Sinds 1,5 week heeft mijn dochter van 3 jaar de speen weg gedaan. We waren er al een tijdje mee bezig, bespraken het af en toe, lazen boekjes en zelfs de tandarts zij dat het beter was weg te doen. Ze had het alleen nog maar in bed trouwens. We hebben haar wat keuzes gegeven, en ze koos ervoor de speen op de post te doen naar een baby die het echt nodig had. Tekening gemaakt en in de brievenbus (naar mijn ouders) gedaan. Het gebeurde allemaal vol enthousiasme. Eenmaal in bed ging het ook nog, maar toen kwam het al snel. Ze kon niet slapen, wilde de speen en vond het lastig. Sindsdien is het naar bed gaan een drama... Elke avond huilt, gilt schreeuwt ze. Ze lijkt angstig en wil niet dat ik weg ga, wil niet slapen, is niet moe. Ze heeft haar vaste knuffel nog wel steeds en sinds vandaag zijn we met een sticker beloningssysteem begonnen. Vanavond dus al niet gelukt, morgen dus geen sticker... Het is een pittige dame die alles enorm goed kan volhouden, uitproberen, probeert af te dwingen, enz. Ook een echte lieverd, maar oef, ze heeft al veel te weeg gebracht. Wie heeft er nog tips en hoelang duurde het bij jullie?
Gewoon volhouden lijkt mij. Stickers weet ik niet ik zou zelf niet belonen. Kan ook haar slaapgedrag niets met speen te maken hebben want is immers 1.5 week geleden toch? Toegeven als ze even wil langer in bed boek lezen of dat je even 5 min blijft. Dat zal haar rust bieden wellicht heeft ze dat nodig als ze erom vraagt. 3 jaar kan ze ook gewoon al zeggen lijkt mij waarom en hoe.
Ze is heel gevoelig voor gewoontes. Dus als ik nou bij haar blijf of haard bed laat spelen of boekjes kijken, dan gaat ze steeds een stapje verder. Dat durf ik dus niet zo goed aan. Al ben ik wel bang dat ik haar tekort doe doe niet bij haar te blijven. Belonen wil hier nog wel eens goed werken. Ben je er überhaupt niet van, of voor dit niet? Ze is altijd al een drama met slapen geweest, al gaat het wel veeeeeeeel beter dan eerder hoor. Dit maakt het inslapen vooral even heel moeilijk en vol drama. En dat was met de speen geen issue. Maar misschien moet ik toch kijken of ik een afspraak kan maken met even bij haar blijven. Maar ik wil dat liever niet totdat ze slaat, want anders kan ze straks niet meer zelf in slaap komen. Lastig hoor....! En uiteraard volhouden, want de speen is weg.......
Ik ben in principe niet voor belonen indien uiteraad niets kan. Ik heb ook dochter die dan ook zoals je zegt gevoellig voor gewoontes.. Zucht) ook hier laatste weken slecht inslapen (zelf denk ik dat middagslaap moet eraf) ze is gewoon niet erg moe. We hebben afspraak dat iemand bijblijft in kamer of in deuropening zitten maar als ze begint draken dan gaan we weg. Soms duurt het echt 1 uu tot ze rustig wordt maar indien ze ligt rustig maar niet slaapt dan willen we wel blijven (we doen dan iets op ipad: mijn man zijn dagelijkse race hihi en ik lees een boek of fb). Maar isniet ideaal maar nu even niet anders ivm zwangerschap heb ik middagslaapje nog wel even nodig dus we hebben op die manier een oplossing gevonden.
Hier ook 3 weken geleden speen weggedaan zoals jullie het gedaan hebben haha op de post naar babys. In het begin vroeg ze er steeds na, ik leidde haar af met andere dingen, of praten etc daarna vergat ze het weer. Ze had haar speen zelfs overdag in haar mond. In de auto, buiten overal. Ik dacht dus dat het moeilijk zou gaan maar nee hoor. Ze heeft niet gehuild of gekrijst.ze vroeg alleen om haar speen. Ik heb steeds gezegd dat we het gestuurd hebben aan babys, we hebben trots aan anderen verteld,nheeft ze zelf gedaan. Nu precies 3 weken geleden vraagt ze niet meer naar.
