Hoi, Mijn kleine meisje is geboren op 3 april en is nu dus ruim 3 weken. Ik ben heel blij met haar, maar de dagen en nachten zijn erg zwaar. Ze wil overdag bijna niet slapen, huilt erg veel en wil dan ook haar wieg niet in. Ze wil het liefste de hele dag tegen mij aanliggen dan kalmeert ze wel. Ik moet haar dan echt oppakken anders blijft ze huilen. De ene nacht gaat beter dan de andere. We bakenen haar 's nachts in in een Pacco doek, dat helpt wel wat. Maar het andere wat vervelend is is dat ze veel spuugt. Vannacht heb ik haar 2x moeten verschonen omdat ze onder overgeefsel zat. We laten haar al goed uitboeren(ze krijgt flesvoeding) en houden haar een tijdje rechtop. Haar matras hebben we al hoger gelegd. Ze heeft ook spruw in haar mond, waar ze eerst NYstatine voor heeft gekregen maar dit hielp niet nu krijgt ze Diflocan wat ik 1x per 2 dagen 2,5 mm moet geven, maar wat ze dus ook heeft uitgespuugd. Ze heeft ook al 2 dagen moeite om haar flessen binnen te krijgen en als ze daar ook nog eens de helft van uitspuugt......Eerst dronk ze met gemak 110 cc, nu krijgen we er met moeite 80 in. Hopelijk als dit middel tegen de spruw werkt dat ze weer meer trek krijgt. Heeft iemand ervaring met Johannes Broodpitmeel? Ze krijgt ook al Infacol tegen darmkrampjes, daar schijnt ze ook last van te hebben. Is dit voor iemand herkenbaar? Heeft iemand nog andere goede tips of adviezen? Ik zit een beetje met de handen in het haar. Het is zo'n zorg zo'n kleintje en de roze wolk wil zo nog niet echt komen. Zowel ik als mijn partner raken moe. We hebben bijna 5 jaar moeten wachten op deze kleine meid en nu ze er dan eindelijk is vallen die eerste weken me aardig zwaar. Ik hoop dat dit een fase is en dat het voorbij gaat. Ik voel me ook nog labiel door de zwangerschapshormonen en moet steeds huilen, je voelt je ook zo machteloos als ze weer zo huilt en je weet niet goed wat je moet doen wat ze wil heeft ze pijn, honger of wil ze gewoon aandacht. Je wil graag een blije, tevreden baby en ik voel me dan echt falen. Het is fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kan, dat helpt al wel wat. Groeten Floor
Wat vervelend dat het niet gaat zoals je zou willen. Iedereen wil toch die mooie roze wolk, maar ook hier is het niet geweest, ga dus even van jouw verhaal en mijn ervaringen uit, andere zullen het vast weer anders aanpakken. Lees een paar dingen, allereerst is je dochter pas 3 weken, ga er nog maar ff vanuit dat het eerst alleen nog maar erger gaat worden. Veel kindjes komen met 3 maanden een beetje in een ritme en daarvoor is het vooral afzien! Je schrijft dat je dochter wel stil is bij je. Dat is op zich natuurlijk best logisch, ze heeft 9 maanden bij je in je buik gezeten, lekker warm met allemaal geluidjes om zich heen. Wat wij daaraan hebben gedaan is een draagdoek. Onze dochter heeft vanaf dat ze een paar weken oud was in de draagdoek bij me gezeten. Zo was ze de hele tijd bij me en had ik mn beide armen vrij. Verder ben je aan het inbakeren. Heb je dat in overleg met het cb of een arts gedaan? Je geeft nl. ook aan dat ze veel spuugt en als je een reflux kindje