Hallo meiden, Ik zit een beetje in dubio. Het begint eigenlijk met een heel verhaal . We hebben 4,5 jaar over ons zoontje gedaan, toen hij er eenmaal was heeft hij 10 dagen op de couveuse- afdeling gelegen aangezien hij 3,5 week te vroeg was. Ik heb geen fijne kraamtijd gehad, er werd ook geen begrip getoond in het zh ( ik werd tegenover iemand gelegd bij iemand met het kindje bij zich) en 's nachts liep ik dan over de gangen naar mijn zoontje toe om hem te gaan voeden. Er waren genoeg meiden met het kindje op de couveuse afdeling maar allemaal werden we bij iemand gelegd met het kindje bij zich:x. Hij had zware verborgen reflux dus 20 van de 24 uur huilen. Met 6 weken heeft hij hersenvliesontsteking gekregen, waar ik gelukkig en ook volgens de artsen heeeeeel oplettend was geweest. Daarna met 11 weken urineweginfectie. Toen werd gezegd dat mijn moeder longkanker had ( gelukkig bleek later niet) Mijn vader laatst een ooginfarct waardoor de kans op een herseninfarct groot is. En ons ventje weer opgenomen in het zh met urineweginfectie. Dit heeft gezorgd dat ik een pnd en daarna een burnout heb gekregen en hieruit aan het klimmen ben momenteel. Nu zijn wij in April bij mijn schoonouders geweest in het buitenland. Waar ik me zo op verheugde heerlijk vakantie viel me dus erg tegen en was de vervelendste vakantie ooit Mijn zoontje dronk eindelijk na 10 weken ( door zijn reflux) goed en ik was zo trots en blij. Van 70 ml naar 200 ml ( 180+6) in 1 keer. Ik ging daar apart met hem zitten om hem te voeden maar mijn s moeder of vader kwam dan kijken ( oke) maar dan commentaar beginnen te geven. Je stopt hem te veel vol. Hij heeft genoeg gehad waardoor mijn zoontje onrustig werd en weer slecht dronk Ook met hem op en neer ( ruw) wiegen waardoor hem vaker weer melk omhoog kwam. Hoevaak ik ook zei doe dat niet. De druppel was toen hij aan het huilen was,( en men heeft daar zoooooooo'n geduld:x) en smoeder bij mij kwam staan en probeerde hem uit mijn armen te trekken ( lees aan zijn armpje trekken:x) Niet vragen mag ik hem. Toen heb ik op mijn beste Turks gezeg dat ze hem moest loslaten! Ik kreeg toen de opmerking : ja maar hij huilt nog steeds. uhm wat dacht je van geduld hebben, hij heeft geen aan en uit knop hoor. Dit heeft ( samen met de pnd toen) ervoor gezorgd dat ik heel ander gevoel voor mijn s familie heb gekregen. En zij gingen het heel anders tegen mijn man draaien ( die zat in een andere kamer waar ik ook woest over was) en mijn smoeder begon te kletsen tegen mijn szusje ( achter mijn rug om dacht ze, die snapt toch niet wat ik zeg:x) Nu gaat mijn man dus in November weer naar daar. En hij is al een paar dagen bezig kom toch mee. Alhoewel de afspraak al was dat hij alleen zou gaan. Hoe ik hem ook uitleg dat het nu geen goed idee is, aangezien ik bang ben dat ik daar tot een ontploffing ga komen als ze weer iets doen nadat ik al een paar keer heb gevraagd het niet te doen. Hij werd daar weer boos om. We zijn nu ook naar een psych gegaan ( intake) om te zorgen dat deze situaties niet tussen ons in komen te staan en dat hij wat snapt hoe ik mij voel. Mijn svader vroeg dus gisteren ook weer komt ze ( ik) niet mee? Met ons zoontje natuurlijk. Toen mijn man nee zei zag je een beetje teleurstelling. Ik wil zeker dat mijn zoontje zijn opa en oma van TR leert kennen. Maar ik voel me er niet goed bij 1 hele week daar thuis te moeten zitten. We ( ik) hebben geen echte vakantie gehad in April dus als ik eruit wil, wil ik ook echt ff vakantie. Toch zit ik een beetje ( gevoelsmatig) in dubio van dat ik snap dat mijn man de kleine ook wil laten zien enz. Wat denken jullie wat ik het beste kan doen. Sorry voor het lange verhaal Groetjes OW
