Hoi Hoi, Het zal hier en daar wel eens vaker ter sprake gekomen zijn, maar kon zo even geen recent onderwerp erover vinden. Mijn dochter is nu 2.5 en klimt sinds een aantal weken uit haar ledikantje (met slaapzak). Wij hebben dus besloten haar in een peuterbed te laten slapen. Ze vond het best spannend en kwam er de eerste paar nachten (en middagen) steeds uit, dit had ik wel verwacht en met veel geduld heb ik haar dan ook steeds terug gelegd. Ook heb ik gewoon het zelfde avond ritueel aangehouden als dat ik daarvoor deed. Nu blijf ik even op haar kamertje zitten (eerst naast haar op bed, inmiddels zit ik al bij de deur) en valt ze redelijk snel in slaap. Alleen wordt ze tot nu toe elke nacht huilend wakker rond een uur of 2/3 en wat ik ook probeer ik krijg haar niet stil, af en toe lijkt het net alsof ze agressief/bang is. Het enige wat ze wil is bij ons in bed verder slapen. De eerste paar nachten heb ik haar constant terug gelegd met het resultaat dat ze steeds harder gaat huilen en ze wel 3/4 uur wakker blijft. De laatste tijd heeft ze door dat ik haar terug leg en komt ze heel zachtjes tussen ons in, dat we het niet eens merken. Ik heb alle dingen weggehaald op haar kamer waar ze wellicht in het donker bang van kan zijn, en ze heeft een nachtlampje, maar dat heeft blijkbaar ook geen succes. Is dit een normale fase op deze leeftijd? Zal ze uiteindelijk wel de nachten gewoon doorslapen in haar eigen bed of kan ik verwachten dat ze nu 'maanden' bij ons in bed blijft? Ik zou het fijn vinden om ervaringen hierover te delen, alvast bedankt
Mijn dochter is een jaar ouder, maar ook bang 's nachts. Wat ik heb gedaan (en nog steeds mee bezig) is er 's nachts een matras naast leggen. En die matras om de paar dagen verder weg schuiven. Vannacht is ze voor het eerst weer zelf gaan slapen zonder de matras. Heeft wel een tijdje geduurd hoor, maar ik ben blijven zeggen dat mama bij haar in de buurt was (onze slaapkamer ligt naast de hare) en dat ze lekker moest gaan slapen. Koste haar wel moeite, maar het is nu gelukt! Zo trots op haar! Ik ben niet van haar laten huilen, maar haar vertrouwen geven. Van nature willen kinderen gewoon bij hun ouders slapen, wat op zich natuurlijk ook prima is. Het is net waar je je goed bij voelt. Ons dochtertje heeft altijd in haar eigen bed geslapen, maar was nu een week ziek, en heeft ruim een week bij ons in bed geslapen. 's Avonds ben ik er ook naast gaan zitten en steeds verder weg, net als wat jij doet. Ik ben nu onder aan de trap beland haha! Dus over een paar daagjes verwacht ik wel gewoon weer in de woonkamer te kunnen zitten. Succes!
Bedankt voor je reactie! Leg je het matras naast haar bed en ga je er dan zelf op liggen, of geef je haar de indruk dat je op die manier dicht bij bent? Je mag zeker trots zijn, ontzettend goed van haar dat het nu wel lukt. Onze slaapkamer ligt er ook naast en ik blijf dan ook meestal boven en vertel dat dan ook. Ook laat ik haar deur open, zodat ze weet dat ze niet alleen is. Maar ze blijft in de nacht toch telkens wakker worden. Laten huilen vindt ik ook niet de beste methode. En ik ben er ook niet een hele grote fan van om haar bij ons te laten slapen (mijn man heeft hier geen problemen mee, dus daar maakt mijn dochter ook gebruik van door aan zijn kant te kruipen). Ik vindt het ook niet erg om nachten wakker te blijven om haar zo in haar bed te krijgen, maar wat ik probeer ze weigert in haar bed te liggen. Nu moet ik zeggen dat sinds ze van bed is veranderd ze ook erg aan mij hangt. Ze kon voorheen heel goed alleen spelen, nu nog steeds wel maar ze wil mij overal bij hebben. Ze komt de hele dag mijn hand vragen en is constant in mijn buurt. Wellicht hoort dit allemaal bij elkaar, dat ze een bepaalde fase heeft waar ze vertrouwen zoekt ofzo. Ik heb geen idee.
