geen steun van vriendin...

Ik heb wel eens iets soortgelijks gehad. Niet over zwangerschap trouwens.
Vind dat zo'n onzin.

Alsof wat zij voelt dat is wat iedereen voelt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat jij opziet tegen de bevalling. En dan kan iedereen wel heel rationeel reageren (laat het maar over je heenkomen, je kunt er toch niets aan veranderen/de ene bevalling is de andere niet), maar dat weet jij toch zelf ook wel. Jij hebt dat gevoel en daar kan geen ratio tegenop.

Ik denk dat je het best wel tegen haar kan zeggen dat je dat als heel vervelend hebt ervaren.
Of je praat er met haar niet meer over.

Hopelijk kan je die angst wel een plekje geven, want je moet natuurlijk wel lekker kunnen genieten van je zwangerschap en die moet niet overschaduwd worden door de vervelende ervaring die je hebt gehad.
Misschien dat er andere wegen zijn (vraag je vk/gynaecoloog) waarop je kan werken aan je angst.

Sterkte iig.

Linda

 

Jammer dat je je niet gesteunt voelt door haar. Maar iemand die alleen maar meekletst heb je ook weinig aan. Ze probeert je alleen op de fleuren, en niet te bang te maken voor de volgende....denk ik dan hoor . Het is echt shit als je zo'n angst hebt voor iets waarvan je van ervaring weet dat het echt heel erg was...en dus weer kan zijn.

Hou er persoonlijk nooit zo van als ze andermans bevallingsverhalen erbij gaan halen. Dit is jouw ding, en dat moet ze ook begrijpen. Je moet het gewoon zeggen tegen haar, daar ben je toch vriendinnen voor.

 

Het enige wat je wilt is gewoon wat steun en een luisterend oor.
Maar aan de andere kant kan zij niet voelen wat jij hebt gevoeld. Misschien is het voor haar ook een manier om zich te beschermen of af te schermen, omdat ze zelf ook zwanger is.

In ieder geval ben je geen aansteller. Juist goed om er veel over te praten.

 

Hoi Annette,

Vervelend dat je niet bij je viendin terrecht kan. Is dit haar 1ste kindje? dan komt ze nog wel achter hoe prettig een bevalling is
Heb ook geen prettige bevalling gehad dus kan me je angst wel een beetje voorstellen.
En verhalen van die heeft het erger gehad daar heb je ook geen hol aan.

Toen ik zwanger was heb ik het met 12 wk aan mijn vriendin verteld. Vervolgens heb ik haar verschillende keren gesmst en dan had ze het steeds druk druk druk. Ik heb haar pas weer gezien toen Luca 3 weken oud was.
Van je vrienden moet je het hebben
Ik hoop dat je er wel met iemand anders over kan praten..mss je vk?
Het lijkt me wel belangrijk dat je het met haar bespreekt. Je angsten kunnen een volgende bevalling tegen werken (en dan bedoel ik dat je het onbewust probeert tegen te houden).
Suc6 meid.

Liefs Chantal

 

Komt mij ook bekend voor. Niet over de zwangerschap. We hadden net een huis gekocht, wordt er gezegd: mijn oom en tante hebben een grotere tuin.
Wat heeft dat er nou mee te maken. En hoe weet zij nou dat de bevalling van haar tante zwaarder was dan die van jou.
Jammer dat er zo gereageerd wordt. Ik zou het gewoon tegen haar zeggen, ook al is dat moeilijk. Succes meid.

 

jeetje.. wat een vriendin.. maar idd wat je zegt her is haar 1e bevalling wie weet daarna zal ze je wel snappen...

en er zijn genoeg mensen waar je het tegen vertellen kunt en op dit forum luisteren we ook allemaal naar je..

 

Je vk zal je zeker serieus nemen hoor. Na mijn bevalling werd ook meteen door de vk en ha gevraagd of ik nu geen angst heb om nog een keer zwanger te worden, anders moest ik met iemand daar over praten.
Ennuh je vriendin komt er idd zelf ook nog wel achter.

 

Ach ja... Dit zijn vriendinnen waar je eigenlijk niks mee kan.
Als je ergens over wil praten zijn ze niet thuis.

Ik heb ooit ook zo'n vriendin gehad, kon alleen maar over haarzelf praten maar als ik eens wat had, daar werd niet naar geluisterd, of heel stom op gereageerd.

Nou ja ik heb het contact verbroken.

Maar vervelend is het wel.. Ik kan me voorstelllen dat je er graag over wil praten (ik heb dit namelijk ook, heb ook een hele heftige eerste bevalling gehad, ik ben als de dood voor wat me nu te wachten staat)
Je wil je gevoelens delen, gedeelde smart is beter dan hele smart.
Ik probeer er ook over te praten zodat het wat realistischer wordt.

Ook heb ik dit besproken met mijn VK, die weet van de technische dingen meer af, en die heeft me toch wel wat gerust gesteld.
(2e keer gaat heel anders, vaak sneller en soepeler) Altijd mooi om te weten. Alleen de ervaring die je tot nu toe hebt voldoen niet aan die praatjes van anderen.

Je hart luchten help, alleen dan moet je wel mensen hebben die ook echt naar je willen luisteren.

Hopenlijk komen jullie eruit.
Zeg het gewoon tegen haar.

 

Als je echt erg opziet tegen de bevalling kun je volgens mij een speciale begeleidster krijgen.. ik las gisteren iets in een blad daarover. Die begeleid je bij de bevalling en loopt niet bij je weg...
Ik zal anders vanavond eens kijken hoe zo iemand ook alweer heet... misschien een idee :

 

En je mag naturlijk altijdhier komen klagen.

 

Een doula. Die zijn hier speciaal voor opgeleid. Het is wel wat anders dan een verloskundige ofzo, niet zo medisch, maar ze blijven van het begin tot het eind bij je bevalling. Ik geloof dat je hier van tevoren ook al gesprekken mee hebt hoe je alles wilt. Schijnt wel fijn te zijn als je een hele rottige ervaring hebt gehad met bevallen en je er erg tegen op ziet.
Kijk maar eens bij www.doula.nl.
Tja, en die vriendin, inderdaad een beetje onnozel antwoord, misschien bedoelde ze het wel goed in de trant van bij mijn tante ging het de tweede keer beter, dus bij jou vast ook...maar ja, een beetje stom om te zeggen dat die tante het zwaarder had dan jij. Sowieso word ik altijd een beetje moe van mensen die altijd hun eigen bevalling of die van een ander er steeds bij moeten halen. Of waarbij je niet eens kan zeggen dat je een rotbevalling hebt gehad. Dan krijg je altijd gelijk zo'n antwoord van 'ja, nou het is toch gezond'. Jaaa, daar ben je natuurlijk ook hartstikke blij mee, maar het neemt niet weg dat je bevalling gewoon rot was. Vaak krijg je dit soort opmerkingen van kinderloze mensen.
En als je wilt klagen, ga gewoon lekker je gang hoor!
Sterkte!