Goed, er staan hier al een paar meldingen van moeders die schreeuwen tegen hun peuters. Ik ben die fase gelukkig weer gepasseerd, maar merk wel dat ik vrij vaak mijn stem verhef. Ik vind dus dat schreeuwen en je stem verheffen iets heel anders is. Bij mijn dochtertje van bijna 4 is het dagelijk een gevecht. Ze heeft echt poep in haar oren. Ik vraag 3 x iets normaal en dan verhef ik dus mijn stem om duidelijk te maken dat ik het meen. Hoe staan jullie hier tegen over?
eens! Stem verheffen is geen schreeuwen! Ik verhef ook regelmatig mijn stem anders is mijn soontje er namelijk echt niet van onder de indruk Ik let wel goed op dat het geen schreeuwen is/wordt wasnt ik wil ook niet dat hij schreeuwt.
nee hoor. ik verhef mijn stem weleens als ik echt tot de meiden door wil dringen. Maar als ik moe en ze weer niet luisteren schreeuw ik dat ze nu eens moeten luisteren. Vind ik dus zelf niet goed omdat ik dat ongecontroleerd en uit frustratie doe en bij stem verheffen heb ik juist prima controle over de situatie
Ik heb soms gezegd. Voor sommigen, zoals vrouwen met een zachte stem is het gewoon nodig om even duidelijker te spreken. Maar voor een man die normaal al een goede stem heeft, kan een verheven stem wel als schreeuw overkomen. Ook al is het misschien niet zo bedoelt. Dus voor het nut wat jij noemt: even iets duidelijk maken als de oren weer dicht zitten, dan soms wel, soms niet.
Hoe verhoudt de stemverheffing zich tot schreeuwen? Ik vind schreeuwen iets ongecontroleerds hebben terwijl je stem verheffen is een heel bewuste keuze. Ik probeer het zoveel mogelijk niet te doen omdat ik vind dat het niet werkt. Ik kan beter rustig blijven maar natuurlijk het gebeurt wel eens. Ik vind persoonlijk dat 2x normaal zeggen en de 3e keer je stemverheffen helemaal niet handig. Het komt op mij over als controle verlies.. het is echt niet zo dat ze de eerste 2 x doof zijn.. ja, Oostindisch! Ik pak mijn zoontje dan liever even bij de bovenarmen en kijk hem goed in zijn ogen en zeg het nog een keer.
mja ik praat van nature niet enorm hard.. dus als ik mijn stem verhef tja.. dan is het vooral de toon die het hem doet vrees ik daarbij.. ze is niet doof dus het volume is over het algemeen het probleem ook niet dus dan is schreeuwen/harder praten een weinig zinvolle toevoeging.. stemverheffing is hier vooral ook een zwaardere bozere stem en dat werkt toch wel vrij goed over het algemeen. Al zit ze nu beetje in de uitprobeerfase.. en kijkt ze wel of ze er overheen kan.. tja helaas.. daar is mama het dan niet mee eens
Bij mij is mijn stem verheffen geen schreeuwen, ik schreeuw ook nooit. Als onze dochter écht niet luistert (en dat is tegenwoordig helaas dagelijks, ze zit middenin de NEEEEEE-fase) praat ik strenger en harder en duidelijker tegen haar, zo van: en NU is het KLAAR, je gaat NU even liggen en mama doet NU je luier om! Dat werkt redelijk goed. Van schreeuwen zie ik het nut niet in, denk ook niet dat dat gaat werken.
in principe haal je met stemverheffen betrekkelijk weinig succes.. Ik doe het ook wel eens hoor Maar wat beter werkty is als ik mijn stem lager maak.. Een hogere stem opzetten associeren ze met plezier.. (moet je ook maar eens luisteren als je iets zegt als "zullen we naar de speeltuin.. automatisch gaat je stem iets hoger uithalen) Lager is vice versa minder leuk..
@ deepfreeze, Je hebt idd gelijk. Als mijn man zijn stem verhet klinkt het idd als schreeuwen. @cygnet Daar ben ik het ook mee eens. Ik vind ok dat stemverheffen een doordachte keuze is die je maakt. En schreeuwen doe je uit onmacht. @ nanette, Leuk bedacht, maar opruimen is nou niet iets wat mijn kleine leuk vind, of ik dat nu op een lage toon of met stemverheffing vraag! Maar ik gebruik nu vaak een omkoping. Zo van: als je nu ff opruimt, dan gaan we daarna ..... doen. En dat werkt vaak wel!
