Jep, stel je er maar vast op in. 20 minuten krijsen is niet veel, zeker als een baby kramp heeft, of een andere vorm van pijn. Dan kun je met ze rondlopen of knuffelen wat je wilt, het huilen stopt niet meteen... Wel irritant hoor, dat je in zo'n gehorig huis woont. Heb ik vroeger ook gehad, kon álles horen. Ben hééél erg blij met m'n huidige nieuwbouw-hoekwoning, we horen bijna niks meer van de buren. Dat was vroeger wel anders.
Ik heb twee kids maar ook geen ervaring hiermee. Gelukkig twee niet huilende baby´s gead. Beide huilden gewoon eigenlijk nooit. Maar heb het ook weleens anders gehoord. Onze buren hebben twee kinderen ( 2,5 en 1 jaar ) en die huilen elke dag veel. Vooral in de avond en nacht. Dat hebben sommige kinderen helaas.
Ja hieronder is het ook avond en nacht, nu hoor ik hem niet. Maar vanavond (meestal rond half 1..) is het weer raak. Stomme is, het gehorige is alleen vanaf onder naar boven. De buurman naast ons hoort nooit iets van ons terwijl de hond toch echt verlatingsangst heeft.
Wij wonen ook in een complex en hier hoor je eigenlijk ook alles. Toen ik zwanger was kon ik me al vreselijk zorgen maken over 'wat nou als hij huilt en de buren horen hem? misschien gaan ze wel klagen!'. Mijn man heeft er na een tijdje eindelijk in gekregen dat we daar echt niks aan konden doen en dat het meer over de persoon die klaagt over een pasgeboren baby zegt, dan over ons. Uiteindelijk heb ik me er overheen gezet, maar ik heb nog momenten, vooral om 4u in de ochtend en de kleine krijst alles bij elkaar, want hij moet NU eten en ja de flessenwarmer is niet zo snel haha, dan voel ik me ook wel eens lullig hoor. In het begin maakte ik nog wel eens een praatje met de buren overdag, en vroeg dan tussen neus en lippen door of ze hem horen of niet, en meestal was/is het antwoord 'mhah niet echt, soms even'. Maar ja, wat kun je doen? Als je ze een beetje kent, kun je een praatje aangaan, waarschijnlijk voelt zij zich al vreselijk lullig, dus ik zou niet gelijk over het krijsen beginnen. Oordopjes is inderdaad ook een optie, want zodra je je gaat ergeren, blijf je het horen. Ik vind het sneu voor haar, zij voelt zich al ellendig en moe genoeg, maar ook voor jou, want het gaat inderdaad door merg en been haha Maar gewoon eens een hallo! hoe gaat het? en met de kleine? Desnoods met engels en handgebaren, kan misschien al een beetje helpen? misschien hoor je dan dat hij ziek is, of krampjes heeft, of dat ze gewoonweg niet weten wat er met hem is?
ik zou denk ik toch wel een x een vriendelijk gesprekje aan gaan... zeker als je er niet helemaal een lekker geveol bij hebt tuurlijk kan het een huilbaby zijn, of gewoon een kindje met krampjes maar hoe lang duurt het huilen dan? echt maar 20 min of langer? als het 20 min is dan is dat wel normaal, en dan zou ik niet een gesprekje aan gaan denk ik, maar als je een kind echt moord en brand hood huilen wel een uur of langer dan zou ik toch echt wel denken van wow is er iets aan de hand, gaan ze wel bij het kindje kijken o.i.d.? Je hebt namelijk best wel eens ouders die (hoe klein de kindjes ook zijn) vinden dat het kindje moet doorslapen, terwijl het misschien wel honger heeft of gwoon even bij mama of papa wil zijn. nougoed, in iedergeval suc6!
Nou sorry hoor, ik ga er vanuit dat de ouders er alles aan doen om die kleine te troosten. Toen mijn dochter 8 weken was heeft ze 2 weken lang de boel bij elkaar gekrijst en ook echt krijsen!!!! Ik moet er niet aandenken dat er dan een buur aan de deur kwam voor ´overlast´. Ik denk dat ik degene wel wat kon aandoen die dat deed! (gelukkig niet gebeurd)
Vervelend dat het zo gehorig is! Zeker 's nachts kan ik me voorstellen dat het vervelend is als je er wakker van wordt. Misschien inderdaad oordopjes proberen? Wij woonden de eerste 9 maanden van mn zoontjes leven ook in een gehorig flatje en ik vond het vre-se-lijk als mn zoontje lang huilde en ik hem met geen mogelijkheid stil kreeg! Dan dacht ik de hele tijd aan de buren naast ons (2x) en aan de bovenburen! Ik schaamde me zo en voelde me zo radeloos! Mijn grootste angst was dat buren de woningbouwvereniging zouden bellen vanwege geluidsoverlast of dat er mensen zouden zijn die zouden denken dat ik mn zoontje mishandelde of niet voor hem kon zorgen ofzo! Daar maakte ik me echt heel druk om! Toen we verhuisden kwam onze buurvrouw naar ons toe en die zei dat ze blij was dat we konden verhuizen, voor ons want het was echt geen omgeving voor een klein kindje.. MAAR dat ze ons hele fijne buren vond en dat ze nooit last van ons had gehad! Toen kon ik mn tranen niet bedwingen hoor.. had ik me voor niks zo druk gemaakt! Dus: die mensen vinden het zelf waarschijnlijk inderdaad al erg genoeg en als je er toch graag met ze over wilt praten, zou ik in ieder geval heel subtiel zijn want anders kan het erg pijnlijk/beschamend zijn voor hen!
Het ging me er dan ook meer om of dat vaker voorkwam Ik ben geen klagend persoontje wat de kinderbescherming belt vanwege een kind wat 20 minuten huilt. Maar ik vroeg me wel af of het normaal was dat een kind op die manier krijst. En daar heb ik antwoord op
Onze vent krijste ook zo als een speenvarken ja de hele dag door en dat duurde zo'n 5 maanden!.....hij had reflux en last van verschoven nekwerveltjes zo bleek achteraf. Ik was radeloos en huilde heel veel omdat niks goed is wat je doet, niks was goed, ik heb mn ventje in alle mogelijke houdingen gehouden, ingebakerd, bedje omhoog enz....een buur aan de deur die kwam klagen had ik denk ik echt van de deur geschopt hahahaha, op dat moment weet je het gewoon even niet. Het is klote voor jou dat snap ik, maar ik denk dat je weinig kunt doen...
Vanaf dat Lisa 5 weken was krijste ze de hele avond, ze had reflux. We hadden haar dan gewoon bij ons, maar een kindje met veel pijn is helaas ontroostbaar...
Ik zou er ook niet zo gelijk iets van zeggen, maar misschien als je haar tegenkomt eens vragen hoe het met de baby gaat, dan hoor je misschien wel of er iets is. En wie weet vinden zij gewoon dat baby's 's nachts geen voeding meer nodig hebben en hem dan laten huilen/krijssen.
Ik heb niet alles gelezen, maar zelf zou ik er wel langs gaan. En dan gewoon uitleggen wat je denkt. Vragen of alles goed gaat omdat je het kindje vaak hoort huilen en vragen of alles met de moeder ook goed gaat. Dus iets van, ik hoor dat je kindje vaak huilt, gaat alles goed of is er iets aan de hand? Dan komt het niet zo boos over, maar weet je ook direct of er meer is.
Ik zou vragen hoe het gaat en vooral met de baby. Niet op een vervelende manier, maar op zo'n manier dat er een gesprek uit zal gaan vloeien en je subtiel over het huilen kan vragen..