Best UWV webcareteam, Inmiddels ben ik bijna negen maanden ziek en heb ik vorige week te horen gekregen van mijn artsen (Uden, Nijmegen en in overleg met Tilburg) dat ik niet meer zal genezen. Mijn oorspronkelijke diagnose was een hernia. Na diverse MRI's, nu een EMG en pijnblokkades (8 stuks). Men heeft mij nu doorgestuurd naar een psycholoog om te leren omgaan met de pijn. Nu vind ik het zelf erg moeilijk om te accepteren dat ik met 32 jaar te horen krijg dat ik waarschijnlijk nooit meer zal kunnen werken, zeker als kostwinner (mijn man is huisman). Men stelt voor om nog een 12 weken durend traject in een revalidatiecentrum te starten. Daar sta ik heel positief tegenover. Ik wil er immers alles aan doen om weer gezond te worden. Er zijn nog zo veel mooie dingen in het leven (mijn man, mijn kind, mijn werk dat ik met zo veel plezier doe). Men beschouwt me in mijn huidige ziekenhuis als chronisch pijnpatiënt en adviseert enkel nog een psycholoog om te leren omgaan met mijn pijn en eventueel het revalidatietraject in te zetten. Zelf ben ik nu uitgeweken naar België en daar hoop ik in augustus een uitslag te krijgen. De artsen die ik hier in Nederland heb gesproken zijn allemaal heel makkelijk in mijn ogen. Zo van: 'u kunt nooit meer werken'. Maar zij kunnen dat natuurlijk wel makkelijk zeggen, maar hoe denkt het UWV daarover? Werkt dat ook zo gemakkelijk? Ik kan het me gewoon bijna niet voorstellen. Ik ben nog zo jong. Ik wil nog zo veel bereiken in mijn leven en wordt nu door mijn hele lijf geblokkeerd. Ik probeer al die tijd positief te blijven, maar door de definitieve houding van mijn artsen (ze gaan ook niets meer voor me doen), wordt het me wel heel erg moeilijk gemaakt. Hoe zou ik me zo'n procedure bij het UWV moeten voorstellen mocht ik toch ooit voor de WIA-situatie komen te staan. Ik ben alleenverdiener en mijn man is nu aan het solliciteren (wat in deze tijd natuurlijk niet zo makkelijk is). Verder zijn we ons aan het oriënteren op alle mogelijkheden (kan ik misschien ooit voor mezelf beginnen). Mijn belangrijkste vraag aan jullie is eigenlijk wat het standpunt van de UWV is voor wat betreft chronisch pijnpatiënten? Af en toe voelt het voor mij dat het een soort plek is van artsen waar ze je onder scharen als ze zelf niet meer weten wat ze voor je kunnen beginnen. Wat men echter wel vergeet is dat ik probeer te functioneren (thuis met onze kleine man van bijna 4, op het werk door toch met regelmaat mijn gezicht te laten zien, door sociaal actief te blijven), maar dat dat niet kan zonder hulp van de zwaarste medicatie die het ziekenhuis wil voorschrijven (Diclofenac, Amitriptyline, Oxycontin, Diazepam en de huis-tuin-en-keuken paracetamolletjes). Door deze medicijnen kan ik ook niet deelnemen aan het verkeer dus blijf ik aan huis gebonden. Kunt u me een beetje een beeld schetsen voor wat betreft de toekomst? Het is voor ons enorm belangrijk, zoals u zult begrijpen. Herkent het UWV dit soort verhalen en komen deze in aanmerking voor een WIA-uitkering? Natuurlijk hoop ik dat het helemaal niet zo ver komt en dat men in België de ultieme oplossing heeft, maar ik zal langzaamaan misschien ook rekening gaan houden met het negatieve verhaal van de Nederlandse artsen. Alvast bedankt voor jullie aandacht, Josien
Beste Josien, Ik kan me voorstellen dat er veel onzekerheid bestaat over de toekomst, niet alleen voor wat betreft je gezondheid, maar ook voor de financiële gevolgen. Mocht je na ongeveer twee jaar van ziekte nog niet in staat zijn om je eigen werk weer volledig te doen, dan kom je in het WIA-traject. UWV beoordeelt je recht op WIA niet zozeer op basis van je medische diagnose, maar meer op basis van je vermogen om te werken. Hiertoe heb je eerst een gesprek met een verzekeringsarts van UWV. Die bespreekt met jou wat je klachten zijn, welke beperkingen je op basis daarvan ondervindt, en wat je nog wel zou kunnen. Dit vat hij samen in een functionele mogelijkhedenlijst (FML). Soms is hierbij informatie van een specialist nodig. Hij kan daarom jouw toestemming vragen om medische informatie van jouw behandelend arts op te vragen. Vervolgens heb je een gesprek met een arbeidsdeskundige van UWV. Aan de hand van de FML bespreek je met de arbeidsdeskundige wat je nog zou kunnen doen. Zijn er geen mogelijkheden om nog te kunnen werken? Dan krijg je een IVA-uitkering. Zijn er nog wel mogelijkheden om te werken? Dan vergelijken we het inkomen dat je hiermee zou kunnen verdienen met het inkomen dat je verdiende voordat je ziek werd. Het verschil in inkomen vormt je mate van arbeidsongeschiktheid. Kun je meer dan 65% van je oude loon verdienen? Dan ben je minder dan 35% arbeidsongeschikt. Je krijgt dan geen WIA-uitkering. Kun je minder dan 65% van je oude loon verdienen? Dan ben je meer dan 35% arbeidsongeschikt. Je krijgt dan een WIA-uitkering. Binnen de wet WIA bestaan verschillende uitkeringen (IVA, Loongerelateerd, Loonaanvullend of een vervolguitkering). Welke je krijgt hangt onder andere af van je mate van arbeidsongeschiktheid, je arbeidsverleden, en of je je mogelijkheden om te werken benut. Hierover kan ik nog niets concreets zeggen, zolang er geen WIA-beoordeling is gedaan. Op onze website vind je actuele informatie over de verschillende WIA-uitkeringen, en ook over de beoordeling door arts en arbeidsdeskundige. Ik wens je veel sterkte met je gezondheid. Met vriendelijke groet, Robert UWV Webcare Team www.uwv.nl/webcare