Ik heb denk ik een trauma overgehouden aan mijn bevalling om het krot samen te vatten het duurde 22 uur, weeenstorm, moe en ga nog maar even door. we willen heel graag een tweede kindje, nog niet nu. maar hoe kom ik zo ver dat ik weer een bevalling aan durf? iemand tips? xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Misschien een gesprekje aangaan met je vk. En verder veel praten. Ik had ook een heftige bevalling. Maar niet zo lang. Het ging juist snel. Maar werd helaas door het zh ook geforceerd.. waardoor ik het niet trok. Nu heb ik laatst een gesprek gehad met een gyn. de vk helpt me ook heel goed. zie er nu dus ook niet tegen op. Liefs Jazzie
wat knap dat je weer zwanger durfde te worden! soms kriebelt het al wel maar als ik aan de bevalling denk dan is het meteen weer weg ik mag naar het zkh als ik zwanger ben om met de gyn te praten mocht ik weer in het zkh terecht komen. het lijkt soms wel beter maar af en toe krijg ik het gewoon zwaar. denk ik alleen aan de bevalling doet mijn litteken van het inknippen al pijn en als ik er dan verder aan denk krijg ik het bijna net zo benauwd als tijdens de weeenstorm en veel praten is een goede tip maar wie zit er op te wachten om 7 maanden later na al tig keer nog een keer mijn bevalling te horen ik heb ook zo'n lekker nuchtere man die dan zegt ja meid je moet er wat voor over hebben. heel lief bedoeld hoor maar hij kan er niks mee, en ik niet met dat antwoord xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Bij mij hielp het om de videobeelden terug te kijken, ik was ook heel veel dingen weer vergeten, zoals dat Justin aan mijn borst heeft gelegen in het ziekenhuis. Pas nu na 2 jaar durf ik weer te zeggen dat er ooit een 2e komt. Maar nu nog even niet..
Meid.. anders begin je eens met je bevalling hier te plaatsten! Jouw ervaring! Ik heb zelf vanaf het begin een gevoel van revanche gehad! mijn bevalling is niet gegaan zoals ik wilde. En ik ben een heel nuchter persoon. Ik was zo beduusd na de bevalling vond het zooo zwaar. Uiteindelijk dus een moeizame vacuumextractie geworden. Voelde me echt gefaald! Uiteindelijk kreeg ik steeds wat meer informatie en kwam ik tot de conclusie dat het zo niet had hoeven gaan. Ze hebben de boel gepusht en het infuus te snel gegeven(lees onnodig) waardoor de ontsluiting veeeel te snel ging en ik het niet op kon vangen. Ook verhoogd zonder overleg. Ik kreeg door dit alles met 7 cm nog een pethidine injectie. en een half uur later had ik volledige ontsluiting. En dit met een eerste. toen nog eens bijna een uur met persweeen gelegen (lang leve de pethidine.. kon ik iig tussen de weeen door nog slapen en deed het niet meer zo zeer ) maar ja toen ik mocht persen had ik geen gevoel. Heb 1,5 uur geperst en toen vacuum Ik kreeg dus uiteindelijk van vk/kraamzorg btje bij btje te horen dat het niet zo had mogen gaan. Het was TE snel niet te houden. Ik wilde mijn bevalling zo graag goed overdoen.. (misschien heel stom hoor.. ) Dus wat dat betreft was het voor mij niet zo'n moeilijke keuze om nog een keer te bevallen. ben er van overtuigd dat dit ook veel beter gaat. Ben bij de gyn geweest om te kijken of ik er niet naast zat. of het misschien wel zo had gemoeten. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat er niet goed genoeg is gekeken. en ze wilde gewoon dat het kind er snel uit ging.. (is gelukt) Mijn lichaam heeft zelf geen kans gekregen om het te doen. Maar nu ik zwanger was was ik toch emo.. de gevoelens van mijn "afgepakte" bevalling.. tja zo voelt het. kwamen naar boven. En ik wil niet in het zh. Toen gaf mijn vk aan dat het toch beter was ff te praten met een gyn. zodat er het een en ander genoteert kan worden. Nu is er dus notitie gemaakt dat ze beter naar mij moeten kijken en meer moeten