Hallo dames, De titel zegt het al. Toen ik de brief stuurde wist ik nog niet dat ik zwanger was. Ten tijde van het eerste gesprek was ik 7 weken zwanger. Ik ben al 4 jaar bezig met zwanger worden en heb 30% kans op een miskraam dus het was duidelijk dat ik er niets over zou zeggen. 2e gesprek volgde een week later, inmiddels net een echo gehad en deze zag er vooralsnog goed uit, maar nog steeds kan het alle kanten op. Dus niets gezegd. Vandaag heb ik gehoord dat ik de baan krijg. Het is een super baan maar ik kan eigenlijk niet blij zijn want wanneer moet ik het vertellen? Ik heb nog een gesprek over arbeidsvoorwaarden en twijfel of ik dan iets moet zeggen, maar dan ben ik 9 weken en er is m.u.v. mijn ouders nog helemaal niemand die weet dat we een kind verwachten dus ik vind het nogal wat om dit te gaan vertellen. Mijn vriend zegt: niet doen, ze weten als ze een vrouw in jouw leeftijdscategorie zonder kinderen aannemen dat dit kan gebeuren en je kunt prima uitleggen waarom je het nog niet kon vertellen. Ik begin waarschijnlijk over 2 weken, dan ben ik ruim 10 weken zwanger en het liefst zou ik het pas einde proeftijd vertellen. Maar ik vind het vreselijk dat ik de verhouding met mijn nieuwe leidinggevende dan meteen op scherp zet. Misschien is de sfeer dan direct verziekt. Wie heeft ervaring hiermee en hoe was de reactie op het werk?
Ik had ongeveer hetzelfde. Was ongeveer 11 weken zwanger tijdens het sollicitatiegesprek en volgende dag meteen aangenomen. Had het toen ook nog aan bijna niemand verteld, dus wilde even wachten met vertellen tot er meer zekerheid was en ik het bericht aan iedereen kenbaar had gemaakt. Heb het uiteindelijk op werk met 16 weken ongeveer verteld (wilde wachten na einde proeftijd). Leidinggevende reageerde gewoon positief. Hij snapt zelf ook wel waarom ik het niet direct had verteld en ik ben daarbij ook niet verplicht om het dan te vertellen. Dus hij deed er niet moeilijk over. Ik zou me er niet te druk om maken. Je bent niet verplicht het nu te vertellen en in jouw situatie is het al helemaal logisch waarom je het nog even stil hebt gehouden. Je moet ook aan jezelf denken he. Het is natuurlijk niet de meest handige situatie voor jouw leidinggevende, maar het is volkomen begrijpelijk hoe jij hebt gehandeld. Als jouw leidinggevende dit ziet als een verstoring van de verstandhouding, dan ligt dat meer aan hem/haar dan aan jou vind ik.
Op het moment dat ik werd aangenomen, wad ik nog niet zwanger. Op het moment van contract tekenen, had ik een positieve test in mn handen. Ik zou mijn werkzaamheden beginnen met 7 of 8 weken zs. Gezien ik al 2 mk achter de rug had (en verhoogde kans heb óp), wilde ik de combitest afwachten. Die was niet best, dus wilde ik op de uitslag van de nipt wachten. Uiteindelijk aan leidinggevende gemeld met 15 weken. Het is niet anders. Voelde me ook echt niet schuldig ofzo. Ik dácht trouwens dat ik het binnen mn proeftijd meldde, maar tijdens het gesprek bleek dat proeftijd wettelijk was verkort (maar niet aangepast in contract), dus ik was al ruimschoots buiten mn proeftijd Zwangerschap is helemaal fout gegaan, kindje te vroeg geboren en vervolgens overleden. En dat allemaal in mijn eerste jaar daar! Contract is na 1 jaar verlengd met onbepaalde tijd! Acht maanden na geboorte van mijn kindje ben ik opnieuw zwanger. Nu wel bij 4 weken aangegeven ivm aangepaste werktijden (heb tussen de 2 zwangerschappen nóg een mk gehad). Ik krijg alle ruimte om mijn energie en aandacht op mijn zs te richten, echt super. En dan werk ik met alleen maar mannen! (Misschien zijn ze daarom zo mild haha) Je vriend heeft gelijk: als ze vrouwen van een bepaalde leeftijd aannemen, kunnen ze erop wachten dat ze zwanger wordt. De werkgever krijgt volledige vergoeding als jij uitvalt door je zs. Tenslotte, wat is 4 maanden verlof tov een carrière binnen het bedrijf?? O en een zs komt in tijd nooit uit: of je nou een tijdelijk contract hebt of vast. Succes!
