wauw! wat een driftbui! 15 mnd

Leuk hè? Zoontje is nu 2 en valt nu weer mee,hier ging hij driftig hoofdbonken met die leeftijd

 

Onze eerste driftbui was omdat ze de kaas niet van mijn broodje mocht eten..

Geniet ervan! (Ik vond het stiekem wel grappig)

 

Oh hou op! Hier is het dan bonken met haar hoofd. Als mevrouw geen koekje mag dan zoekt ze de eerste de beste tafel of rand en dan gaat ze bonken. Oja en vooral gillen.... dramaqueen. Hier helpt negeren eigenlijk nog helemaal niet helaas haha

 

Hier ook niet hoor.

 

Ohh driftbuien.. Ik kan er wel om lachen maar ik verbaas me hoeveel frustratie er soms uitkomt zeg pff aanstellerig gehuil als het niet naar zijn zin gaat.. En een tijd terug gaf ik hem niet genoeg aandacht (volgens hem), hij stormde op me af en beet me toch in mijn been zeg

 

Wij hebben een pittig mannetje van 15 maand die ook al echt boos kan worden. Dan gaat hij boos op de tafel slaan of hij laat zich op de grond vallen inderdaad.
Echte driftbuien nog niet gehad, meestal gaat hij heel zielig huilen... Best een goeie tactiek moet ik zeggen....

 

Hier ook een zoontje die beste driftbuien kan hebben, hij is nu 16mnd. Dan gooit ie zichzelf bijna van mijn schoot af dan moet ik hem echt in de houdgreep houden of hij gaat in kleermakerszit op de grond zitten en mijn zijn hoofd op de grond voorover bonken. Gelukkig is dit pas 2 keer voorgekomen.

 

Hier met zes maanden de eerste driftbuien. Gedurende een maand was het hommeles. Daarna een hele tijd een zoet kind, maar zie al weer de voortekenen (met 12 maanden) Die gaat binnenkort weer uitbarsten!

 

Mijn dreumes van bijna 16 maanden kan ook heel goed boos worden. Het gebeurt hier zeker wel 2 a 3 keer per week dat ze woedend over de grond ligt te rollen en met haar armpjes en beentje ligt te malen. Ze is dan ook 100% ontroostbaar en moet echt even afkoelen. Gisteravond had ze nog zo'n momentje: ze had een stift van haar zus afgepakt en haar zus pakte die terug. Pfoeiiii, het huis was even te klein .


De eerste keer dat ze dit had schrok ik best wel. Mn oudste had ook wel eens haar buien, maar dat was van een hele andere orde, maar kennelijk kan ze gewoon heel goed heel veel woede ervaren... Ik ben benieuwd of ze altijd zo "temperamentvol" blijft, maar hoop dat ze haar emoties snel enigzins weet te reguleren.

 

Mijn zoon had rond die leeftijd ook veel driftbuien. Bonkte hij met zijn hoofd tegen een muur of tegen de tafel. Hij gooide met speelgoed, of knalde dat tegen zijn hoofd aan. Soms sloeg hij ons ook. Ging allemaal over en nu is het weer onze grote schat. Af en toe nog een driftbui, maar we kunnen nu vertellen wat we van hem verwachten en wat de consequenties zijn, dus hij snapt het allemaal veel beter. Vaak waren die driftbuien een stukje onbegrip, van ons, van hem of van de situatie.

 

Hier al sinds 10 maanden zo'n pittig dametje met zo nu en dn een lekkere driftbui. Gelukkig nog niet iedere dag maar begint toch langzaamaan steeds wat meer te worden. Al is ze nu ook heel goed in boos kijken vooral als je in haar ogen iets raars zegt...

 

zooo herkenbaar! maar het gaat over hoor! ze is nu 17 maanden, en knuffelt me nu al een week lang!!! en vooral heeeeeel zoenerig!!!! wilt de hele dag bij mama zitten of liggen, en dan uit het niets pakt ze me nek ineens vast en knuffelt me heeeel stevig, mij hoor je niet klagen hoor!!!! was die buien van haar goed zat, en nu ineens dit!

KOMT GOED!!

 

Hier ook een driftkikker.
Begon rond de 15 maanden, krijsen, schreeuwen, liggen en op de grond slaan, alles gooien, slaan naar papa en mama, trappelen. Zelfs een keer de prullenbak gepakt en door heel het huis geschoven en dan vooral tegen de muren aanknallen.

Hij is nu 19 maanden en gelukkig al een maand of 1,5 geen echte driftbui meer gehad. Wel nog een keer een hysterische huilbui omdat hij geen chocopasta mocht bij het avondeten.

Bij ons hielp het door hem te laten gaan en zelf heeeel blij met zijn speelgoed te gaan spelen, kwam hij na een tijdje snikkend mee spelen en na een paar minuten konden we hem dan troosten.
Het enige wat wij deden was als hij ons of de poes wilde gaan slaan hem even ergens anders zetten.

 

Hier begint het nu te komen. 14.5 maanden en ineens gillen als het niet gaat zoals ze wil. Keihard gillen als ik haar in de kinderstoel zet en het eten komt niet snel genoeg of als iets niet mag. Doet bijna pijn aan mijn oren.

Ik probeer vrolijk en opgewekt op haar te reageren. En vertel ook dat iets niet mag en geef haar daarna even geen aandacht als ze boos is. Werkt prima. Het is vaak bijna gelijk over. En zo niet, dan gaat ze snel haar knuffels zoeken. Die begrijpen haar kennelijk wel. Haha. Ze komt het vaak ook weer goed maken na een half minuutje. Mama, aai. En dan aait ze even over mijn arm en dan ga ik haar natuurlijk ook uitgebreid knuffelen!

Ook de hele tijd de grenzen opzoeken. Pfff. Soms zo erg dat ik datgene wat niet mag gewoon uit de kamer haal. Tijdens het koken gaat zij nu standaard de potgrond uit de planten halen. En ik heb dan even niet de tijd om 10 keer te corrigeren, haar af te leiden en ook nog de groente te snijden. Dus na drie keer mijn kind uit de planten halen, zet ik ze (de planten dan) in de gang of zet ik mijn kind in de box. Want ze luistert ineens heel slecht.

Gelukkig is het meestal een hele lieve schat. En ik moet ook wel een beetje lachen om de aanstellerige driftaanvalletjes.