uitleggen.. NIet gewoon DOEN. Dat scheelt. De vk zei ook.. als jij er zo tegen op blijft zien zul je zien dat je toch in het zh moet. mijn vk zijn zo lief!!! Ik durf het met hun echt aan. Ik hoop dat ik 1 van mijn 2 lievelings krijg! dat praten doe ik ook niet met iedereen. Mijn moeder is mijn grootste steun! gelukkig hoeft het nu niet meer (ze was er ook bij trouwens) Bij mijn man mag ik ook nog uithuilen. (tip.. zeg tegen je man.. ik wil gewoon ff klagen en huilen.. geef geen commentaar.. terug te draaien is het niet.) Dat het me zwaar zat merkte ik vooral als ik sprak met iemand die of heel dichtbij stond of heel veraf. Gewoon kraamvisite die wat vroeg kon ik het heel nuchter vertellen. Maar als bijv de arts op het CB het vroeg.. pfff brullen.. Gewoon omdat ze zo meelevend waren en echt wilde dat ik goed voor mijn kind kon zorgen. Jee wat een verhaal weer. Ik bedoel gewoon elke ervaring staat op zich. En iedereen gaat er anders mee om. Ik had wel de drang om het over te doen.. Een ander zegt nee nooit meer en heeft veel meer tijd nodig. Ik denk dat bij beide gevallen praten wel heel belangrijk is. je moet het toch verwerken. Ik ben blij dat ik nu rustig naar de bevalling toe kan leven. Voor mij voelt het weer als de eerste bevalling. Niet meer zozeer dat revanche. dat is ook niet goed. Ik wens je veel sterkte! liefs Jazzie
hbe dus geen video en foto's alleen van toen ze al geboren was. haha had ook niemand de kans gekregen om foto's te maken hubbie zijn vingers staan bij wijze van nu nog krom hier komt zeker nog een tweede en liefst nog een derde maar waneer...
@jazzie nou zit dus gewoon met tranen na jouw verhaal maar dat heb ik dus heel vaak met een beavllingsverhaal uhm mijn verhaal ik zal hem even van de site van mijn meisje afhalen dan snap je misschien waar het over gaat. Mama had al heel de dag een beetje buikpijn. Om 6 uur ging ze in bad en iedere 10 minuten werd haar buik hard. Dit gaat zo heel de avond door. (lees de hele nacht en het wordt natuurlijk steeds pijnlijker) Als mama ´s avonds even naar buiten loopt om te kijken wat papa aan het doen is begint haar buik nog meer pijn te doen, zou het dan begonnen zijn? Rond 10 uur bellen ze de verloskundige maar even, ze willen haar liever niet uit bed bellen. (lief he van mijn papa en mama) De verloskundige komt kijken en merkt dat er al wel iets gebeurd. We wachten af... De hele nacht heeft mama telkens buikpijn, ik duw af en toe even naar buiten want het wordt hier wel erg krap zo. ´s nachts komt de verloskundige nog 2 keer langs maar het lijkt niet echt op te schieten. Maar het doet wel PIJN Om 9 uur komen ze terug en worden bij mama de vliezen gebroken, dit moet helpen. Mama heeft veel pijn maar als de verloskundige om 11 uur terug komt is er nog weinig veranderd. Iedere wee wordt geklokt want des te eerder komt de vk terug en komt er misschien eindelijk een eind aan, ondertussen al een uur of 14 bezig Zoals de verloskundige al verteld had moeten mama en papa nu naar het ziekenhuis. De weg naar het ziekenhuis lijkt lang te duren. In het ziekenhuis krijgt mama een infuus en die domme dokters vergeten de ruggenprik. was duidelijk om gevraagd omdat ik niet meer kon Uiteindelijk vraagt mama er zelf om en wordt het aangevraagd. Om half 2 heeft mama nog maar 5 centimer ontsluiting. Gelukkig is papa erbij en die heeft 2 sterke duimen om vast te houden. weeenstorm volgt een HEL Om half 3 komt de verloskundige eindelijk vertellen dat mama een ruggenprik krijgt, nog even wachten. Om 10 over half 3 moet mama poepen en papa drukt op de bel. De verloskundige gaat voelen en ja hoor, 9 centimeter, mama mag alvast een beetje meedrukken. Alle spullen worden klaar gezet en mama mag persen. Na 20 minuten persen en een knip wordt ik geboren. Hoera ik ben er!