Ja ik leg het matras naast haar bed, en ga er zelf op slapen. De eerste nachten bleef ik de hele nacht liggen, later ging ik weer naar mijn eigen bed om te slapen, als ze sliep. Als ze dan weer wakker werd, ging ik weer op het matras. Maar dat was eigenlijk nooit nodig. Wel vertel ik altijd precies wat ik ga doen, ook dat ik bij haar blijf totdat ze slaapt en dat ik daarna ook weer zelf ga slapen in mn bed (ik ben er eerst naast gaan zitten, midden in de nacht, maar dat vond ik te zwaar, zo midden in de nacht). Na een paar nachten heb ik steeds de matras verschoven, uiteindelijk lag ik in de gang met de matras (eindstation haha). Ik denk zeker dat ze momenteel houvast bij je zoekt. Ik zou daar lekker aan toegeven. Zelf in je bed op je eigen kamer slapen is echt iets wat je moet leren als kind, en ik ben ervoor om je kind bij de hand te nemen en dat stap voor stap te doen, als ze dat nodig heeft. Gewoon weglopen en zeggen je zoekt het maar uit, daar ben ik geen voorstander van. Wanneer kom je weer terug, dat weet zo'n kind niet. Uiteindelijk geven ze wel op, maar als je het zo kan doen, waarom niet?
Gistermiddag was het weer een drama. Ze wilde abosluut niet in bed liggen, ben bijna 2uur bezig geweest met haar constant terug leggen. Uitendelijk heb ik er een matras bj gepakt en ben er zelf op gaan liggen. Ze zag dit en ging direct slapen. Ik dacht dat ga ik dus in de avond ook weer doen. Mooi niet dus! Ze maakte er een spelletje van, steeds bij mij op het matrs klimmen, springen gek doen. Ik ben bij a 3uur bezig geweest, totdat mijn man het niet meer aan kon horen en haar naar ons bed heeft meegenomen. Vandaag weer een heel drama, ze wil nu absoluut niet meer in haar eigen bed liggen, ze wordt helemaal hysterisch. In de middag is ze uiteindelijk in slaap gevallen. In de avond heeft papa haar na 2uur weer mee genomen naar ons bed. Het schiet dus totaal niet op als mijn man haar in ons bed laat liggen. Ik heb hem uitgelegd dat wij beide dezelfde aanpak moeten gebruiken, maar hij vindt het zielig voor haar en vindt het niet erg in welk bed ze slaapt. Terwijl ik vindt dat we me het juiste vertrouwen haar moeten leren om in ieder geval in haar eigen bed in slaap te vallen. Ik moet zeggen dat ik nu na bijna 3 weken wel een beetje begin in te storten.. Hopelijk komt het snel een beetje tot rust.
Hier ook rond die tijd gehad en hier bleek uk bang te zijn voor de schaduw. We hebben toen een grapje gemaakt met je handen een krokodil gemaakt en die wilde graag een kusje. Na drie dagen was uk er aan gewend en sliep weer zoals daarvoor. We hebben ook eens twee/drie weken bij de deur moeten staan omdat uk er steeds uit kwam. Dat was na die weken ook voorbij.
Laat papa dan lekker bij HAAR in bed kruipen! Dan leert ze dat haar bedje gezellig en fijn is en veilig. En als ze slaapt, dan kan papa naar zn eigen bed.
Dat is nu juist het punt. Ze wil absoluut niet in haar eigen bed. Ook niet als ik of mijn man naast haar op bed gaat liggen. We hebben alles geprobeerd, maar ze wordt helemaal wild en wil persee ons bed. We willen desnoods de hele nacht op haar kamer blijven slapen, maar dat gaat een beetje moeilijk als ze er zelf niet wil zijn.
Mijn dochter slaapt al vanaf anderhalf in haar peuterbed ging altijd perfect ze is nu net 3 weken 2... maar sinds ze 2 is gaat het heel slecht, ze kan de rust niet vinden en komt er de hele tijd uit... wij hebben dus het ledikantje weer neergezet waar ze gelukkig niet uitklimt... en sindsdien slaapt ze eindelijk weer hele nachten en krijgt ze de rust die ze nodig heeft... zo ook met de kinderstoel ze zat op een triptrap maar ging er de hele tijd af omdat ze dit of dat nog even wilde doen... dus nu in de ikeakinderstoel en ze eet haar bordje weer rustig leeg ... Zal ook wel een fase zijn... kun je niet een paar spijlen uit het ledikant halen? Of een matras naast het ledikant leggen dat ze 'zacht' valt weet niet hoe vaak ze uit het ledikant klom?
