Als je de titel leest denk je vast dat hoort erbij, en dat snap ik ook. Wel ben ik op zoek naar tips. heb een zoon van bijna 3 en ben zwanger van de tweede. Zoon is over het algemeen een lief sociaal jochie. De laatste periode vind ik het echter soms lastig om met zijn gedrag om te gaan. Slaan, dingen gooien, totaal niet luisteren. Ik merk dat ik veel vaker nee moet zeggen dan ik wil en dat het niet altijd even gezellig is thuis. Wat ik lastig vind is hoe er op te reageren. Vooral vertel ik wat het plan is en wat ik van hem verwacht (we gaan boodschappen doen, als we daarna thuiskomen krijg je fruit. In de winkel rustig lopen en buiten mag je rennen. als hij niet luistert zorg ik dat ik op ooghoogte van hem ben en vertel waarom ik niet wil dat hij doet wat hij doet en wat ik wel verwacht. Ook probeer ik altijd te kijken of er iets anders is wat wel kan/mag (bal naar mijn hoofd gooien vind ik niet zo’n goed plan, maar zeg m dan waar hij wel naar toe mag gooien etc). Deze tactiek werkte best lang. Nu test hij de grenzen verder en blijft doorgaan. Varieert van onschuldige dingen tot gevaarlijk gedrag (riem afdoen in de auto, mij op m’n buik slaan). Ik laat hem nu even op de trap zitten of pak af waar hij mee speelt. Maar dit heeft 0 effect. Als ik vervolgens uitleg waarom dan kan hij me echt belachelijk maken, heel overdreven ja knikken enz, bloedirritant haha. heeft iemand tips? Ik hoop dat de rust weer een beetje terug is voordat de baby er is. Dan mag hij natuurlijk ook van alles niet en wil graag dat het gezellig is en hij niet de hele dag negatieve aandacht krijgt. hij lijkt overigens erg uit te kijken naar de baby, wil overal mee helpen dat laat ik hem ook doen, kleertjes ‘opvouwen’, babykamer ‘schilderen’ enz. Aan de ene kant heb ik dus niet het idee dat zijn gedrag daar mee te maken heeft, aan de andere kant merk ik dat hij steeds meer aan mij hangt en zich soms als een baby gedraagt (dan wil hij dat ik m zo vasthou en een flesje geef). Voor het eerst in zijn leven wil hij ook regelmatig papa niet meer en doet onaardig, zegt dat papa niet mee mag, hem niet mag tillen etc. snap trouwens dat dit valt onder normaal peutergedrag. Ben vooral op zoek naar tips hoe om te gaan met dit gedrag en het om te buigen.
Ik kan als medemama na het lezenn van je verhaal niet zomaar wegklikken. Heel herkenbaar, dat uitproberen. Weet dat kinderen zich van hun 'slechtste' kant laten zien bij wie hun dierbaar is. Want daar voelen ze zich veilig en vertrouwd om grenzen proberen te verleggen. Je doet het Al hartstikke goed met wat je schrijft! Hou vol! Mijn peuter zet ik in de hoek als hij iets doet wat niet mag, en zich ook niet hersteld in de 3 tellen die ik hem geef. Nadenk ruimte om te kiezen ga ik luisteren of niet. Want dat hebben ze dondersgoed door op die leeftijd. Rustig en consequent blijven, doe wat je Al doet. Dat doe je goed! Kinderen houden van duidelijkheid. En niet teveel ruimte geven en de lijntjes kort en duidelijk houden. Succes medemama
Hier ongeveer hetzelfde hoor. Meid van bijna 3 en ook zwanger. Echt tips heb ik niet, behalve dat consequent blijven hier het beste lijkt te werken. Denk dat het ergens ook een fase/leeftijd dingetje is. En deze mama heeft een iets korter lontje dan normaal door de hormonen Over de hele dag is ze wel lief, maar de momenten dat ze ondeugend/stout/uit aan het dagen is.....drama.
Tot 3 tellen doe ik idd ook haha. En ik twijfel ook niet aan z’n liefde voor ons beide, maar blijft soms vervelend dat papa niks mag. En voor hem, maar stiekem ook voor mij want heb soms gewoon echt behoefte aan wat rust. Heb een pittige zwangerschap en alleen douchen is al een uitdaging ‘mama wat doe je’ ‘mama kijk je hebt tepels’ ‘mama wat doe je’ ‘mama wat doe je’ x100
Ja hier ook een wat korter lontje hoor. Heb sowieso wel behoefte aan wat rust en vind hem vrij heftig op dit moment, het niet luisteren maar daarnaast het ook aan mij hangen.