Bij jouw is er ook een grove fout gemaakt! Het vergeten van je ruggenprik!!!!! Jij had er om gevraagd en om dan nog zo lang te liggen terwijl je echt zwaar zwaar uitgeput bent EN dus ook natuurlijk veel moeite heb om je weeen op te vangen. Het is een heel lange en heftige bevalling geweest. Maar een 2de gaat meestal veel makkelijker! veel sneller.. en kom .. Je laat je toch geen 2de keer afschepen zonder ruggeprik!!! Mijn sch-zus had ook zoiets.. en daar gaven ze vanuit het zh zelf een ruggeprik zodat ze ff wat energie kon opbouwen. omdat het al een nacht had geduurdt. in jouw geval hadden ze dan een ruggeprik moeten geven op het moment dat je net in zh was. dan had je waarschijnlijk ook veel beter kunnen ontspannen en was de ontsluiting hoogst waarschijnlijk veel sneller gegaan. Liefs Jazzie
precies dit vertelde mijn vk met de nacontrole ze hadden eerst de ruggenprik moeten geven en toen het infuus ik wist dat natuurlijk allemaal niet want was de eerste keer vandaar dat ik ook naar de gyn mag als ik zwanger ben zodat het vast neergezet wordt zodat het niet weer fout gaat maar ik wil THUIS! xxxxxxxxxxxxxxxxxx
Jij KAN ook thuis! Ik WIL ook thuis! en dat gaat ook gebeuren. Sowieso vind ik het wijs als je het even laat noteren. en dat je op je strepen staat. En desnoods maak je nu nog een afspraak met je vk en zeg dat je wel wil maar niet durf. Ze kan je heus wel helpen. Misschien weet ze een cursus voor je waardoor je net wat beter leert je weeen op te vangen! Maar ik denk dat jouw sleutel nu zal zijn goed voorbereiden! En dan werp je de tweede zo op de wereld EN ik vind dat je van je zelf mag erkennen dat het een ZWARE bevalling was! Jij hebt het zo ervaren! leer dat dat zo was en gebruik die ervaring met wat je bij de volgende anders zou doen! Kijk.. als ik zo je verhaal lees... dan is het het verhaal van vele anderen.. niet bijzonder heftig. Ik denk dat dat misschien ook het onbegrip is waar je tegen aangelopen ben. Dat je denkt dat je je aanstel misschien? Maar niemand voelt jouw pijn! (btw ik vond die weeen van het infuus ook mega heftig.. vond het niet.. het was ook zo. en dan kan je er niet op anticiperen. ) Soms denk ik dat ik nog dankbaar mag zijn voor mijn bevalling.. vooral omdat ik niet zolang ben bezig geweest.. Maar dan nog was het wel heftig. en dat kwam door de slechte begeleiding. En het is nu eenmaal gegaan zoals het ging. Maar het heeft wel tijd en een plek nodig gehad! Liefs
Ik herken het erg. Ik zou nooit meer willen bevallen, grap ook vaak dat het maar goed is dat ze samen kwamen dat duo van mij, want ik doe dit nooit meer. Denk dat ik er ook een trauma aan over heb gehouden. Bij mij duurde het niet lang, maar ik kreeg meteen de laatste ontsluitingsweeen. Ik werd er heel erg door overvallen en raakte enorm in paniek. Minder dan 50 min. na de 1e wee had ik al 9 cm, maar tot 34 weken zou ik een keizersnede krijgen en had me helemaal niet op een normale bevalling Uiteindelijk perste ik door de angst helemaal verkeerd en heb ik 2 uur geperst over de eerste. Gelukkig kwam de 2e na 6 minuten.. Zou een gesprek idd aangaan met je VK.. Sterkte ermee!