Toen ik zwanger was van mijn zoon ontdekte ik tussen eerste en tweede gesprek dagboek in verwachting wad. Vervolgens werd in het tweede gesprek me de baan aangeboden. Ik heb het wel meteen verteld en heb ze opnieuw bedenktijd gegeven. Twee dagen later belden ze en kreeg ik de baan opnieuw aangeboden. Inmiddels ben ik zelf werkgever. Ik geloof dat mijn vertrouwen wel een deuk zou krijgen. Als werkgever krijg je het verlof wel vergoed, maar ik ben een kleine werkgever waarbij het lastig is om even een uitzendkracht neer te zetten voor die tijd. Tegen de tijd dat je net ingewerkt ben ga je met verlof. Het zou bij mij problemen geven. Heel simpel ik had vorig jaar sollicitatiesrondes voor een junior functie, daarvan weet ik dat je kans loopt dat iemand mettertijd in verwachting raakt, maar daar zou ik minder moeite mee hebben. Zo iemand is ingewerkt en je kan tijdig beginnen maatregelen te treffen. Je hebt ook al een band met iemand opgebouwd en zo iemand heeft zich bewezen. Voelt heel anders dan je ontdekt dat iemand het willens en wetens stil heeft gehouden.mals zo een werkgever daar de smoor in heeft zal hij je contract niet verlengen. Daar vind die dan wel een reden voor. Ik zeg niet dat ik zo een werkgever ben, maar heb genoeg gezien en gelezen. Ik weet niet of het een groot bedrijf is waar ze onderling je werk kunnen opvangen, waarbij je makkelijker tijdelijk te vervangen bent. Telt allemaal mee. Maar je bent het wettelijk absoluut niet verplicht om te vertellen en er mag ook niet naar gevraagd worden tijdens een sollicitatie of contract bespreking. Je hoeft het pas drie weken voor ingaan verlof wettelijk te vertellen. Succes met de afweging. Oh en gefeliciteerd natuurlijk. Zou ik dat haast vergeten.
Bedankt voor jullie uitgebreide reacties. Er valt voor beide kanten wat te zeggen denk ik. Ik vind erg meespelen dat ik nu nog zo bang ben voor een miskraam dat ik helemaal nog niet wil vertellen dat ik zwanger ben. @pat1978 ik begrijp je wel maar zoals ik het zie zeg jij eigenlijk: ik vind dat je het moet zeggen want dan heb ik als werkgever de kans om je af te wijzen want het komt mij niet uit. En dat is natuurlijk precies waar de crux zit. Want dan zou je als zwangere zonder baan dus nooit aan een baan kunnen komen en zoals je zegt is het wettelijk verboden om op doe grond iemand af te wijzen. Nu begrijp ik zeker dat bij een heel klein bedrijf dit grote impact kan hebben. Waar ik ben aangenomen werken ca 350 werknemers. Dat lijkt me dus wel een andere situatie. Ik kan het vertellen met mijn voorwaarden gesprek maar dan hou ik ook het risico om er einde proeftijd uitgezet te worden met een of andere argumentatie. Lastig !
Ik wil toch ook even reageren op je topic, hopelijk geeft je dit iets moed Toen ik zwanger was van de eerste heb ik 2 dagen na mijn positieve test ontslag gekregen. Toen dringend opzoek naar een baan, waarbij ik bij de eerste sollicitaties (te) eerlijk ben geweest en dus niet aangenomen werd, waarschijnlijk ivm zwangerschap. Toe solliciteerde ik bij mijn huidige baan, met 15 weken zwangerschap. Er toen voor de 1e keer voor gekozen dit niet te melden tijdens het gesprek. Bij deze werkgever wel aangenomen op basis van een uitzendcontract. Dit betreft een bedrijf van ongeveer 150 werknemers voor je idee. Na mijn proeftijd heb ik met bibberende knietjes het aan mijn leidinggevende verteld. Hij was gematigd enthousiast, maar dat lag meer aan zijn persoonlijkheid. Gelijk alle praktische zaken geregeld, werkte erg goed mee. Tot mijn verbazing hoorde ik 2 weken voordat me verlof inging, en dus officieel uit dienst zou gaan ivm uitzendcontract, dat ik na mijn verlof op contract mocht terugkomen! Inmiddels werk ik 3 jaar bij deze werkgever, met inmiddels een vast contract, en nu bijna met verlof voor de tweede baby! Dus ondanks het verzwijgen is dit bij mijn werkgever nooit een vertrouwensissue geweest. Succes met je afweging wanneer je het verteld, en hopelijk pakt dit positief voor je uit, zowel de zwangerschap als de baan natuurlijk!!