Dat snap ik helemaal! Ik ben al blij als ik alleen ksn plassen Douchen doe ik vaak na bedtijd, zodat ze idd niet elke keer van alles komt vragen...of honderd keer hoi komt zeggen 9 van de 10 keer kan ik haar wel opvreten, het is wel een kleine, lieve clown
Haha ze zijn echt allemaal hetzelfde hè. Hier zijn waarom, wat is dat, waar ben je, wat doe je populair nu. Oh en kijk ik heb een grote piemel En
Mijn ervaring is dat het vooral een kwestie van volhouden is. Mss niet wat je nu wilt horen ik zei soms ook dit is de regel van gisteren en voor vandaag en morgen en altijd, die grens is er gewoon en dat gaat niet veranderen als je het 1000x vraagt. Ik heb niet het idee dat dat hielp voor de kinderen, maar het hielp mij wel haha
Wat hier goed werkt is het plan kleiner maken. Thuis (wij werken ook met pictos) laat ik zien dat we klaar zijn met spelen, onze jas en schoenen aan gaan doen en dan naar de winkel gaan. Bij de winkel leg ik uit wat er van hem verwacht word en leg ik de consequenties uit als dat niet lukt. Bijvoorbeeld dat hij niet de boodschappen kan scannen als hij gaat rennen. Dan consequent zijn en ook echt handelen ernaar als het niet goed gaat. Beloon goed gedrag! Hou vol, het word vaak beter xD!
Vooral benadrukken op het positieve. Ik weet heel erg goed dat het niet gemakkelijk is (een HB kind met een zeer eigen wil) Verder doe je het echt goed en omdat je hormonen vliegen is dat een stuk moeilijker. Neem ook de tijd om lekker samen op de bank te lezen/ filmpje te kijken aan tafel knutselen/kleien etc. Stukje wandelen of naar de speeltuin. Lekker uit kunnen razen. Consequentie zijn is ook belangrijk. Doe wat je zegt.
Het is een lastige leeftijd en hij zal onbewust de komst van baby spannend vinden. Zijn hele wereld zal compleet op zijn kop gezet gaan worden en hij ziet en merkt nu al allemaal veranderingen, zonder dat hij echt goed idee heeft hoe het zal zijn. Dat kan beangstigend zijn. Het kan soms verhelderend zijn om even stil te staan bij alle 'nee!' die je gedurende de dag zegt, zijn dit echt belangrijke dingen? Zijn er dingen waarin je peuter meer eigen keus zou kunnen hebben of wat je zou kunnen loslaten? We zitten soms vast in 'zo hoort het' of 'zo moest ik het vroeger ook' en door om te denken kun je tot verrassende inzichten komen. Sommige zaken zijn echt (vanwege veiligheid) no-go (bijvoorbeeld riem in rijdende auto losmaken), andere zaken zou je ook je misschien ook soepeler in kunnen zijn. Daarnaast geef je aan dat hij zich jonger gedraagt, in mijn ervaring is dat onzekerheid/angst. Je verwachtingen verlagen en (deels) meegaan in die behoeftes kan voor hem wat ruimte geven om zich meer veilig en geborgen te voelen en zich niet de hele tijd op 'de toppen van zijn kunnen' te hoeven gedragen. En overstelp hem uiteraard met liefde (it is a phase and it shall pass... )
Dank voor alle reacties. het is idd zoals ik al dacht, een fase en dat is helemaal prima (zeg ik nu hij op de bank in slaap is gevallen haha). Hij doet al lang geen middagdutjes meer en voor mij is het nu ik zelf moe ben dan soms een hele lange dag. Ik probeer idd ook te kijken naar waar ik moeilijk over doe. Ook ben ik al veel drama voor door hem te laten kiezen (wil je dit of dat bord, eerst tanden poetsen of eerst je pyjama aan) of ik maak er een spelletje van (wie het eerst boven is). dan nog baal ik soms hoe vaak ik boos ben geworden op een dag, maar zie ook niet altijd hoe ik het kan minderen, vandaar ook dit topic. Veel van wat hij doet waar ik een probleem van maak is gevaarlijk, vies of niet mogelijk (over parkeerterrein willen rennen, aan dingen likken zoals liftknopjes (gadver), willen dat ik hem til (18kg en ik heb bekkenklachten). maar los van dit en mijn frustraties vind ik het echt het leukste en liefste mannetje. Het is een heel zachtaardig lief kereltje die van knuffelen houdt en ook spontaan roept dat hij me mooi vind of van me houd (smelt). iemand nog tips qua omgaan met een baby erbij straks? Wat ik nu dus doe is hem betrekken bij het klussen en klaarmaken voor de baby. Ik let er ook op dat ik de baby/zwangerschap nergens de schuld van geef. Ik kan hem niet tillen omdat mijn rug pijn doet, niet omdat er een baby in mijn buik zit bijvoorbeeld. Lijkt me best pittig met een baby, borstvoeding en dan een peuter erbij.