Heeee meis... Ik zou het niet weten... Heb ook een trauma overgehouden aan mijn eerste bevalling. Ik durfde pas na 2 jaar weer aan zwanger worden te denken mits ik een keizersnee zou kunnen krijgen.. Dus ik ben een gesprek aangegaan met een gynaecoloog en gelukkig gaf hij mij de zekerheid dat ik een ks zou krijgen en schreef dit ook op in mijn dossier... Mijn eerste bevalling en de factoren die verder meespelen waren reden genoeg om een ks toe te zeggen volgens hem... Ik heb dan ook nu heel wat jaartjes later alweer (het zwanger worden en blijven wou niet lukken... dochter is inmiddels bijna 8) gelukkig idd mijn ks gehad en ik zal je zeggen.. : Ik zou dat zo weer doen!!! Ks was heeeeel goed te doen! Kijk er heel positief op terug! Sterkte meid... dat is het enige wat ik tegen je kan zeggen!
mijn vk zei zelf dat het heavy was anders had ik het zelf niet willen onderkennen denk ik maar als een vk het al zwaar vindt dan is het dat waarschijnlijk ook wel ik denk idd als de plannen voor een tweede een beetje concreter worden ik eerst maar eens de vk bel of haar krabbel op hyves flauw en idd die infuus weeen waren echt verschrikkelijk de rest ging nog wel maar als je tussen 2 persweeen kan slapen ben je volgens mij wel ec top thx voor je reacties iig ga namelijk mijn bedje opzoeken xxxxxxxxxxxxxxxxxx
ja een ks zou wat zijn haha maar die krijg ik niet geen reden voor verder en als het nu in 4 uur gepiept was dan zou je mij misschien ook minder horen dan is het een kwestie van ff doorbijten (in mijn geval) maar 22 uur is echt overdreven! kijk begrijp me niet verkeerd voor mijn meisje zou ik het zo weer doen maar voor een kindje wat ik niet ken is het een ander verhaal. ik heb zelfs tijdens mijn bevalling geroepen waarom is het geen tweeling? zelfs 3 weken na mijn bevalling trok ik nog wit weg als iemand het over een volgende had praten zal waarschijnlijk het meest helpen en ik vind de insteek van ik zal eens laten zien dat ik het wel kan een goede misschien een idee om hier een beetje verder erover te hebben met de meiden die hetzelfde schuitje zitten? heb namelijk geen moeder meer en mijn smoeder heeft het het liefst over haar bevalling en luisterd dus niet. vriendinnen hebben nog geen kids xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik vraag me alleen af waarom je zou wachten. Een trauma moet je nu verwerken.. zodat je straks weer lekker fris kan starten! (zeg ik ) Ik sliep ook tussen de persweeen door! hahahah.. die weeen op infuus zuigen je helemaal leeg! meid! Ik vind het nog een TOP prestatie dat je je kind er uit heb gekregen na zoveel pijn en moeite! =D> Ervaringen uitwisselen en lezen is idd een goede! Ik moet wel zeggen dat ik nu niet meer maar tot het gesprek ook veel moeite had met bevallingsverhalen van een ander.. Ook al vond ik die nog heftiger klinken als de mijne! soms kon ik het niet lezen. Jammer dat je je moeder niet meer hebt! Het is gewoon fijn als je iemand hebt die je begrijpt en steunt. Liefs
ja knap he dat ik het nog zelf kon, vond ik ook was helemaal trots en knapste van alles (eigendunk) ik hebmaar 28 minuten geperst. Dat kind moet eruit NU! haha xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
