hallo allemaal.. ben even weer een tijdje weg geweest.. bij mij was het voor de 2de keer fout gegaan. afgelopen maand had ik een dikke vette plus en een paar dagen later kreeg ik hevige bloedingen. we zetten door en blijven ook gewoon door gaan. maar het is wel ontzettend moeilijk.. mijn schoonzusje is in maart bevallen en mijn zwager blijft maar roepen wanneer krijgt die kleine van ons nou een neefje of nichtje??? tja denk ik dan je moest eens weten... we hebben niemand wat verteld dat wij ook druk bezig zijn. gelukkig maar anders krijg je de heletijd te horen en is het al zo ver... ze waren van de week op bezoek bij ons en mijn vriend zei oh ik wil er ook eentje.. met een glimlach als grapje... kon hem wel doden op dat moment... hij heeft het er niet zo moeilijk mee... ik ook opzich niet zo maar denk wel af en toe he gats waarom nou... mijn vriend zegt steeds het zal een rede hebben.. maar ja voor mij is dat niet goed genoeg.. ik ben zo bang voor de volgende teleurstelling... dat het weer fout gaat.. dat het weer niet zo mag zijn..... 1 ding weten we ik kan zwanger worden ,aar als het nu eens wel 9 maanden blijft zitten dan ps kan ik denk ik gelukkig zijn.. het is zo welkom alleen het mag nog niet..................................................... snik..... 2 keer is het mis gegaan.. waarom 2 keer in godsnaam.. ik kon ze zoveel liefde geven.. waarom mocht ik dat niet beleven.. soms heb ik stil verdriet.. om de baby's die ik verloor, alleen niemand die het ziet.. ik heb het gelukkig een plaatsje kunnen geven... ik moet wel..ik moet door met me leven.... maar heel soms heb ik toch nog verdriet... om de baby's die ik verloor..alleen ziet men het niet.... het is tenslotte mijn stil verdriet!!!!
zeker mooi meid maar uit t negatieve t positieve... ook voor ons komt de tijd dat we die liefde kunnen geven... sterkte en suc6 groetjes bianca
Zullen wij ooit ervaren wat het is om zelf ons kindje te baren het gevoel van je lichaam het laat me in de steek is wel heel erg moeilijk ik raak er van van streek zal ik ooit eens leven voelen iets wat in mij groeit wat ons allerbeiden onnoemelijk veel boeit we blijven steeds weer hopen op dat inmense geluk al vallen al die sprankjes soms heel snel allemaal stuk... wilde het graag met jullie delen......... morgen schijnt vast de zon weer.. nu alleen even niet!!!!!
Meid echt een mooie verwoording. Maar als ik je wat mag vragen, als je op goede voeten met je (schoon) familie leeft, zou je ze het dan niet gewoon vertellen. Ik heb het bij de eerste aan een paar mensen verteld en bij de tweede ook, de drede (die ik hoop te mogen ontmoeten ergens in december januari) heb ik tegen iedereen verteld dat ik ging beginnen, het duurde en duurde maar maar alleen de eerste 4 maanden vroegen bepaalde mensen het vaak tot ik zei dat ik maar 1x in de (bij mij 1,5 maand) ongesteld wordt en ze echt niet iedere keer hoeven te vragen, want als het zover is vertel ik het ze toch wel zo snel mogelijk en daarna viel het reuze mee. Na jouw ervaringen zal men waarschijnlijk niet eens zo vaak het vragen en gaat het mis, dan kun je jezelf tenminste uiten, dan dat je je gevoelens moet opkroppen (dat gebeurt bij mij dan, ik weet niet of jij er beter mee overweg kan). Beste meid ik wens je heel veel succes en sterkte, dat je snel bij de dikke buiken mag komen en blijven tot aan het juiste eind.
Wat een mooie gedichtjes.... Ik kom ook veel mensen tegen die zeggen "en....!!!??? Komen er al kindjes?/" NIet wetende dat we bezig zijn....dan zeg ik steevast "JA, jongens, je kan de natuur niet dwingen". Dan zijn ze opeens stil. Wij zijn pas 4 maanden bezig , dus nog helemaal niet zo lang (alleen mijn familie en mijn schoonmoeder weet dat), maar die mensen die dat namelijk vragen moesten eens beter opletten wat ze zeggen, voor hetzelfde geld kwets je iemand enorm. Vandaar dus dat ik altijd zo'n cryptisch antwoord geef. Laat hen zich maar lekker schamen datz e zoiets tegen je zeggen zonder na te denken.
heel veel sterkte ermee en ik hoop dat je binnenkort zwanger raakt en dat het goed en gezond blijft!!!