Mijn dochtertje zat gister aan tafel, en zei tegen papa dat ze moest poepen en het potje wilde. Hij natuurlijk als een dolle het potje gehaald, broek uit, haar erop gezet. En toen begon ze echt te poepen. Maar ze schrok er zo ontzettend van, dat ze helemaal in paniek raakte en het ophield verder. Ik was alleen maar bang dat ze nu helemaal bang zou worden van het potje. Dus ben ik naast haar zitten, heb haar vastgehouden en uitgelegd dat ze haar poep in het potje heeft gedaan. Maar ze bleef maar huilen, dus heb ik haar zo poepend van het potje gehaald en snel een luier om gedaan. Daarin heeft ze verder gepoept. Ze heeft echt een kwartier lopen snikken. En die poep kwam een half uur later helemaal eruit. Ik snap dat het heel eng is, zo voor het eerst poepen op het potje/wc, dat ze dan gevoel hebben dat ze een stuk van zichzelf kwijtraken enz. Ik wist alleen echt niet hoe te handelen op dat moment. Toen ze gekalmeerd was, hebben we samen haar poepje door de wc gespoeld en uitgezwaaid, en dat vond ze wel leuk. Hoe kan ik deze situaties eigenlijk het beste aanpakken? Ze wil regelmatig op het potje zitten, maar heeft tot nu toe maar 1x er echt op geplast. Poepen hoeft van mij nog helemaal niet, maar ze vroeg er zelf om.
mijn dochter had dat ook de eerste keer ze was toen net nog geen 2 en half ( is ook nog eens autistisch) ik zag ookal allerlei beren op de weg maar het viel alles mee.( qua overstuur zijn enzo bedoel ik) ik heb ook heel erg gejubeld en haar getroosd . poepje samen doorgespoeld nadat we een foto gemaakt hadden. vooral dat laatste had ze wel houvast aan. als ze onzeker was dan pakte ze die foto en dan gaf ik antwoord op haar vragen.maar verder gebeurde er niks en ik heb niet aangedrongen dat leek me op dat moment beter. ( je had toen nog geen internet voor huishoudelijk gebruik laat staan een forum om ervaringen van andere te vragen) ik heb er verder niet veel nadruk op gelegd en het potje stond gewoon op zijn vaste plek. een hele lange tijd gebeurde er nagenoeg niks.toen ze 4 werd gaf ze aan dat ze het potje niet zo fijn vond en liever op de wc zat.we hebben toen een verkleiner gehaald en een groot blok hout voor bij het lichtknopje te kunnen.( klom ze op en kon dan zelf het licht aandoen) vanaf toen is het eigenlijk heel snel gegaan dat het normaal werd zeg maar.ze heeft nooit meer gehuild op de wc.ze had dus een groot gat tussen die eerste keer en volledig zindelijk worden. wat vanaf toen dus heel snel ging. ik zou in jou geval het ook gewoon open laten, potje op een vast plekje zetten. zo kan ze zelf bepalen of ze wil of niet.
hoi, je moet het durven en niet genant vinden maar het schijnt heel goed te zijn om te laten zien hoe je zelf poept en dat er dus niks engs aan is
och arm meiske. Ik dacht ook meteen aan laten zien dat papa en mama dat ook doen. Verder het potje een plekje geven en het op zn beloop laten. Waarschijnlijk is het gewoon de schrik van het eerste moment.
idd op zijn beloop laten nu, potje een plekje geven. wil ze er op dan er op zetten maar push het niet. en wat hier enorm heeft geholpen is: er weinig over praten. Ik had het er steeds over naar mijn zoon toe over het poepen... mijn zoon durfde nl niet te poepen op de pot of wc, tot ik hier de tip kreeg van iemand er zo weinig mogelijk over praten! en idd dit heeft geholpen, 2 dagen later deed mijn zoon een poep op de pot en sindsdien is het klaar.
Mijn dochtertje (nu 2 jaar 3 mnd) is net een week zinnelijk overdag (even afkloppen) De eerste keer dat ze een poepie had gedaan op het potje schrok ze ook. Ze had met haar vingers aan haar billen gezeten en gezien dat er poep aan zat. We hebben eigenlijk heel enthousiast gereageerd en gezegd dat we hardstikke trots op haar waren en inderdaad net als jullie het potje door de wc gespoeld en uitgezwaaid. Het ging daarna eigenlijk vanzelf goed. Haar nichtje daarentegen was ook tot huilend toe geschrokken van haar poepie en heeft sindsdien ook niet meer op het potje gepoept. Dat is nu ongeveer 3 maanden geleden. Ik zou vooral niet overhaasten. Het komt vanzelf wel, ze is vrij vroeg.
Achosss, wat sneu voor haar dat ze zo geschrokken is! kan me voorstellen dat je even niet wist hoe je daarop moest reageren! Onze zoon poepte voor het eerst op het potje toen zijn speelvriendinnetje, toen ook net zindeljk, kwam spelen en moest poepen. Zaten ze samen op het potje... we hebben staan jubelen en heeel enthousiast gedaan en hij was er eigenlijk meteen trots op! Zien poepen, doet poepen?? Nadien hebben we plasjes beloond met een stickertje en poepjes met een hele grote sticker/ raamsticker. m.a.w: dat was wel ECHT heel geweldig knap.... Nu perst hij er vaak een klein keuteltje uit om maar "gepoept" te hebben, eigenlijk het andere uiterste... Denk dat je het al heel goed doet: enthousiast zijn, poepje uitzwaaien, niet te veel druk erop leggen dat het zou moeten...