hebt (wat niet perse hoeft hoor, de meeste baby's spugen de eerste maanden erg veel) kan dat gevaarlijk zijn. Ik zou zeker beginnen met jbpm en/of op voeding voor spugende kindjes over gaan, dit kan heel veel schelen. En het bedje mag zeker wel 10 cm omhoog (weet dat vrienden van ons er een handdoekje onder hadden gelegd waardoor het matrasje maar 1cm ofzo omhoog kan, bij ons staat i wel 15 cm ofzo omhoog) Als het daarna nog aanblijft zou ik zeker ff naar de ha/cb gaan om met hun te bespreken hoe erg het is. Als het heel erg zuur is kan het zijn dat ze medicijntjes hiervoor nodig heeft. Wil ook wel even zeggen dat het vaak lijkt of ze veel meer spugen dan dat ze werkelijk doen. Gooi zelf maar eens 20ml melk op de grond en dan zie je wat voor een plas dat is. Of bij ons deden ze (in het ziekenhuis) het met een keukenrolpapiertje van de grond opnemen en dan op de weegschaal leggen, zo weet je hoeveel er weer uit is gekomen. Diflucan vond ik wel heel goed werken, maar duurde wel een dag of 4 voordat het beter ging. Nystatine heb ik maar 1 dag gehad, omdat dat (bij ons) 4x per dag moest en diflucan maar 1x. Wanneer geef je het, misschien tijdje voor voeding doen zodat ze het niet uitspuugt en dan in hele kleine beetjes. Door de spruw kan het ook zijn dat ze niet goed drinkt. Mijn dochter weigerde de borst toen ze spruw had, dus moest kolven en via flesje doen, maar ook dat ging niet van harte. Heel veel succes ermee, en als het met de jbpm niet beter gaat of je hebt het gevoel dat er meer is zou ik zeker ff bij de ha/cb aankloppen!
Hoi Floor, echt supervervelend voor jullie. Ik herken jullie verhaal wel een beetje. Is je dochtertje weleens bij een kinderarts geweest al? Het zou kunnen dat ze reflux heeft en dan heeft ze veel last van de voeding als die omhoog komt. Daarom wil ze misschien niet in bedje liggen maar wat schuin omhoog tegen je aan. Ons meisje heeft ook 3 maanden gehuild en was daarmee 'officieel' een huilbaby. De kinderarts wilde haar ter observatie opnemen in het ziekenhuis omdat hij ook geen directe oorzaak kon vinden. En die is er ook nooit gevonden. Ze is er met 3,5 mnd 'overheen gegroeid'. Ken het gevoel van geen roze wolk voelen....dat is echt jammer omdat je je er zo op verheugd hebt. Maar ik verzeker je dat er op een gegeven moment een einde komt aan het huilen, hoe moeilijk het nu ook is.... Hoe is de bevalling gegaan? snel? Bij mij toen wel en er werd door verschillende mensen geopperd dat er misschien dan wel een werveltje scheef zat en dat we daarmee naar een ostheopaat moesten gaan. achteraf had ik dat ook moeten doen want hoor er altijd goede verhalen over. Zoek eens wat op over het KISS-syndroom...misschien herken je veel dingen..de 'gewone' artsen die weten wel wat het KISS syndroom is maar die erkennen het niet. Ostheopaten wel, dat is op het alternatieve vlak. Hoop dat ik je een beetje heb kunnen 'helpen'. Heel veel sterkte, ik weet hoe zwaar het is... Groetjes Claudia
oja johannesbroodpitmeel moet je zeker even gaan proberen. Dat dikt de voeding in in de maag waardoor het minder snel omhoog komt. Heeft hier goed geholpen!