Ik ga ook even reageren. Ik ben afgelopen december werkeloos geraakt, toen waren wij al 2 maanden bezig om weer via IVF zwanger te worden en zaten dus alweer middenin de behandelingen. Ik heb tot op de dag van vandaag geen baan gevonden, maar ben inmiddels wel 12 weken zwanger (morgen om precies te zijn). Nu ben ik vandaag uitgenodigd voor een gesprek volgende week dinsdag en ik ga het niet vertellen dat ik zwanger ben. Mede omdat we vandaag ook een iets afwijkende combinatietest hebben gehad en er dus nog heel veel kan gebeuren. Pas als ik zeker weet dat de uitslag van de combinatietest goed is én ik door mijn proeftijd heen ben wil ik erover nadenken om het te vertellen. Ik "hoop" eigenlijk dat mijn buik het toelaat om het pas rond 20wkn te vertellen. Ik zou het liever eerder vertellen maar wil graag de eerlijke kans krijgen om aangenomen te worden op wie ik ben en wat ik kan en niet afgewezen te worden op het feit dat ik zwanger ben. Wettelijk ben je niets verplicht nog en ik denk zomaar dat als je het uitlegt aan je leidinggevende wat de reden is dat je het nog niet eerder hebt verteld dat ze het dan wel begrijpen zullen. Dat hoop ik iig maar!
In dezelfde reactie stond ook dat ik juist wel aangenomen was toen ik vertelde in verwachting te zijn. Maar ben absoluut eens dat een bedrijf met 350 werknemers zoiets makkelijk moet kunnen opvangen. Daardoor zullen ze er juist ook denk ik nig minder moeite mee hebben. Verder doet een mening van een ander er ook niet toe.mjij miet doen waar jij je goed bij voelt, dat kan een ander niet voor je bepalen. Succes en hopelijk veel plezier met je baan.
Wat voor werk is het? Werk waarbij je risico loopt als je zwanger bent? (Agressie, giftige stoffen etc?) moet je veel staan? Ik zou het lekker pas met 15-16 weken vertellen dan. En dan zeg je tegen je leidinggevende dat je de spannende 3 maanden voorbij bent. Het maakt jouw leidinggevende toch niet uit of je dan 15 of 14 of 17 weken bent hoor. De afhandeling mbt verlof is daarna toch met P&O. Waarschijnlijk is iederveen alleen maar blij voor je. Hoe jij bent als medewerker, is belangrijker dan dat je zwanger bent. Daarbij, nu kun je juist laten zien dat je een betrouwbare medewerker bent. Sommige mensen melden zich na de positieve test al 10x ziek in één maand. Bij jou merkten ze niet eens dat je zwanger bent (tot het moment dat je het ze vertelt ).
Ik zou het ook nog niet vertellen, waarschijnlijk pas na je proeftijd. De enige reden waarom een werkgever er een probleem van zou maken, is als hij je anders (mogelijk) niet aangenomen had.
Ik had een iets andere situatie omdat ik zelfstandige ben. Maar toen ik net wist dat ik zwanger was werd ik benaderd voor een opdracht voor 1 dag per week voor potentieel 4 jaar. Hiervoor volgende een uitgebreide inkoopprocedure waarbij ik ook niet heb verteld dat ik zwanger was. Laatste gesprek was met 11 weken en met 13 weken kreeg ik te horen dat ik de opdracht had. Een paar weken later heb ik het tegen opdrachtgever en projectpartners verteld, want wilde het wel vertellen voordat mijn buik zichtbaar werd. Eigenlijk iedereen was erg blij voor mij, terwijl een aantal mij bijna niet kende en snapte heel goed dat ik niet eerder iets verteld had. Uiteindelijk werd nog opmerking gemaakt, wat is die paar maanden nu op een periode van 4 jaar. Ondanks dat ik het wel lastig vond om eerst niets te zeggen ben ik achteraf toch blij dat ik het even stil gehouden heb.
Bedankt allemaal voor de reacties en advies! Ik vind het nog steeds zo moeilijk. Gister heb ik mijn contract getekend en ik begin volgende week met 10,5 wk zwangerschap. Ik merkte dat ik gister helemaal niet blij kon zijn en voel me super schuldig. Ik denk er nu toch aan om het volgende week op mijn 1e werkdag tegen mijn leidinggevende te vertellen. Ik heb eind deze week nog een echo en als die goed is dan geeft het me iets meer hoop dat de zwangerschap goed blijft gaan. Uiteraard kunnen ze me dan in de proeftijd nog ontslaan. Anderzijds voelt het voor mij wel erg strategisch als ik ze pas na mijn proeftijd informeer en verwacht ik dat ze dat misschien echt niet leuk vinden. Willen ze me met een rotsmoes toch kwijt einde proeftijd dan is het misschien ook geen fijne werkgever om uberhaupt te blijven werken. Door het in mijn proeftijd mede te delen laat ik wel zien dat ik graag een open werkrelatie wil en dat ik er ook op vertrouw dat zij goed met mijn openheid omgaan.. Het is een gok natuurlijk..
