je wilt dat het leuk blijft maar het kost gewoon veel veel energie. Bedankt voor je tips! Wandelen is inderdaad fijn, zij vindt het ook leuk en zwemmen ben ik sinds vorige week "echt" mee begonnen, en dat is inderdaad zo fijn. Lekker even een halfuur heerlijk spetteren. Ontspanning voor mama en baby Helaas kan ik deze week niet want ze is verkouden, maarja volgende week weer wel Ben wel blij dat ik niet de enige ben die het dan soms ff heel moeilijk heeft, ik voel me anders zo een slechte moeder
26 weken/6 mnd sprong: In, op, achter, voor en hoe ver? Als je baby bijna een half jaar is gaat hij de wereld van relaties in. Hoe staat het een in verband met het ander? Het gaat hierbij ook om simpele dingen, zoals de afstand tussen dingen en de plek die dingen hebben ten opzichte van elkaar: een blokje in een blokkendoos, erachter, erop of eronder, bijvoorbeeld. Misschien gaat je baby opeens huilen als je wat verder van hem af gaat. Dat is heel normaal. Je baby snapt nu dat de afstand tussen jullie groter wordt! Dit sprongetje... Een sprongetje is het eigenlijk niet. Dit is een reuze sprong. Waarom? Heel simpel. Deze sprong maakt dat hij de relaties waarneemt tussen alle vorige sprongen mijn zoontje zit er ook in, alleen was dan niet ehct huilerig, meer hangerig...wil gewoon veel bij me zitten, ik geef er gewoon ana toe omdat ik weet dat het weer over gaat...ik bedoel zo gign het bij andere srongen ook
yep kost heel veel energie.. wij konden deze week helaas ook niet zwemmen. ze is net behoorlijk ziek geweest, een of andere virusje opgelopen helaas. en ik herken je gevoel, maar dat maakt je absoluut nog geen slechte moeder! gewoon volhouden