Hier is demiddagslaap er door het afschaffen van de speen min of meer af. Het werd al minder en het had gevolgen met langer doen over het inslapen. Dus heel gek is het niet. En daarbij wil ik niet twee keer op een dag zon strijd om slapen of in bed liggen. Fijn dat het zo goed bij jullie ging roosje24! Ik hoop dat we snel de draad weer op kunnen pakken, want ik vind het sneu en ga dan altijd zo twijfelen of ik het wel goed doe. 😏
Het is ook echt zó kind afhankelijk! Oudste was zó boos, zó ontzettend verdrietig! Maar na 1 week was het klaar. Middelste gaf wat protest, meer niet. Jongste wat protest. Maar..vraagt nu, 2 maanden (!) na stoppen, nog steeds om de speen als hij moe is, of verdrietig. Even volhouden, best moeilijk natuurlijk. Hier ging het puur om de "avondspeen". Doen wat werkt voor jullie. Als dat belonen is...prima! Het is gelukkig maar tijdelijk.
Ik weet niet meer wat goed is. Haar hele veiligheid lijkt weg en gezien onze geschiedenis met haar, ben ik heel bang dat we alles hiermee weer verpesten. Vannacht is ze ook weer veel wakker geweest, na de enorme hysterische gil sessie van gisteravond... Ik vind het mega zielig en vraag me ook af waarom we niet gewoon nog een jaar gewacht hebben. Ik ben bijna in staat om haar weer een speen te kopen. Al weet ik heel goed dat dat geen goed idee is...... Doorzetten vind ik geen probleem, maar ik wil haar niet zo onveilig laten voelen. Ze wil dat we bij haar blijven, dus misschien gaan we dat wel doen. In de deuropening, aan het voeteneind, op de andere kamer. Of elke paar minuten komen kijken. Ik ben het een beetje kwijt en weet het niet meer...
Ik zou dan toch proberen om die veiligheid terug te krijgen. En als dat betekent dat je er even bij moet blijven dan zou ik dat doen. Verder alles uitleggen en begrip hebben voor haar gevoelens. Open deur wellicht, maar ik verzand zelf ook weleens in discussies met 1 van mijn kinderen, belangrijk om bij het punt te blijven waar het om draait. Wel heel rot dat ze er zo'n last van heeft. Succes, hopelijk accepteert ze de situatie snel.
En haar een klein knuffeltje of popje uit laten zoeken die dan bij haar in bed mag zodat ze niet alleen is? En ze zal er al zat hebben maar deze kan ze dan zelf uitkiezen. Ik weet dat mijn oudste rond die leeftijd ook begon met dat ze bang was Endstra we niet weg mochten gaan. Denk dat er tegelijkertijd een nieuwe fase is aangebroken!
Gezien geschiedenis lijkt mij juist goed dat speen weg is. Blijkbaar heeft ze ergens last van en beter nu dan over een jaar het aanpakken...
Gevoelige kinderen hebben heel veel moeite met verandering en het opnieuw vinden van veiligheid. Wat voor een ander een klein ding lijkt, kan voor sommige kinderen een hele grote impact hebben. Ik zou nu wel doorzetten maar alles eromheen zo veilig en lief mogelijk maken. Vraag overdag wanneer ze fit is om mee te denken met een oplossing en neem alles serieus. Blijf erbij zolang zij het nodig heeft en probeer niet je eigen angst en onmacht van vroeger zo boven te laten komen. Dit us een situatie op zich en zij heeft blijkbaar veel begeleiding en steun nodig. Bevestig alle mini kleine stapjes en ga er gewoon vanuit dat het wat langer kan duren, geeft niks toch? Ik zou ook verder niks kopen of doen, gewoon accepteren dat ze het moeilijk vindt en langer moet wennen dan veel andere kinderen. Ik herken het exact van mijn dochter. Ongeveer even oud en de speen is ongeveer het veiligste wat ze heeft. Wij zijn over twee weken een maand op vakantie en daarna gaat de speen ook hier weg. Ik verwacht hetzelfde als wat jouw dochter doet. Gewoon op voorbereid zijn en alle steun geven die nodig is. Ik zou echt niet werken met beloningssystemen, haar gevoel gaat heel diep en daar gaat een beloning echt niks aan veranderen. Laat haar verdriet hebben, afscheid nemen. Lees je wel eens boeken over hoogsensitieve kinderen? Daar kun je veel tips uithalen waar jouw dochter denk ik veel aan heeft.