Hier een dochter van bijna 3. Wat hier regelmatig wel goed werkt is het omdraaien: zeggen wat wel mag ipv niet. Bijvoorbeeld: de bank is om op te zitten, ipv niet springen. En taakjes geven wil ook wel helpen; bijv boodschappen tas helpen tillen, het muntje voor het wagentje vasthouden of de appels oid zoeken. Al moet ik ook zeggen dat de ene dag de andere niet is.
Het woordje niet valt altijd weg in hun hoofdjes, dus als je dat gebruikt kan het zijn dat ze dat compleet missen (ookal willen ze op zich best luisteren). Hier bewust NIET de trap gekozen maar de gang (en de voordeur op slot gedraaid uiteraard). Het is volhouden en soms moet je even elsa spelen, dan bedoel ik ijskoel tegen emotieloos aan. Dat werkt hier beter dan boos worden, vooral als ik t doe. Wordt ik boos zie je bij haar de muren opkomen en al klets je als een brugman, je gaat er niet meer doorheen komen. Ik weet niet of met die leeftijd al kan, mijn dochter was verbaal niet heel sterk, maar ik heb uitgelegd dat ik maar 1 potje energie hebt. Moet ik boos worden of telkens waarschuwen, heb ik geen energie meer voor leuke dingen. Dus ik heb haar eens laten zien met een pot knikkers (mijn energie voorraad) en elke keer dat ik moest waarschuwen voor dingen die ze weet dat niet mag, gaat er 1 in de verdrietige bak. Helpt ze mee, luistert goed krijgt ze een knikker in de blije bak. Paar dagen vol gehouden en een goeie dag beloond met extra spelen in de speeltuin of een extra spelletje samen etc.
Het is een fase, het is een fase .. Ik vind de peuter fase de minst leuke fase, precies om deze reden. Vanaf een jaar of 4 ging het gedrag en luisteren wel beter. Hij kan zich nu beter uitdrukken in wat hij wil.. Zeker ook nog momenten dat ik hem achter het behang kan plakken, maar het is niet meer zo intensief als de peuter puberteit.. Het is trouwens ook wel een beetje het karakter hier in huis; sterke eigen wil ik merk het bij de jongste van 1,5 ook al haha.
Grappig ik vond baby verschrikkelijk (ik heb gewoon niks met mini modus), dreumes pittig (veel meltdowns want ze wilde veel maar t lukte niet), peuter geweldig, kleuter leuk totdat school echt begon. Moet ook wel zeggen dat ze dr peutertijd eigenlijk heel beperkt is geweest qua ruimte ivm corona en onze zorgtaken. Maar mijn hemel wat was ze lief terwijl ze t echt niet makkelijk had met een opa terminaal, de andere meerdere bypasses die zelfde periode, nog een slaapstoornis er bovenop door medicatie. (3-4 jaar fase)
Het meeste is hier al gezegd. Niet kwaad worden, maar "koel' en rustig. Zo min mogelijk "nee" zeggen, maar benadrukken wat wel mag. Rustig zitten! Graag op het papier tekenen! Sokken en schoenen aanhouden! Alleen als het echt niet anders kan (gevaar) het "nee" woord gebruiken. Wat ik doe bij mijn kleindochter, als het echt de spuigaten uitloopt, is zachter gaan praten op een lage toon. De lage toon betekent "het is genoeg geweest" en met zachter praten is er minder stress in de lucht. Vooral niet laten merken dat je in tijdsnood zit, of je het gevoel hebt dat er een machtsstrijd bezig is, hoe moeilijk dat soms ook is. Zelf vond ik de peuterleeftijd van mijn dochter het leukst, maar die was dan ook niet zo'n ondernemende dame als mijn kleindochter en luisterde over het algemeen goed. Mijn kleindochter heb ik niet het hele jaar 24/7, dus is het eenvoudiger om het rustig aan te pakken, dan een moeder/vader die toch al nauwelijks tijd voor zichzelf heeft.
Mijn zoon van 2.5 is ook lekker aan het uitproberen. Ook z'n gordel, vorige week regende het en hij was al bezig die middag toen zijn gordel het regende pijpenstelen, ik een paar keer zoon gewaarschuwd nou niet luisteren. Heb de auto aan de kant gezet, zoon uit de auto gezet z'n deur dicht en nou S jij blijft maar hier want je doet je gordel niet vast. In de regen natuurlijk het maakte indruk en tot nu toe niet meer gedaan.
Even een zijstraatje, inhakend op je laatste alinea: wanneer ik de jongste voedde, pakte ik een boekje erbij voor de oudste en ging hem voorlezen al zittend naast me op de bank. Even 1 op 1 tijd voor ons kind, maar ook even een momentje rust voor mezelf.