Onze dochter (nu 20mnd) is ons nogal aan het uitproberen met eten.... en ik ben wel benieuwd hoe jullie hier mee om gaan??? Ze heeft altijd goed gegeten, maar sinds 3mnd doet ze vaak "moeilijk" met het avondeten, ze weigert ongeveer 4 dagen in de week haar eten. Het begint vaak al met dat ze niet in de kinderstoel wil zitten, als ze wel gaat zitten werpt ze een blik op haar eten en als haar dat dan niet aan staat, schuift ze het weg en roept ze "klaar!" (terwijl ze het normaal dus wel gewoon lust). Uit de stoel vandaan gaat ze of spelen of ze loopt door de kamer te banjeren en pakt af en toe iets te eten van haar bordje op tafel. Soms wil ze alleen bij mama op schoot eten en een andere keer roept ze dat ze iets anders wil (banaan ofzo), maar dat geven we niet omdat we bang ben dat het einde dan helemaal zoek is.... We denken vaak maar "dan maar niet, komt vanzelf wel weer". Het zal wel weer een fase zijn, maar ze is in de afgelopen 3 mnd geen gram aangekomen (10.5kg) en ik begin me nu toch een beetje zorgen te maken..... Dus hoe pakken jullie het aan? Dwingen werkt natuurlijk averechts.... Moet jullie zoon/dochter bijv. in de stoel zitten met eten? Geef je overdag iets extra's? Of.....? Ben benieuwd!
Hey juli, jij hier ! Lucas heeft hier ook wel eens een handje van. De regel is hier: je mag eten zoveel je wil, maar wel ín je kinderstoel en met je slab om. Wil hij niet eten, dan prima. Hij mag ook uit de stoel om te gaan spelen, maar dan krijgt ie geen eten. Hij mag niet bij ons op schoot zolang wij aan het eten zijn. Hij krijgt ook niks anders aangeboden. Als hij zich bedenkt en tóch wil eten, dan gaat ie eerst in de stoel en de slab om, dan pas eten. Soms heeft ie het heen en weer en is het wel/niet/wel/niet... Dan is het na twee keer in/uit de stoel echt klaar en eet ie maar niet. Streng hè ? Het werkt over het algemeen prima, soms eet ie niet, maar dat geeft dan ook geen extra strijd. En andere dagen bunkert ie voor 3
Hier nog strenger hoor Ik herken het heel goed. Wij hebben de regel: tijdens het eten zit je aan tafel. Ze zit dus gewoon altijd aan tafel, of ze nu wel of niet eet. Pas als wij klaar zijn, mag ze van tafel. Daarbij bied ik gewoon altijd wat aan. Soms eet ze, soms niet, soms pas na een kwartier prutsen en weigeren, dan neemt ze opeens toch een hap. Maar wat ze eet is tot nu toe altijd weinig. Julia heeft ook een paar maanden 's avonds helemaal niet meer gegeten, maar nu gaat het beter. Ze weigert ongeveer 2 keer in de week echt alles, en de andere dagen eet ze een paar hapjes. 2 opscheplepels is echt de max (meer heeft ze nog nooit gegeten 's avonds). Ik compenseer op dat moment niks, geen fruit of brood in plaats van avondeten, maar de rest van de dag wel een beetje. Extra stukje fruit (geen groente is niet zo erg, als ze dan maar wel fruit eten) of vers vruchtensap. Ook geef ik wat meer granenkoekjes of ontbijtkoek, voor wat meer vezels. Als ze echt helemaal niks eet, dan geef ik haar voor het slapen (liefst zo lang mogelijk na het eten) nog een stuk fruit of een flinke beker volle melk. Maar ja, hier is het ook al best vaak voorgekomen dat ze met een lege maag naar bed ging. Ze wil echt niet. Julia kwam toen ook amper aan (in 4 mnd 150 gram aangekomen) en groeide ook slecht in de lengte. Nog steeds is ze klein, maar zolang ze vrolijk is laat ik het maar gewoon zoals het is. Ik dwing/push niet, maar zorg er wel voor dat ze gedurende dag wat "gezonde/belangrijke" voeding binnen krijgt!