Allereerst: nog van harte gefeliciteerd met je kleine meid! Maar ze is pas 3 weekjes oud. Wat Pila als zegt, ze moet nog in een ritme komen en zeker gepaard met de darmkrampjes zijn de 1e 3 maanden best zwaar. Daarna komen ze wat meer in een ritme. Dat ze bij je wil zijn vind ik logisch. Ze heeft 9 maanden bij je gezeten, komt op de wereld en moet dan ineens op zichzelf liggen. Dat is best een grote verandering. Als ze behoefte heeft bij je te zijn en ze wordt daar kalm van, lekker doen hoor! Heb ik ook gedaan en ik vond het heerlijk. Lekker knuffelen Een draagdoek is inderdaad een goed middel. Dan wieg je haar en heb je zelf je handen vrij. Als ze spuugt zou ik inderdaad even oppassen met inbakeren. Als ze een reflux heeft (hoeft niet perse, zou kunnen), kan dat gevaarlijk zijn. Bel anders even met je CB of HA om te overleggen. Kun je gelijk even vragen of het verstandig is om op andere voeding over te stappen. Vaak hebben ze wel een periode dat ze ineens wat meer gaan spugen. Mijn dochtertje deed dat ook een periode, maar heeft geen reflux. Het bedje hebben wij standaard iets omhoog staan. Wij hebben onder het hoofdeind 2 boeken gelegd, waardoor ze wat schuiner ligt. Dit op aanraden van de HA. Zo blijft haar matras recht en staat het hele bedje wat schuiner. Die roze wolk komt echt nog wel meis Je hormonen moeten nog even settelen en je moet aan de situatie wennen je jullie ritme vinden. Probeer zoveel mogelijk te genieten en gewoon lekker knuffelen hoor
Hier ook een huilbaby gehad. Ik heb haar ingebakerd, niet allen 's nachts maar bij alle slaapjes. Het boek van Ria Blom, 'regelmaat en inbakeren' heeft mij erg geholpen, vooral de regelmaat. Infacol reageerde ze goed op, en ze heeft ook JBPM gehad vanwege een lichte vornm van reflux. Hielp erg goed dus een aanrader! L. is nooit een heel rustige baby geworden, en is ook geen rustige dreumes. Nu moet ik zeggen, ik hou wel van een levendig kind, maar ik werd de eerste weken helemaal gek! Ga ervan uit dat een kleintje er een paar weken over doet om wat ritme te krijgen, en als het huilen blijft gewoon goed proberen er regelmaat in te krijgen. L. werd heel kalm van voorspelbaarheid, dat heeft ze nog steeds nodig (dus een vaste volgorde van dingen) En het gaat nooit helemaal weg, ze is nog steeds een onrustige slaper die keihard huilt voor het in slapen vallen.
Hoi zoals zovelen herken ik ook je verhaal. Ik wist niet dat een baby krijgen zo'n inpakt op me zou hebben, het is echt een hele verandering en dan maakt het het ook nog moeilijker dat je kindje veel huilt. Jill heeft (voor mijn doen) ook veel gehuild tot ze 3/4 maanden was, toen ging het steeds beter. ik heb daarom ook niet op een roze wolk gezeten. Heel eerlijk gezegd zit ik daar nu pas op na 1,5 jaar!! als ik nu naar mijn meisje kijk wordt ik echt heel erg vrolijk en verliefd op haar. dat heb ik het eerste jaar niet veel gehad. Ze zijn ook nog zo klein en je weet het allemaal ook niet. Gelukkig sliep Jill snachts meteen goed maar overdag was slapen een drama. ik ben haar ook gaan inbakeren en spulletjes tegen de krampen gaan geven. het hielp allemaal wel een beetje maar toch echt pas na 3/4 maanden ging het beter en had ze een ritme gevonden. Maar goed, daar zit je nu natuurlijk niet op te wachten. Ik heb toen veel gehad aan het consultatieburo en mijn eigen moeder, die kwam vaak helpen. ook heb ik johannes broodpitmeel door haar melk gedaan, daar raakte ze meer door verzadigd en sliep ze ook wat beter (ze spuugde niet) Spruw heeft Jill nooit gehad dus daar kan ik je helaas niet mee helpen. en oja in een draakdoek haar bij me houden hielp ook errug goed! dan sliep ze in ieder geval lekker en kon ik ook mijn ding in huis een beetje doen. kortom, echt je ziet die roze wolk nu niet maar geloof me die komt echt nog wel! vroeg of laat heel veel sterkte en je komt er wel doorheen samen met je kindje ps. trek vroeg genoeg aan de bel als je het niet redt, ik ben na 3 maanden naar de huisarts gegaan omdat ik last had van faal/angstaanvallen. uiteindelijk aan de medicatie gegaan waar ik erg blij mee ben
hoi meid bij quinten begon dit ook zo na 10 dagen er veel spugen overgegaan op fles voeding met johannes pitbloem waar quinten zo van verstopt raakte dat hij nu niet meer zelf kan poepen dus als ik jou was zal ik het niet gebruiken dat huilen komt mij ook erg bekent voor quinten huilde 15 uur per dag erg zwaar ook hij had ook nog in ziekenhuis gelegen heeft je kindje een voorkeurs houding? mischien moet je ff op google het kiss syndroom in tikken en zoeken ik denk dat je kindje dit heeft quinten heeft kiss en begon zo als jij nu schrijft erg veel sterkte weet dat heel zwaar is xx dani
Oh ja dat is een heel goed advies. Trek aan de bel, waar je ook hulp kunt krijgen! Huisarts, vrienden, ouders. Ik heb mijn moeder wel eens gebeld met de vraag of ze L. een paar uur op wou halen omdat ik het gehuil niet meer kon verdragen, het gaat op een gegeven moment echt fysiek pijn doen! Blijf niet rondhobbelen met de gedachte dat je dit zelf moet doen omdat je van je kindje moet genieten, zoek en vraag alle hulp die je kunt krijgen anders brand je af.