als jij je er niet goed bij voelt NIET GAAN DAN.. jij bent ook belangrijk, en als jij nu wel gaat, doe je dat voor je man en zoontje en je s familie.. en waar ben JIJ in dit plaatje? wat je kan doen als je toch wilt gaan, is van te voren goede afspraken maken om herhaling te voorkomen, maar t irritante is, is dat je dan in t buitenland zit, en je niet even zomaar naar huis kan gaan als je t niet leuk vind. hoop dat je eruit komt meis! liefs DarkAngel
Tjee wat een verhaal. Lastige situatie hoor. Het lijkt mij het beste om pas te gaan als jullie samen die therapie hebben voltooid en je man dus echt begrijpt hoe jij je voelt. Ik denk dat ie dan ook pas echt inziet hoe jij er over denkt, dan snapt ie ook waarom je nu bezwaar hebt om mee te gaan. Maar dat zal meer iets voor de volgende keer zijn denk ik, is nu te kort dag denk ik. Ik denk dat je echt de keuze zelf moet maken of je wel of niet meegaat, doe alleen dingen die goed voelen aangezien die pnd en burn out nog niet lang geleden zijn.... wees lief voor jezelf en doe alles rustig aan op jouw eigen tempo. Er zullen meiden zijn die hier reageren dat jouw schoonfamilie gek is en dat zij hun kind nooit meer mee zouden nemen en weet ik het wat maar daar heb je niets aan.... jij bent degene die het het beste aanvoelt! Succes!
Bedankt lieve meiden voor het antwoord. Ik kon altijd heeeeeeeel goed met mijn sfamilie overweg. Maar dit was echt een situatie waar ik van dacht pffffff. Mijn smoeder maakte gisteren al een "grapje" ja dan mag ik niet aan S komen. Nee idd als je dingen doet wat ik vraag niet te doen idd
onswondertje: mmm als je schoonouders WETEN t dus wel, nou als hun ervoor open staan dat je van te voren wat ''regels'' afspreekt.. als t wel goed gaat heb je toch lekker even vakantie gehad.. gaat t niet goed, dan weet je dat voor de volgende keer. blijft moeilijk he...
Kunnen jullie niet allemaal gaan en dan in een hotel ipv daar in huis? Dan kunnen jullie op bezoek bij je schoonouders en zit je niet de hele dag op elkaars lip? Ik snap je heel goed, heb zulke dingen ook met mijn schoonouders gehad (soms nog), maar kan het zijn dat er een cultuursverschil is waardoor ze anders reageren dan dat jij zou zien? Hier worden de kleinkinderen nl vnl door de grootouders opgevoed omdat ze er echt van overtuigd zijn dat die dat beter kunnen. Bij ons levert dat ook de nodige problemen op.. Misschien bedoelen ze het niet zo vervelend en helpen jouw hormonen nl ook niet mee (die zullen aan de leeftijd van je zoontje te zien vast nog door je lichaam gieren)... Lastige situatie hoor!
zijn je souders wel op de hoogte van wat hij allemaal heeft meegemaakt?? tja en het is een ander land met andere gbruiken. maar wat zegt je man dan hiervan als ze zo met je zoon doen? ps ik zou wel gewoon meegaan en hem de turkse cultuur niet ontnemen en gewoon duidelijk zeggen wat je wel en niet goed vind! ben je trouwens zelf turks of nl?
Ik zou ook in een hotel in de buurt gaan zitten oid. Dan heb je toch privacy en kunnen ze toch hun kleinkind zien. Ik snap wel dat het vervelend is, maar zo vaak kunnen ze hun kleinkind niet zien en het lijkt me voor je man ook wel zo leuk, helemaal als je voorheen wel een goede band met ze had.
Wahahaha dat hard op en neer wiegen ken ik, en ze denken zelf dat het een wondermiddel is. Ik zou zelf wel gaan. Diep in en uit ademen en accepteren dat het daar anders is.Ik zou maximaal een week gaan, dat kan je misschien nog overleven zonder te ontploffen en proberen er het beste van te maken. Als het mogelijk is zou ik niet daar in huis gaan logeren maar in een hotel in de buurt.
