hoi, ons dochtertje is ruim 13 maanden en ze heeft altijd heel goed geslapen. ze kon wel wakker worden omdat ze haar fiepje miste, mar als je die dan gaf sliep ze weer lekker verder. sinds zaterdag is het een ramp met naar bed gaan. ook overdag. de ochtenden wil ze nu ineens niet meer slapen. als we haar in haar bed leggen begint het al, dan begint ze al te jengelen en als we weglopen dan begint ze te huilen. ik kijk het meestal even af, maar als ik hoor dat ze echt over de flos raakt ga ik wel naar haar toe. ik zeg niks, maar leg haar weer neer en aai over haar bol. ik zet nu ook de deur van haar kamer open en soms ga ik op de stoel zitten die op haar kamer staat zonder iets te zeggen. als ik op haar kamer ben en ze weer rustig is dan gaat ze zitten spelen. soms gaat ze wel rustig liggen en als ik geluk heb kan ik op een moment dat ze niet goed op me let de kamer uitlopen. weet iemand hoe het kan dat een kindje ineens zo omslaat? zou het verlatingsangst zijn of een sprongetje? herkent iemand dit? Mejon
gaat ze 's morgens ook nog naar bed? Want misschien heeft ze haar ochtend slaapje niet meer nodig of misschien wel later op de ochtend en dat je haar naar een uurtje weer wakker maak.
nee ze slaapt 's ochtends niet meer. dat had ze wel vaker dat ze een ochtend oversloeg, maar sinds ze nu moeilijk doet met slapen wil ze de ochtenden ook niet meer slapen.
ik denk dat ze je een beetje aan het uittesten is eerlijk gezegd. Wij hebben het bij Britt ook een aantal dagen gehad. Huilen terwijl ik zeker wist dat er niets aan de hand kon zijn. Ik heb er toen een dag of 3, 4 niet op gereageerd en toen was het ineens weer over.
ze heeft 2 keer gehad dat ze zich zo over zeik hielp dat ze ging overgeven. ik probeer er ook zo min mogelijk aan toe te geven, maar zeg eerlijk dat het niet altijd meevalt. ik hoop dat ze snel weer haar "oude" ritme oppakt, want ik ben het nu al beu. mischien is ze wel aan het uittesten, kan best. maar ging britt dan ook echt over de rooie of jengelde ze alleen?
mijn eerste heeft dat rond 11 maanden gehad en was bij hem heel duidelijk verlatingsangst...heeft twee weken geduurd elke keer naar zijn kamer als hij huilde aai over de bol en weer weg en dat steeds weer
ik heb haar net op bed gelegt en dit keer was het een wat kleiner drama. ik heb haar rolgordijn niet helemaal dicht gedaan en de deur op een kier gezet. ondertussen gaan stofzuigen, ik hoorde haar wel even huilen maar ben doorgegaan met stofzuigen. toen ik stopte was het stil en toen ik ging kijken sliep ze bijna. toen heb ik haar deur dicht gedaan. misschien toch verlatingsangst en dat ze door het stofzuigen en rommelen gerust gesteld was dat ik in de buurt was? toch wel moeilijk hoor, hoop dat ze vanavond ook snel gaat slapen en vanacht ook doorslaapt. poeh.
het is ook hardstikke moeilijk. Je wilt ze niet laten huilen als er echt iets is, maar je wilt ook niet dat ze je een beetje uit gaan testen en je straks een super verwent kind hebt. Maar ik denk dat dit ook wel een kleine fase was bij de kleine van jullie, en ik denk dat het over een dag of wat weer over is!
ik hoop echt zo dat je gelijk hebt! maar erg fijn om te lezen dat het uiteindelijk weer goed komt. het is idd erg lastig. maar nee...een verwend kind...daar zitten we helemaal niet op te wachten.
Hebben we hier rond de 13 maanden ook gehad (sprongetje?). Ging gelukkig vanzelf weer over, maar ik geeft toe, als je erin zit...
Ik dacht hier vorige week ook dat ze me aan het uittesten was, bleek haar tweede kies te zijn...(heeft ze paar nachten van liggen spoken, en overdag sliep ze maar heel kort) Vanmiddag dacht ik weer dat ze aan het uittesten was, en heb haar tijdje laten huilen, aai over de bol, weer weg... ze bleef huilen. Even getroost en toen kwam de maaginhoud er een beetje uit... haar een andere slaapzak aangedaan en weer in bed, maar ze bleef huilen... Ik uiteindelijk weer troosten, heel de maaginhoud eruit, dus wij samen omkleden en douchen. Daarna werd ze wat rustiger... maar hier was er dus tot nu toe elke keer wel echt iets aan de hand. Vind het wel lastig om het onderscheid nu te zien, want op het cb zeggen ze ook al snel, er is niets het is aandacht vragen. Maar ja...
ja die kiezen daar heeft Britt ook last van. Maar niet als je de kamer uitloopt. Dan wordt ze meer ineens op de avond/nacht wakker van de pijn. Dan smeren wij Dentotax (of zoiets) op de tanden, geven een paracetemolletje en dan gaat ze ook wel weer slapen. Ook hebben wij het matras bij het hoofdeinde iets verhoogd zodat de druk iets minder wordt... ik kan eigenlijk wel goed merken of er echt iets is of dat het een huilen om aandacht is.....Als ze pijn heeft huilt ze toch anders
civan heeft dit bij 13/14 maanden ook gehad, toen bleven we savonds even bij hem zitten als hij naar bed ging.
dit probleem heeft elijah dus al heel lang, ik heb een paar avonden geprobeerd om gewoon weg te gaan, maar hij gaat zo over de rooie, gewoon niet leuk meer (is natuurlijk nooit leuk) dus ik heb er maar weer voor gekozen om er bij te blijven. gelukkig duurt het nu niet langer dan 2 minuten (heb het ochtend slaapje ook geschrapt) eerder zat ik er wel eens 45 minuten bij.. mariska, hoe lang heeft het bij jullie geduurd dat je er niet meer bij hoefde te blijven?