Ik heb vandaag een sollicitatiegesprek gehad en na afloop gehoord dat ik aangenomen ben en volgende week mag beginnen. Ik ben dan 13 weken zwanger. Bewuste keuze van mij is geweest om het niet te vertellen omdat ik graag aangenomen wilde worden op wie ik ben en wat ik kan. En dat is me dus gelukt! Nu is het ook zo dat wij nog in afwachting zijn van de uitslag van het NIPT onderzoek dus dat ook een reden is om het niet te vertellen. Wie weet is die uitslag wel "fout". Ik wil sowieso wachten tot na mijn 20wkn echo en tot die tijd dus maar proberen mijn beginnend buikje te verbergen. Als ik het dan uitleg zullen ze hopelijk wel begrijpen waarom ik het niet eerder heb verteld... Het blijft een lastige situatie, maar voor mijn gevoel "moest ik wel".
Ik ben vanaf het begin af aan eerlijk tegen mijn werkgever geweest met solliciteren werd ook aangenomen. Proeftijd van een maand gehad en nu een jaar contract gekregen waar ik dus 16 weken er tussenuit gaat. Ik had zoiets van eerlijkheid duurt het langste en daarom vanaf begin af aan geweest. Ik was 9 weken zwanger toen ik aangenomen werd.
Ik zou het zelf, inderdaad voor openheid en voor het gevoel van "dan wil ik er niet eens werken als ze me om die reden ontslaan" wel in de proeftijd vertellen. Maar heel logisch dat je het niet met 6 of zelfs 10 weken al verteld hoor!
Ik krijg zoveel verschillende reacties op het solliciteren en het nog niet verteld hebben dat ik zwanger ben, ook best wat negatieve waar ik wat onzeker van wordt. Ervaren jullie dat ook zo? Verschillende mensen die gelukkig veel begrip tonen en het begrijpen omdat ze snappen dat ik graag aangenomen wilde worden op wat ik kan en wie ik ben. Maar ook diverse mensen die maar blijven roepen dat het een vertrouwenskwestie is en ik vanaf het begin eerlijk had moeten zijn. (met naar mijn idee het grote risico om niet aangenomen te worden) Is het dan echt zo ontzettend 'stom' om het pas na je proeftijd te vertellen en dan gewoon eerlijk te zijn over de reden waarom (in ons geval dus de combinatietest die niet goed was en het nog niet hebben van een uitslag van de NIPT) en begrip te tonen voor hun mogelijke gevoel van een beschaamde vertrouwenskwestie. Sorry hoor... moest het even kwijt aan jullie.
Ik wordt al niet eens uitgenodigd op gesprekken helaas, maar als ik echt een leuke vacature met mogelijkheden krijg, dan zeg ik niet dat ik zwanger ben. Aangezien er momenteel niks was waar ik afgelopen 2 maanden nog niet op gereageerd heb, heb ik nu een onzin sollicitatie voor mijn verplichting gedaan en erin vermeld dat ik de tijd tot bevalling graag wil werken om me bezig te houden (sterk vermoeden dat ik net als alle andere vacatures, helaas niet in hun functieprofiel pas)
Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik her 'vertrouwen'-argument belachelijk vind. En dat zeg ik als ex-zelfstandig ondernemer. Alsof je 4 maanden afwezigheid zo cruciaal is. Iedereen is misbaar. Dat het even wat organisatie-aanpassingen behoeft, ok, maar dat hoort ook bij ondernemen hoor. En dat is in het eerste jaar van een mdw niet anders dan in zijn 5e jaar dienstverband. En als iemand een verhoogd risico heeft op miskramen of in onzekerheid zit of t wel goed blijft gaan, vind ik het geen vertrouwenskwestie in zakelijke zin. Ondernemers moeten er vanuit gaan dat vrouwen tussen 25-40 vroeg of laat zwanger zullen raken en daar vanaf sollicitatieprocedure rekening mee houden. En dat een zs niet te plannen valt. Tref je dan (achteraf) een vrouw die niet zwanger is geworden, dan valt dat weer mee.