Wat vind je man van hoe zijn ouders jullie kind en jou hebben behandeld? Want als hij dat zelf ook niet goedkeurt, of op z'n minst jou begrijpt en achter je gaat staan, kan hij naar zijn ouders voor jou en jullie kind opkomen. En dan zou je kunnen overwegen om mee te gaan. Maar ik zou dat dus echt alleen doen als hij je steunt en als jullie daarover van te voren afspraken hebben gemaakt. Jij moet straks niet degene zijn die jullie kind moet beschermen tegen zijn ouders, dat zal hij moeten doen, want als je dat zelf moet doen raakt de relatie tussen jou en souders verziekt en heb je bovendien een rotweek, die je energie kost, die je niet hebt. En wat betreft dat je dan mee zou gaan voor je zoontje: als je souders hem zo blijven behandelen dat hij onrustig wordt en zelfs meer pijn heeft door de reflux, doe je hem er ook geen plezier mee als jullie samen mee gaan. Dan is het jullie taak om hem tegen zijn souders te beschermen. Ik zou je man daarom van te voren afspraken laten maken met zijn ouders over dat je alleen bent als je voedt, dat ze hem niet zullen wiegen, maar alleen rustig vasthouden en, als allerbelangrijkst, dat als je man of jij vraagt of ze op een bepaalde manier met hem om willen gaan, dat ze zich daar dan ook aan hebben te houden. Als dit allemaal niet op een vriendelijke manier af te spreken is, is de enige manier om je zoontje en jezelf te beschermen door thuis te blijven en zou ik niet gaan. En dat idee om in een hotel te verblijven vind ik heel slim. Je zit idd niet op elkaars lip, en mocht blijken dat souders zich niet aan de afspraken houden, dan ga je gewoon niet meer en blijf je lekker bij het hotel.
Ik zou niet gaan.. komt later wel weer, maar als je er nu al zo tegenop ziet gaat het niks worden. Ik herken je verhaal heeeel erg goed meid en zit een beetje in hetzelfde schuitje (al wonen ze hier dan 5 min vandaan maar heb ze al een jaar niet gezien). edit: en als je wel gaat idd in een hotel, maar weet niet of ze dat zullen 'accepteren'?
Ooh en ik herken het ook maar al te goed. Wij gingen naar Marokko toen mijn oudste net 1 jaar was. Ik heb het best leuk gehad, wij waren er 1 week. Ze houden er idd andere opvattingen op na qua veiligheid en gezondheid. Maar wat dat betreft ging ik me ook echt niet aanpassen aan hun gebruiken. Paar leuke voorbeeldjes: Overal waar we op bezoek gingen werd ze ingespoten met oude-vrouwen parfum. Walnoten en amandelen mogen best voor een kleine baby Autostoeltje is niet nodig, dan past de rest van de familie niet mee in de auto en moeten ze met een eigen auto gaan. Harstikke warm buiten maar dan toch in de kinderwagen een wollen deken erover. Een lepel verse honing is toch harstikke gezond voor babies?
Ik zou wel gaan. Hoe langer je niet gaat, hoe moeilijker het wordt om te gaan - denk ik dan. Als je nu niet gaat, zie je er volgend jaar nog meer tegenop. En ja, het is echt ontzettend vervelend, al die bemoeienissen, maar het blijven toch je schoonouders en de opa en oma van je kleintje. Maar goed, dat is mijn mening . Wij zien mijn schoonouders ook maar 1 a 2 keer per jaar en ik zou echt niet eens overwegen om thuis te blijven alhoewel het echt niet altijd even leuk is. Ik zou proberen van tevoren met je man te bespreken dat hij je ter plekke wat meer ondersteunt en jou niet afvalt. En kun je het bezoek misschien combineren met een verblijf in een hotel?
ik denk persoonlijk als je in een hotel gaat zitten dat ze dat niet erg leuk zullen vinden,en dat dat de relatie tussen joe en je s ouders niet ten goede zal komen. ik zou gewoon door de zure appel bijten en denken het is maar 1 weekje en gewoon daar blijven slapen! wat natuurlijk niet betekent dat je je alles moet laten gevallen!