Wat fijn dat julle het zo goed hebben kunnen oplossen. En gelukkig slaapt ze nog goed in haar ledikantje. Blijkbaar vindt ze dat toch vertrouwder op een bepaalde manier. Ik heb het ledikantje nog steeds op haar kamer staan, voor het geval ze toch liever nog daar in wil. Maar als ik haar erin leg is ze haar bed al uit nog voordat ik de kamer uit ben. De zijkanten van haar bed zitten helemaal vast dus spijlen eruit halen gaat helaas niet. In het begin viel ze ook in haar peuterbed gemakkelijk in slaap (met mij erbij) maar nu dus niet meer. We wonen op een lange afstand van familie en gaan dan ook regelmatig een weekendje daarheen en slapen dan bij mijn moeder. Daar heeft ze alleen nog een ledikantje en gek genoeg slaapt ze daar wel in. Alleen komt ze dan wel eens in de nacht eruit om bij ons te liggen.
Jeetje moeilijk hoor! Ik zou toch proberen het vol te houden. Vaak zie je dat ouders iets 2 dagen proberen, het lukt niet, en ze gaan weer wat anders proberen. Als jij volhoudt, gaat ze op een gegeven moment zien dat het mama serieus is. En je blijft bij haar, je doet haar niks tekort. Het is wel handig als je met je man op 1 lijn blijft natuurlijk. Hier hebben we de eerste dagen ook er wel 2 uur naast moest blijven, voordat ze rustig bleef liggen. En na 2 uur alsnog in bed nemen, tsja, dat is voor haar reden te meer om het de volgende keer nog langer vol te houden, omdat ze weet dat jullie toch wel toegeven. Het is superzwaar...ik weet er alles van... Sterkte!!
Het volhouden lukt mij wel. Wat dat betreft heb ik het geduld wel, ondanks dat mijn moederhart natuurlijk in duizend stukken scheurt, want het liefst wil je haar troosten en verwennen. Maar dat doe ik niet. Het moeilijkste is alleen als ze zo hard gaat huilen dat minn man dat niet kan aanhoren, dus het met hemop 1 lijn zitten zal waarschijnlijk niet gaan lukken. Mijn man werkt 2ploegen, dus 1 week tot 22.00 , hij is er dan niet bij als ze gaat slapen. Ik hou dan netjes vol en aan het eind van de week zie je duidelijk dat het steeds beter gaat. Maar dan heeft mijn man weer vroege dienst en is hij er weer wel bij, en dan gaat het natuurlijk helemaal mis. Op de een of andere manier gelooft hij niet dat een kind van 2 in de gaten heeft hoe makkelijk ze ons kan misleiden. Die mannen af en toe.. Haha Vanmiddag weer met frisse moed naar boven gegaan. Ik had besloten haar dit keer direct in het ledikantje te leggen, misschien dat ze nu toch blijft liggen omdat ze gewoon het grote bed niet wil. Dus bedje opgemaakt, knuffels erin. Na ons vaste ritueel ben ik weg gegaan, ze heeft 5minuutjes heel hard gehuild, na de eerste paar seconden wilde ik haar uit medelijden pakken, maar omdat ze er nog niet uitgeklommen was dacht ik, ik wacht even. Ze bleef liggen en na die 5min huilen viel ze in slaap. Ben net gaan kijken en ze ligt heerlijk te snurken. Het kan gewoon toeval zijn, maar toch ga ik dit vanavond weer proberen. Het is enorm zwaar, ook omdat de jongste steeds omrolt in bed en dan boos wordt en daardoor slecht slaapt.. Dus ze houden me wel bezig haha. Maar ik ben vastberaden en weet gelukkig dat het ooit weer goed komt.
Onze peuter heeft ook periodes waarin ze extra aanhankelijk (eenkennig?) naar mij toe is. Als ze dan 's nachts wakker wordt en begint te huilen, moet ik er echt niet heen gaan, want dan gaat ze nog veel harder huilen en mag ik niet weg van haar! Uiteindelijk neem ik haar dan maar mee naar ons bed... Maar mijn man en ik hebben ontdekt dat ze het wél accepteert als mijn man erheen gaat. Dan geeft hij haar een aai en zegt dat het nog nacht is en dat ze moet slapen en dan doet ze het gewoon! Inmiddels is ze minder aanhankelijk overdag en kan ik gewoon 's nachts weer naar haar toe. [edit] Oh maar ik zie dat jouw man degene is die haar naar jullie bed meeneemt... En dat jullie vooral bij inslapen problemen hebben.... Never mind dan...
