Mijn dochtertje (ruim 13 mnd) heeft een favoriete knuffel voor in bed. Deze pakt ze altijd meteen als ze in bed gaat en vaak lgt z er half bovenop te slapen. Nou hebben wij over haar slapen totaal geen klagen en dat doen we dus ook niet, wel vraag ik me iets af over een waarschijnlijk zeer herkenbaar fenomeen; knuffel uit bed gooien... Heel af en toe wil ze niet meteen slapen en jengelt dan wat, geen probleem, meestal wordt het dan alsnog vrij snel stil. Maar soms gaat het over in een gekrijs wat vaak maar 1 ding betekent: haar knuffel ligt buiten het bedje. Als ik er heen ga zie ik vaak een half op de kop kronkelend kindje wat wanhopig met een armpje door de spijlenprobeert haar knuffel te pakken wat vaak niet lukt.. Ook als ze smorgens wakker wordt en begint te huilen is dat omdat haar knuffel uit bed is. Ze doet dat echt met opzet want ik heb haar een keer "begluurd" door de kier an de deur. No lijkt het net alsof ze denkt; als ik die knuffel weggooi, komt mijn mama wel om hem terug te geven.. Snapt ze nou werkelijk nie dat ik vanaf beneden niet kan zien waar de knuffel is? En blijkbaar heeft ze meteen spijt want ze is echt verdrietig als ze net iet meer bij haar knuffie kan... Maar ze leert daar niet echt van want ze doet het elke dag weer.. Toch vind ik het wel een grappige dreumeslogica. Ik gooi mijn knuffel weg, dat s niet leuk dus ga ik huilen en komt mama. Herkenbaar?
Ja, dochter doet het ook. Meestal gebeurd het 1x, dan geef ik haar knuffel terug en daarna gaat ze slapen. Als ik in de ochtend wakker wordt hoor ik haar kletsen en als ik dan niet snel genoeg kom dan hoor ik op een gegeten moment: 'oh oh....issie nou?' en dan gaat ze huilen. Heeft ze ook dr knuffel uit bed gegooid en staat ze er helemaal beteuterd naar te kijken met beide armpjes door de spijltjes heen haha ahh