Na een moeizame lange periode zijn wij zwanger geworden dmv ivf. Heb vrijwel zonder kwaaltjes de zwangerschap doorgelopen . In het begin behoorlijk angstig geweest dat het mis zou kunnen gaan maar wel heel erg genoten . De laatste week bekruipt mij een angstig gevoel. Bang voor de bevalling, of alles wel goed is met de kleine en of ik het wel red na de bevalling. Ook lijkt het me verschrikkelijk als ik geen moeder gevoel heb want het blijft voor mijn nog steeds onwerkelijk dat er echt een mensje in mij zit. Misschien dat deze gevoelens heel normaal zijn maar ik lees het nergens terug en wil mijn man hier ook niet mee lastigvallen.
is herkenbaar hoor meid...Praat er gewoon over met je partner dat lucht vaak ook een heleboel op.. Ik troost mezelf met de gedachte dat alle "horror"bevallingen bij iedereen blijft hangen maar er wordt nooitgesproken over de goede normale bevallingen...Kortom alles komt vast goed! We moetne ons er gewoon aan overgeven denk ik...
Hai, ik heb het zelf ook hoor, Ik weet dat er een klein mannetje in me leeft, ik weet ook dat ik bijna moet bevallen, maar realiseer me echt nog niet dat er straks een klein mannetje in de wieg ligt die lijkt op ons. Dit is de eerste en kan me er eerlijk gezegd gewoon geen voorstelling van maken. Ik praat er wel over met mijn man, en hij vind het juist heerlijk dat ik het zeg, want hij heeft het ook. Misschien zou je het terloops een keer kunnen zeggen en dan zul je misschien zien dat hij hetzelfde voelt... Kun je samen over je onzekerheden praten, en natuurlijk komt alles goed, maar als je weet dat je niet de enige bent lucht het vaak al op. Bij mij wel in ieder geval. Succes ermee. Liefs , Lynn
He hoi, Hier ook bekend hoor. Een moeizaam traject aan vooraf gegaan, en nu na ruim 28 weken vind ik het nog ongeloofwaardig soms. Het hele grote genieten of de grote roze wolk begint hier nu pas een beetje door te komen. Langzaam verschuiven je gedachten ook, van de eerste weken complete ongeloof, tot zal het wel goed gaan, leeft het beebje nog wel, tot nu langzaam gaan nadenken over de bevalling. Hoe zal het gaan? Gaat het me wel lukken, en hoe gaat het als de kleine er eenmaal is? Volstrekt normale gedachten en volgens mij heeft iedere zwangere deze, ongeacht hoe lang het geduurd heeft en op welke manier je uiteindelijk zwanger bent geraakt. De natuur regelt ook dit soort gedachten, bij de een misschien wat meer op de voorgrond aanwezig als bij de ander, maar bij iedereen zal het spelen. Praat er juist wel over met je partner, ook hij zal deze gedachten best wel hebben. liefs Boontje