Heb je al eens een draagdoek geprobeerd? Door het kindje heel dicht bij je te dragen kan het zijn dat ze overdag ook wat gaat slapen. Misschien heeft ze last van krampjes of wil gewoon dicht bij je zijn. Door wat meer slaap kan het ook zijn dat ze rustiger wordt. Veel suc6
Ook voor mij herkenbaar. Bij onze dochter werd het huilen pas na een maand of 5 dragelijk. Dat leek destijds vreselijk en dat was het ook maar nu is ze toch een enthousiast lief meisje van anderhalf! Met een temperamentje, dat wel! Meid, het is heel normaal dat je hier zelf wanhopig van wordt en je moet huilen. Wat heb ik gehuild die eerste maanden. Een paar adviezen: Praat met mensen over deze problemen. Laat maar merken dat je het zwaar vindt. Vraag advies aan het CB, aan de dokter, aan wie je maar wilt. Vind je het huilen niet normaal meer en maak je je zorgen, ga voor de zekerheid langs de manueel therapeut, vraag een doorverwijzing naar de kinderarts etc. Hebben wij ook allemaal gedaan en het helpt alleen al omdat je het gevoel hebt dat je iets doet! Voeding: of het toevallig is weet ik niet maar na onze overstap naar Omneo werd het huilen stukken minder. Meng de voeding niet met oude restjes van een andere soort! (deed ik wel). JBPM hielp bij ons wel tegen het spugen, het huilen werd niet minder. Het standaardadvies van rust en regelmaat dat je veel zult tegenkomen is niet altijd zinvol. Rust en regelmaat is wel goed als basis voor de verzorging maar als je kind huilt van pijn of prikkelbaarheid red je het hier niet mee. Als ouder krijg je ook nog een schuldgevoel omdat je je kind te weinig duidelijkheid zou bieden ofzo. Ik deed dat meer dan genoeg. En dan iets over laten huilen. Een temperamentvol kind laten huilen? Die kan dat erg lang volhouden en valt 9 van de 10 keer echt niet in slaap maar raakt hoe langer hoe meer overstuur. Nù nog is onze meid veel meer gebaat bij geruststellen. Uiteraard is het soms niet te doen en lieten we haar af en toe 10 à maximaal 20 minuten huilen. Tenslotte: het is echt waar, het komt goed. Nu zie je het niet maar: geduld, het komt. Onze dochter had achteraf gezien 'gewoon' darmkrampjes en dat ging waarschijnlijk mis in combinatie met een pittig temperament. Als ze niet lekker in haar vel zit is ze nog steeds superprikkelbaar. Die periodes zijn wel beter te doen nu hoor. Veel sterkte!
Ik heb niet alles terug gelezen dus misschien val ik in herhaling... Roan is ook een temperamentvolle baby. Oh oh, wat was ik radeloos, verdrietig, wanhopig, en alles tegelijk! Hij heeft ook nog eens een verborgenreflux en kma. Toen ik huilend de huisarts belde kreeg ik eindelijk een verwijzing voor de kinderarts. Roan kreeg meteen medicijnen en andere voeding. Sindsdien gaat het een stuk beter. En echt waar, vanaf een maand of 3 wordt het stukken makkelijker! Roan is nog steeds snel van slag maar vooral een heel vrolijk en lief mannetje die erg graag slaapt. dat had ik nooit durven hopen maar het is zo! De beste tips die ik je dus kan geven zijn: Ga naar de kinderarts, en heb geduld, veel geduld, het komt goed!!! Sterkte, ik weet wat je doormaakt echt waar!