Ik verhef mijn stem ook wel eens als mijn zoon niet luisteren wil, maar schreeuwen nee dat doe ik echt niet tegen hem (wat moeten de buren dan wel niet denken... denk ik dan altijd) nee ik schreeuw niet tegen hem, maar verhef mijn stem wel eens. Mijn buurvrouw kon heel erg schreeuwen tegen haar dochter, echt niet normaal was dat... waarsch. heeft iemand hier eens wat van gezegd want sinds een half jaar schreeuwd ze niet meer tegen haar dochter (gelukkig, vond het af en toe heel sneu nl)
ik heb soms gestemd, als ik mijn stem verhef voelt het voor mij als schreeuwen, terwijl het voor een ander als hard praten klinkt, ik praat behoorlijk zacht. bij iemand die al een harde stem heeft, is het al snel schreeuwen.
Ik heb ingevuld 'soms' omdat stemverheffen wat mij betreft gelijk staat aan schreeuwen als het niet gecontroleerd is, of als je toch echt erg veel meer aan je stemvolume toevoegt. Ik verhef mijn stem ook wel eens, maar dat betekent hier meer dat ik iets harder en vooral een stukje strenger ga praten. Mijn strenge stem dus, en dan weet Thirza idd wel dat er direct geluisterd moet worden... Schreeuwen doe ik nooit naar de kinderen. Ik roep wel eens iets in de trant van AAARRRGGGHHH als ik helemaal gefrustreerd raak van iets wat de kinderen doen, en bij mijn stiefkids merk ik dan wel dat dat voor hen wel als alarmsignaal werkt: Ojee, we zijn nu echt te ver gegaan...! Klinkt trouwens heel wat als ik zeg dat ik niet schreeuw, maar wij hebben in de loop van de jaren gewoon geleerd om dat frustratiemoment gewoon voor te zijn en dus te zorgen dat je VOOR he te veel gefrustreerd raakt door het gedrag van je kids, je gewoon de grenzen moet stellen. Nu de kids van mijn man 8 en 10 zijn, spreek ik dat af en toe ook gewoon uit: Je doet nu iets waar ik heel erg gefrustreerd van raak/boos van wordt. Ik vraag je nu voor de ...e keer om NU dit-of-dat te doen. Zoiets dus. Ook dat zijn momenten dat ze echt wel meteen luisteren Mijn man is daar niet altijd even goed in (te lief en geduldig dan)en dan gaan de kids dus wel door met hun gedrag, als hij probert ze te begrenzen. En dan krijgt hij dus van mij een preek
Ik heb 'soms' gekozen, omdat ik eigenlijk een ander antwoord zocht: Ik vind het zelf geen schreeuwen, maar inderdaad even duidelijk aangeven dat je het meent. Maar mijn peuterzoon van 3,5 zegt wel eens tegen mij: hé mama, je mag niet zo schreeuwen. Ik denk dus dat je je moet realiseren dat je kind het wel kan opvatten als schreeuwen, zeker als het gebeurt in een situatie dat er al veel onrust is (gillend zusje, de hele dag al 'ruzie', lawaai op de achtergrond, verdriet peuter, etc.) Ik bied dan mijn excuses aan en leg uit waarom ik zo luid praattte. Ik verhef overigens alleen mijn stem met korte duidelijke woorden: hé luister! Of gewoon alleen: hé! Ik doe het dus niet met volledige zinnen. Dan zou ik het wel schreeuwen noemen. Na mijn hé praat ik meteen weer zacht...
Nou, ik heb een luide stem, maar er is ook bij mij nog al een verschil tussen mijn stef verheffen of schreeuwen.
@ rozemarijke, Goed, je hebt het dus geleerd, dat betekend dat je het vroeger wel deed! En ik neem aan dat je elk kind anders aanpakt. EN idd leert van je andere kids. @ juud, Ik vertel laura als ik mijn stem verhef altijd " en NU is het genoeg" of "En Nu ben je te ver gegaan" Ook ik waarschuw haar vantevoren dat ik boos aan het worden ben of dat ik echt ff een time out moet. En ik merk dat dit goed werkt. Helaas was ik gisteren wel heel erg boos op haar! Want ze wil echt niet luisteren. Ze was haar broek aan het uittrekken en het lukte niet. Dus ik wil haar helpen om uit te leggen hoe ze haar broek uit moet doen. Begint ze als een gek te huilen ( echt hysterisch) en dan verhef ik dus mijn stem. Achteraf gezien dom! Want ik had beter haar broek op dat moment zelf uit kunnen trekken en dan morgen haar uit leggen hoe het moet, maar op dat moment raak is dus gefrustreerd omdat ze niet wil luisteren. Maar het is meer mijn probleem dan de hare, en heb dan idd ook sorry gezegd dat mama boos werd en dat we het straks samen zouden doen. Moeder zijn is niet makkelijk, maar gaanderweg leren we!