Wat grappig dat ze het bij jou man wel toe laat. Mijn dochter is echt een vaderskindje omdat ze weet dat ze bij hem alles voor elkaar krijgt. Maar aangezien hij werkt en ik de hele dag thuis ben moet ik alles met haar doen. Ze komt constant mijn hand pakken. Ik kan op dit moment niet eens even een afwas doen of ze staat al aan me te trekken. Ik moet nu ook ineens alles voor haar doen wat ze normaal gesproken ook zelf kan. Alsof ze heel onzeker is geworden. Ik werk zelf niet dus ze zit niet op een opvang of iets dergelijks. Maar door deze fase zit ik er over na te denken haar wellicht naar een peuterspeelzaal te brengen. Misschien heeft ze gewoon behoefte aan leeftijdsgenoten waar ze mee kan optrekken, want ze trekt vornamelijk veel met mij en haar zusje van 8 maanden op.
Hopen dat het zo doorgaat heb je ook speelgoed op de kamer staan? Dat hebben wij oom weggehaald namelijk omdat ze steeds wilde spelen...
Vanmiddag is ze uiteindelijk na 45min huilend wakker geworden. Ik heb haar uit bed gehaald en wilde haar naar beneden nemen. Toen liep ze zelf naar ons bed en ging daar verder slapen. Vanavond weer de strijd aangegaan. Eerst in de middag een nieuw nachtlampje met haar gekocht, ze is dol op hello kitty en heeft nu dus ook een lampje van hello kitty uitgezocht, ik dacht wellicht helpt dit. Had haar weer in het ledikantje gelegd aangezien ze daar in de middag wel in had geslapen zonder eruit te komen. Ze bleef het eerste hakf uur stil en keek een beetje om zich heen, dan zitten dan staan dan liggen. Ik zat in de deur opening en gaf haar geen aandacht. Uitendelijk begon ze zich te vervelen en begon ze ook met huilen. Dit heeft ze een uurtje volgehouden (even huilen dan even stil even huilen even stil). Toen besloot mijn man in haar peuterbed te liggen, en daarna was ze direct vertrokken. Ben nu benieuwd of ze vannacht weer in ons bed komt liggen of ons huilend gaat roepen, maar ze is in ieder geval op haar eigen kamer in slaap gevallen haha.. @Fee88; ik had eerst een mand met speelgoed op haar kamer. De eerste paar dagen liet ik dat staan omdat ze er even mee ging spelen en daarna zelf op bed ging liggen om te slapen, dat kon ik wel goedkeuren. Maar toen ze helemaal niet meer op haar kamer wilde slapen heb ik het weggehaald.
Volgens mij ben je goed bezig hoor, je klinkt in ieder geval als heel geduldig. En als het helpt dat je man er even bij gaat liggen tot ze slaapt, dan kan je dat later weer afbouwen, dan is ze in elk geval gewend om in haar eigen bed te gaan slapen. Is ze vannacht nog wakker geworden?
Ja je hoopt altijd maar dat je het goed doet. Maar als je je kind ziet huilen dan begin je toch af en toe te twijfelen, ook al weet je dat het gewoon tranen van moeheid zijn. Vannacht is ze netjes in haar ledikantje blijven liggen. Mijn man is wel gewoon in ons bed gaan liggen, hij moet om 05.00 naar zijn werk dus dan zou zij weer wakker worden. Ik had me er op voorbereid dat ik haar in de nacht zou zien maar dat was niet zo. Om 06.30 werd ze huilend wakker, ik ging direct naar haar toe zodat ze wist dat ze niet alleen was. Ze zei gelijk goedemorgen mama, en ik merkte aan haar dat ze zelf ook wel trots was dat ze op haar eigen kamer wakker werd. Het probleem is nu natuurlijk niet direct verholpen maar ik ben wel enorm trots op haar.
Wat goed!! Jeetje, gewoon de hele nacht doorgeslapen, knap hoor! Hier krijgt ze een sticker als ze goed heeft geslapen, en als ze het stickervel vol is, krijgt ze n cadeautje! Werkt hier heel goed, behalve voor het doorslapen, ze blijft maar wakker worden...pfff.
Inderdaad ben enorm trots. Ik had gister ook stickers gekocht alleen snapt ze de bedoeling nog niet echt dus die truc kan ik (nog) niet toepassen. Ze wordt wel vroeger wakker (06.30) dan voorheen (08.15) maar dat neem ik voor lief. Komt die van jou ook elke nacht uit bed, of is het af en toe. Ik moet zeggen dat ik deze fase echt vermoeiend vindt hoor, ook met die hele leuke (ahum) peuterpuberteit erbij. Maar het scheelt dat je ook genoeg leuke momenten met elkaar hebt waar je weer energie van krijgt. Wel fijn dat de stickers bij jullie wel helpen. Mijn jongste dochter slaapt ook al dagen slecht vanwege het omrollen, maar net trof ik haar slapend op haar buik aan dus ik denk dat ook zij haar rust begint te vinden. Zou het dan toch goed komen haha..