Dankjewel voor jullie lieve en meedenkende reacties. Ik denk dat we het verder op de lange, lieve, rustige methode gaan doen. Ja ze is heel gevoelig en ja hooggevoelig zou me niets verbazen. Mijn man heeft dat denk ik ook en ik kan me ook in veel dingen herkennen (veel mensen wel denk ik). Ze heeft ook altijd veel last van veranderingen. Zelfs als ze haat logeren bij opa en oma wat ze heel leuk vinden. En zélfs wanneer we haar ophalen voelt dat onverwachts en loopt ze me zo voorbij. Dat weten we en dus laten we haar gewoon. Binnen korte tijd komt ze daarna knuffelen, aanhankelijk doen en ook vaak wordt ze dan boos en komt alles er weer even uit. Een kindje met een flinke gebruiksaanwijzing en eentje die me vaak veel zorgen en traantjes bezorgen. Maar het is ook zon schat. Een knuffel heeft ze al, pop betrekken we er erg bij en zou ook bij in bed mogen, maar het helpt niet. Ik denk dat het belonen ook niet echt werkt dit keer, want ik zie hoe graag ze wil maar dat het niet lukt. We hebben het zeker al besproken wat zou kunnen helpen, maar ze blijft zeggen dat alleen de speen helpt. En ja dat snap ik... Ben gewoon bang om haar weer terug te laten vallen zeg maar. Maar ja dat komt gewoon door eerder. En om hoe ze is. Maar dat moet ik niet laten beïnvloeden, klopt. Dus bedankt voor de bemoedigende woorden. Ik ga zo goed mogelijk door.
Ik zou echt dat boek even bestellen, daar staat zo veel in wat je ook in de toekomst zal helpen. Begrijp je gevoel wel heel goed, die gebruiksaanwijzing is groot. Maar er zijn hele praktische tips om het voor alle partijen veel makkelijker te maken
Welk boek heb je gelezen? Mijn man heeft er ooit eentje gelezen. Heb je een tip? Zolang we haar veel voorbereiden, consequent zijn en gevoelens benoemen en er laten zijn dan komen we een heel eind. Maar een goed boek is nooit verkeerd om eens te lezen.
Nou de kinderen hebben twee avonden bij opa en oma geslapen. Dat stond al gepland. Eerst wou dochter niet, maar in de loop van de dag wilde ze ook mee. Afgesproken met oma dat als het niet zou gaan dat ik haar direct weer op zou halen. Mijn moeder heeft haar op dezelfde manier aangesproken als ik wat ik deed en ze ging zonder echt drama slapen. Beide avonden....... Mooi natuurlijk. Maar vanavond was het hier al drama toen ik zei dat we naar boven zouden gaan. Al hysterisch nog voordat ik afspraken met haar kon maken. Uiteindelijk gelukt en afgesproken dat ik bij haar zou blijven slapen tot ze sliep. Dat vond ze fijn, maar ik mocht helemaal niet weg en niet gaan slapen in mijn eigen bed later. Daarin heb ik niet te veel ruimte gelaten en de nadruk gelegd op dat ik nu bij haar bleef. Ik ben achter haar bed gaan zitten en ze ging gelijk liggen. Ze sliep na ongeveer 20 minuten denk ik. na 30 minuten ben ik weg gegaan, juist in case... Haha! Nou ik ben benieuwd hoe ze doet als ze wakker word. En hoe we dit er weer afkrijgen. Maar goed, het strijdlied naar bed gaan en vertrouwen in haar zelf krijgen is nu even belangrijker. Het boek ben ik via mp aan het zoeken/kopen. Ben benieuwd!