Mijn schoonmoeder doet precies het zelfde, volgens mij denken schoonmoeders net zoveel recht te hebben over het kind dan de moeder zelf, Als hier een tweede komt kan zij een week na de tijd komen om hem haar te zien want zoals dat met mijn zoontje is gegaan doe ik nooit weer. De meeste eerste dingen pakte ze me gewoon af:x zoals eerste flesje die ik hem mocht geven na 8 dagen,(zoontje lag in couveuse ivm ademhalingsproblemen) pakte ze hem af van mij en deed het zelf, eerste hapje heeft ze gedaan toen ik even weg was. En dan geeft ze hem een geprakt koekje toen hij een maand oud was! Ik zie er ook altijd er tegen op om naar haar toe te gaan en zoontje aan haar af te geven. Ik ben klaar met mijn schoonmoeder. Als ik jou was zou ik niet gaan, word waarschijnlijk oorlog als ik dat zo lees.
ik zou niet meegaan en later pas weer heen gaan, als je zoontje wat ouder is en jij zelf lekkerder in je vel zit misschien is het dan een stuk rustiger voor iedereen waardoor jij zelf ook een beetje kunt genieten
@supermummy ze zeggen dat het in warme landen juist heel goed kan zijn om je goed in te pakken want isoleren werkt net zo goed als bijna bloot zeg maar ik snap het zelf ook niet, maar zag het in portugal ook gebeuren die auto vind ik geweldig grappig!! die walnoten en amandelen lijken me te zwaar voor een baby en honing?? zal toch niet veel kwaad kunnen of denk ik hier raar over
Nou ik kan het me goed voorstellen meid. Toch denk ik ook, dat als je niet gaat, het de volgende x alsmaar moeilijker wordt. Je zult zien dat hoe ouder je kindje wordt, hoe makkelijker je met dit soort dingen overweg kunt. Maar ik begrijp je heel erg goed. Vorig jaar in september ben ik met mijn man en onze dochter naar mijn schoonfamilie geweest. Ik heb me ook rot geergerd, maar ze lieten me tegenover jou verhaal nog vrij mijn gang gaan. Ik heb veel geslikt die week, omdat ik wist, ze weten niet beter... Idd ook dingen aan haar willen geven (gelukkig niet gebeurt want ze kreeg toen nog excl borstvoeding) zonder autostoel willen etc. Maar ze weten daar (in een klein dorpje wonen ze) gewoon echt niet beter en respecteerden mijn keuze uiteindelijk wel. Toch heb ik me echt rot geergerd. Dit jaar wilde mijn man weer, en ben ik thuisgebleven. Niet alleen hierdoor, maar ook omdat hij regelmatig weg gaat zonder mij en mijn dochter. Begrijpelijk, maar bracht ons vorig jaar vrij veel 'ruzies'. Hij is nu dus alleen geweest, heeft een geweldige 1,5 week gehad met zijn familie, kunnen doen en laten wat hij wilde. En in januari of februari gaan we weer samen. Ik heb er ergens zin in, maar aan de andere kant kan ik er ook echt tegenop zien. Maar het blijven opa en oma, en er zitten bij hun geen slecht ebedoelingen achter. Daarbij is ze dan alweer bijna twee, wat het toch allemaal anders maakt... Ik kan me je gevoel dus best voorstellen, maar als dat het enigste 'probleem' is zou ik toch proberen wel te gaan... Maar gewoon sterk blijven en op je strepen blijven staan. Het is jou kindje en jij beslist wat er met hem gebeurt! Ik zou ook een heel goed gesprek hebben met je man voor dat je gaat, hij moet jou absoluut steunen als vader en man!
Als ik jou was, zou ik wel gaan, maar dan van te voren eerst even een gesprek met je schoonouders aangaan. Hierin kan je zeggen dat je weet dat ze het lief bedoelen, maar dat je tegen een aantal dingen bent aangelopen waar jij je niet prettig bij voelt. Deze dingen kan je uitleggen, zeggen dat jij daar erg veel moeite mee had en vragen of ze dat niet meer willen doen/daar rekening mee willen houden. Dan kan je ze nog een kans geven en als het dan weer niet goed gaat, zou ik een volgende keer niet meegaan en eerlijk zeggen waarom. Als woorden niet helpen, dan daden gebruiken! Succes meid!