Normaal zijn we ook best streng/duidelijk met dit soort dingen, maar het duurt nu al 3mnd en aangezien madam altijd al iets te licht geweest is begin ik me toch zorgen te maken Ze eet nu vaker niet dan wel. Ze wil ook vaak gewoon echt niet in de stoel zitten en begint dan meteen te krijsen (een echte meid dus ). Dan maar niet zeggen we dan, maar als alternatief gaat ze aan mijn benen hangen en gezellig door met krijsen. Mijn man komt dan net uit zijn werk vandaan en dat is dus ook niet echt lekker thuiskomen..... Denk idd dat we nog duidelijker moeten zijn OF in de stoel MET slab en eten OF niet in de stoel en geen eten.
Hé Juli, Hier erg makkelijk met eten. Ook op advies van het cb omdat ons meisje zo licht was (ze weegt nu nog geen 10 kg maar met de lengte zit ze wel op de +1 lijn) Om met z'n allen aan tafel te eten wordt vaak pas rond half 7 en dit is voor haar gewoon te laat. Dus wat wij nu doen is dat ik een potje eten geef voor de tv en als wij gaan eten komt ze aan tafel in haar stoel en eet ze haar yoghurt en evt. nog fruit. Ook kan ze altijd van ons eten nog meeproeven maar behalve de P's (pizza, pasta of pannekoek) heeft ze daar nog nooit enig interesse in getoond. We hebben weken achter elkaar geprobeerd haar met de pot mee te laten eten maar ze probeert het nog geeneens. Gevolg was dat ze 's nachts meerdere malen wakker werd van de honger en tja wat doe je dan? Daar werden we allemaal doodongelukkig van. Dus pedagogisch helemaal niet verantwoord maar ik heb vanaf 6 maanden dit probleem met haar gehad. Totale desinteresse in eten, zo ging ze ook pas vanaf 1 jaar een keer een broodje eten. Verder vraagt ze nooit zelf ergens om, ook niet om koekjes o.i.d. Ik hoop dat ze over een half jaar positief gestimuleerd gaat worden door broertje!
Een vriendin van mij heeft ongeveer hetzelfde probleem. Zij hebben dan wel hun zoontje gewoon nooit geleerd om aan tafel te eten, of uberhaupt ECHT eten te eten, alleen potjes, maar het gevolg is hetzelfde als bij jullie. Hun zoontje is nu ook 2 en eet alleen spelend en alleen potjes. Ze zoeken nu naar oplossingen, want je kunt je peuters natuurlijk niet eeuwig gepureerde potten laten eten. Hij snapt ook niet wat ie moet doen met bijv een boontje of een stuk aardappel. Dat herkent ie niet als eten, en kijkt heel raar als ze hier komen eten. Mijn kinderen eten gewoon zelf met ons aan tafel, en hij is gewend om dan te spelen terwijl papa en mama eten. We merken dat hij dan niet snapt wat er aan de hand is. Hoe gaan jullie daarmee om? Of heeft de ka adviezen gegeven voor de toekomst?
Wij hebben vanaf het begin van bijvoeden (met 6 maanden) geen potjes gegegeven en alles geprobeerd (en met alles bedoel ik dan ook alles, je wilt niet weten hoe dit je gaat beïnvloeden). Toen haar curve dusdanig naar beneden ging lopen en we met 1 jaar bij de kinderarts kwamen maakte hij zich grote zorgen om haar desinteresse in eten maar kon geen lichamelijke oorzaak vinden. Tot die tijd had ze ook nog nooit een broodje op (en dat na maanden achtereen aanbieden). Wij mogen gewoon blij zijn met alles wat erin gaat en hopelijk gaat ze zo een beetje aankomen. Dat zeg ik, koekjes e.d. heeft ze ook geen interesse in. Wat de toekomst gaat brengen zien we wel, vooralsnog geeft dit ons een hoop rust.