ook voor mij heel herkenbaar, onze kleine jonge wilde ook absoluut niet in zijn bedje slapen, hij schreeuwde moord en brand, bij mij werd hij ook stil, zolang hij bij mij lag was het goed, we hadden alles geprobeerd de paco, inbakeren met speciale doeken, cina baby, infacol, maar niets hielp, ook bij een osteopaat geweest en bleek onze kleine man verborgen reflux te hebben, toen hebben we jbpm door de voeding gedaan, het ging ietsjes beter maar nog steeds sliep hij bijna niet (alleen s'nachts), ook paar keer bij de ha geweest en die stuurde ons iedere keer naar huis met de mededeling darmkrampjes, maar hij ging steeds harder huilen, en dat huilen werd krijsen, regelmaat was ook onmogelijk want slapen in bed deed hij niet, tot aan de 7 weken hebben we hier mee gezeten, tot ik het beu was en op zaterdag naar de ha posyt gebeld en gevraagt of ze hem nou eens goed na wilde kijken, en wat bleek hij had ontzettend veel last van zuurbranden, na het krijgen van zantac hebben we een hele andere baby, tevreden, blij en uit gerust, want sinds ik hem in een pucka baby heb slaapt hij overdag als een roosje. ik wil niet zeggen dat jullie kleine dit ook heeft, maar wil wel zeggen volg je gevoel want het moeder gevoel is altijd juist, als je denkt dat je kleine pijn heeft gewoon naar de ha gaan. is je misschien ook opgevallen dat jullie kleine melk in haar mondje krijgt en als ze het terug inslikt hard begint te huilen?? o ja en gefeliciteerd met jullie kleine meid.
Hoi Meiden, Heel erg bedankt voor jullie reacties en adviezen. Ik weet dat ik ook geduld moet hebben en dat het wel weken kan duren voordat een kleintje een beetje een ritme gevonden heeft. De afgelopen 2 nachten zijn wel goed gegaan. De dagen en vooral de avonden huilt ze veel. Gisteren ben ik met het mooie weer voor het eerst met haar en mijn vriend naar het strand gegaan en hebben lekker op een terras gezeten. Het was lekker om even uit huis te gaan. Daar knap je zelf dan ook weer van op. De spruw is zo goed als weg nu, het middel helpt goed. Ze drinkt nu ook wel goed en heeft gisteren en vandaag niet meer gespuugd, dus dat is nu al goed! Dat huilen moet ik dan maar geduld mee hebben en hopen dat dit steeds minder wordt. Ik heb het Oei ik groei boek gekocht en daar staat in dat baby's een sprongetje hebben rond week 4/5. Onze baby is een ruim een week over tijd geboren, dus ze zou morgen dan 5 weken zijn. Wie weet heeft ze last van dit sprongetje? Bedankt in ieder geval meiden voor het reageren. Ik ben blij dat er veel zijn die de eerste weken ook zo aan het rommelen zijn geweest, maar goed om te horen dat het daarna beter gaat. Ik ben zelf zo lang bezig geweest om zwanger te raken en te blijven dat ik er nog totaal niet op ingesteld ben om echt moeder te zijn. Het is inderdaad een enorme impact op je leven en een grote verantwoordelijkheid om voor zo'n kleintje te zorgen. Dat kost allemaal tijd om daaraan te wennen. Liefs Floor
Floor, vooral dat laatste is heel begrijpelijk! Het moment dat je zwanger bent geworden is voor jou een uitkomst van een lange droom. Alles wordt dan rozengeur en manenschijn en je zit dan leuk 9 maanden te wachten op een murmeltje waar je eindelijk mee kan knuffelen en pronken. Maar in werkelijkheid zijn 90% van de baby's de eerste 3 maanden 'moeilijk', hebben krampjes, moeten wennen aan deze wereld, willen niks liever dan terug in mama's buik enz. Probeer je kleine goed in de gaten te houden (mbt spugen), en geniet toch gewoon van je roze wolk!