mijn eerste bevalling heeft ook nog een half jaar iedere dag door mijn hoofd gespeeld. iedere keer weer die film! toch begon het op een gegeven moment bij ons ook te knagen voor een tweede kindje, maar tja die bevalling he. uiteindelijk hebben wij ervoor gekozen om snel voor een tweede te gaan juist vanwege mijn eerste bevalling. zelf was ik bang dat als ik langer zou wachten ik het niet meer aan zou durven en nu stond alles nog in mijn geheugen gegrift. dus weet ik precies wat ik wel en niet wil. het kan bij ons ieder moment weer zover zijn, en aan de ene kant ben ik echt doodsbang en aan de andere kant heb ik zin in een soort van revanche. gelukkig snappen de vk's mij en staan ze achter mij. nog eens 27 uur weeeen, weeenstorm, morfine en ruggeprik die niet werken, anderhalf uur persen, nee dat vinden zij ook niet zo een goed idee. maar we wachten het hier rustig af. ik hoop voor jou dat je alles een plekje kan geven en dat je het weer aandurft. heb het erover met je vk/gyn en met je partner, praten en het de tijd geven helpt!! veel succes! joyce
@joyce alvast succes met je bavlling, laat je weten hoe het is gegaan? 27 uur is ook niet niks idd en dan alles wat erbij komt knap dat je het weer aan durft ik weet zeker dat ik nog meer kinderen wil en zal het er dus nog een keer voor over moeten hebben maar ik ben bang dat ik niet van mijn zwangerschap kan genieten daardoor. we zullen het gaan zien, maar nu nog niet haha xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hoi, Wat je in het begin schreef, over dat niemand na 7 maanden nog op jouw verhaal zit te wachten, zou misschien best wel meevallen. Ik praat met mijn beste vriendinnnen nog heel regelmatig over onze bevallingen, ook al is die van de een al 5,5 en van de ander en mijzelf al ruim 2 jaar geleden. Het is een hele heftige ervaring en het is gewoon fijn om daar af en toe met bepaalde mensen over na te praten, zelfs al heb je er geen trauma aan overgehouden, zoals jij. Dus ik denk dat je vriendinnen het waarschijnlijk helemaal niet zo erg vinden als jij er nog eens over wilt vertellen of wilt praten met ze, hoor. Probeer het eens, want het helpt echt wel, denk ik.......
Hier ook een traumatische bevalling. Wij willen ook geen 2e, onder andere ook hierdoor. Het ging op zich allemaal goed, heb eerst 14 uur weeen gehad, die makkelijk uit te houden waren, beetje heftige menstruatiekrampen, toen 7 uur flinke weeen, toen 2 uur weeenstorm. Toen ik eenmaal mocht beginnen met persen, zakte het hartslagje van onze dochter heel laag en bleef laag. Tussen de persweeen door met spoed naar het ziekenhuis, (heel fijn) daar aangekomen, geen hartslag meer met elektrode op het hoofd, met een echo heeel vaag nog, 2 vrouwen op mn buik duwen om Sasha eruit te krijgen, ik meepersen, in 1 perswee is ze geboren. Ze is toen meteen weggenomen om zuurstof te krijgen, na een kwartier kregen we haar weer terug. Als ik er zo over nadenk, ga ik weer huilen. Je kan praten totdat je een ons weegt, maar het moet slijten. En inderdaad op een gegeven moment heb je het zo uitgekauwd, dat er niets meer over valt te praten en heel veel mensen hebben dan ook zoiets van, heb je haaaaar weer.